Ξένη λογοτεχνία
Με πέντε ιστορίες που βάζουν φωτιά στη φαντασία, κινούνται μέσα σε υπερφυσικούς κόσμους και ξεσηκώνουν το συναίσθημα, σας συστήνουμε το Λευκάδιο Χερν.
Επιλέξαμε τρεις ιαπωνικές ιστορίες: Μια γυναικεία φιγούρα, ζωγραφισμένη σε ένα χάρτινο παραβάν, ζωνταντεύει χάρη στον δίχως όρια έρωτα. Ένας τυφλός βάρδος ταξιδεύει σε έναν υπερβατικό κόσμο για να αφηγηθεί την επική μάχη ανάμεσα σε δύο φατρίες· για ποιον άραγε; Ο μικρός ψαράς Ουρασίμα Τάρο βρίσκει την ευτυχία δίπλα στην όμορφη κόρη του Θεού-Δράκου της Θάλασσας, αλλά αθετεί την υπόσχεση που της έδωσε.
Και τις συνδυάσαμε με προσωπικά αλληγορικά κείμενα που ανοίγουν μικρά παράθυρα στον πλούσιο ψυχισμό του συγγραφέα, στη σπάνια ευαισθησία και στο ταλέντο του να μετεωρίζεται ανάμεσα στη σκληρή πραγματικότητα και στην αχαλίνωτη φαντασία.
Ο Λευκάδιος Χερν ήταν ένα περιπλανώμενο φάντασμα, σύμφωνα με έναν βιογράφο του. Ο Ελληνοϊρλανδός, και πολιτογραφημένος Ιάπωνας, συγγραφέας περπάτησε σε όλου του κόσμου τα μονοπάτια, έζησε σαν Οδυσσέας και αφηγήθηκε σαν Όμηρος.
Η ζωή του Λευκάδιου Χερν είναι η ιστορία ενός πραγματικά χαρισματικού ανθρώπου που αναμετρήθηκε με πολλές ατυχίες της μοίρας: χωρίς γονείς, χωρίς πατρίδα, χωρίς αξιόλογη εκπαίδευση, μισότυφλος, πάμφτωχος σε πολλές περιόδους της ζωής του, ταλαιπωρημένος προσωπικά και επαγγελματικά, πάλεψε σε δύο ηπείρους, μέχρι που κατάφερε να βρει και να φτιάξει τον ιδανικό του τόπο σε μια τρίτη ήπειρο. Άνθρωπος ευαίσθητος, αντισυμβατικός, πολυσυλλεκτικός, μάλλον μοναχικός, αυθεντικός, δεν επαναπαύθηκε ποτέ, αλλά ούτε και η ζωή τού το επέτρεψε.
Αποκαλείται «η εποχή των επαναστάσεων» και η κορύφωσή της ήρθε στις δεκαετίες πριν και μετά το 1800. Όμως διήρκεσε έναν ολόκληρο αιώνα: από την Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας το 1776 ως τις μεγάλες εθνικές «ενοποιήσεις» της Γερμανίας και της Ιταλίας τη δεκαετία του 1860. Η Ελληνική Επανάσταση, που ξέσπασε την άνοιξη του 1821, βρίσκεται ακριβώς στο μέσον αυτής της μακράς «εποχής των επαναστάσεων» – και, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, αποτέλεσε το σημείο καμπής της.
Οι ιστορικοί άργησαν να αναγνωρίσουν τον καίριο ρόλο που έπαιξε η ελληνική εξέγερση και η διεθνής αναγνώριση της Ελλάδας ως κυρίαρχου, ανεξάρτητου κράτους εννέα χρόνια αργότερα, το 1830, σε αυτή τη διαδικασία, η οποία αναδιαμόρφωσε το γεωπολιτικό σκηνικό της ευρωπαϊκής ηπείρου ή, μάλλον, για την ακρίβεια, μεγάλου μέρους του κόσμου. Αυτό το βιβλίο φιλοδοξεί να εξηγήσει όσα συνέβησαν στη διάρκεια αυτών των εννέα ετών, με τις ευρύτατες –και σίγουρα απρόβλεπτες– συνέπειές τους, καθώς και τους λόγους για τους οποίους η πλήρης σημασία αυτών των γεγονότων αρχίζει να εκτιμάται μόλις σήμερα, διακόσια χρόνια αργότερα.
Αφορμή γι’ αυτό το συναρπαστικό, «επικό» ανάγνωσμα που αφότου εκδόθηκε (1984) έγινε μπεστ σέλερ και πανεπιστημιακό μάθημα ήταν η επιθυμία του Ζιν – ακτιβιστής και ο ίδιος μια ζωή, ακόμα κι όταν έγινε ακαδημαϊκός – να αναδείξει την ιστορία από την πλευρά των «αποκάτω», δηλαδή των κοινωνικά απόκληρων, των απλών εργατών όπως υπήρξε κι ο ίδιος κάποτε, των λογής μειονοτήτων (Ινδιάνοι, μαύροι, ισπανόφωνοι και λοιποί μετανάστες), των γυναικών, των φοιτητών και των κοινωνικών κινημάτων επίσης, εστιάζοντας στους σκληρούς αγώνες που δόθηκαν για μιαν άλλη Αμερική, αγώνες οι οποίοι συνήθως παραλείπονται από το επίσημο αφήγημα. Όπως όμως λέει και το απόφθεγμα που επικαλείται ο συγγραφέας, «η κραυγή των φτωχών δεν είναι πάντα δίκαιη αλλά αν δεν την έχεις ακούσει, δεν θα καταλάβεις ποτέ τι σημαίνει δικαιοσύνη».