Showing all 2 results

Όντρι Λορντ

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ημερολόγια καρκίνου

Όντρι Λορντ

«Τα Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ με βοήθησαν περισσότερο απ’ όσο μπορώ να εκφράσω. Πήραν από πάνω μου ένα μέρος του φόβου μου για τον καρκίνο, του φόβου μου για το μη ολοκληρωμένο, του φόβου μου για τη διαφορά. Αυτό το βιβλίο με μαθαίνει ότι με ένα στήθος ή και με κανένα, παραμένω εγώ. Ότι το σύνολο του εαυτού μου είναι απείρως μεγαλύτερο από το πόσα στήθη έχω. Αν το μέλλον μού επιφυλάσσει τον καρκίνο του μαστού, όπως τον επιφυλάσσει σε χιλιάδες Αμερικανίδες κάθε χρόνο, τα λόγια αγάπης και σοφίας και θάρρους της Λορντ θα είναι στο πλάι μου για να μου δίνουν δύναμη. Τα Ημερολόγια Καρκίνου πρέπει να τα διαβάσει κάθε γυναίκα»
Alice Walker

“Πένθος, τρόμος, θάρρος, πάθος για επιβίωση και για κάτι πολύ παραπάνω από επιβίωση – όλα αυτά βρίσκονται εδώ, στις προσωπικές και πολιτικές αναζητήσεις μιας μεγάλης ποιήτριας. Η Λορντ είναι η Αμαζόνα πολεμίστρια που ξέρει και πώς να αφηγηθεί την ιστορία της μάχης της: τι συνέβη και γιατί, ποια είναι τα όπλα και ποιοι οι σύντροφοι που βρήκε. Πάνω και πέρα από όλα αυτά, το βιβλίο της αποτελεί για τις γυναίκες μια νέα και βαθιά φεμινιστική πρόκληση”.
Adrienne Rich

“Η θαρραλέα μαρτυρία της Όντρι Λορντ για τον καρκίνο του μαστού αψηφά τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αναμένεται να αντιμετωπίζουν την αρρώστια, αποδεχόμενες τον πόνο και μια αλλοιωμένη αίσθηση εαυτού… Εδώ βρήκα ένα διαφορετικό πρότυπο φεμινιστικής δύναμης – όχι μια αποφυγή της αρρώστιας αλλά μια ασυμβίβαστη παραδοχή της πραγματικότητας του πόνου και έναν σεβασμό προς τον αλλαγμένο εαυτό που αυτός αφήνει πίσω”.
Rafia Zakaria

10.60

Ξένη λογοτεχνία

Sister Outsider

Όντρι Λορντ

Σε αυτήν τη συλλογή δοκιμίων και ομιλιών, που αποτελεί ορόσημο για το φεμινιστικό κίνημα, η Λορντ καταπιάνεται με τον σεξισμό, τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τις ταξικές διακρίσεις, τον ιμπεριαλισμό, τα τεχνάσματα με τα οποία το σύστημα στρέφει τους καταπιεσμένους τον έναν εναντίον στον άλλον. Με γλώσσα αιχμηρή αλλά και λυρική, αναδεικνύει τις σύνθετες και αλληλένδετες πτυχές της καταπίεσης, εξωτερικής και εσωτερικευμένης, και μας θυμίζει πως δεν μπορούμε να φτιάξουμε τον καινούριο κόσμο με τα υλικά του παλιού: «Τα εργαλεία του αφέντη δεν πρόκειται ποτέ να διαλύσουν το σπίτι του αφέντη». Μιλάει για τις φτωχές γυναίκες, για τις μαύρες, για τις λεσβίες, για τις μεγαλύτερες σε ηλικία – αλλά τελικά μιλάει για κάθε άτομο που βρίσκεται έξω και πέρα από ό,τι ορίζει η κοινωνία ως αποδεκτό και «κανονικό». Αναδεικνύοντας τις διαφορές ανάμεσά μας ως μέσο δράσης και αλλαγής, ως «ένα κοίτασμα με αναγκαίες πολικότητες, οι οποίες με τη βοήθεια της δημιουργικότητάς μας μπορούν να ανάψουν τη σπίθα της διαλεκτικής», τελικά μας καλεί να ζήσουμε τη ζωή μας όσο πιο ειλικρινά, ανυποχώρητα και συμπεριληπτικά γίνεται. Δικαίως, πολλά κεφάλαια της συλλογής έχουν βρει τη θέση τους σε πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών και έχουν γίνει αντικείμενο εκτενούς ακαδημαϊκής και πολιτικής ανάλυσης.

 

18.00