Αλεξάντερ Κλαπ
Πού πάνε τα σκουπίδια; Ποιες χώρες φορτώνονται τα απορρίμματα του δυτικού κόσμου; Ποιον δηλητηριάζουν οι πεταμένες ηλεκτρονικές συσκευές μας; Πώς χρησιμοποιούν οι πετρελαιοβιομηχανίες την ανακύκλωση ως δούρειο ίππο για να προωθήσουν την υπερπαραγωγή πλαστικού; Ο πόλεμος των σκουπιδιών μαίνεται σήμερα ανεξέλεγκτος.
Στο βιβλίο αυτό, καρπό επιτόπιας έρευνας σε πέντε ηπείρους —από την κεντρική Αμερική και την Αφρική στο Αιγαίο και την Ινδονησία—, ο Αλεξάντερ Κλαπ αναζητά τους τόπους και τους ανθρώπους που παραλαμβάνουν τελικά τα απορρίμματά μας: τοξικά απόβλητα, ηλεκτρονικά απόβλητα, παλιοσίδερα, πλαστικά. Συνομιλεί με εργάτες και πολιτικούς, με επιστήμονες και μεσίτες σκουπιδιών, με εφοπλιστές και ακτιβιστές, εξερευνώντας τον αφανή κόσμο της παγκόσμιας διακίνησης αποβλήτων και τα θηριώδη οικονομικά συμφέροντα που τον κυβερνούν.
Εμανουέλ Καρέρ
Η τρέλα και ο τρόμος έχουν στοιχειώσει τη ζωή μου. Όλα τα βιβλία μου δεν μιλούν για τίποτε άλλο.
Μετά τον Εχθρό, δεν άντεχα πια. Ήθελα να ξεφύγω.
Πίστεψα ότι θα ξέφευγα αγαπώντας μια γυναίκα και κάνοντας μια έρευνα.
Η έρευνα αφορούσε τον παππού μου από την πλευρά της μητέρας μου, ο οποίος αφού έζησε μια δραματική ζωή εξαφανίστηκε το φθινόπωρο του 1944 και εκτελέστηκε, κατά πάσα πιθανότητα, ως συνεργάτης των Γερμανών. Αυτό είναι το μυστικό της μητέρας μου, το φάντασμα που καταδιώκει την οικογένειά μας.
Για να ξορκίσω αυτό το φάντασμα, πήρα ριψοκίνδυνους δρόμους. Κατέληξα σε μια μικρή πόλη, χαμένη κάπου στη ρωσική επαρχία, όπου έμεινα για αρκετό καιρό, όντας συνέχεια σ’ επιφυλακή, περιμένοντας να συμβεί κάτι. Και όντως συνέβη κάτι: ένα αποτρόπαιο έγκλημα.
Η τρέλα και ο τρόμος επέστρεφαν. Επέστρεψαν, επίσης, στην ερωτική μου ζωή. Έγραψα, για τη γυναίκα που αγαπούσα, μια ερωτική ιστορία η οποία πίστευα ότι θα είχε αντίκτυπο στην πραγματικότητα, όμως η πραγματικότητα ανέτρεψε τα πλάνα μου. Μας βύθισε σ’ έναν εφιάλτη που έμοιαζε με τις χειρότερες ιστορίες των βιβλίων μου και ο οποίος ισοπέδωσε τις ζωές μας και την αγάπη μας.
Γι’ αυτό μιλάει ετούτο το βιβλίο: για τα σχέδια που καταστρώνουμε προκειμένου να ελέγξουμε την πραγματικότητα και για τον τρομακτικό τρόπο με τον οποίο η πραγματικότητα ξαναπαίρνει πάντοτε το πάνω χέρι και μας απαντάει.
Όντρι Λορντ
«Τα Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ με βοήθησαν περισσότερο απ’ όσο μπορώ να εκφράσω. Πήραν από πάνω μου ένα μέρος του φόβου μου για τον καρκίνο, του φόβου μου για το μη ολοκληρωμένο, του φόβου μου για τη διαφορά. Αυτό το βιβλίο με μαθαίνει ότι με ένα στήθος ή και με κανένα, παραμένω εγώ. Ότι το σύνολο του εαυτού μου είναι απείρως μεγαλύτερο από το πόσα στήθη έχω. Αν το μέλλον μού επιφυλάσσει τον καρκίνο του μαστού, όπως τον επιφυλάσσει σε χιλιάδες Αμερικανίδες κάθε χρόνο, τα λόγια αγάπης και σοφίας και θάρρους της Λορντ θα είναι στο πλάι μου για να μου δίνουν δύναμη. Τα Ημερολόγια Καρκίνου πρέπει να τα διαβάσει κάθε γυναίκα»
Alice Walker
“Πένθος, τρόμος, θάρρος, πάθος για επιβίωση και για κάτι πολύ παραπάνω από επιβίωση – όλα αυτά βρίσκονται εδώ, στις προσωπικές και πολιτικές αναζητήσεις μιας μεγάλης ποιήτριας. Η Λορντ είναι η Αμαζόνα πολεμίστρια που ξέρει και πώς να αφηγηθεί την ιστορία της μάχης της: τι συνέβη και γιατί, ποια είναι τα όπλα και ποιοι οι σύντροφοι που βρήκε. Πάνω και πέρα από όλα αυτά, το βιβλίο της αποτελεί για τις γυναίκες μια νέα και βαθιά φεμινιστική πρόκληση”.
Adrienne Rich
“Η θαρραλέα μαρτυρία της Όντρι Λορντ για τον καρκίνο του μαστού αψηφά τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αναμένεται να αντιμετωπίζουν την αρρώστια, αποδεχόμενες τον πόνο και μια αλλοιωμένη αίσθηση εαυτού… Εδώ βρήκα ένα διαφορετικό πρότυπο φεμινιστικής δύναμης – όχι μια αποφυγή της αρρώστιας αλλά μια ασυμβίβαστη παραδοχή της πραγματικότητας του πόνου και έναν σεβασμό προς τον αλλαγμένο εαυτό που αυτός αφήνει πίσω”.
Rafia Zakaria