Νέες Εκδόσεις

Ξένη λογοτεχνία

Η κυρία με τις καμέλιες

Αλέξανδρος Δουμάς

Στην κομψή παριζιάνικη κοινωνία του δέκατου ένατου αιώνα ο εύπορος νεαρός Αρμάν Ντιβάλ γνωρίζει την όμορφη και μυστηριώδη Μαργκερίτ Γκοτιέ, μια νέα γυναίκα ελευθερίων ηθών.
Ερωτεύονται, κι η Μαργκερίτ δέχεται να εγκαταλείψει το αμαρτωλό παρελθόν της για χάρη του Αρμάν και τον ακολουθεί στην εξοχή, μακριά από την πόλη και τα δεσμά της κοινωνίας του Παρισιού.

Ωστόσο, αυτή η ειδυλλιακή παράνομη σχέση διακόπτεται ξαφνικά από τον πατέρα του Αρμάν. Τότε η Μαργαρίτα, χωρίς καμία εξήγηση, τον εγκαταλείπει στέλνοντάς του μόνο ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα. Ο Αρμάν, εμβρόντητος από την εξέλιξη αυτή, κάνει διάφορες υποθέσεις, οι οποίες, όμως, θα διαψευστούν.

Η Κυρία με τις καμέλιες είναι μια αφήγηση μέσα στην αφήγηση, καθώς ο Αρμάν Ντιβάλ εξιστορεί με πάθος όσα έχουν συμβεί. Το έργο περιγράφει μια συγκινητική ιστορία για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, τη θυσία, την κοινωνική καταδίκη αλλά και τη δύναμη της αγάπης, η οποία δεν πεθαίνει πραγματικά ποτέ.

15.50

Ξένη λογοτεχνία

Οι άθλιοι (β’ τόμος)

Βίκτωρ Ουγκώ

Μια συγκλονιστική καταγγελία για την φτώχεια και την κοινωνική αδικία, αλλά και ένας ύμνος στη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς. Μέσα από τις περιπέτειες του περίφημου Γιάννη Αγιάννη, ο Ουγκό περιγράφει τη Γαλλία των εξαθλιωμένων και των εξεγέρσεων. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας στην πλήρη εκδοχή του.

29.00

Ξένη λογοτεχνία

Οι άθλιοι (α΄ τόμος)

Βίκτωρ Ουγκώ

Μια συγκλονιστική καταγγελία για την φτώχεια και την κοινωνική αδικία, αλλά και ένας ύμνος στη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς. Μέσα από τις περιπέτειες του περίφημου Γιάννη Αγιάννη, ο Ουγκό περιγράφει τη Γαλλία των εξαθλιωμένων και των εξεγέρσεων. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας στην πλήρη εκδοχή του.

29.00

Ελληνική λογοτεχνία

Ποδολάτρες

Σπύρος Μαντζαβίνος

«Από πού προέρχεται η αγάπη για τις γυναικείες πατούσες; Και το κυριό­τερο, προς τα πού πηγαίνει; Πέλµατα, πατούσες, δάχτυλα, φτέρνες, αστράγαλοι, καµάρες, µύτες των ποδιών, γάµπες, γόνατα, µηροί· άκρα. Είναι οι άνθρωποι που τα αγαπούν στ’ αλήθεια άνθρωποι των άκρων; Ακραίοι, των οποίων το πάθος τους αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σ’ ακρότητες; Μήπως ένα τέτοιο ζήτηµα είναι στ’ αλήθεια υπερβολικά χαµερπές για να ασχοληθεί κανείς στα σοβαρά µαζί του, όσο χαµερπή είναι και τα πέλµατα που βαδίζουν και σέρνονται στη γη;»

Ένα λοξό, λυρικό, ευρηµατικό και παιγνιώδες πεζογρά­φηµα για την εµµονή, τον πόθο, το φετίχ, ένας ύµνος στα γυναικεία πόδια.

10.90

Ιζαμπέλ Αλιέντε

Με βάφτισαν Εμίλια ντελ Βάγιε Κλάρο, έτσι εμφανίζομαι στα κατάστιχα της ενορίας της Λα Μισιόν. Η μητέρα μου επέμενε στο «Ντελ Βάγιε» και ο δον Πάντσο επέβαλε και το επίθετο «Κλάρο», επειδή εγώ δεν ήμουν ένα τυχαίο μπάσταρδο αλλά η κόρη που πάντα ήθελε να έχει. Σαν Φρανσίσκο, 1866. Μια Ιρλανδή δόκιμη μοναχή, έπειτα από έναν τραγικό και θυελλώδη έρωτα με έναν Χιλιανό αριστοκράτη, γεννάει μια κόρη που την ονομάζει Εμίλια ντελ Βάγιε. Η Εμίλια μεγαλώνει κάτω από τη σκέπη ενός τρυφερού πατριού και γίνεται μια ανεξάρτητη και αυτάρκης γυναίκα.

