Best Sellers

Ξένη λογοτεχνία

Ιντερμέτζο

Ρούνεϋ Σάλλυ

Πέρα από το γεγονός ότι είναι αδέλφια, ο Πίτερ και ο Ίβαν Κούμπεκ ελάχιστα κοινά φαίνεται να έχουν μεταξύ τους. Ο Πίτερ είναι δικηγόρος στο Δουβλίνο, γύρω στα τριάντα, επιτυχημένος, ικανός και φαινομενικά άτρωτος. Όμως, μετά τον θάνατο του πατέρα τους, χρειάζεται υπνωτικά για να κοιμηθεί και πασχίζει να διαχειριστεί τη σχέση του με δύο πολύ διαφορετικές γυναίκες – την παντοτινή πρώτη του αγάπη, τη Σύλβια, και τη Ναόμι, μια φοιτήτρια η οποία αντιμετωπίζει τη ζωή σαν μια μεγάλη φάρσα. Ο Ίβαν είναι επαγγελματίας σκακιστής, είκοσι δύο ετών. Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του κοινωνικά αδέξιο, μοναχικό, το αντίθετο από τον γοητευτικό και δημοφιλή μεγαλύτερο αδελφό του. Διανύοντας τις πρώτες εβδομάδες του πένθους του, ο Ίβαν γνωρίζει τη Μάργκαρετ, γυναίκα μεγαλύτερή του σε ηλικία, που βγαίνει από το δικό της ταραχώδες παρελθόν, και οι ζωές τους συνδέονται ακαριαία και έντονα. Για τα αδέλφια που πενθούν και τους ανθρώπους που αγαπούν, η περίοδος αυτή είναι ένα μεσοδιάστημα, ένα ιντερμέδιο, μια περίοδος πόθου και απελπισίας, ανοιχτή σε κάθε πιθανότητα, μια ευκαιρία να ανακαλύψουν πόσα μπορεί να βαστάξει μια ζωή χωρίς να διαλυθεί…

20.90

Ηλίας Ζάικος

” Η ιδέα πως θα υπάρχει ένα βιβλίο όπου στη θέση του συγγραφέα θ’ αναγράφεται τ’ όνομά μου, ακόμη και μέχρι σήμερα που γράφω αυτό το σημείωμα, μου φαίνεται σχεδόν αστεία. «Θα πέσει φωτιά να σε κάψει», μου διαμηνύει ο άλλος μου εαυτός, πάντα δεν με χώνευε τούτος και τώρα άδραξε την ευκαιρία να με ταπεινώσει.

Οι σπουδαίοι γραφιάδες ποτέ δεν έλειψαν στον τόπο μας, τί είδους σκοπιμότητα ή και μια κρυμμένη ματαιοδοξία ίσως κρύβεται, λοιπόν, πίσω απ’ την απόφασή μου να εκδοθεί τούτη η μυθιστορηματική αυτοβιογραφία;
Η μουσική μού δίδαξε πως το ερώτημα είναι ρητορικό, μια σοφιστεία. Σταματάς να παίζεις τα μπλουζ που αγαπάς επειδή ξεπεράστηκες από άλλους ή μήπως διότι οι νότες που επέλεξες έχουν ήδη ακουστεί; Χώρια που είμαι πεπεισμένος πως ακόμα και σ’ ακαδημαϊκές πραγματείες τεχνικής φύσης, πάντα ανιχνεύονται σημεία όπου ο γράφων ξεφορτώνει ιδιαίτερα συναισθήματα κι απόψεις κάθε απόχρωσης, μια βαθύτερη ανάγκη που την αποζητούμε όλοι.

Ξεκίνησα να βάζω λέξεις στο χαρτί από μια ενδόμυχη επιθυμία όχι να πω κάτι που δεν ξέρετε – τί θα μπορούσα να προσθέσω άλλωστε σε όσα ο άνθρωπος έχει ήδη αποκαλύψει, ποιές ιδέες θα ήμουν ικανός να σκαρφιστώ που δεν σημείωσε ο ποιητής; – μα επειδή τα κείμενα αυτής της έκδοσης τα νιώθω κάπως σαν πρελούδια που δεν πρόφτασα να μορφοποιήσω, τραγούδια δίχως ρίμες και μελωδικές γραμμές, σαν λαχτάρα να υπερασπιστώ την ύπαρξή μου ως μουσικός-άνθρωπος και καλλιτέχνης-πολίτης, πάντα έτσι ήθελα να βλέπω τον εαυτό μου άλλωστε.

