Ξένη λογοτεχνία
Ο Χάλιντ, αλλοτινός μαχητής της επανάστασης κατά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας στην Αλγερία, ζει αυτοεξόριστος στο Παρίσι επί δύο δεκαετίες, αηδιασμένος από τη διαφθορά που επικρατεί στην πατρίδα για την οποία αγωνίστηκε. Είναι πια ένας διάσημος ζωγράφος, και στα εγκαίνια μιας έκθεσης, η σαγηνευτική Χαγιάτ, νεαρή λογοτέχνιδα και κόρη του παλιού του διοικητή, επιστρέφει απρόσμενα στον ορίζοντά του. Το σαρωτικό του πάθος για εκείνη θα οδηγήσει τον Χάλιντ σε μια πολύπλευρη αναμέτρηση με το παρελθόν. Για τη Χαγιάτ, όμως, η οποία είναι ευαίσθητη όσο και άπιαστη, το δύσκολο ερώτημα παραμένει: τι θα έπρεπε εντέλει να λαχταρά ένας άνθρωπος στη ζωή του; Οι επιλογές της Χαγιάτ θα έχουν καταστροφικές συνέπειες και για τους δύο. Αυτό το βραβευμένο μυθιστόρημα είναι μια σπαρακτική τοιχογραφία της σύγχρονης ιστορίας της Αλγερίας, το χρονικό ενός φλογερού έρωτα και, συγχρόνως, μια ωδή σε μια πόλη που έχει χαθεί. Η Μνήμη του σώματος, το πρώτο βιβλίο μιας περίφημης τριλογίας, είναι ένα λυρικό και συγκινητικό έργο για την αγάπη, την απώλεια και την ταυτότητα. Η Αχλάμ Μοσταγάνμι είναι η δημοφιλέστερη γυναίκα συγγραφέας του αραβόφωνου κόσμου.
Ελληνική λογοτεχνία
TO ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ
Κατάταξη στη Θ(λ)ήβα. Μετάθεση στη Χίο. Κι έπειτα αποστολή στις Οινούσσες. Στην ανατολική πινέζα του χάρτη. Μια ανάσα απ’ την ελληνοτουρκική μεθόριο. Σε θέσεις μάχης. Με γεμάτα όπλα. Έτοιμοι -και καλά- να σκοτωθούμε.
Το ταξίδι Στη χώρα του Χωσέ αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τις κωμικοτραγικές περιπέτειες ενός στρατιώτη που πασχίζει να επιβιώσει απ’ τα ατελείωτα χωσέ και ζόρια του φανταρικού: το μάντρωμα, τη στέρηση της σάρκας, το γερμανικό, την αϋπνία, τους στρατόκαυλους αξιωματικούς, τη μοναξιά ενός νεκρού πολίτη που στωικά καρτερεί τη νεκρανάστασή του. Κατά τις περιπλανήσεις του σε μονάδες σύγχρονων ανεπιθυμήτων, ο χακί ήρωας στηλιτεύει και τα κακώς κείμενα του στρατού: τη βυσματοκρατία, τα τρελόχαρτα, την κακή εκπαίδευση, την ομοφοβία, τον σεξισμό, την έχθρα απέναντι σε ό,τι αποσκιρτά απ’ το συντηρητικό τοτέμ του λευκού στρέιτ χριστιανού ορθόδοξου Έλληνα. Κριτικάρει όσα ταλαιπωρούν τους στρατιώτες και τον τόπο. Όσα κάνουν τη θητεία μια «χρήσιμα άχρηστη» εμπειρία. Χρήσιμη σαν συλλογή βιωμάτων. Άχρηστη ως προς την επιτέλεση του σκοπού της.
Η παρούσα φανταρική μαρτυρία προορίζεται για όσους απολυμένους θέλουν να ψηλαφίσουν το παρελθόν τους. Για όσους νεοσύλλεκτους θέλουν να γραδάρουν το μέλλον τους. Για όσες κι όσους τους περιμένουν έξω να γυρίσουν. Για όσες κι όσους, εντός και εκτός παραλλαγής, πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το πώς ο στρατός θα σταματήσει να τρώει τα παιδιά του.
