«Γεννήθηκα μ’ εκκεντρική καρδιά».
Ένα ξεχωριστό βιβλίο από έναν μαχητικό καλλιτέχνη που διαπιστώνει ότι είναι στα καλύτερά του όταν μαθαίνει πώς να παραδίδεται.
Σε μια ανελέητη, ενδοσκοπική αλλά και διαφωτιστική αφήγηση με τη μορφή επεισοδίων ξετυλίγεται η ζωή του Bono, οργανωμένη –αν και όχι πολύ τακτικά– γύρω από 40 τραγούδια των U2.
O Bono μεγάλωσε στο Νόρθσαϊντ του Δουλβίνου με πατέρα καθολικό και μητέρα προτεστάντισσα σε μια περίοδο όπου η δογματική βία κορυφωνόταν στην Ιρλανδία. Η απώλεια της μητέρας του, όταν ο ίδιος ήταν δεκατεσσάρων, αποκρυστάλλωσε το αίσθημα της απουσίας που διαμόρφωσε την αναζήτησή του για οικογένεια.
Άρχισε τη ζωή του νιώθοντας μέτριος, αλλά εντέλει σε όλη του τη ζωή αντιμάχεται την αντίληψη ότι οποιοσδήποτε είναι μέτριος.
Η δημιουργικότητά του είναι χαοτική αλλά πάντα παρούσα… στο στούντιο, στη σκηνή, στη διαμαρτυρία, στους διαδρόμους του Κογκρέσου αλλά και στο γωνιακό μπαρ.
Διαβάζουμε για τα ξεσπάσματα θυμού του, που χρωματίζουν τα γραφόμενά του γύρω από την αγάπη και τη μη βία, και τον ακούμε να αναγνωρίζει ένα εγώ «πολύ ψηλότερο από την αυτοεκτίμησή μου».
Στη διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών, οι U2 από έφηβοι επίδοξοι ροκ σταρ μεταμορφώθηκαν στο μεγαλύτερο συγκρότημα στον κόσμο, ενώ ο Bonο εξελίχθηκε από ακτιβιστής μερικής απασχόλησης σε μια πλήρους απασχόλησης δύναμη στον αγώνα για τη διαγραφή του χρέους των φτωχών χωρών και για την αντιμετώπιση από τις κυβερνήσεις, ειδικά των ΗΠΑ, της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης του AIDS. Είμαστε στο πλευρό του κατά τη γέννηση του PEPFAR, του Προεδρικού Σχεδίου Έκτακτης Ανάγκης για την Ανακούφιση από το AIDS, το οποίο εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν η μεγαλύτερη παρέμβαση στην ιστορία της ιατρικής για την αντιμετώπιση μίας και μόνο ασθένειας. Περιγράφει τους εθελοντές της ΟΝΕ, της ΜΚΟ που συνίδρυσε ως «πραγματιστής ακτιβιστής», μαζί με την αδελφή της οργάνωση, τη (RED), ως «αντίδοτο» στον ακτιβισμό.
Οι φαν των U2 θα μάθουν γιατί ο Bono πιστεύει ότι δε διαλύθηκε το συγκρότημα παρά τις προσωπικές δυσκολίες των μελών και τις άγριες δημιουργικές διαφορές τους, καθώς και ποια είναι τα κλειδιά που ξεκλειδώνουν το νόημα των πιο δημοφιλών και επιδραστικών τραγουδιών τους.
Οι πόρτες της εσώτερης ζωής του Bono ανοίγουν. Η σπατάληση του ανθρώπινου δυναμικού είναι ένα μόνιμο θέμα, καθώς και η πίστη, την οποία περιγράφει σαν να ξεχωρίζεις το σήμα από τον θόρυβο, σαν μια «ήσυχη μικρή φωνή» την οποία ακούει δυνατότερα στον γάμο του, στη μουσική του και στον αγώνα του κατά της ακραίας φτώχειας.
Πάνω απ’ όλα, το Surrender είναι μια ιστορία αγάπης γραμμένη προς τη γυναίκα του, την Άλι, από την οποία ζήτησε να βγουν την εβδομάδα που το συγκρότημα έκανε την πρώτη του πρόβα. Η Άλισον Στιούαρτ προσφέρει καθοδήγηση σε κάθε σημαντική σκηνή αυτού του δράματος, συμπεριλαμβανομένης της τρίτης πράξης στην οποία πλέον εισέρχονται, με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις για ποιο πράγμα αξίζει να παλέψεις και πότε να παραδοθείς.
