Βλέπετε 1–15 από 634 αποτελέσματα

Ξένη λογοτεχνία

Τζ.Μ.Κούτσι

Σε μια Νότια Αφρική που σπαράσσεται από τον εμφύλιο πόλεμο, ο Μάικλ Κ, ένας αγαθός κηπουρός, αφήνει το Κέιπ Τάουν αποφασισμένος να πάει την άρρωστη μητέρα του πίσω στο χωριό της. Στον δρόμο όμως εκείνη πεθαίνει, αφήνοντάς τον μόνο σε έναν άναρχο κόσμο. Όπου κι αν πηγαίνει, ο πόλεμος τον ακολουθεί.  Παγιδευμένος σε μια σύγκρουση που δεν καταλαβαίνει, ο Μάικλ θα κάνει τα πάντα για να αποδράσει και να ζήσει τη ζωή του με τους δικούς του όρους.

Ένα βιβλίο που αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης εμπειρίας – την ανάγκη για εσωτερική ζωή και ουσιαστικούς δεσμούς με τον κόσμο μας.

16.60

Ξένη λογοτεχνία

Γηραιές μωρές παρθένες

Μάργκαρετ Άτγουντ

Μια εκθαμβωτική συλλογή διηγημάτων από τη διεθνούς φήμης βραβευμένη συγγραφέα των εμβληματικών έργων Η ιστορία της θεραπαινίδας και Οι διαθήκες. Διηγήματα που διερευνούν τον πυρήνα της οικογένειας, των σχέσεων, του γάμου, της απώλειας και της μνήμης, αλλά και το τι σημαίνει να μοιράζεσαι ολόκληρη τη ζωή σου με κάποιον.

Η Μάργκαρετ Άτγουντ σε αυτά τα δεκαπέντε εξαιρετικά διηγήματα ξετυλίγει το κουβάρι της ανθρώπινης εμπειρίας συνομιλώντας με την εποχή μας, με το χαρακτηριστικό διεισδυτικό της πνεύμα και το ανατρεπτικό της χιούμορ.

Στο διήγημα που δίνει τον τίτλο του στη συλλογή, δύο αδερφές, δίδυμες, παλεύουν με την απώλεια και τη μνήμη μια τέλεια καλοκαιρινή βραδιά· στο «Η ανυπόμονη Γκριζέλντα», μια παραλλαγή σε έναν κλασικό μύθο, διερευνώνται η αποξένωση και η κακή επικοινωνία· στο επίκεντρο του διηγήματος «Η σατανική μητέρα μου» βρίσκεται η σχέση μητέρας-κόρης όταν η μητέρα ισχυρίζεται πως είναι μάγισσα. Η καρδιά της συλλογής, όμως, είναι τα επτά διηγήματα τα οποία ακολουθούν ένα παντρεμένο ζευγάρι στη διάρκεια πολλών δεκαετιών και αποτυπώνουν τις στιγμές τους, μεγάλες και μικρές, που συνιστούν μια ξεχωριστή ιστορία αγάπης – αλλά και τι συμβαίνει στη συνέχεια.

Η συλλογή αυτή σηματοδοτεί την επιστροφή της Άτγουντ στη μικρή φόρμα μετά το 2014 και αποτελεί τρανή απόδειξη της δημιουργικότητας και της ανθρωπιάς της, καθώς μας προσφέρει ιστορίες που μας ευχαριστούν, μας διαφωτίζουν και υπόγεια μας συντρίβουν.

18.80

Ξένη λογοτεχνία

Νεραντζιά

Τζόχα Αλχάρθι

Η Ζουχούρ, φοιτήτρια από το Ομάν στην Αγγλία, νιώθει παγιδευμένη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Η επιθυμία της να ενταχθεί στο νέο της περιβάλλον συγκρούεται με τις αναμνήσεις από την οικογενειακή της ζωή, με πιο σημαντική τη σχέση της με τη φτωχή, βασανισμένη αλλά εξαιρετικά μεγαλόψυχη γιαγιά της, την Μπιντ Αάμιρ. Καθώς η αφήγηση συνδυάζει τις μνήμες και τα όνειρα της Ζουχούρ με τη νέα πραγματικότητα, διαγράφεται ένα ταξίδι αναζήτησης ταυτότητας και ελευθερίας.