Ξένη λογοτεχνία
Τα βιβλία είναι επικίνδυνα: αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων. Αυτό διαπιστώνει ένας καθηγητής της ισπανικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όταν ένα αυτοκίνητο χτυπά τη συνάδελφό του Μπλούμα Λένον την ώρα που αυτή διασχίζει μια διασταύρωση του Σόχο διαβάζοντας ένα ποίημα της Έμιλι Ντίκινσον. Λίγες μέρες αργότερα, ο πρωταγωνιστής και αφηγητής αυτής της παράξενης ιστορίας λαμβάνει ένα αντίτυπο του βιβλίου Η γραμμή σκιάς του Τζόζεφ Κόνραντ, που κάποιος στέλνει από την Ουρουγουάη στην εκλιπούσα Μπλούμα, γεμάτο υπολείμματα τσιμέντου.
Η έρευνα για την προέλευση του βιβλίου μετατρέπεται σε μια εις βάθος εξερεύνηση του κόσμου της ανάγνωσης, από τις πιο εξεζητημένες μέχρι τις πιο απλοϊκές του εκφάνσεις και, με τον τρόπο αυτό, παρασυρμένοι σε μακρινά μέρη, συναντάμε τη σκιά της δονκιχωτικής τρέλας. Τελικά ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι αλλάζουν και αυτοί το πεπρωμένο των βιβλίων. Στα τέσσερα ταξίδια του ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο, το παράξενο αντίτυπο αποκαλύπτει μια κρυμμένη αλήθεια, τρομακτική και ουσιαστική, που μας δείχνει ότι η αγάπη για τις βιβλιοθήκες και τη λογοτεχνία δεν έχει όρια.
Ελληνική λογοτεχνία
Ο Ίων, ένα ημίαιμο λαμπραντόρ που ζει στην Αθήνα με τον Άνθρωπό του, φιλομαθής και περίεργος παρατηρητής του κόσμου γύρω του, αιφνιδιάζεται διαρκώς και επιχειρεί να λύσει τις απορίες που τον βασανίζουν. Πώς είναι δυνατόν να έχει πρόγονο τον γκρίζο λύκο; Ψάχνει απάντηση στον Δαρβίνο, στα μυστήρια της εξέλιξης αλλά και στις περιπέτειες του Μπακ του Τζακ Λόντον στην Άγρια Δύση. Οι αριστοκράτες καθαρόαιμοι του είδους του, όπως ο Φλας της Βιρτζίνια Γουλφ, τον μπλέκουν στον λαβύρινθο των ανισοτήτων μεταξύ αριστοκρατών και πληβείων. Ο Μάγκας της Πηνελόπης Δέλτα του προσφέρει διέξοδο στα προβλήματα ταυτότητας που τον ταλανίζουν. Ο κ. Κοκαλιάρης του Πωλ Όστερ και τα βάσανα του Πλάσματος του Φρανκενστάιν τον φέρνουν αντιμέτωπο με τον πόνο και τη μοναξιά. Η συνειδητοποίηση ότι στην Άπω Ανατολή οι σκύλοι είναι εκλεκτός μεζές τον βυθίζει σε κατάθλιψη. Αναρωτιέται αν οι χορτοφάγοι έχουν ηθικό πλεονέκτημα έναντι των κρεατοφάγων και αν η απελευθέρωση των ζώων από τον άνθρωπο είναι όνειρο των ζώων ή κάποιων ρομαντικών φιλόζωων. Ο Τζωρτζ Όργουελ και η Φάρμα των Ζώων επιβεβαιώνουν την καχυποψία του για τις ουτοπίες. Ζαλισμένος από όλες αυτές τις διαμάχες, ερωτεύεται τη Δανάη, ένα δελφίνι, και γεύεται έναν έρωτα, μήτε γήινο μήτε θαλασσινό, μα των ανοιχτών οριζόντων.
Ξένη λογοτεχνία
Ένα μικρό κομβόι αυτοκινήτων πέφτει σε ένοπλη ενέδρα σ’ έναν αγροτικό δρόμο στην επαρχία της Κάουκα.
Ο μόνος μάρτυρας του μακελειού είναι ένα νεαρό αγόρι.
Λίγο αργότερα στο σημείο της σύγκρουσης όλα τα ίχνη έχουν εξαφανιστεί – από τα χτυπημένα αυτοκίνητα και τα πτώματα μέχρι τον τελευταίο κάλυκα.
Είναι λες και τίποτε δεν συνέβη ποτέ εκεί.
Μια ανώνυμη καταγγελία γίνεται αιτία να ξεκινήσει η έρευνα.