Βρέθηκα στον πυρήνα της πληρότητας επειδή είχα την τύχη να καθορίζω πού και πότε θα κάνω το επόμενο βήμα. Ταυτόχρονα, πέρασε η ζωή μου κι έμαθα ελάχιστα. Είναι τούτες οι αδυσώπητες αντιφάσεις που τυραννούν κι εμένα και τόσο πετυχημένα έχουν περιγραφεί κατά καιρούς στις μάχες του καλού με το κακό, της φωτιάς με το νερό, της γέννησης με τον θάνατο. Εκείνοι οι συλλογισμοί που τη μια μέρα σε κάνουν θεό και την επόμενη σκουπίδι.

Αρκετοί μού ’δωσαν ώθηση να βιβλιοδετήσω τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου, κυρίως φίλοι που τους άρεσε ο τρόπος που τοποθετώ λέξεις και νοήματα στη σειρά. Θέλω, όμως, να σταθώ σε κάποιες γυναίκες που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο ζήτημα.
Η μία είναι η κόρη μου, η Ξένη…..”

(Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

 

Ο Ηλίας Ζάικος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1960. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στα 20 του. Τρία χρόνια αργότερα ίδρυσε τους Blues Gang, με τους οποίους την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν τον πρώτο μπλουζ δίσκο της ελληνικής δισκογραφίας. Το 1986 το γκρουπ μετονομάζεται σε Blues Wire και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

Έχει κυκλοφορήσει πάνω από δεκαπέντε δίσκους με το συγκρότημα, καθώς και προσωπικές δουλειές κι ένα DVD. Εμφανίστηκε σε αμέτρητες συναυλίες συμμετέχοντας σε διεθνή και εγχώρια φεστιβάλ, TV shows, radio broadcasts και πληθώρα άλλων εκδηλώσεων.

Ασχολήθηκε επί σειρά ετών με το ραδιόφωνο ως μουσικός παραγωγός σε αρκετούς σταθμούς και για πάνω από μία δεκαετία στον 9,58 της ΕΡΤ 3. Επίσης, έχει εμφανιστεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο ενώ δίδαξε κιθάρα στο ωδείο Φ.Νάκας.

Θεωρείται ο σημαντικότερος μουσικός του μπλουζ στην Ελλάδα και εκ των κορυφαίων πανευρωπαϊκά.

Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο.

Πίνακας εξωφύλλου: Λουκάς Βενετούλιας, Θεσσαλονίκη, 1980

14.40

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Το συναξάρι μου

Στέλιος Νέστωρ

To βιβλίο αυτό είναι η σύνοψη της πολύχρονης εµπειρίας ενός ανθρώπου που είχε την τύχη να ζήσει µεγάλες στιγµές και κρίσιµες φάσεις της ιστορίας αυτού του τόπου. Γέννηµα θρέµµα της Θεσσαλονίκης, ο Στέλιος Νέστωρ βίωσε τον µεσοπόλεµο και τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεµο, την Κατοχή, την απελευθέρωση και τον Εµφύλιο, τη χωλή µετεµφυλιακή δηµοκρατία, τη δικτατορία των συνταγµαταρχών και όλα όσα ακολούθησαν µετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την περίοδο που εξακολουθούµε να αποκαλούµε «µεταπολίτευση».

Όµως το Συναξάρι δεν είναι ιστορικό βιβλίο, ούτε συστηµατική βιογραφία. Είναι µια καταγραφή διάσπαρτων γεγονότων, που έµειναν χαραγµένα στη µνήµη του γράφοντος και σηµάδεψαν τη ζωή του. Πολλά από αυτά ζωντανεύουν την ατµόσφαιρα άλλων εποχών και δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να αναλογιστεί και να εκτιµήσει, ανατρέχοντας στο παρελθόν, τις µεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν σε αυτό το µακρύ χρονικό διάστηµα. Άλλα πάλι αποτελούν ψηφίδες της µεγάλης Ιστορίας, όταν το έφεραν οι συγκυρίες ο συγγραφέας να βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων. Οι αναφορές στην αντιδικτατορική αντίσταση, στη «Δηµοκρατική Άµυνα» και στη δοκιµασία των χουντικών φυλακών, στην περιπέτεια στο νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ κι αργότερα στο πείραµα επανένωσης της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη και στον «Συνασπισµό της Αριστεράς και της Προόδου» αποτελούν προσωπικές µαρτυρίες, οι οποίες δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να ρίξουν φως σε πολιτικές διαδροµές και νοοτροπίες που τις χαρακτηρίζει η έλλειψη φαντασίας και προοπτικής. Αυτές που κράτησαν την Αριστερά δέσµια παρωχηµένων αντιλήψεων και την εµπόδισαν να αξιοποιήσει το ευνοϊκό κλίµα της µεταπολίτευσης.

