Τέχνη
Πέντε θεατρικά έργα και μια κινηματογραφική ταινία συνθέτουν την καλλιτεχνική, ιδιαίτερη προσωπικότητα της Σάρα Κέιν. Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατό της και παρά τις αρνητικές κριτικές που είχε λάβει, έχει καθιερωθεί ως κλασική Βρετανίδα συγγραφέας του 20ού αιώνα και, μάλιστα, η πιο αντιπροσωπευτική του θεατρικού κινήματος «in-yer-face theatre», όπου η βία, η αγάπη και ο μύθος παρουσιάζονται στη σκηνή σε κάθε τους μορφή ακέραια.
Κομμάτια, Η αγάπη της Φαίδρας, Εξιλεώθηκαν, Λαχταρώ, Η ψύχωση των 4.48 και το Δέρμα είναι οι τίτλοι των θεατρικών έργων και της ταινίας, αντίστοιχα, που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση, η οποία συνιστά μια συνολική καταγραφή της καλλιτεχνικής της πορείας.
Ο λεκτικός, σωματικός, συναισθηματικός και ψυχολογικός κατακερματισμός κυριαρχεί στο έργο της, με βασική επιδίωξη την αναπαράσταση και την απογύμνωση της σύγχρονης πραγματικότητας επί σκηνής.
«Θέλησα να παρουσιάσω τη βία στη σκηνή, γιατί μερικές φορές πρέπει να βυθιστούμε στην ίδια την κόλαση με τη φαντασία μας για να αποφύγουμε να πάμε εκεί στη πραγματικότητα», υποστήριζε χαρακτηριστικά η ίδια.
Τέχνη
Όπως πολλοί που γεννήθηκαν στο απόγειο της αστυφιλίας (δεκαετία ’80) έτσι και εγώ άφησα το χωριό μου για να δημιουργήσω τη δικη μου ζωή και οικογένεια σε αστικό κέντρο. Όσο περνούσαν τα χρόνια όλο και πιο πολύ απομακρυνόμουν από τις σχέσεις και τις αναμνήσεις που είχα δημιουργήσει με το μέρος που γεννήθηκα. Μετά τη γέννηση του παιδιού μου, αρκετές εκδρομές του σαββατοκύριακου αφορούσαν οργανωμένες δραστηριότητες στη φύση (ράντσα, ζωολογικοί και βοτανικοί κήποι, οργανωμένα κάμπινγκ και περίπατοι). Ο ενθουσιασμός και η φαντασία που επιστράτευε για να συνδιαλλαγεί με τη φύση ενεργοποίησαν τις δικές μου αναμνήσεις. Ο γιος μου έκανε τα ίδια πράγματα που έκανα και εγώ μικρός. Μόνο που εμένα τότε ήταν μέρος της καθημερινότητας μου ενώ για το γιο μου ήταν μέρος μια πολιτιστικής κουλτούρας προς κατανάλωση. Το ίδιο παρατήρησα ότι ίσχυε και για γονείς που σε αντίθεση με εμένα είχαν μεγαλώσει σε πόλεις. Κατάλαβα λοιπόν ότι ένα μέρος του ευατού μου ήταν πάντα αφοσιωμένο στο μέρος που μεγάλωσα, στην ελληνική επαρχία. Το σώμα μου ξαναθυμήθηκε να περπατάει σε δυσπρόσιτα μονοπάτια, να μυρίζει υγρασία από χώμα φυτεμένο με ελιές και αγριόχορτα, να αναπνέει το καυτό φιλτραρισμένο από φύλλα πλατάνου αέρα του καλοκαιρινού μεσημεριού. Συνειδητοποίησα ότι είχα μάθει να μιλάω και να κατανοώ συμπεριφορές ανθρώπων πολύ διαφορετικών από εκείνων που αποτελούσαν τη καθημερινότητά μου στη πόλη. Ανθρώπων που τη φαντασία και τη προσωπικότητα την είχε πλάσει ο ίδιος ο τόπος σμιλευμένος τόσο από τους μύθους όσο και από τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Αποφάσισα λοιπόν το σεβασμό μου για την ελληνική επαρχία να τον μετατρέψω σε φωτογραφικό βιβλίο που αποφεύγει στερεοτυπικές αναπαραστάσεις της και προσπαθεί να αναδείξει τη πολυπλοκότητα και τις ιδιαιτερότητές της μέσα από τη συμβίωση των ανθρώπων της με τη φύση. Διότι για εμένα η ελληνική επαρχία δεν είναι απλά το μέρος που μεγάλωσα. Είναι το μέρος που ωρίμασα και έμαθα πως να ζω την ενήλικη ζωή μου.
