Δρ Τζέκυλλ και Κος Χάυντ

5.08

Εκδόσεις:

Μετάφραση: Αποστολίδης, Ανδρέας
Σελίδες: 120

Διατίθεται άμεσα και από τα γραφεία της LiFO, Boυλής 22, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
Ώρες γραφείου (10:00-17:00). Τηλ. 210-3254290

Διατίθεται μόνο για αγορά online μέσω του lifoshop.gr

Η αγορά παλιών τευχών της LiFO αποτελεί ξεχωριστή λειτουργία του Shop.

Οι παραγγελίες για τα τεύχη της LiFO θα γίνονται ξεχωριστά και θα αποστέλλονται ξεχωριστά από άλλες αγορές από το LiFO Shop.

Tα έξοδα αποστολής υπολογίζονται για κάθε τεύχος ξεχωριστά.

Κωδικός προϊόντος: LI-BK-035 Κατηγορίες: , Ετικέτα:

Όσοι αγόρασαν αυτό το προϊόν, επέλεξαν επίσης

Ξένη λογοτεχνία

Οι νεκροί

Τζέιμς Τζόϊς

Όπως ο Σαίξπηρ, όπως ο Κεβέδο, όπως ο Γκαίτε,
όπως κανένας άλλος συγγραφέας,
ο Τζόις δεν είναι τόσο ένας λογοτέχνης
όσο μια ολόκληρη λογοτεχνία.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Άφθονα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια του Γκέιμπριελ. Ποτέ δεν είχε αισθανθεί έτσι για καμία γυναίκα, αλλά ήξερε πως ένα τέτοιο συναίσθημα πρέπει να ΄ναι ο έρωτας. Ακόμα περισσότερα δάκρυα μαζεύτηκαν στα μάτια του, και στο μισοσκόταδο φαντάστηκε πως είχε δει τη μορφή ενός νεαρού να στέκεται κάτω από ένα δέντρο που έσταζε. Άλλες μορφές βρίσκονταν κοντά. Η ψυχή του είχε πλησιάσει εκείνη την περιοχή όπου κατοικούν τα απειράριθμα πλήθη των νεκρών. Είχε επίγνωση, αλλά δεν μπορούσε να συλλάβει την αλλοπρόσαλλη και τρέμουσα ύπαρξή τους. Η ίδια του η ταυτότητα έσβηνε μέσα σ’ έναν γκρίζο φαντασματικό κόσμο. Ο ίδιος στέρεος κόσμος τον οποίο αυτοί οι νεκροί είχαν πλάσει κάποτε και στον οποίο είχαν ζήσει, τώρα έφθινε και διαλυόταν.
Απόσπασμα από το βιβλίο

 

8.80

Βικτόρ Σερζ

Μυθιστορηματικός είναι ο τρόπος με τον οποίο ήρθαν στο φως τα Σημειωματάρια του Βικτόρ Σερζ το 2010 σε ένα χωριό του Μεξικού: εκατοντάδες σελίδες δεμένες με σπάγκο μέσα σε ένα χαρτοκιβώτιο, οι οποίες για περίπου εξήντα χρόνια είχαν μείνει ανέγγιχτες. Μέσα από τις ημερολογιακές εγγραφές προβάλλουν με απαράμιλλη ζωντάνια ο άνθρωπος, ο επαναστάτης, ο συγγραφέας Βικτόρ Σερζ, οι σκέψεις, οι εμπειρίες, οι πλάνες και οι ελπίδες του. Πάντα με φόντο τις μεγάλες αναμετρήσεις και ιστορικές καμπές του 20ού αιώνα, από την Οκτωβριανή Επανάσταση μέχρι την ήττα του ναζισμού.

«Ανυποχώρητα ρεαλιστής», ο Βικτόρ Σερζ μιλά για όλα: για τη συμπόρευσή του με τον Τρότσκι και τις μετέπειτα διαφωνίες του, για την ασθένεια του σεχταρισμού, για το πώς βλέπει το μεταπολεμικό τοπίο. Μιλά για το Μεξικό, τα ηφαίστεια, τους κάκτους, την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, τις λαϊκές γιορτές, καθώς και για προσωπικότητες που γνώρισε, από τον Λένιν και τον Ντζερζίνσκι μέχρι τον Αντρέ Ζιντ, τον Αντουάν ντε Σεντ-Εξυπερί, τον Μπρετόν και τον Λεβί-Στρος.

Μιλά για την ανάγκη επαναφοράς των δημοκρατικών ελευθεριών θεωρώντας τες ως την «προϋπόθεση
για την αναγέννηση των εργατικών και σοσιαλιστικών κινημάτων» και υποστηρίζει ότι «ο σοσιαλισμός πρέπει να απορρίψει την ιδέα περί δικτατορίας και ηγεμονίας των εργατών και να εκπροσωπήσει τον τεράστιο αριθμό των ανθρώπων στους οποίους επωάζεται μια σοσιαλιστικών τάσεων συνείδηση, έστω θολή και χωρίς δογματική ορολογία».