Προκειμένου να ακολουθήσει το πάθος της για τη συγγραφή, αψηφά τους κοινωνικούς κανόνες. Στην ηλικία των δεκαέξι, αρχίσει να εκδίδει λαϊκά, φτηνά αναγνώσματα με ανδρικό ψευδώνυμο, και κάποια στιγμή στρέφεται στη δημοσιογραφία πείθοντας έναν συντάκτη στην εφημερίδα San Francisco Examiner να την προσλάβει. Εκεί συνεργάζεται με άλλον έναν ταλαντούχο ρεπόρτερ, τον Έρικ Γουίλαν.

Προσπαθώντας να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει, αρπάζει την ευκαιρία να καλύψει τον εμφύλιο πόλεμο στη Χιλή, μαζί με τον Έρικ. Κι εκεί ανακαλύπτει σιγά σιγά την αλήθεια για τον πατέρα της και για τις ρίζες της. Καθώς ο πόλεμος μαίνεται, η Εμίλια θέτει σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή, αμφισβητώντας την ταυτότητα αλλά και το πεπρωμένο της.

18.80

Ξένη λογοτεχνία

Χωριστά δωμάτια

Πιερ Βιτόριο Τοντέλι

Ο Λέο, διάσημος συγγραφέας στα τριάντα δύο του χρόνια, βιώνει τον τεράστιο πόνο της απώλειας του συντρόφου του, του Τόμας, ενός νεαρού Γερμανού πιανίστα. Προσπαθώντας να διαχειριστεί το πένθος του ταξιδεύει σε μια Ευρώπη που αλλάζει, και μέσα από τις συνεχείς αναδρομές του στο παρελθόν ξαναζωντανεύει η έντονη ερωτική τους σχέση: η γνωριμία τους σ’ ένα πάρτι στο Παρίσι, η περιπλάνησή τους στις μπιραρίες και τα πανδοχεία της δυτικής Γερμανίας, το επεισοδιακό τους ταξίδι στην Ισπανία την εβδομάδα των Παθών. Οι δυο εραστές συναντιούνται συχνά, περνούν τις διακοπές τους μαζί, αλλά ζουν χωριστά, σε διαφορετικές πόλεις, σε χωριστά δωμάτια, με απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων ανάμεσά τους. Ο Λέο είχε επιβάλει αυτή την απόσταση προκειμένου να διατηρείται άσβεστο το ερωτικό τους πάθος και να μπορούν το υπόλοιπο διάστημα απερίσπαστοι να δουλεύουν, να δημιουργούν, να εξελίσσονται. Τώρα, που ο Τόμας έχει φύγει από τη ζωή, ο Λέο έρχεται αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη μοναξιά που, εκτός από συναισθηματικά, τον μπλοκάρει και συγγραφικά. Σκάβει μέσα του για να βρει τα βαθύτερα κίνητρα της ζωής, της αγάπης, της γραφής, και στοχάζεται πάνω στη διαφορετικότητα, την πίστη, τη νεότητα που χάνεται, το πένθος, τη νοσταλγία. Η παρατήρηση του κόσμου γύρω του και οι λέξεις, για μία ακόμα φορά λυτρωτικές, θα τον βοηθήσουν να ανοιχτεί ξανά προς τους άλλους και τη ζωή την ίδια.

18.80

Ξένη λογοτεχνία

Χθες

Χουάν Εμάρ

Το Χθες, που εκδόθηκε στη Χιλή το 1935, και το οποίο στην παρούσα έκδοση συνοδεύεται από έναν πρόλογο του Αλεχάντρο Σάμπρα, είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν στα ισπανικά κατά τον 20ό αιώνα, μια επίδειξη πνευματώδους χιούμορ και ευφυΐας στην οποία ένα αβανγκάρντ πνεύμα συμμαχεί με μια αχαλίνωτη αφηγηματική δύναμη για να περιγράψει τον μεταφυσικό και ταυτόχρονα τόσο πεζό παραλογισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Στο Σαν Αγουστίν δε Τάνγκο, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι τον περιμένει κατά τον καθημερινό του περίπατο στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Στη διάρκεια μίας μέρας -του «χθες»- ένας άνδρας αποκεφαλίζεται επειδή κήρυττε τις πνευματικές απολαύσεις του σεξ· μια στρουθοκάμηλος καταβροχθίζει μια λέαινα· μια χορωδία πιθήκων επιδίδεται σε ουρανομήκεις ψαλμούς· κι ένας άνδρας, ενώ ουρεί, πέφτει στο κενό του χρόνου και καταφέρνει να δραπετεύσει – ή μήπως όχι;