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο παρουσιάζουν, στην ελληνική γλώσσα, μια νέα σειρά βιογραφιών που έχει μεταφραστεί και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε πολλές γλώσσες και χώρες.
Τα «Βιογραφήματα» αποτελούν έναν εντελώς νέο τρόπο για να γνωρίσουμε τις ζωές μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης, της επιστήμης και της ποπ κουλτούρας.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι ABBA (1973-82) ήταν μια Σουηδική μπάντα που έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα ποπ συγκροτήματα στον κόσμο μετά τη νίκη τους στον διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision το 1974 και ότι ο παλιός τους κατάλογος με τραγούδια μετατράπηκε σε επιτυχημένο μιούζικαλ και ταινία με τίτλο Mamma Mia! Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι οι ABBA έχουν πουλήσει πάνω από 380 εκατομμύρια άλμπουμ και singles· ότι το «Waterloo» είχε αρχικά τον τίτλο «Honey Pie»· ότι τα εντυπωσιακά τους ρούχα ήταν μέρος ενός σχέδιου εξοικονόμησης φόρου· και ότι 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι υπέβαλαν αίτηση για εισιτήρια για να τους δουν να εμφανίζονται στο Royal Albert Hall του Λονδίνου το 1977.
Το «Βιογραφήματα: ABBA» παρουσιάζει μια στιγμιαία εντύπωση της ζωής, του κόσμου, του έργου και της παρακαταθήκης τους, με μια σειρά ακαταμάχητων γεγονότων και αριθμών που μετατράπηκαν σε εικόνες για να αποκαλύψουν τους μουσικούς πίσω από τη μουσική.
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο παρουσιάζουν, στην ελληνική γλώσσα, μια νέα σειρά βιογραφιών που έχει μεταφραστεί και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε πολλές γλώσσες και χώρες.
Τα «Βιογραφήματα» αποτελούν έναν εντελώς νέο τρόπο για να γνωρίσουμε τις ζωές μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης, της επιστήμης και της ποπ κουλτούρας.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι ο David Bowie (1947-2016) ήταν ένας εμβληματικός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός, του οποίου οι στίχοι, οι παραστάσεις και η συνεχώς μεταβαλλόμενη περσόνα, σφράγισαν την ποπ κουλτούρα για πάνω από πέντε δεκαετίες. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι μπορούσε να παίξει 14 διαφορετικά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του σαξοφώνου, του κότο και της βιόλας· ότι ήταν ο πρώτος μεγάλος καλλιτέχνης που κυκλοφόρησε τραγούδι για «κατέβασμα» από το ίντερνετ· ότι πούλησε πάνω από 140 εκατομμύρια άλμπουμ και ότι κάποτε μοιράστηκε ένα διαμέρισμα στο Βερολίνο με τον Iggy Pop.
Το «Βιογραφήματα: Bowie» παρουσιάζει μια στιγμιαία εντύπωση της ζωής, του κόσμου, του έργου και της παρακαταθήκης του, με μια σειρά ακαταμάχητων γεγονότων και αριθμών που μετατράπηκαν σε εικόνες για να αποκαλύψουν τον μουσικό πίσω από τη μουσική.
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο παρουσιάζουν, στην ελληνική γλώσσα, μια νέα σειρά βιογραφιών που έχει μεταφραστεί και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε πολλές γλώσσες και χώρες.
Τα «Βιογραφήματα» αποτελούν έναν εντελώς νέο τρόπο για να γνωρίσουμε τις ζωές μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης, της επιστήμης και της ποπ κουλτούρας.
Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι ο Jimi Hendrix (1942–1970) υπήρξε πρωτοπόρος κιθαρίστας και συνθέτης, που χάρη στα πρωτοποριακά τραγούδια του, τα σόλο του και τις εμφανίσεις του βρέθηκε στο επίκεντρο της ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του ‘60. Αυτό που ίσως δε γνωρίζουν είναι ότι έχει εκπαιδευτεί ως αλεξιπτωτιστής στον αμερικανικό στρατό· ότι η πρώτη του κιθάρα κόστιζε μόνο 5 δολάρια, ενώ η κιθάρα που έκαψε στο φεστιβάλ του Μόντερεϊ το 1967, αργότερα πωλήθηκε έναντι 380,000 δολαρίων· ότι οι Jimi Hendrix Experience ηχογράφησαν μόνο 3 άλμπουμ σε στούντιο· και ότι είναι ένας από τους πολλούς αστέρες της ροκ που πέθαναν σε ηλικία 27 ετών.
Το Βιογραφήματα: Hendrix παρουσιάζει μια στιγμιαία εντύπωση της ζωής, του κόσμου, του έργου και της παρακαταθήκης του, με μια σειρά ακαταμάχητων γεγονότων και αριθμών που μετατράπηκαν σε εικόνες για να αποκαλύψουν τον καλλιτέχνη πίσω από τη μουσική.
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο παρουσιάζουν, στην ελληνική γλώσσα, μια νέα σειρά βιογραφιών που έχει μεταφραστεί και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε πολλές γλώσσες και χώρες.
Τα «Βιογραφήματα» αποτελούν έναν εντελώς νέο τρόπο για να γνωρίσουμε τις ζωές μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης, της επιστήμης και της ποπ κουλτούρας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι οι Beatles (1960-1970) υπήρξαν το διασημότερο ποπ συγκρότημα όλων των εποχών. Βρέθηκαν στην καρδιά της αντικουλτούρας της δεκαετίας του ’60 και τα τραγούδια τους μεταμόρφωσαν τον κόσμο της μουσικής. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι οι Beatles έδωσαν 1400 συναυλίες σε όλο τον κόσμο, ότι την τηλεοπτική παρουσίαση του «All You Need Is Love» την παρακολούθησε ένα κοινό 400 εκατομμυρίων και ότι ήταν το πρώτο συγκρότημα που συμπεριέλαβε τους στίχους των τραγουδιών στα εξώφυλλα των άλμπουμ τους.
Το «Βιογραφικά: The Beatles» παρουσιάζει μια άμεση αποτύπωση της ζωής, του έργου και τις παρακαταθήκης τους με μια σειρά ακαταμάχητων γεγονότων και εικόνων που έχουν μετατραπεί σε εικονογραφίες για να αποκαλύψουν τους μουσικούς πίσω από τη μουσική.
Τέχνη
O Τσαρούχης σε όλη του τη ζωή αρνιότανε να μαγνητοφωνηθεί ενώ μιλούσε. Το κείμενο του παρόντος βιβλίου είναι μια λαμπρή εξαίρεση: Δέχτηκε να διδάξει, δέχτηκε να κινηματογραφηθεί και δέχτηκε να μαγνητοφωνηθεί διδάσκοντας. Αυτό είναι μια πολύτιμη κληρονομιά για μας που ακολουθήσαμε.
Όπως πάντοτε αρνιόταν τον τίτλο του δασκάλου, κι εδώ δεν παραδίδει μαθήματα ως καθηγητής· μπορεί τα θέματα των μαθημάτων να είναι προσεκτικά μελετημένα και συγκροτημένα, αλλά διαβάζοντας το κείμενο, διανθισμένο με αποφθεγματικές διαπιστώσεις συγκλονιστικής ακρίβειας και πρωτοτυπίας αλλά και με το αυθόρμητο χιούμορ του, έχουμε την αίσθηση ότι παρακολουθούμε τους ελεύθερους συνειρμούς του σε μια από εκείνες τις συζητήσεις με τους φίλους του όταν μοιραζόταν μαζί μας γενναιόδωρα τα μυστικά της τέχνης του, αυτά που αναζητούσε με συγκινητική επιμονή σε όλη του τη ζωή.