15.00

Ξένη λογοτεχνία

Εγώ;

Πέτερ Φλαμ

Πώς να το διηγηθώ αυτό µε µια γλώσσα που δεν είναι δική µου, µέσα από ένα στόµα που δεν είναι δικό µου; Πώς να µε πιστέψετε, όταν εγώ ο ίδιος δεν µπορώ να πιστέψω τον εαυτό µου;

Ο Χανς, ένας καταξιωµένος χειρουργός, επιστρέφει από τα πεδία των µαχών του Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου στο σπίτι του, ή µάλλον σε αυτό που υποτίθεται πως ήταν κάποτε το σπίτι του. Όσα έζησε στο µέτωπο έχουν καταστρέψει οριστικά τις βεβαιότητές του, αφήνοντάς του ανεξίτηλη µια αίσθηση αποξένωσης. Η γυναίκα του η Γκρέτε, όπως και οι φίλοι του, τον αναγνωρίζουν, και τη δουλειά του την εκτελεί αξιόπιστα. Μόνο ο σκύλος του µοιάζει να διαισθάνεται κάτι παράξενο.
Μήπως τελικά ο πόλεµος έχει µετατρέψει τον Χανς σε κάποιον άλλο; Ή πρόκειται για έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο, που έχει παρεισφρήσει στη ζωή του Χανς;

Το 1926 που κυκλοφόρησε το Εγώ;, το πρώτο λογοτεχνικό έργο του Peter Flamm, συνάντησε αναπάντεχη επιτυχία. Ο ξέφρενος εσωτερικός µονόλογος επιτρέπει την καταβύθιση στον εσωτερικό κόσµο του πρωταγωνιστή Χανς και καθιστά αυτό το σύντοµο αλλά γεµάτο δύναµη µυθιστόρηµα µια σηµαντική –ιδίως για την εποχή µας– εκ νέου ανακάλυψη που δείχνει τις καταστροφικές επιπτώσεις του πολέµου στον ανθρώπινο ψυχισµό.
Ένα µυθιστόρηµα που θέτει διαδοχικά ερωτήµατα στους αναγνώστες του. Είµαστε αυτό που ισχυριζόµαστε ότι είµαστε; Μας κάνουν τα βιώµατά µας να γίνουµε άλλοι ή καταφέρνουµε, παρά τις αντιξοότητες, να διατηρήσουµε τον δικό µας εσωτερικό πυρήνα;
Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το Εγώ;, το λογοτεχνικό κοινό προσπαθούσε να βρει τα κατάλληλα λόγια ώστε να περιγράψει τη συγκλονιστική εξοµολόγηση του τραυµατισµένου πολεµιστή που επιστρέφει από τον πόλεµο: «Ένα βιβλίο-ηφαίστειο» έγραφε η εφηµερίδα Berliner Tagblatt «γραµµένο µε µία ανάσα, γεµάτο ένταση». «Ακολουθεί τον ρυθµό της εποχής µας» σχολίαζε η Kolner Tagblatt. Οι έπαινοι για το µυθιστόρηµα έφταναν ο ένας µετά τον άλλον: «συγκλονιστικό», «γεµάτο διαφορετικές αποχρώσεις», «µαγικά συναρπαστικό», «τολµηρό και γοητευτικό». Κάτι νέο αναδυόταν στη γερµανική λογοτεχνία: µια ψυχολογική φωνή, µια µατιά όχι στο κοινωνικό πανόραµα της εποχής, αλλά στο εσωτερικό του πληγωµένου από τον πόλεµο ανθρώπου, στις αβύσσους του, στις κρυφές και αντιφατικές πτυχές της ψυχής του.

 

13.30

Ξένη λογοτεχνία

Τροχιές

Σαμάνθα Χάρβευ

Έξι αστροναύτες (από Αμερική, Ιαπωνία, Βρετανία, Ιταλία και Ρωσία), γυναίκες και άνδρες, ταξιδεύουν με ταχύτητα 27.000 χλμ./ ώρα. Μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο βλέπουν δεκαέξι φορές την ανατολή και τη δύση, τις εποχές ν’ αλλάζουν, τους παγετώνες να διαδέχονται ερήμους. Παρά τις εικόνες ασύλληπτης ομορφιάς και την καθημερινότητά τους στο σκάφος, η σκέψη τους γυρίζει στους ανθρώπους που άφησαν πίσω τους. Μια κάρτα, ένα μέιλ, ένας θάνατος, ένας τυφώνας γίνονται αφορμές για βαθιές σκέψεις και σημαντικές αποφάσεις.