Ένας εισαγγελέας, μια τολμηρή δημοσιογράφος και η βοηθός της αναζητούν με κάθε κόστος την αλήθεια.
Αλλά κανένα στόμα δεν ανοίγει και σ’ αυτή την περιοχή, ένα από τα μεγαλύτερα «θερμοκήπια βίας» στην Κολομβία, οι δράστες θα μπορούσαν να είναι πολλοί: αντιφρονούντες, συμμορίες, ο στρατός.
Ή ίσως οι εκκλησίες, που ανταγωνίζονται λυσσαλέα για την επικράτηση στη σημερινή Κολομβία…
Ένα τραχύ και αιφνιδιαστικό θρίλερ, που αποτυπώνει με ακρίβεια μια χώρα όπου η βία, η διαφθορά και η απελπισία παίρνουν κάθε μέρα νέα, όλο και πιο απροσδόκητη μορφή…
Θυμάμαι που σκέφτηκα: αυτή η κωλοχώρα στην οποία είχα την ατυχία να γεννηθώ είναι ένα πεδίο εκτελέσεων, μια αίθουσα βασανιστηρίων, μια μηχανική πρέσα που ξεκοιλιάζει τους αγρότες, τους αυτόχθονες, τους μιγάδες και τους μαύρους.
Δηλαδή τους φτωχούς. Οι πλούσιοι, αντίθετα, είναι θεοί γιατί έτσι.
Κληρονομούν περιουσίες και επώνυμα, δεν δίνουν δεκάρα για τη χώρα και την απαξιώνουν.
Πίσω από τα κομψά ονοματεπώνυμα, τι υπάρχει; Ένας απατεώνας προπάππους, ένας δολοφόνος προ-προπάππους.
Ληστές των πόρων και της γης. Τότε πήρα την απόφαση: θα τους γαζώσω αυτούς τους μπάσταρδους με σφαίρες, είναι το μόνο που φοβούνται και σέβονται, το μόνο που ακούν. Σφαίρες που τρυπάνε το κορμί, για να μάθουν.
Ξένη λογοτεχνία
Από τα πολύ σύντομα διηγήματα-μπονσάι (πρώιμα, αλλά και πρωτοποριακά, δείγματα του σύγχρονου flash fiction) έως τις πιο εκτενείς αφηγήσεις που εισχωρούν, ως προς την έκταση, τη φόρμα και το βάθος, στην κατηγορία της νουβέλας, ο παρών τόμος περιλαμβάνει μια πανοραμική εικόνα της διηγηματογραφίας του Αντόν Τσέχοφ, αυτού του μετρ της συμπύκνωσης, της οικονομίας και της ανθρώπινης τραγικωμωδίας. Άγνωστα, παραγνωρισμένα και λησμονημένα μικρά διαμάντια συνυπάρχουν με τα πιο δημοφιλή, αρχετυπικά του διηγήματα, και έργα της νιότης συνδυάζονται με εκείνα της ωριμότητας σε μια εξαιρετική αντιπροσωπευτική συλλογή.
Φέτες ζωής, στιγμές και επεισόδια από την καθημερινότητα των ανθρώπων, από τις μικρές και μεγάλες κρίσεις τους, ηθικά διλήμματα, δισταγμοί και αποφάσεις που κρίνουν τα πάντα, κωμικές πτυχές, ακόμα και εν μέσω των πιο δραματικών εντάσεων, αστραπιαίες σπίθες και αδηφάγες φλόγες, όπως είναι οι ανθρώπινες ψυχές – τα πάντα δυιλίζονται αριστοτεχνικά από την πένα του Τσέχοφ. Ο έγγαμος βίος, οι σχέσεις, η επαγγελματική ζωή και οι σκοτούρες της, η νιότη και το γήρας, ο έρωτας και η παρόρμηση, η ελπίδα και η αίσθηση του μάταιου, όλα μετατρέπονται κάτω από το μικροσκόπιο του γιατρού-συγγραφέα σε κορυφαίες σελίδες της παγκόσμιας γραμματολογίας.
Η παρούσα έκδοση, εκτός από την εισαγωγή της μεταφράστριας Αλεξάνδρας Ιωαννίδου και συνοπτικό χρονολόγιο της ζωής του Τσέχοφ, εμπλουτίζεται με ένα δοκίμιο του μεγάλου Τόμας Μαν για τον κλασικό Ρώσο διηγηματογράφο και θεατρικό συγγραφέα.