Δεν μιλά ως ιστορικός τέχνης αλλά ως ζωγράφος και για ζωγράφους: “Μιλάω για ζωγράφους κυρίως εγώ και ζητώ συγγνώμη απ’ τους άλλους που δεν τα λέω φιλολογικά να τα καταλάβουνε”. Παρακολουθώντας όμως την εξέλιξη της ελληνικής τέχνης από τη μινωική περίοδο μέχρι τα σύγχρονα χρόνια, επανέρχεται διαρκώς στα τεχνικά ζητήματα που τον απασχολούσαν, στις εκδηλώσεις των γενικών ζωγραφικών προβλημάτων στην ελληνική τέχνη αλλά και στα στοιχεία της διαχρονικής της ενότητας.
Εξάλλου, δεν ασχολείται μόνο στενά με τη ζωγραφική αλλά επιμένει στη δομή της κοινωνίας και την ιδεολογία κάθε εποχής, και σε παραλληλισμούς με τις άλλες τέχνες. Ιδιαίτερα ενδιαφέρεται, ακόμα, για το θέατρο και τα κοστούμια, μια και είχε εργαστεί πολλές φορές ως σκηνογράφος, και σκηνοθέτησε και ο ίδιος παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.
Όπως λέει: “Δε χρειάζεται ο άνθρωπος να ξέρει τόσα πολλά πράγματα”. Σ’ αυτή την πολύ προσωπική ιστορία της τέχνης κατά Γ. Τσαρούχη, μιλά με τη βεβαιότητα της προσωπικής διαπίστωσης και δεν αναπαράγει τις απόψεις άλλων για την ελληνική τέχνη. Σαν ένα μεγάλο τέλειο φίλτρο, έχει χωνέψει όλη την ιστορία της τέχνης και έχει διαμορφώσει μια συνολική θεώρηση – οι λεπτομέρειες δεν τον ενδιαφέρουν.
Ο Τσαρούχης (γεννημένος το 1910) έδωσε αυτά τα μαθήματα σε ηλικία εβδομηνταενός ετών, έχοντας πίσω του την εμπειρία του πολέμου, της δικτατορίας στην Ελλάδα και πολλά χρόνια ειρήνης και ζωγραφικής, κι έχοντας ζήσει στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Είναι η μοναδική φορά που δέχτηκε τον τίτλο του δασκάλου, που πάντοτε τον αρνιότανε θέλοντας να τονίσει τη δυσκολία της ζωγραφικής ως τέχνης. (Από την Εισαγωγή της Ε. Δοξιάδη)
Τέχνη
Η πολυσχιδής δράση του σκηνοθέτη, μέλους και Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών και ομότιμου καθηγητή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Σπύρου Α. Ευαγγελάτου (1940-2017) εκτείνεται, ήδη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 έως και τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Παράλληλα με το πλούσιο σκηνοθετικό έργο του, ο Ευαγγελάτος διήνυσε μια άκρως επιτυχημένη πορεία τόσο στο πεδίο της επιστήμης ως ερευνητής, συγγραφέας μελετημάτων και πανεπιστημιακός δάσκαλος, όσο και στη διοίκηση σημαντικών καλλιτεχνικών οργανισμών, ως Γενικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, Γενικός Διευθυντής και Πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ι.Τ.Ι.).
Ο ανά χείρας τόμος επικεντρώνεται στην καλλιτεχνική δραστηριότητά του, που σφράγισε τις εξελίξεις στην ελληνική σκηνή των τελευταίων δεκαετιών, και φιλοδοξεί να καταγράψει και να αποτυπώσει τις -περισσότερες από διακόσιες- σκηνοθεσίες του στο θέατρο και την όπερα, ένα εξόχως παραγωγικό έργο πενήντα πέντε ετών.