Ρούνεϋ Σάλλυ
Πέρα από το γεγονός ότι είναι αδέλφια, ο Πίτερ και ο Ίβαν Κούμπεκ ελάχιστα κοινά φαίνεται να έχουν μεταξύ τους. Ο Πίτερ είναι δικηγόρος στο Δουβλίνο, γύρω στα τριάντα, επιτυχημένος, ικανός και φαινομενικά άτρωτος. Όμως, μετά τον θάνατο του πατέρα τους, χρειάζεται υπνωτικά για να κοιμηθεί και πασχίζει να διαχειριστεί τη σχέση του με δύο πολύ διαφορετικές γυναίκες – την παντοτινή πρώτη του αγάπη, τη Σύλβια, και τη Ναόμι, μια φοιτήτρια η οποία αντιμετωπίζει τη ζωή σαν μια μεγάλη φάρσα. Ο Ίβαν είναι επαγγελματίας σκακιστής, είκοσι δύο ετών. Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του κοινωνικά αδέξιο, μοναχικό, το αντίθετο από τον γοητευτικό και δημοφιλή μεγαλύτερο αδελφό του. Διανύοντας τις πρώτες εβδομάδες του πένθους του, ο Ίβαν γνωρίζει τη Μάργκαρετ, γυναίκα μεγαλύτερή του σε ηλικία, που βγαίνει από το δικό της ταραχώδες παρελθόν, και οι ζωές τους συνδέονται ακαριαία και έντονα. Για τα αδέλφια που πενθούν και τους ανθρώπους που αγαπούν, η περίοδος αυτή είναι ένα μεσοδιάστημα, ένα ιντερμέδιο, μια περίοδος πόθου και απελπισίας, ανοιχτή σε κάθε πιθανότητα, μια ευκαιρία να ανακαλύψουν πόσα μπορεί να βαστάξει μια ζωή χωρίς να διαλυθεί…
Κείτ Άμπραμσον
Όταν τα λόγια δεν είναι απλές κουβέντες, αλλά εργαλεία αµφισβήτησης.
Όταν η πραγµατικότητά σου διαστρεβλώνεται στα χέρια κάποιου άλλου.
Όταν αρχίζεις να αναρωτιέσαι… µήπως φταις εσύ.
Το gaslighting είναι µια ύπουλη µορφή συναισθηµατικής χειραγώγησης. Αυτός που την ασκεί –συνειδητά ή ασυνείδητα– υπονοµεύει συστηµατικά τις αντιλήψεις, τις αναµνήσεις και τις πεποιθήσεις του άλλου. Ο στόχος; Να τον κάνει να αµφισβητήσει την ίδια του τη λογική, να νιώσει ανεπαρκής, ευάλωτος, «τρελός».
Και, τελικά, δεν προσπαθεί µόνο να τον πείσει ότι χάνει το µυαλό του – αλλά τον κάνει πράγµατι να το χάσει.
Ο όρος gaslighting καθιερώθηκε από την ταινία του 1944 Gaslight, όπου ένας άντρας αυξοµειώνει σταδιακά τα φώτα από τις λάµπες αερίου και πείθει τη γυναίκα του ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει – µέχρι εκείνη να αρχίσει να αµφιβάλλει για την ίδια της την αντίληψη.
Αλέξης Τσίπρας
Ο Αλέξης Τσίπρας καταγράφει με μοναδική δύναμη τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη, το 2015-2019. Η ωμότητα των δανειστών, τα σχέδια έξωσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι κλειστές τράπεζες, το δημοψήφισμα, οι συναντήσεις με ξένους ηγέτες, όπως η Μέρκελ, ο Ολάντ, ο Πούτιν, οι αντιδράσεις της τότε αντιπολίτευσης, οι αγωνιώδεις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να απελευθερώσει τη χώρα από το σπιράλ των μνημονίων, μετατρέπουν την αφήγηση σε πολιτικό θρίλερ.
Πρόκειται για ένα συναρπαστικό, με δυο λόγια, αφήγημα, στα 11+1 κεφάλαια του οποίου ο αναγνώστης θα αντικρίσει την αλήθεια, τεκμηριωμένη με ντοκουμέντα, πρακτικά συνεδριάσεων και δραματικούς διαλόγους με όλους τους ηγέτες της εποχής και θα κατανοήσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του Αλέξη Τσίπρα τότε, αλλά και την κριτική ματιά του σήμερα, για την περίοδο εκείνη. Επιπλέον, θα μοιραστεί τις αξίες, τις διαδρομές και τις συνθήκες που διαμόρφωσαν τόσο τον ίδιο τον συγγραφέα, όσο και την πορεία της χώρας. Θα βρει απαντήσεις στα πώς και τα γιατί, έξω από την παραμόρφωση που έχει υποστεί η αλήθεια από την προπαγάνδα των τελευταίων χρόνων.
Θα βρει επίσης απαντήσεις για τις εξελίξεις μετά το 2019. Στα πώς και τα γιατί που οδήγησαν στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από μικρό κόμμα διαμαρτυρίας εξελίχθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας, κέρδισε τη μάχη για την απελευθέρωση της χώρας από τους καταναγκασμούς της χρεοκοπίας, αλλά έχασε τη μάχη με τις εσωτερικές παθογένειες και τον εαυτό του.
Τέλος, και το πιο σημαντικό ίσως για τον πολίτη του σήμερα που στρέφει τη ματιά του στο μέλλον, η ΙΘΑΚΗ του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ένα βιβλίο για το παρελθόν, αλλά μια διακήρυξη ελπίδας και προοπτικής για το μέλλον. Κάθε γεγονός, κάθε αποκάλυψη, κάθε κριτική και αυτοκριτική εκτίμηση δεν αντιμετωπίζεται από τον συγγραφέα ως αντικείμενο αρχειοθέτησης για το χτες, αλλά ως αντικείμενο προβληματισμού για το σήμερα και το αύριο. Ως ευκαιρία να στοχαστεί ο ίδιος, αλλά και όσοι ακόμα επιμένουν στο όραμα μιας δίκαιης Ελλάδας, όχι απλώς στο «τι κάναμε», αλλά στο τι «να κάνουμε». Ως ένα έργο που θέλει και έρχεται να προσθέσει την ενέργεια του χτες στον κινητήρα του σήμερα.




