Το νέο βιβλίο του Σταύρου Λυγερού «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία» εκδίδεται πριν τερματιστεί ο πόλεμος, αλλά μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για μία συνθήκη ειρήνης. Η ζυγαριά στα πεδία των μαχών, άλλωστε, έχει γείρει. Το φινάλε λείπει, αλλά οι βασικές συνιστώσες του πολέμου αναλύονται διεξοδικά στο ανά χείρας βιβλίο. Ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός. Ακόμα και οι προσεκτικοί αναγνώστες της ειδησεογραφίας αγνοούν πολλά κρίσιμα –για την κατανόηση του πολέμου– γεγονότα που έμειναν στο σκοτάδι ή πέρασαν στα “ψιλά” και τα οποία αποκαλύπτονται στο βιβλίο.
Στόχος του έμπειρου πολιτικού αναλυτή και συγγραφέα είναι να δώσει μία σφαιρική εικόνα και ανάλυση ενός πολέμου που μπορούσε και έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η πολυαίμακτη σύρραξη είναι τοπική, αλλά ο –με την ευρύτερη έννοια– πόλεμος είναι παγκόσμιος. Το ίδιο και οι συνέπειές του. Εξού και ο ιδιότυπος υπότιτλος: Η γεωπολιτική – Οι μάχες – Η προπαγάνδα – Η γεωοικονομία – Η διπλωματία Τραμπ – Ο ρόλος της Ευρώπης – Κίνα και BRICS+.
Το βιβλίο είναι διαρθρωμένο σε πέντε ενότητες: Η πρώτη με τίτλο “Τα πριν της εισβολής”. Η δεύτερη με τίτλο “Πόλεμος και διπλωματία επί προεδρίας Μπάιντεν”. Η τρίτη με τίτλο “Η ιδεολογική πτυχή του πολέμου” εστιάζει στον πόλεμο της προπαγάνδας και στον διαφορετικό τρόπο που η Ρωσία βλέπει πλέον τον εαυτό της. Η τέταρτη με τίτλο “Η γεωοικονομία του πολέμου” ασχολείται με τον οικονομικό πόλεμο και ειδικά με την ενεργειακή πτυχή του. Τέλος, η πέμπτη με τίτλο “Πόλεμος και διπλωματία επί προεδρίας Τραμπ” εστιάζει στη στροφή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και στη διπλωματική δυναμική που αυτή πυροδότησε για τον τερματισμό του πολέμου.
Ποταμός Μισισιπής, 1861. Όταν ο σκλάβος Τζιμ μαθαίνει ότι το αφεντικό του πρόκειται να τον πουλήσει σ’ έναν άγνωστο στη Νέα Ορλεάνη, χωρίζοντάς τον για πάντα από τη γυναίκα και την κόρη του, καταφεύγει στο κοντινό Νησί του Τζάκσον μέχρι να καταστρώσει ένα σχέδιο διαφυγής. Στο μεταξύ, ο Χάκλμπερι Φιν έχει σκηνοθετήσει τον θάνατό του, προκειμένου να ξεφύγει από τον βίαιο πατέρα του που μόλις επέστρεψε στην πόλη. Έτσι ξεκινάει για τους δυο τους ένα επικίνδυνο ταξίδι με σχεδία στον Μισισιπή, με προορισμό την ελευθερία. Καθώς ο Τζιμ και ο Χακ πλέουν σε νερά γεμάτα θανάσιμες παγίδες, κάθε στροφή του ποταμού μπορεί να κρύβει πίσω της την πολυπόθητη σωτηρία ή ένα οδυνηρό τέλος.
Με τις φήμες του πολέμου να εξαπλώνονται, ο Τζιμ καλείται να αντιμετωπίσει το προσωπικό του άχθος: την οικογένεια που πρέπει να προστατέψει πάση θυσία και το συνεχές ψέμα που βιώνει. Και μαζί, το αταίριαστο ζευγάρι οφείλει να αντικρίσει κατάματα την πιο επικίνδυνη οδύσσεια…
Μέσα από τις σκιές που κουβαλάει το ατίθασο, σκανταλιάρικο πνεύμα του Χακ Φιν, αναδύεται ο Τζιμ για να διεκδικήσει την ίδια του τη φωνή, αψηφώντας τους κανόνες που τον έχουν εξοστρακίσει στο περιθώριο.
Πλημμυρισμένο από το διεγερτικό χιούμορ και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις που ανέδειξαν τον Έβερετ σε λογοτεχνικό είδωλο και έναν από τους πλέον αναγνωρισμένους συγγραφείς της εποχής μας, το μυθιστόρημα JAMES είναι προορισμένο να γίνει ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής λογοτεχνίας του εικοστού πρώτου αιώνα.
Ο χιονιάς μάς είχε τσούξει για καλά τα πρόσωπα, και τα χέρια μας, κατακόκκινα σαν λουκάνικα από την παγωνιά, είχαν τεθεί εις αχρηστίαν. Είχαμε βγει και οι τέσσερις, όλοι φίλοι καλοί, στο κατάστρωμα για να θαυμάσουμε τον δαιμονισμένο πόλεμο των στοιχείων που είχαν βαλθεί να ξεκάνουν με κάθε τρόπο το βαποράκι μας. Τα συρματόσχοινα των καταρτιών ετόνιζαν περίεργες μουσικές συνθέσεις επάνω σε μοτίβα εντελώς εξωτικά, που ερχόντουσαν άγρια και επιβλητικά από μακριά στο σκοτάδι και έπαιρναν το ραφινάρισμά τους στο σκίσιμο που τους έκαναν τα σύρματα. Ταξιδεύαμε για την Ιτέα.
Ιανουάριος 1932
Στα χαβανέζικα χονολουλού σημαίνει «προστατευμένος κόλπος». O Κώστας Μπέζος (1905-1943), σκιτσογράφος και μουσικός, επεδίωκε να πραγματοποιήσει μέσα σε ονειρεμένους τεχνητούς παραδείσους όσα αληθινά ταξίδια δεν είχε προφτάσει να κάνει. Τι ήταν, όμως, η Χονολουλού γι’ αυτόν; Ένας όρμος της φαντασίας του ή ένα μέρος που δεν κατάφερε να πάει;
Μουσικές από τη Χαβάη, εξωτικές κιθάρες, σκίτσα, μεταμεσονύχτια καμπαρέ, περιηγήσεις στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Αίγυπτο και στην Τουρκία μπλέκονται σε ένα ενιαίο αφήγημα αποτυπώνοντας το πορτρέτο μιας εποχής και πλάθοντας μια διαφορετική εξιστόρηση από αυτήν που έχει καταγράψει η επίσημη ιστορία για την Ελλάδα του Μεσοπολέμου.
Παράλληλα, τα βιωματικά κείμενα του Μπέζου μας μεταφέρουν την αγωνία ενός ανθρώπου να κατανοήσει την εποχή του και τον εαυτό του μέσα από νυχτερινές περιπλανήσεις και ταξίδια. Η προσπάθειά του να καθιερώσει στον ελληνικό χώρο τις χαβάγιες, ένα υβριδικό είδος μουσικής με επιρροές από τη Χαβάη, είναι κάτι που τελικά θα τον φέρει σε υπαρξιακή σύγκρουση με την άλλη του ιδιότητα, αυτήν ενός καταξιωμένου σκιτσογράφου, πριν τελικά καταρρεύσει μέσα στις δύσκολες συνθήκες της Κατοχής.