Ο βασικός σχεδιασμός της παρούσας έκδοσης, που άντλησε το υλικό της από το προσωπικό αρχείο του σκηνοθέτη και το Αρχείο του Αμφι-Θεάτρου, ξεκίνησε το 2014, και, εκτός από τους δύο επιστημονικούς επιμελητές, συμμετείχαν σε αυτόν ο ίδιος ο Ευαγγελάτος, που επέλεξε τους συγγραφείς των κειμένων, και ο επιστήθιος φίλος του, κορυφαίος Έλληνας σκηνογράφος Γιώργος Πάτσας (1944-2018). Ο Πάτσας ανέλαβε την καλλιτεχνική επιμέλεια του τόμου, ορίζοντας τη σχεδιαστική του γραμμή και επιλέγοντας, με τη σύμφωνη πάντα γνώμη του Ευαγγελάτου, τις φωτογραφίες των παραστάσεων. Στο τελευταίο στάδιο της επεξεργασίας της έκδοσης συνέβαλε αποφασιστικά και η Κατερίνα Ευαγγελάτου, με γόνιμες και ουσιαστικές επισημάνσεις.
Η δομή του τόμου, που εισηγήθηκαν οι επιστημονικοί επιμελητές, ακολουθεί τη χρονολογική σειρά των παραστάσεων που σκηνοθέτησε ο Ευαγγελάτος, ανεξάρτητα από τον θεατρικό οργανισμό που φιλοξένησε την εκάστοτε παραγωγή. Εναλλάσσονται συνεπώς οι παραγωγές που παρουσιάστηκαν από τους δύο προσωπικούς του θιάσους, τη Νεοελληνική Σκπνή και το Αμφι-Θέατρο, με εκείνες που σκηνοθέτησε στα κρατικά θέατρα, σε ιδιωτικούς θιάσους και στο εξωτερικό, αποτυπώνοντας εναργέστερα την πορεία του σκηνοθέτη και του έργου του με την πάροδο του χρόνου. Στην έκδοση περιλαμβάνονται επιπλέον οι παραστάσεις που σκηνοθέτησαν στο Αμφι-Θέατρο η ηθοποιός και σκηνοθέτις Λήδα Τασοπούλου και η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου, σύμφωνα με την επιθυμία του Ευαγγελάτου να εμπεριέχεται στην έκδοση το σύνολο των παραγωγών του ιστορικού θεάτρου, που ίδρυσε το 1975 και το οποίο λειτούργησε ανελλιπώς έως το 2011. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)
From Improvising at Barakos’s to Piano Voices and Ping-Pong, and from Heraclitus to Satie and Steve Lacy, Sakis Papademetriou is the enduring excellence of Greek improvised jazz, a restless musician who went against the mainstream, infiltrating the music establishment, thanks to the freedom of the joy of the unpredictable. You can see this just in Andreas Zacharatos’s photographs: Sakis, smiling broadly, not to the audience but to his music. His bliss is in the music he composes at the piano, striking the piano keys, using the piano shell, the piano strings to play, and even by drumming the floor on which the piano rests and with every object around him that can produce sound, each time in a unique, mystagogic way.
Since his first concert at the Anatolia in 1963, he can take pride in transforming art and his life into one thing: happiness. (Giannis N. Baskozos, from the publisher)
Από το Αυτοσχεδιάζοντας στου Μπαράκου μέχρι το Piano Voices και το Ping Pong και από τον Ηράκλειτο στον Σατί και τον Steve Lacy, ο Σάκης Παπαδημητρίου είναι η σταθερά της ελληνικής αυτοσχεδιαζόμενης τζαζ. Ο ανήσυχος μουσικός που πήγε κόντρα στο ρεύμα διεμβολίζοντας την επικρατούσα μουσική με την ελευθερία που χαρίζει η χαρά του απρόβλεπτου.
Αρκεί κανείς να δει τον Σάκη στις φωτογραφίες του Ανδρέα Ζαχαράτου, χαμογελάει πλατιά, όχι στο κοινό, αλλά στη μουσική του. Η χαρά του υπάρχει στη μουσική που σχεδιάζει παίζοντας με το πιάνο, με τα πλήκτρα, με το κέλυφος, τις χορδές, ακόμα και με το πάτωμα στο οποίο στηρίζεται το πιάνο, και με κάθε πράγμα που βρίσκεται δίπλα του και μπορεί να παράγει ήχο. Κάθε φορά με έναν μοναδικό, ανεπανάληπτο, μυσταγωγικό τρόπο.