13.16

Ξένη λογοτεχνία

Πόλεμος και πόλεμος

Λάσλο Κρασναχορκάι

Από τις γειτονιές μιας μικρής ουγγρικής πόλης, στη Βουδαπέστη, στη Νέα Υόρκη και αλλού, ακολουθούμε τη μανιακή φωνή του Γκιόργκι Κόριμ, του ήρωα του Πόλεμος και πόλεμος, αυτού του ταπεινού, θλιμμένου γραφιά. Απελπισμένος, ώρες ώρες σχεδόν τρελός, αλλά επίσης έντονα συναισθηματικός, ο Κόριμ έχει ανακαλύψει, στα σκονισμένα Αρχεία της μικρής ουγγρικής πόλης όπου εργάζεται, ένα χειρόγραφο το οποίο επί δεκαετίες δεν έχει αγγίξει κανείς. Το συγκλονιστικής ποιητικής ομορφιάς κείμενο εξιστορεί την περιπλάνηση τεσσάρων συντρόφων, που πολέμησαν μαζί σ’ έναν καταστροφικό πόλεμο και αγωνίζονται τώρα να επιστρέψουν σπίτι τους και να ξεφύγουν από τον αμείλικτο κόσμο της βίας. Συγκινημένος από τον εξαιρετικά ευάλωτο χαρακτήρα των ηρώων του χειρογράφου, ο Κόριμ θέτει ως σκοπό της ζωής του να μεταβιβάσει στον κόσμο το ζωτικής σημασίας μήνυμα του κειμένου που μόλις ανακάλυψε. Αποφασίζει να εκπληρώσει αυτό το καθήκον στη Νέα Υόρκη, που αποτελεί για κείνον το «κέντρο του κόσμου». Ακολουθώντας τον Κόριμ με επίμονο ρεαλισμό σε όλη του τη διαδρομή, και κυρίως στους δρόμους της Νέας Υόρκης, το Πόλεμος και πόλεμος -ένα από τα σημαντικότερα και πλέον φιλόδοξα βιβλία αυτού του Ούγγρου «μαιτρ της Αποκάλυψης», όπως τον αποκαλεί η Susan Sontag- μας μεταφέρει με συγκλονιστικό και ανθρώπινο τρόπο σ’ έναν κόσμο που διχάζεται ανάμεσα στην αγριότητα και τη μανιώδη ομορφιά. Με γραφή που δεν μοιάζει με καμιά άλλη, το Πόλεμος και πόλεμος επιβεβαιώνει τα λόγια του W. B. Sebald ότι η πρόζα του Κρασναχορκάι «ξεπερνά κατά πολύ όλες τις ήσσονος σημασίας ανησυχίες της σύγχρονης γραφής». (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