15.00

Ξένη λογοτεχνία

Οι Βοστονέζες

Χένρι Τζέιμς

Μια μαχητική φεμινίστρια και ένας νεαρός συντηρητικός δικηγόρος διεκδικούν με πάθος μιαν όμορφη, ταλαντούχα, φιλόδοξη, αλλά αφελή κοπέλα. Ερωτική ιστορία και πολιτική αλληγορία, λίγο μετά τον εμφύλιο και την Ανοικοδόμηση της Αμερικής. Το κορυφαίο μυθιστόρημα του Henry James για πρώτη φορά στα ελληνικά.

26.00

Ξένη λογοτεχνία

Ο εραστής του ηφαιστείου

Σούζαν Σόνταγκ

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με φόντο τη Νάπολη του 18ου αιώνα. Στο επίκεντρο ο Άγγλος πρέσβης και μανιώδης συλλέκτης αρχαιοτήτων και πετρωμάτων από το ηφαίστειο λόρδος Χάμιλτον, η σύζυγός του, η πανέμορφη Έμα και ο θρύλος των Ναπολεόντειων Πολέμων ναύαρχος Νέλσον. Η παθιασμένη ερωτική σχέση της Έμα και του Νέλσον αψηφά κάθε πρωτόκολλο επηρεάζοντας ακόμα και ιστορικές αποφάσεις.

23.00

Ξένη λογοτεχνία

Ροζ γλίτσα

Φερνάντα Τρίας

Ένα λιμάνι που θυμίζει το Μοντεβιδέο. Μια μυστηριώδης επιδημία. Μια γυναίκα που βλέπει τον κόσμο της να γίνεται συντρίμμια. Η αρρώστια και ο θάνατος, τα μολυσμένα φύκια, οι δηλητηριώδεις άνεμοι και η ροζ αλοιφή, το βασικό είδος τροφής, συμπλέουν με την κατάρρευση κάθε συναισθηματικού δεσμού, την αβεβαιότητα και την ανάδυση της πιο βαθιάς μοναξιάς.

Η Φερνάντα Τρίας δημιουργεί έναν παράξενο κόσμο, οδυνηρό, εχθρικό και εύθραυστο, μέσα από μια δυσοίωνη αφήγηση, πλούσια σε ποιητικές αναλαμπές.

Υποψήφιο για το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης των National Book Awards 2024 και μεταφρασμένο σε πάνω από δεκαπέντε γλώσσες, το μυθιστόρημα Ροζ Γλίτσα χαρακτηρίστηκε από τους New York Times ως ένα από τα καλύτερα ισπανόφωνα βιβλία για το 2020.

16.00

Ξένη λογοτεχνία

Yellowface

Ρεμπέκκα Φ. Κουάνγκ

Από τη συγγραφέα του #1 μπεστ σέλερ των New York Times

«Αθώα» ψέματα, μαύρο χιούμορ, ολέθριες συνέπειες.

Η Τζούνιπερ Σονγκ, το νέο αστέρι της αμερικανικής λογοτεχνίας, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δεν έχει γράψει η ίδια το βιβλίο που την έκανε διάσημη και σίγουρα δεν έχει, όπως αφήνεται να εννοηθεί, ασιατική καταγωγή…

Η Αθηνά Λιου και η Τζουν Χέιγουορντ ξεκινούν μαζί τη συγγραφική τους καριέρα, μετά την αποφοίτησή τους από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ.

Η Αμερικανοασιάτισσα Αθηνά όμως έχει άστρο• οι αναγνώστες τη λατρεύουν και οι κριτικοί την αποθεώνουν, σε αντίθεση με τη λευκή Τζουν, της οποίας το μετριότατο πρώτο μυθιστόρημα περνάει εντελώς απαρατήρητο.