13.25

Δημήτρης Καράμπελας

Από τη μια, ο Θεός, οι φυσικοί νόμοι, ο ορθός Λόγος, τα γονιδιακά κυκλώματα: η αλήθεια. Από την άλλη, το ενδεχόμενο, το εφήμερο, το πεπερασμένο, το τυχαίο: η ζωή. Μεταξύ των δύο αυτών πόλων ανοίγεται ένας χώρος ενδιάμεσος: η επικράτεια του πνευματικού, η κατ’ εξοχήν επικράτεια του ανθρώπου — όντος μεικτού και υβριδικού, τερα­τώδους συνύπαρξης των αντιθέτων.

Το ανά χείρας δοκίμιο αφηγείται μια ιστορία του πνευματικού —από τον Σεκούνδο τον σιωπηλό φιλόσοφο, τον Πίκο ντέλλα Μιράντολα και τον Πασκάλ ώς την Χάννα Άρεντ και τον Ζακ Ντερριντά∙ από τον Μέλβιλ, τον Μπωντλαίρ και τον Κάφκα ώς τον Τεντ Χιουζ, τον Τόμας Πύντσον και τον Μισέλ Ουελμπέκ∙ από τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και τον Αντρέι Ταρκόφσκι ώς τον Μπιλ Βαϊόλα, τον Τζιμ Τζάρμους και τον Ντέιβιντ Λυντς— αναζητώντας μια απάντηση στο ερώτημα αν η μεταβατική αυτή ζώνη θα μπορούσε να ξαναγεννηθεί για μας πια.

14.00

Δοκίμιο

Φλοιοί

Μουνίρ Ατσέμι

Οι Φλοιοί είναι μια σύνθεση φωτογραφιών και στοχασμών που ξεκινούν από μερικά κομματάκια φλοιού σημύδας που κράτησε ο συγγραφέας από την επίσκεψή του στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Είναι μια απόπειρα να ανακρίνουμε τα σπαράγματα του παρελθόντος, τα ορατά ίχνη, τα υπολείμματα, τη γραφή, την καταγραφή και τη φωτογραφία, για να σκεφτούμε το αδιανόητο και να θέσουμε σε κίνηση το μηχανισμό της μνήμης. Είναι η απόφαση να προσφεύγουμε, παρ’ όλα αυτά, στην εικόνα, να μην αποστρέφουμε τα μάτια, να προσπαθούμε να ανασύρουμε διαρκώς κάθε λοξοδρόμισμα από την εργασία του θανάτου στη διεργασία του βλέμματος. Είναι μια στιγμή προσωπικής αρχαιολογίας, με σκοπό όχι μόνο τη διερεύνηση του παρελθόντος, αλλά πρώτα και κύρια την κατανόηση του παρόντος.

10.00

Ξένη λογοτεχνία

Ζωντανά πλάσματα

Μουνίρ Ατσέμι

Τέσσερις νεαροί Ισπανοί ξεκινούν ένα καλοκαίρι για τη νότια Γαλλία, προκειμένου να δουλέψουν σεζόν στον τρύγο. Όμως η πραγματικότητα τους επιφυλάσσει κάτι πολύ πιο παράξενο: αντί για τα αμπέλια, βρίσκονται να δουλεύουν σε εκτροφεία πουλερικών και σε γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, σε ένα σύμπαν που δοκιμάζει τις αντοχές τους, τις μεταξύ τους σχέσεις, την αντίληψή τους για τον κόσμο. Αναδεικνύοντας συνειδητά τις επιρροές του Μπόρχες και του Μπολάνιο, ο Ατσέμι γράφει ένα μυθιστόρημα που διερευνά με χιούμορ τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, ανάμεσα στην αυτογνωσία και τη φιλία, ανάμεσα στην ταυτότητα και την εργασία, με την πίστη ότι η αφήγηση μιας ιστορίας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, εκείνο που κάνουμε ενστικτωδώς όσο καταρρέει ό,τι βρίσκεται γύρω μας.