Ξένη λογοτεχνία
Στους Πλάνητες η Όλγκα Τοκάρτσουκ συνυφαίνει αφηγήσεις και στοχασμούς για τη σημασία του ταξιδιού με μια συναρπαστική διερεύνηση του ανθρώπινου σώματος. Από τα παλάτια των σουλτάνων και τα αλλοτινά θαυματοφυλάκια ως τις μοντέρνες αίθουσες αναχωρήσεων των αεροδρομίων, το λαμπρό αυτό μυθιστόρημα συνιστά μια αξέχαστη περιπλάνηση στον χώρο και στον χρόνο. Από τον 17ο αιώνα, έχουμε τον Ολλανδό Φίλιππο Φερχέιεν που ανέτμησε και σχεδίασε το κομμένο του πόδι. Στον 18ο αιώνα, την ιστορία ενός σκλάβου τον οποίο ταρίχευσαν μετά θάνατον και εξέθεσαν στην Αυστρία. Φτάνοντας στον 19ο αιώνα, παρακολουθούμε τη μυστική πορεία της καρδιάς του Σοπέν από το Παρίσι προς τη Βαρσοβία. Και στο παρόν, μοιραζόμαστε τις δοκιμασίες μιας γυναίκας που συνοδεύει τον σύζυγό της σε μια κρουαζιέρα στην Ελλάδα, καθώς επίσης την οδυνηρή εμπειρία ενός άντρα του οποίου η σύζυγος και το παιδί εξαφανίζονται μυστηριωδώς στην Κροατία. Με απαράμιλλη χάρη και διαπεραστική ενσυναίσθηση, η Πολωνή συγγραφέας μάς οδηγεί κάπου πέρα από την επιφάνεια του σύγχρονου καιρού, βαθιά στον πυρήνα της ύπαρξής μας. Η έκδοση συμπληρώνεται από τη θαυμάσια διάλεξη που έδωσε στο πλαίσιο της βράβευσής της με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ελληνική λογοτεχνία
Οι ποιητές δεν επιλέγουν αναίτια τις λέξεις των έργων τους, μας λέει η Λύντια Στεφάνου. Τι γίνεται όμως με τη λέξη λύκος; Ο λύκος είναι ένα πλάσμα με μέγιστη συμβολική αξία, αλλά με αντιστρόφως ανάλογη βιοτική αξία στον κόσμο του ανθρώπου. Ο λόγος περί εαυτού γίνεται λόγος περί λύκου ή και το ανάποδο, σε σημείο που ο άνθρωπος έχει σπρώξει στην άκρη της ύπαρξης τον λύκο και τη ζωή του. Η αναπαράσταση του λύκου βρίσκει σύμφωνα σχεδόν όλα τα είδη του γραπτού λόγου και έχει επηρεάσει όλες τις εποχές, ούτως ώστε μέχρι και σήμερα οι ποιητικές εικόνες να συνομιλούν καλύτερα με το παρελθόν, παρά με το παρόν και το μέλλον. Είναι βαθιά η εντύπωση που αφήνει η παραμορφωμένη αφήγηση του ανθρώπου για τον λύκο στον άνθρωπο, παρά ο ίδιος ο λύκος ως παρουσία· υπάρχει προτού φανερωθεί και αντίστοιχα πρέπει να αφανιστεί προτού υπάρξει. Και σε αυτό έχει συμβάλλει τα μέγιστα η λογοτεχνία και ο ανθεκτικός βιότοπος των μεταφορών της.
Ελληνική λογοτεχνία
Ο Δρ. Χανς Ντίτριχ Μάγιερλαντ, ένας δαιμόνιος ελβετογερμανός βιολόγος γενετιστής, έχει αποστολή να αποσπάσει διά της βίας με επιθέσεις και τραυματισμούς τα εξαιρετικά γονίδια από το DNA νεαρών ταλαντούχων καλλιτεχνών, αν δεν συμφωνήσουν να γίνουν εθελοντές στα πειράματα του Ινστιτούτου για την “εξέλιξη του ανθρώπου”: πιανίστες του Royal School of Music του Λονδίνου στα σκοτεινά δρομάκια του Σόχο, κορσικανοί γλύπτες στα στενά της Βία Βένετο, ρουμάνες χορεύτριες από το μπαλέτο του Μπεζάρ στην λίμνη της Γενεύης, οκτάχρονους Ισπανούς χορωδούς στην εκκλησία της πλατείας Σάντα Μαρία της Βαρκελώνης και άτεκνες ελληνίδες που ήθελαν να αποκτήσουν παιδιά με ξένα ωάρια και σπέρμα.