20.00

Λάσλο Κρασναχορκάι

Σε μια μικρή και λησμονημένη από τον Θεό πόλη της Ουγγαρίας, χαμένη μέσα στην ομιχλώδη και παγωμένη λεκάνη των Καρπαθίων, πλανάται η απροσδιόριστη απειλή μιας επικείμενης καταστροφής. Η απειλή, που δεν κατονομάζεται ποτέ, επιτείνεται όταν καταφτάνει στην πόλη ένα μυστηριώδες τσίρκο που κουβαλάει μαζί του μια γιγαντιαία φάλαινα και επιδεικνύει τον παράδοξο “Πρίγκιπα” με τα τρία, καθώς λέγεται, μάτια. Οι τρομαγμένοι πολίτες νιώθουν πως πρέπει να αντιδράσουν και καταφεύγουν σε οτιδήποτε νομίζουν πως μπορεί να δαμάσει το χάος, από τη μουσική ως τον φασισμό. Και ανάμεσα στους μοχθηρούς ή άβουλους κατοίκους της πόλης ξεχωρίζει ο αλαφροΐσκιωτος Βάλουσκα, ο τρυφερός ήρωας του βιβλίου, η μοναδική αγνή και ευγενική ψυχή. “Αντάξιο ενός Κάφκα κι ενός Μπέκετ, ενός Μπέρνχαρτ και ενός Μέλβιλ, το μυθιστόρημα καθηλώνει τον αναγνώστη με τις υπνωτιστικές ποιητικές εικόνες του, τους παραληρηματικούς μονολόγους των ηρώων του και τις μπουρλέσκ καταστάσεις που φέρνουν ένα πικρό μειδίαμα στα χείλη του αναγνώστη. Με άκρως διεισδυτική ματιά, ο συγγραφέας περιγράφει την ανθρώπινη κατάσταση στις σύγχρονες κοινωνίες μας, στις οποίες τα άτομα, έρμαια του φόβου και των δεισιδαιμονιών τους, μάταια αγωνίζονται ενάντια στην κατάσταση της διάλυσης και του χάους που, κατά την άποψη του συγγραφέα, “είναι η φυσική κατάσταση του κόσμου”. Μυστήριο, μελαγχολία και θλίψη διατρέχει όλο το βιβλίο η αντίσταση είναι ανώφελη, αφού η προσπάθεια να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση οδηγεί την πόλη σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Η μόνη χαραμάδα φωτός είναι η αποδοχή της ανθρώπινης κατάστασής μας και η αλλαγή στάσης απέναντι στη ζωή και στον συνάνθρωπό μας”, παρατηρεί η μεταφράστρια του βιβλίου Ιωάννα Αβραμίδου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

20.00

Κώστας Μανδηλάς

Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”.

Αρχές της δεκαετίας του ’80, μια παρέα νεαρών της περιοχής Πετραλώνων και Θησείου, μπουχτισμένη από τη μεταπολιτευτική ατμόσφαιρα της στρατευμένης έκφρασης και των ρηχών επικοινωνιακών στερεότυπων, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα περιοδικό αυτοέκφρασης, την «Ανοιχτή Πόλη». Ένα αντεργκράουντ έντυπο που από το τρίτο τεύχος, υπήρξε το μοναδικό ελληνικό περιοδικό μέλος του θρυλικού «Alternative Press Syndicate». Μέσα από το πνεύμα της αντικουλτούρας, της επιλεγμένης ριζοσπαστικής rock μουσικής και της διαφορετικής αντιεξουσιαστικής- εναλλακτικής λογικής, στα δεκατρία χρόνια της ύπαρξής της, η «Ανοιχτή Πόλη» επιχείρησε να αρθρώσει έναν άλλο λόγο απέναντι στο ξύλινο λόγο των διάφορων μεταπολιτευτικών νεολαιίστικων κομματικών παραφυάδων. Τη διαδρομή αυτού του περιοδικού, αλλά και τη σχέση του με τα πολιτισμικά και πολιτικά δρώμενα εκείνης της εποχής (φτάνοντας μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’90), περιγράφει ο υπεύθυνος της έκδοσης κι ένας από τους βασικούς συντελεστές του, ο Κώστας Μανδηλάς. Μέσα από τον αφηγηματικό λόγο του συγγραφέα, δίνονται πολλές πληροφορίες για τυπογραφεία, βιβλιοπωλεία, στέκια και ανθρώπους εκείνων των καιρών, που έδωσαν κι αυτοί/ές πολλά στη μάχη ενάντια στην αποικιοποίηση της καθημερινής ζωής. Ταυτόχρονα σκιαγραφείται το χρώμα μιας εποχής, που μπορεί να έχει περάσει ωστόσο τα αιτήματά της για ελευθερία και σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης παραμένουν επίκαιρα.

 

12.00

Madame Ginger (Μαριλού Παντάκη)

Ένας διαδραστικός οδηγός ευεξίας που κάνει τη θεωρία πράξη

Απόλαυσε ένα ταξίδι αυτοφροντίδας, σε 12 μήνες-σταθμούς, για να δεις τον εαυτό σου αλλιώς!