«Η πραγματικότητα δεν έχει την υποχρέωση να είναι ενδιαφέρουσα – ούτε η μνήμη· η λογοτεχνία την έχει. Οι αναμνήσεις μου πιάνουν όλο το χώρο που χρειάζονται οι μυστηριώδεις λεπτομέρειες και η έκπληξη. Θα μπορούσα να τις αναδιατάξω, πράγματι, αλλά αν το έκανα, θα πρόδιδα κατά κάποιο τρόπο την αλήθεια.»

14.00

Γκέοργκ Ζίμελ

Το ανά χείρας κείμενο του Georg Simmel, το οποίο δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατο του συγγραφέα, είναι πράγματι ένα κείμενο σπαραγματικό, και κατά κάποιον τρόπο επιβεβαιώνει τη γενική παρατήρηση του Lukacs για τη μεταβατικότητα της φύσης του στοχασμού τού Simmel, ο οποίος “αρνείται την ολοκλήρωση […] λόγω αρχών και όχι επειδή είναι ανίκανος να την επιτύχει”. Ωστόσο, παρά τη σπαραγματικότητά του, το κείμενο πρέπει να διαβαστεί με την προϋπόθεση της γενικής θεώρησης του Simmel όσον αφορά το ερωτικό φαινόμενο στον σύγχρονο κόσμο μέσα από τις αντιφάσεις της ατροφίας του ατομικού πολιτισμού, την οποία επιβάλλουν η τεχνοεπιστήμη και οι ορθολογικές δομές του ανθρώπου της λογικής, μακράν και εναντίον από το βάθος της προσωπικότητας του κατακυριευμένου από τη λογοκρατία ανθρώπου της εποχής μας.

8.48

Ρίτσαρντ Ρομάνους

Εκείνος ηθοποιός με χαρακτηριστικούς ρόλους δίπλα σε σημαντικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες, εκείνη βραβευμένη ενδυματολόγος και παραγωγός. Ο Ρίτσαρντ και η Άνθεα, ένα επιτυχημένο ζευγάρι του Χόλιγουντ, αποφασίζουν να ζήσουν την “τρίτη πράξη” της ζωής τους εκπληρώνοντας τα παραγκωνισμένα όνειρά τους. Έτσι πουλάνε το σπίτι τους στο Λος Άντζελες και μαζί με τον σκύλο τους Γκουίντο και 22 κούτες ξεκινούν να βρουν τον παράδεισο. Πρώτη στάση η Σκιάθος, όπου αυτοί οι δυο χολιγουντιανοί τύποι έρχονται αντιμέτωποι με τον κυκεώνα της ελληνικής γραφειοκρατίας, την ιδιότυπη αίσθηση του χρόνου στην Ελλάδα, αλλά και… την κατσίκα του γείτονα που μασουλάει τις τριανταφυλλιές τους. Και στον αντίποδα, η αθωότητα και η γενναιοδωρία των κατοίκων του νησιού. Η θεατρική και άμεση αφήγηση του Ρίτσαρντ Ρομάνους, γεμάτη χιούμορ και ευαισθησία, συνθέτει ένα γοητευτικό ταξίδι αλλά και μία εσωτερική περιπλάνηση, καθώς ο ίδιος και η Άνθεα ξαναβρίσκουν κομμάτια του εαυτού τους που είχαν χάσει στους φρενήρεις ρυθμούς του Χόλιγουντ. Ταυτόχρονα η φρέσκια ματιά τους πάνω στην Ελλάδα και τους Έλληνες μας προσφέρει μία ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε την αξία του κόπου μας σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή.

16.50

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

Τα σημαντικότερα έργα του Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι (1821-1881) αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή η έγνοια του για τον άνθρωπο ζωγραφίζεται και στα μικρά του έργα, όπως τα τρία διηγήματα που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. Η ανεκτίμητη δε μετάφραση του Γιώργου Κοτζιούλα (1909-1956) πλουτίζει, με τη λυρικότητα της πένας του, τη γραφή του Ντοστογιέφσκι.

Στο όνειρο ενός γελοίου (1877), ο συγγραφέας μάς εξιστορεί την απογοήτευση κάποιου για τον κόσμο στον οποίο ζει, και που τον οδηγεί στην απόφαση να αυτοκτονήσει. Μα την τελευταία του νύχτα ένα εσωτερικό ταξίδι στην ανθρωπότητα που θα ήθελε να υπάρχει, τον κάνει να αντιληφθεί διαφορετικά τον κόσμο και ν’ αγαπήσει την έννοια του συν-ανθρώπου.