Όταν η Αθηνά πνίγεται στην κυριολεξία μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τζουν, εκείνη κάνει το αδιανόητο: κλέβει το χειρόγραφο του νέου, αριστοτεχνικού μυθιστορήματος της φίλης της, ενός πειραματικού έργου με θέμα την αφανή συμβολή των Κινέζων εργατών κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Κι αν επεξεργαζόταν το κείμενο της Αθηνάς και το έστελνε στον ατζέντη της ως δικό της; Κι αν άφηνε τον νέο εκδότη της να την επανασυστήσει στο αναγνωστικό κοινό ως Τζούνιπερ Σονγκ, θολώνοντας τα νερά σχετικά με την καταγωγή της;

Το πιο σημαντικό δεν είναι να δει το φως της δημοσιότητας αυτό το εντελώς άγνωστο κομμάτι της διεθνούς ιστορίας, ανεξάρτητα από το ποιος δηλώνεται ως αφηγητής;

Το Τελευταίο μέτωπο κυκλοφορεί με την υπογραφή της Τζουν, χαιρετίζεται απ’ όλους ως ένα σύγχρονο λογοτεχνικό αριστούργημα και μπαίνει θριαμβευτικά στη λίστα των ευπώλητων των New York Times.

H Τζουν, ωστόσο, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σκιά της Αθηνάς και τα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια απειλούν να γκρεμίσουν την κλεμμένη επιτυχία της.

Καθώς αγωνίζεται να διαφυλάξει το μυστικό της, ανακαλύπτει και η ίδια μέχρι πού μπορεί να φτάσει για να διατηρήσει τη δόξα και την αναγνώριση που δικαιούται.

18.80

Ξένη λογοτεχνία

1984

Τζορτζ Όργουελ

Το Κόμμα σού έλεγε να αρνιέσαι τη μαρτυρία των ματιών και των αυτιών σου. Ήταν η υπέρτατη, η ουσιωδέστερη εντολή του.

Απομονωμένος στο νησί Ιούρα στα ανοιχτά της Σκωτίας, υποφέροντας από τη φυματίωση που θα αποβεί σύντομα μοιραία για τη ζωή του, ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε το 1984 με πυρετώδη ρυθμό, σ’ έναν αγώνα δρόμου με τον χρόνο, μεταξύ 1947 και 1948. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1948 έστειλε το ολοκληρωμένο χειρόγραφο στον εκδοτικό οίκο Secker and Wartburg και το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 8 Ιουνίου του 1949, επτά μόλις μήνες πριν από τον θάνατό του. Κορυφαίο δείγμα πολιτικής δυστοπικής μυθοπλασίας, το 1984 δάνεισε στην αγγλική γλώσσα όρους που καθιερώθηκαν σύντομα στην καθομιλουμένη, ενέπνευσε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, θεατρικά έργα, ένα μπαλέτο, μία όπερα, ένα άλμπουμ του Ντέιβιντ Μπόουι, απομιμήσεις, παρωδίες, συνδέθηκε με τους πλέον ετερόκλιτους πολιτικούς χώρους, από το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων ως την αντικομμουνιστική Birch Society, ερμηνεύτηκε με ποικίλους τρόπους, απαγορεύτηκε, αμφισβητήθηκε.
Από το επίμετρο της Κατερίνας Σχινά