Από το 1963, την πρώτη του συναυλία στο Ανατόλια, μέχρι σήμερα μπορεί να υπερηφανευτεί πως κατάφερε η τέχνη και η ζωή του να γίνουν ένα. Ευτυχία. (Γιάννης Ν. Μπασκόζος, από την έκδοση)
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο και ο Ντίνος Δηματάτης, συγγραφέας των βιβλίων “Οι Άγνωστοι του Ροκ”, “Το μοναχικό μπλουζ του Πρίγκιπα”, και της τριλογίας αναφοράς της ελληνικής ροκ σκηνής “Get That Beat”, παρουσιάζουν το νέο του βιβλίο, “It’s Only Rock ‘n’ Roll”, μια συναρπαστική αναδρομή μιας ζωής βουτηγμένης στο ροκ, τα λάιβ, τα βινύλια και τον μουσικό Τύπο.
Ο δικηγόρος Ντίνος Δηματάτης, ως δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, ιστορικός και εν τέλει αθεράπευτος θιασώτης του ροκ, ανοίγει το σεντούκι της μνήμης του και καταθέτει μια εκ βαθέων εξομολόγηση, “κάπως σαν αυτή ενός αμαρτωλού στον πρεσβύτερο της εκκλησίας του”.
Στο βιβλίο ζωντανεύουν οι αναμνήσεις δεκαετιών από μεγάλες συναυλίες και οι γνωριμίες του συγγραφέα με τεράστια ονόματα του ροκ που πέρασαν από τη χώρα μας όπως John Kay, Steppenwolf, Alex Harvey, Paul Jones, Manfred Mann, Marianne Faithfull, Jack Bruce και πολλών άλλων.
Η ατμόσφαιρα ιστορικών, για την Ελλάδα, λάιβ, προσωπικές εξομολογήσεις μεγάλων ροκ σταρ που του χάρισαν τη φιλία τους, ανέκδοτα περιστατικά, αλλά και η τεράστια δισκοθήκη και η απίστευτη συλλογή μουσικών εντύπων των τελευταίων έξι δεκαετιών του συγγραφέα, βρίσκουν θέση στο βιβλίο και μας χαρίζουν ένα συναρπαστικό ταξίδι στον μαγικό αυτό κόσμο, έτσι όπως ελάχιστοι άνθρωποι στην Ελλάδα τον έζησαν.
Γιατί όλα στη ζωή είναι… Rock ‘n’ Roll!
Ο Κόρτο Μαλτέζε, ο θρυλικός περιπλανώμενος ναυτικός που έχει αναγάγει σε τέχνη το «ζην επικινδύνως», επιστρέφει με το graphic novel «Εκουατόρια», των J. D. Canales (σενάριο) κ’ R. Pellejero (σχέδιο & χρώμα)!
Η δεύτερη έκδοση του Εκουατόρια συνοδεύεται από ένα εκπληκτικό εξώφυλλο του Ruben Pellejero. Πρόκειται για ένα πολυτελές άλμπουμ 84 σελίδων στο οποίο μπορείτε να βρείτε και την 4σέλιδη «Κινέζικη Ιστορία» καθώς και δύο νέα άρθρα! Ο François Busnel γράφει για τον Χάρτινο Τυχοδιώκτη ενώ ο Juan Díaz Canales καταπιάνεται με τις γυναίκες που πρωταγωνιστούν σε αυτό το άλμπουμ προσπαθώντας να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μιας.
Η πρώτη Σταυροφορία, η ιστορία ενός μαγικού καθρέφτη και ένα μυθικό βασίλειο μεταξύ Αφρικής και Ινδίας οδηγούν τον Κόρτο Μαλτέζε σε ένα ταξίδι αναζήτησης που αρχίζει από τη Βενετία και περνά από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί συναντά τον φίλο του ποιητή Κ.Π. Καβάφη, μέσα σε ένα ασταθές και βίαιο πολιτικό περιβάλλον. Ο Καβάφης τον βοηθά στη συνέχιση της αναζήτησής του και ο Κόρτο Μαλτέζε σώζει τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Λαθρέμποροι, στρατιωτικοί, επαναστάτες και η γοητεία της Αφρικής οδηγούν τον Κόρτο Μαλτέζε στη συγκλονιστική κατάληξη της ιστορίας και στην κατανόηση του πραγματικού νοήματός της. Ετοιμαστείτε για ένα αξέχαστο ταξίδι!