Υπάρχει περίπτωση ένας κλέφτης να είναι έντιμος; Θα μπορούσε, υποστηρίζει ο Ντοστογιέφσκι, και μας το αναλύει στο διήγημα “Ο τίμιος κλέφτης” (1848), με τον μέθυσο μικροαπατεώνα να ομολογεί μετανιωμένος την πράξη του λίγο πριν ξεψυχήσει.

Τέλος, στο διήγημα Μια ασυνήθιστη ιστορία (1862) εμφανίζεται ένας σατιρικός Ντοστογιέφσκι, αναφερόμενος στα ανθρώπινα πάθη, όπως η ζήλια, που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία, αλλά τελικά οδηγούν σε ξεκαρδιστικές καταστάσεις

12.72

Ξένη λογοτεχνία

Ο καβγατζής της Βρέστης

Ζαν Ζενέ

Ο ναύτης Καβγατζής, ο αδελφός του ο Ρομπέρ, ο νεαρός Ζιλ Τιρκό, η Μαντάμ Λιζιάν, πατρόνα του μπορντέλου Λα Φέρια, ο Νόνο ο πατρόνος, ο αστυνόμος Μαριό, ο υποπλοίαρχος Σεμπλόν, όλοι οι πρωταγωνιστές του δράματος ξεπηδούν μέσα από την ομίχλη που σκεπάζει το λιμάνι και τα σοκάκια της Βρέστης. Φιγούρες ερωτικές, σαγηνευτικές, σκοτεινές, περιφέρονται γυρεύοντας απαγορευμένους έρωτες, μεθυστικές ηδονές, μοιραίες συναντήσεις. Παντού καραδοκεί ο θάνατος.

Ο Καβγατζής της Βρέστης θεωρείται ορόσημο της γαλλικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας και το αριστούργημα του Ζαν Ζενέ.

Στον Καβγατζή της Βρέστης βασίζεται η ταινία Ο Καβγατζής του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Θα είναι η τελευταία της σπουδαίας καριέρας του· ο δημιουργός της πέθανε το 1982 λίγο πριν ολοκληρωθεί το μοντάζ. Ένας καταχθόνιος θρύλος περιβάλλει την κινηματογραφική μεταφορά του έργου όπου τη μοναδική γυναικεία φιγούρα ερμηνεύει συγκλονιστικά η Ζαν Μορό. Η αφίσα της ταινίας θα απαγορευτεί: ο Καβγατζής (στον ρόλο ο Αμερικανός ηθοποιός Μπραντ Ντέιβις) ακουμπά σε μια κολόνα σε σχήμα φαλλού.

Όπως το μυθιστόρημα, έτσι και η ταινία εξυμνεί το έγκλημα και τον σκοτεινό κόσμο της ερωτικής επιθυμίας. Εικόνες σκληρές, ωμές, σοκαριστικές: διακίνηση ναρκωτικών, μαστροπεία, ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε σκοτεινά σοκάκια, φονικά, βίαιες ομοφυλοφιλικές συνευρέσεις και, συνάμα, μια αδελφοσύνη των δολοφόνων όπου το αίμα του εγκλήματος δημιουργεί δεσμούς πιο αδιάρρηκτους και από τους οικογενειακούς. Το λιμάνι και οι κακόφημες συνοικίες της Βρέστης μετατρέπονται σε ένα μπαρόκ εξπρεσιονιστικό σκηνικό και η κινηματογραφική γλώσσα αποτυπώνει πιστά τη γραφή του Ζενέ. Το μυθιστόρημα γίνεται ταινία, και η ταινία γίνεται με τη σειρά της μυθιστόρημα.

 

18.80

Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν

Ένας τόπος για να επιστρέφεις είναι ο τίτλος της ιστορίας ζωής του Τζεντ Τιούκσμπουρι, όπως την αφηγείται ο ίδιος, έχοντας φτάσει στη μέση ηλικία και έχοντας πια συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του. Την αφηγείται με μια γλώσσα ολοζώντανη που κινείται από το ποιητικό μέχρι το ωμό και το άσεμνο, με ελεγχόμενη συγκίνηση και καυστικό χιούμορ, αρχίζοντας από τα παιδικά του χρόνια σε μια άχρωμη αγροτική περιοχή της Αλαμπάμα και φτάνοντας μέχρι την επίτευξη των στόχων του: να γίνει ένα διακεκριμένος καθηγητής φιλολογίας που θα κατέχει πλήρως και σε βάθος το αντικείμενό του.

