Προβολή όλων των 3 αποτελεσμάτων

Ξένη λογοτεχνία

Καλημέρα θλίψη

Φρανσουά Σαγκάν

10.60

Κακομαθημένη από έναν πατέρα ανέμελο και γλεντζέ, η δεκαεφτάχρονη Σεσίλ έχει φτάσει να θεωρεί την ανευθυνότητα ελευθερία και την ασυδοσία ανεξαρτησία. Σ’ ένα μαγικό μεσογειακό ακρογιάλι, όπου περνά τις καλοκαιρινές της διακοπές με τον πατέρα της και την ερωμένη του, χαίρεται τον ήλιο και τη θάλασσα, γνωρίζει τον αληθινό έρωτα στην αγκαλιά ενός νεαρού φοιτητή και περνά ονειρεμένες ημέρες, ως τη στιγμή που μπαίνει στη ζωή όλων του η όμορφη, συγκρατημένη και συγκροτημένη Άννα. Η άφιξή της και ο δεσμός με τον πατέρα της Σεσίλ, ανατρέπει την τάξη των πραγμάτων και η Σεσίλ, τρομοκρατημένη μήπως χάσει αυτό που θεωρεί ελευθερία, προχωρά σε μια ποταπή συνωμοσία, που καταλήγει σε αιματηρό δράμα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]

Ξένη λογοτεχνία

Η ακτή των σύρτεων

Ζιλιέν Γκρακ

14.84

Ο ήρωας αυτής της ιστορίας, ο `Αλντο, διορίζεται από την κυβέρνηση της Ορσένα, μιας πόλης με δοξασμένο παρελθόν, η οποία όμως βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής, πολιτικός επίτροπος στις Σύρτεις.
Επικεφαλής του Ναυαρχείου στις Σύρτεις είναι ο πλοίαρχος Μαρίνο, αξιωματικός που ευνοεί την ενυπάρχουσα κατάσταση της χαύνωσης για τις στρατιωτικές αποικιακές δυνάμεις της Ορσένα, ενώ ο κίνδυνος καραδοκεί από την αντίπαλη πόλη του Φαργκεστάν.
Ο `Αλντο με τη σύμπραξη κι άλλων αξιωματικών και υπό την επήρεια της γοητείας που ασκεί πάνω του η Βανέσα, μια σαγηνευτική αλλά και μυστηριώδης γυναίκα, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του…

“Τα πρόσωπα των έργων του Γκρακ είναι σκιές που κινούνται σ` ένα φθινοπωρινό φως, φαντάσματα φιλτραρισμένα μέσα από φωτισμούς του δάσους, παρουσίες στεφανωμένες φαντασμαγορικά. Η ποίηση του είναι η ποίηση των ερειπίων του χρόνου, ατέλειωτα τενάγη, θρησκευτικές πορείες λειψάνων, δαιδαλώδη φρούρια, προμαχώνες, εξώστες, τζαμαρίες, θόρυβοι, που σχηματίζουν στα πρώτα βιβλία του ένα ακινητοποιημένο φεγγοβόλημα”.

Ξένη λογοτεχνία

Ο μπάρμπα-Γκοριό

Ονορέ ντε Μπαλζάκ

19.08

Ο Μπαρμπα-Γκοριό αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της συγγραφικής ιδιοφυίας του Μπαλζάκ. Στο μυθιστόρημα αυτό, που εντάσσεται στο πλαίσιο της “Ανθρώπινης Κωμωδίας”, παρακολουθούμε τη θλιβερή πορεία και το τραγικό τέλος ενός πατέρα που τον έχουν απαρνηθεί οι δυο του κόρες, τη γεμάτη αχαριστία εγκατάλειψη ενός ανθρώπου που είχε δώσει τα πάντα στα παιδιά του, κι όμως αυτά τον άφησαν να πεθάνει μόνος και πάμφτωχος.

Ο μπαρμπα-Γκοριό μέσα στην αθλιότητα και την απόγνωσή του είναι εντούτοις μια μορφή μεγαλειώδης γιατί εκφράζει την πατρότητα κατά τον πιο απόλυτο τρόπο.

Επιπλέον, παρόλο που το μυθιστόρημα αποτελεί κυρίως μια μελέτη του πατρικού πάθους, δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτό, αλλά εικονογραφεί και αναλύει με τρόπο μοναδικό και διεισδυτικό την παρισινή ζωή και κοινωνία των αρχών του 19ου αιώνα, ανάγοντας το μερικό σε γενικό, το τοπικό σε παγκόσμιο και το εφήμερο σε διαχρονικό.