Ο “σύγχρονος Φρανγκεστάιν” καθισμένος απερίσπαστα πίσω από την απαγορευμένη είσοδο στο υπόγειο του σκοτεινού εργαστηρίου του, έπρεπε να επιλέξει με ακρίβεια, μπροστά από το μικροσκόπιο τα έμβρυα με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά “μωρών επί παραγγελία” των πελατισσών του στο τελευταίο στάδιο.
Απίστευτα παράδοξο, χωρίς ηθικούς φραγμούς, το θέμα του βιβλίου μάς θέτει αντιμέτωπους με την κρίσιμη επιλογή: θα εμπιστευθούμε το μέλλον της ζωής στις τεχνικές γενετικής για επεμβάσεις κατά βούληση στο ανθρώπινο DNA, μέχρι να εξαλειφθούν οι ασθένειες, με απώτερη επιδίωξη την ευζωία, και με επίκτητα χαρίσματα για εμάς και τα παιδιά μας; Πού τραβάμε τη διαχωριστική γραμμή;
Για το έργο της Λίνας Σόρογκα ο Τίτος Πατρίκιος έγραψε: “…Ο λόγος με τον οποίο αρθρώνεται η αφήγησή της είναι συναρπαστικός”.
Ελληνική λογοτεχνία
Πράγματα που σκέφτεται η παρθένος Μαρία καπνίζοντας κρυφά στο μπάνιο
Γυναίκες που παρατηρούν άνδρες, γυναίκες που παρατηρούν γυναίκες, παιδιά που παρατηρούν άνδρες και γυναίκες να παίζουν ένα άνισο παιχνίδι. Είκοσι ιστορίες για καλές µαθήτριες, σκυµµένες πάντα πάνω από µια λάθος εξίσωση.
Ελληνική λογοτεχνία
Ένα συμβολαιογραφείο γίνεται το σκηνικό όπου διάφοροι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν, αφήνοντας ο καθένας πίσω το βάρος της δικής του ιστορίας, της δικής του υπογραφής πάνω στο χαρτί. Βίοι παράλληλοι και διασταυρούμενοι, κρίκοι άρρηκτοι κι άλλοι σπασμένοι από καιρό. Μια νέα συμβολαιογράφος κινείται ανάμεσά τους επιχειρώντας να ισορροπήσει στα τεντωμένα σκοινιά όπου οι ίδιοι ισορροπούν και σε αυτά που κάποιοι επιτήδειοι της στήνουν.
Η οικογένεια στο μικροσκόπιο, η απληστία, η εξαπάτηση κι η αναμασημένη πίκρα από γενιά σε γενιά. H ασημαντότητα των σημαντικών κι η σημαντικότητα των ασήμαντων. Όσα μας δένουν στον ίδιο καμβά κι αυτά που μας χωρίζουν. Το κωμικοτραγικό πρόσωπο της ζωής κάτω απ’ το οποίο υπογράφουν όλοι.
«Ούτε λεφτά, ούτε τίποτα. Ούτε κτήματα, ούτε σπίτια, ποτέ κανείς δεν πήρε μαζί του τίποτα. Υγεία να έχουμε, χαρά. Ρεζίλι να μη γινόμαστε. Συμφωνείς;»
Ένα ψηφιδωτό ανθρώπων και εγγράφων συνθέτει την εικόνα της καθημερινότητας μιας επαρχιακής πόλης, παραπέμποντας σε σπονδυλωτό μυθιστόρημα «μαθητείας», με τη βασική ηρωίδα να δέχεται σιωπηρά τον αντίκτυπο των όσων της διηγούνται οι πελάτες στο γραφείο της, μέχρι που βγαίνει από αυτό, για να δεχθεί τότε το μεγαλύτερο απ’ όλα τα χτυπήματα, εμπλέκοντας τη δική της πια ιστορία με τις ιστορίες των άλλων.
Σε αυτό το ημερολόγιο διηγήσεων ποικίλου ύφους, μυθοπλασία και πραγματικότητα, αδιαχώριστες η μία από την άλλη, αναδεικνύουν αμφότερες, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με τραγικότητα, την εγγενή αγωνία του ανθρώπου να συγκρατήσει την ύπαρξή του από τη φθαρτότητά της, «αφήνοντας κάτι πίσω του».