Ο Τζεντ γεννιέται στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στα εννιά του χρόνια χάνει τον μέθυσο και ακαμάτη πατέρα του σ’ ένα δυστύχημα που αγγίζει τα όρια του κωμικού. Η πανέξυπνη, υπερδραστήρια και πρακτική μητέρα του σπεύδει να μετοικήσει και να στήσει μια καινούργια ζωή για τον εαυτό της και το αγόρι της. Η ζωή τους κυλάει ομαλά μέσα στις δυσκολίες της και, όταν πια ο Τζεντ τελειώνει το σχολείο, η μητέρα του μία μόνο συμβουλή τού δίνει: «Να παίρνεις ό,τι είναι να πάρεις και μετά να τραβάς παρακάτω. Μη σταματάς πουθενά».

Ο Τζεντ συνεχίζει ακάθεκτος και διαπρέπει στους τομείς της κλασικής και μεσαιωνικής φιλολογίας, παρότι μεσολαβεί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και βρίσκεται για ένα διάστημα να πολεμάει στο πλευρό των Ιταλών Παρτιζάνων. Με την επιστροφή του στον τόπο του, ξαναγυρίζει στο πανεπιστήμιο και παντρεύεται. Όμως η γυναίκα του πεθαίνει λίγο καιρό μετά τον γάμο τους. Ακολουθεί μια θυελλώδης σχέση με μια παλιά του γνώριμη, η οποία σφραγίζει όλο το μυθιστόρημα. Μετά το τέλος αυτής της σχέσης, της συναρπαστικής και ολέθριας, ο Τζεντ θα ξαναπαντρευτεί, θα αποκτήσει έναν γιο, και θα χωρίσει. Και τότε θα έρθει πια η ώρα να κάνει τον απολογισμό του με μάτι κοφτερό και με ανελέητο χιούμορ, σφυροκοπώντας και κατανοώντας, ίσως και δίνοντας άφεση στον εαυτό του.

Όλα αυτά, με φόντο μια Αμερική που σπεύδει να περάσει στη φάση της ευημερίας, τόσο μετά τον Α΄ όσο και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διότι στο παρασκήνιο των μυθιστορημάτων του Γουόρεν υπάρχει πάντα η Ιστορία. Ενίοτε και στο προσκήνιο.

Το Ένας τόπος για να επιστρέφεις είναι το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε ο Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν και ένα από τα τρία καλύτερά του, όπως ο ίδιος πίστευε.

Με αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας μάς προσφέρει τρία κλειδιά που μας επιτρέπουν να προσπελάσουμε το συγγραφικό του σύμπαν: τον έρωτα, στη πιο σπαρακτική του διάσταση, την περιπέτεια, με τη μεσαιωνική έννοια της αναζήτησης ενός Γκράαλ, και τον Αμερικανικό Νότο, ως μια διαλεκτική σχέση μεταξύ του ανήκειν και της απάρνησης.

Ο Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν γεννήθηκε στο Γκάθρι της Πολιτείας Κεντάκι των ΗΠΑ το 1905 και πέθανε στο Στράτον της Πολιτείας Βερμόντ το 1989.

Ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και πανεπιστη-μιακός δάσκαλος, είναι ο μόνος Αμερικανός συγγραφέας που τιμήθηκε τόσο με το βραβείο Πούλιτζερ ποίησης (δύο φορές, το 1957 και το 1979) όσο και με το Πούλιτζερ μυθιστορήματος (για το Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά, το 1947). Είναι επίσης ο πρώτος που έλαβε, το 1986, τον τίτλο του Δαφνοστεφούς Ποιητή των ΗΠΑ. Βραβεύθηκε με το Εθνικό Βραβείο ποίησης των ΗΠΑ και τιμήθηκε με το Medal of Freedom από τον Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, καθώς επίσης και με το National Medal of Arts. Όπως έγραψαν οι New York Times, το πολυεπίπεδο ποιητικό και πεζογραφικό του έργο καθρεφτίζει με σύνθετο και περίπλοκο τρόπο την ανθρώπινη εμπειρία. Σταθερός στόχος του συγγραφέα είναι να διερευνήσει την έννοια της τιμής και της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της ελευθερίας, της ευθύνης και της ενοχής.

25.00