15.50

Ξένη λογοτεχνία

Το πόδι της Φουμικό

Τζουνίτσιρο Τανιζάκι

Πολύ σύντομα μου γεννήθηκε η υποψία ότι το « βλέμμα » του έκρυβε κάποιο μυστικό και ότι αυτή η πόζα περιείχε κάτι που αιχμαλώτιζε την ψυχή του συνταξιούχου με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Μια οποιαδήποτε άλλη συνηθισμένη πόζα δεν θα επέτρεπε να φανερωθεί το συγκεκριμένο μέρος του κορμιού, και εννοώ τη στάση των γυμνών ποδιών ιδωμένων κάτω από το άνοιγμα του κίμονο, την καμπύλη γραμμή που έφτανε μέχρι τα νύχια των δαχτύλων. Καθώς ήμουν ήδη από την παιδική μου ηλικία ιδιαιτέρως επιρρεπής στη γοητεία των αρμονικών γυναικείων ποδιών, είχα υπνωτιστεί από την τέλεια καμπύλη των ποδιών της Ο-Φούμι. Οι γάμπες της, λεπτεπίλεπτες και αισθησιακές, ήταν λες και είχαν σμιλευτεί προσεκτικά σε λευκό ξύλο, το περίγραμμά τους, καθώς κατηφόριζε προς τους αστραγάλους, γινόταν όλο και πιο φίνο, καταλήγοντας με μία μαλακή κλίση στην καμάρα του πέλματος, ενώ στο τέλος αυτής της καμπύλης παρατάσσονταν το ένα μετά το άλλο τα δάχτυλα από το μικρό μέχρι το πιο μεγάλο σε μία σειρά, και αυτή η ευθυγράμμιση μου φαινόταν πολύ πιο όμορφη ακόμα κι απ’ το πρόσωπο της Ο-Φούμι. Ο Ουνοκίτσι , φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, αφηγείται τη συνάντησή του με τον συνταξιούχο Τσουκακόσι και τη μαιτρέσσα του Φουμίκο. Ο γέρος έμπορος, παθιασμένος με την ομορφιά του ποδιού της ερωμένης του, αναθέτει στον νεαρό ζωγράφο να αποδώσει δυτικότροπα τη Φουμίκο, κατά τον τρόπο όμως μιας παλιάς γιαπωνέζικης γκραβούρας, σε μια στάση που αναδεικνύει τη μοναδική αισθησιακότητα της γυναίκας που αναπαρίσταται. Η εμμονή του για ένα συγκεκριμένο μέρος του σώματός της, τα πόδια της, θα αποκτήσει τέτοια ένταση που θα τον οδηγήσει στα όρια της τρέλας. Το πόδι της Φουμίκο παραμένει το πιο αντιπροσωπευτικό από τα πρώιμα έργα του Τανιζάκι που διερευνούν πλευρές «διαστροφικής», όπως ονομαζόταν εκείνη την εποχή, σεξουαλικότητας. Μπορεί να φανεί παράξενο ότι μιλάμε για έκφραση αναφερόμενοι σε ένα πόδι, αλλά, αν θέλετε τη γνώμη μου, πιστεύω πως ένα πόδι δεν είναι λιγότερο εκφραστικό από ένα πρόσωπο. Έχω την αίσθηση ότι μπορεί κανείς να αναγνωρίσει μια γυναίκα παθιασμένη ή ένα ψυχρό και σκληρό άτομο από την εντύπωση που δημιουργεί το πόδι τους. Μες στη λευκότητα του ποδιού, ένα ροζ ιρίδιζε στα άκρα των δαχτύλων, καταλήγοντας σε ένα ωχρό κόκκινο φωτοστέφανο. Μου θύμιζε τα καλοκαιρινά γλυκά, τις φράουλες στο γάλα, τα χρώματα ενός φρούτου που λιώνει μέσα σ’ ένα λευκό υγρό, και είναι ακριβώς αυτό το χρώμα που απλωνόταν σε όλη την καμπύλη γραμμή του ποδιού της Ο-Φούμι.

10.50

Ξένη λογοτεχνία

Λίγα λόγια

Αν Κάρσον

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΔΟΝΙΣΜΟ

Η ομορφιά με κάνει ανήμπορη. Δεν με νοιάζει πια το γιατί, το μόνο που θέλω είναι να φύγω. Όταν κοιτάζω την πόλη του Παρισιού λαχταράω να τυλίξω τα πόδια μου γύρω της. Όταν σε παρατηρώ να χορεύεις υπάρχει μια άκαρδη απεραντοσύνη που μοιάζει με ναυτικό σε γαλήνια θάλασσα. Επιθυμίες στρογγυλές σαν ροδάκινα ανθίζουν μέσα μου όλη νύχτα, δεν μαζεύω πια ό,τι πέφτει.

“Το έργο της Ανν Κάρσον, έργο μεγάλου στοχαστικού βάθους, θεματικού εύρους και ρηξικέλευθων πειραματισμών, αποτελεί μία από τις πιο δυναμικές και συναρπαστικές προτάσεις της μεταμοντέρνας ποίησης.”

Χ. Β.

9.90

Ξένη λογοτεχνία

Η εποχή της δωρεάς

Πάτρικ Λι Φέρμορ

Ν’ αλλάξω σκηνικό· να εγκαταλείψω το Λονδίνο και την Αγγλία και να σεργιανίσω την Ευρώπη σαν απλός αλήτης ή –σύμφωνα με πιο προσωπική διατύπωση– σαν φτωχός προσκυνητής ή περιπλανώμενος καλόγερος, ένας περιηγητής φιλόσοφος, ένας μοναχικός ιππότης…

Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, σε ηλικία 18 ετών, το 1933, αντί να ακολουθήσει τη στρατιωτική σταδιοδρομία για την οποία τον προόριζαν, περνάει τη Μάγχη και ξεκινάει να διασχίσει την Ευρώπη με τα πόδια: προορισμός του η Κωνσταντινούπολη. Υποκινημένος από την ασίγαστη περιέργειά του για τον κόσμο, θα πραγματοποιήσει αυτό το μυθικό κατόρθωμα, περνώντας από δοκιμασίες και περιπέτειες.