Η αγάπη που δείξατε στην πρώτη έκδοση του Εκουατόρια αλλά και συνολικά στον ρομαντικό, ιδεαλιστή ναυτικό μας ώθησε στην επανακυκλοφορία του τεύχους αλλά και στον εμπλουτισμό του. Θέλουμε να πιστεύουμε πως ο πήχης ανέβηκε λίγο ψηλότερα και οι φανατικοί θαυμαστές του χάρτινου ήρωα θα απολαύσουν την δεύτερη έκδοση του Εκουατόρια!
Στο πνεύµα αλλαγής και έντονης αντιπαράθεσης που εκφράστηκε στη Μεταπολίτευση ως ρήξεις µε την παράδοση, τον κανόνα, αλλά και µε τις καλλιτεχνικές πρακτικές προηγούµενων ετών ή γενεών, η Ρένα Παπασπύρου πρότεινε µια ριζικά διαφορετική και αµιγώς εννοιολογική προσέγγιση του αστικού τοπίου, η οποία αποκλίνει σηµαντικά από τους τρόπους απεικόνισης που επικράτησαν µεταπολεµικά.
Η παρούσα µελέτη επιχειρεί να αναδείξει τους ευρετικούς κώδικες της Παπασπύρου διερευνώντας τις βασικές τυπολογίες που εντοπίζονται στο έργο της και λειτουργούν ως οργανωτικές αρχές. Η ενδελεχής µελέτη συγκεκριµένων έργων αποκαλύπτει τον µηχανισµό σκέψης της καλλιτέχνιδας. Μέσα από τη δηµιουργική αναγνώριση των µικροστοιχείων της δοµής της ύλης και τη σύλληψη της επιφάνειας ως φορέα καταστάσεων, η Ρένα Παπασπύρου προσέδωσε µια διαφορετική νοηµατοδότηση στη σύγχρονη αστική εµπειρία, παράγοντας ένα έργο πολύπλευρο, ιδιοσυγκρασιακό, αενάως επίκαιρο και αφήνοντας το δικό της ίχνος στο µωσαϊκό της σύγχρονης ευρωπαϊκής τέχνης.
Η έκδοση συµπληρώνεται από αναλυτική εργοβιογραφία της καλλιτέχνιδας, που περιλαµβάνει όλες τις ατοµικές εκθέσεις που πραγµατοποίησε και τις οµαδικές που συµµετείχε. Εδώ έχουν ενσωµατωθεί πληροφορίες που ο συγγραφέας έχει αποσπάσει από τις πολυάριθµες συνεντεύξεις του µε την Παπασπύρου.
Ο Χριστόφορος Μαρίνος (γενν. 1975, Αθήνα) είναι ιστορικός της τέχνης και επιµελητής εκθέσεων. Έχει δηµοσιεύσει πλήθος άρθρων και µελετών για τη σύγχρονη τέχνη. Έχει επιµεληθεί πολλές οµαδικές εκθέσεις, καθώς και αναδροµικές εκθέσεις σηµαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών. Είναι συνιδρυτής και αρχισυντάκτης του διαδικτυακού περιοδικού τέχνης Kaput. Έχει επιµεληθεί πολλά βιβλία και καταλόγους εκθέσεων, µεταξύ των οποίων: Πιθανότητες: Συνεντεύξεις µε νέους Έλληνες καλλιτέχνες (2006) και Το έργο της επιµέλειας (2011). Την περίοδο 2012–2015 διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Τµήµατος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (AICA Hellas). Είναι επιµελητής εικαστικών εκθέσεων και δράσεων του Οργανισµού Πολιτισµού, Αθλητισµού και Νεολαίας του Δήµου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).