Ανακάλυψε όλα όσα χρειάζεσαι για:

• τη φροντίδα του ύπνου
καλές συνήθειες και σωστή διατροφή – ημερολόγιο και τύποι ονείρων *απόκτησε και το Dream Tracker της Madame Ginger

• τη σύνδεση με τον κύκλο και την περίοδό σου
σωστή διατροφή, fitness, αυτοφροντίδα που ακολουθεί τις ανάγκες κάθε φάσης του κύκλου, cycle syncing, period tracker

• την ψηφιακή αποτοξίνωση (ναι, επιτέλους μια ανάσα!)
καθημερινότητα χωρίς οθόνες, mindful eating, book tracker, coloring fun

• την αποδοχή της ηλικίας (ευτυχώς μεγαλώνουμε!) και τη θετική σχέση με το σώμα σου
ασκήσεις για να δεις το σώμα σου αλλιώς, φυσική φροντίδα και διατροφή μετά τα 40 (πρόσωπο, μαλλιά, σώμα)

• το meal prep (τρώμε οικονομικά και υγιεινά!)
προετοιμασία, οργάνωση, μαγείρεμα, συνταγές: το meal prep δεν είναι μόδα, είναι ανάγκη! *απόκτησε και το Meal Planner της Madame Ginger

• την υγεία του εντέρου
όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τη λειτουργία του εντέρου, το εντερικό μικροβίωμα και τη φροντίδα του

• το journaling
εκτυπώσιμες σελίδες daily planner και tips για να ξεκινήσεις χωρίς άγχος

• τη σύνδεση με τη φύση και την υιοθέτηση οικολογικού τρόπου ζωής
απλές καθημερινές πράξεις, φυσικά swaps (απορρυπαντικά/καλλυντικά/διακοσμητικά/αντικείμενα καθημερινής χρήσης),
tracker ποτίσματος, μαθαίνω να τρέφομαι: τοπικά / εποχιακά / λιγότερα ζωικά / μειωμένη σπατάλη τροφίμων

και ακολούθησε έναν mood booster μήνα, για να κλείσει η χρονιά με φως και χωρίς «πρέπει».

Αξιοποίησε τις συμβουλές της Madame Ginger αλλά και καταξιωμένων επιστημονικών συνεργατών, ανακάλυψε διατροφικά tips και συνταγές, πρωτότυπες μεθόδους και εργαλεία, όπως journals, trackers, planners, που θα σε διευκολύνουν να οργανώσεις τον χρόνο σου και να βρεις τρόπους για μια ουσιαστική και ισορροπημένη καθημερινότητα.

18.80

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ημερολόγια καρκίνου

Όντρι Λορντ

«Τα Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ με βοήθησαν περισσότερο απ’ όσο μπορώ να εκφράσω. Πήραν από πάνω μου ένα μέρος του φόβου μου για τον καρκίνο, του φόβου μου για το μη ολοκληρωμένο, του φόβου μου για τη διαφορά. Αυτό το βιβλίο με μαθαίνει ότι με ένα στήθος ή και με κανένα, παραμένω εγώ. Ότι το σύνολο του εαυτού μου είναι απείρως μεγαλύτερο από το πόσα στήθη έχω. Αν το μέλλον μού επιφυλάσσει τον καρκίνο του μαστού, όπως τον επιφυλάσσει σε χιλιάδες Αμερικανίδες κάθε χρόνο, τα λόγια αγάπης και σοφίας και θάρρους της Λορντ θα είναι στο πλάι μου για να μου δίνουν δύναμη. Τα Ημερολόγια Καρκίνου πρέπει να τα διαβάσει κάθε γυναίκα»
Alice Walker

“Πένθος, τρόμος, θάρρος, πάθος για επιβίωση και για κάτι πολύ παραπάνω από επιβίωση – όλα αυτά βρίσκονται εδώ, στις προσωπικές και πολιτικές αναζητήσεις μιας μεγάλης ποιήτριας. Η Λορντ είναι η Αμαζόνα πολεμίστρια που ξέρει και πώς να αφηγηθεί την ιστορία της μάχης της: τι συνέβη και γιατί, ποια είναι τα όπλα και ποιοι οι σύντροφοι που βρήκε. Πάνω και πέρα από όλα αυτά, το βιβλίο της αποτελεί για τις γυναίκες μια νέα και βαθιά φεμινιστική πρόκληση”.
Adrienne Rich

“Η θαρραλέα μαρτυρία της Όντρι Λορντ για τον καρκίνο του μαστού αψηφά τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αναμένεται να αντιμετωπίζουν την αρρώστια, αποδεχόμενες τον πόνο και μια αλλοιωμένη αίσθηση εαυτού… Εδώ βρήκα ένα διαφορετικό πρότυπο φεμινιστικής δύναμης – όχι μια αποφυγή της αρρώστιας αλλά μια ασυμβίβαστη παραδοχή της πραγματικότητας του πόνου και έναν σεβασμό προς τον αλλαγμένο εαυτό που αυτός αφήνει πίσω”.
Rafia Zakaria

10.60