Η εποχή της δωρεάς, το συναρπαστικό χρονικό του νεανικού ταξιδιού του από την Ολλανδία μέχρι την ουγγρική μεθόριο, τιμήθηκε το 1978 με το W. H. Smith Literary Award και χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα ωραιότερα ταξιδιωτικά βιβλία του 20ού αιώνα.

 

15.50

Ξένη λογοτεχνία

Πόσο αγαπάμε την Γκέλντα

Χούλιο Κορτάσαρ

«Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση της στιγμής, επειδή ποτέ δεν θα μου περνούσε απ’ το μυαλό να διαλέξω έναν συγκεκριμένο τύπο ιστορίας μόλις εγώ ή εμείς σβήσουμε το φως και μπω σ’ εκείνη τη δεύτερη και ωραία μαύρη κουκούλα που μου φοράνε τα βλέφαρα, η ιστορία είναι εκεί, μια σχεδόν πάντα συναρπαστική αρχή ιστορίας, μπορεί να ’ναι ένας άδειος δρόμος μ’ ένα αυτοκίνητο να ’ρχεται απ’ το βάθος, ή η έκφραση του Μαρσέλο Μασίας όταν πληροφορείται πως πήρε προαγωγή, κάτι αδιανόητο ώς εκείνη τη στιγμή δεδομένης της ανικανότητάς του, ή απλώς μια λέξη ή ένας ήχος τα οποία επαναλαμβάνονται πέντ’-έξι φορές και από τα οποία αρχίζει να σχηματίζεται η πρώτη εικόνα της ιστορίας.»

«Με αυτήν, την προτελευταία του συλλογή διηγημάτων, ο Χούλιο Κορτάσαρ, με την αυτεπίγνωση του καλλιτέχνη που βγήκε θριαμβευτής από την πάλη με το υλικό του, τα εργαλεία του και τα εκφραστικά του μέσα, δείχνει σαν ν’ άφησε κατά μέρος τα νοηματικά αραβουργήματα και τα λεκτικά παιχνίδια, και καταθέτει το πιο ώριμο, το πιο σαγηνευτικό, το πιο αινιγματικό, αλλά και πιο σκοτεινό βιβλίο του.»

15.91

Ξένη λογοτεχνία

Κουτσό

Χούλιο Κορτάσαρ

«Κι αν δαγκωνόμαστε, ο πόνος είναι γλυκός, κι αν πνιγόμαστε με μια κοφτή και τρομερή και ταυτόχρονη εισρόφηση της εκπνοής, αυτός ο στιγμιαίος θάνατος είναι ωραίος.
Και υπάρχει ένα και μόνο σάλιο, μία και μόνη γεύση ώριμου φρούτου, κι εγώ σε νιώθω να ριγείς επάνω μου σαν μια σελήνη στο νερό.»

“Αντιμυθιστόρημα”, “Xρονικό μιας τρέλας”, “Ένα βίαιο τράνταγμα από το γιακά”, “Κάτι σαν ατομική βόμβα”, “Ένα κάλεσμα προς την αναγκαία αταξία”, “Ένα γιγάντιο ευφυολόγημα”, “Ένα ψέλλισμα”. Αυτά είναι λίγα από τα πάμπολλα που γράφτηκαν για το Κουτσό, το μυθιστόρημα που ο Χούλιο Κορτάσαρ άρχισε να ονειρεύεται το 1958, που εκδόθηκε το 1963 κι από τότε άλλαξε την ιστορία της λογοτεχνίας και συγκλόνισε τη ζωή χιλιάδων νέων ανά τον κόσμο. Γεμάτο λογοτεχνική φιλοδοξία, σπαρταριστό, με καινοτόμα συγγραφικά εργαλεία, κατεδαφιστικό του κατεστημένου και αναζητητικό της ρίζας της ποίησης, το Κουτσό, πάνω από μισό αιώνα τώρα, συνεχίζει να διαβάζεται με περιέργεια, με δέος, κατάπληξη, με ενδιαφέρον ή αφοσίωση.

26.50