Τα Σημειωματάρια δεν είναι ένα ρέκβιεμ για τις ηττημένες επαναστάσεις αλλά μια διακήρυξη πίστης στο μέλλον: «Λέω ότι ηττηθήκαμε μόνο με την έννοια των μαχητών μιας μεγάλης στρατιάς που έχει τον χρόνο με το μέρος της· ότι δεν πρέπει να νιώθουμε ηττημένοι, αλλά να διατηρήσουμε τη νίκη στην ψυχή μας, ότι στα χέρια μας κρατάμε ένα μη προβλέψιμο μέλλον και ότι έχουμε αποδείξει την ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε τα πάντα, να αντέχουμε τα πάντα και να πετυχαίνουμε τα πάντα».

 

30.00

Ξένη λογοτεχνία

Λιμόνοφ

Εμανουέλ Καρέρ

“Ο Λιμόνοφ δεν είναι μυθιστορηματικός χαρακτήρας. Υπάρχει. Γνωριζόμαστε. Υπήρξε αλήτης στην Ουκρανία, είδωλο του σοβιετικού αντεργκράουντ, άστεγος και μετά θαλαμηπόλος ενός δισεκατομμυριούχου στο Μανχάταν, μοδάτος συγγραφέας στο Παρίσι, στρατιώτης χαμένος στα Βαλκάνια και τώρα, στο απέραντο μπουρδέλο του μετακομμουνισμού, γηραιός χαρισματικός ηγέτης ενός κόμματος νεαρών ντεσπεράντο. Ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του σαν ήρωα, άλλοι μπορεί να τον θεωρούν αγύρτη: επ’ αυτού, επιφυλάσσομαι.Είναι μια ζωή επικίνδυνη, αμφίσημη: ένα κανονικό περιπετειώδες μυθιστόρημα. Είναι επίσης, κατά τη γνώμη μου, μια ζωή που μας λέει κάτι. Όχι μόνο για εκείνον, τον Λιμόνοφ, όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά για την ιστορία όλων μας από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά”.

16.96

Σερζ Τισερόν

Ένας ναζιστής παππούς, ένας βασανιστής θείος, ένα κρυφό εξώγαμο παιδί, μια αδήλωτη υιοθεσία, τα παιδιά του σωλήνα, ένας ομοφυλόφιλος συγγενής, ένας φυλακισμένος ξάδερφος, η απόλυση του πατέρα, το φαλήρισμα της οικογένειας, ένας επικείμενος θάνατος από καρκίνο. . .
Τι είναι το μυστικό και γιατί είναι κακό να υπάρχουν μυστικά σε μια οικογένεια; Είναι δυνατόν να μην έχουν οι γονείς τις πολύ προσωπικές, τις ιδιωτικές τους στιγμές, τις όποιες δεν εκθέτουν στα μάτια των παιδιών τους;
Ο σπουδαίος Γάλλος ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σέρζ Τισσερόν δίνει τις απαντήσεις σε αυτά και πολλά άλλα συναφή ερωτήματα, στο φως της τεράστιας κλινικής εμπειρίας του. Τα μυστικά από μόνα τους δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Γίνονται πρόβλημα από τη στιγμή που αιχμαλωτίζουν και βασανίζουν μέχρι την τρίτη γενιά τα μέλη της οικογένειας. Το μυστικό αποκτά παθολογικές διαστάσεις όταν κάτι μένει κρυφό και απαγορεύεται να μάθουμε περί τίνος πρόκειται ή και να σκεφτούμε ακόμα ότι θα μπορούσε να είναι κρυφό. (Από τον πρόλογο της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΑΤΣΑ)

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ: Κάθε παιδί μεγαλώνει εν μέσω μυστικών, απλώς και μόνο επειδή έρχεται αντιμέτωπο με λέξεις, εκφράσεις και στάσεις των ενηλίκων, το νόημα των οποίων δεν μπορεί να το καταλάβει. Πολύ σύντομα, αρχίζει να θέτει ερωτήσεις και ενίοτε τού τις απαντούν. Άλλοτε πάλι του χαμογελούν και του λένε ότι θα μάθει όταν μεγαλώσει. Αυτό συμβαίνει ιδίως από τη στιγμή πού η περιέργειά του προϋποθέτει την ύπαρξη σεξουαλικότητας. Κάποιες φορές όμως οι ερωτήσεις του πυροδοτούν στους γονείς οργισμένες αντιδράσεις, θλίψη ή κάτι εντελώς ακατανόητο. Τέτοιου τύπου αντιδράσεις, δημιουργούν στο παιδί τη σκέψη ότι του κρύβουμε κάτι σοβαρό, το οποίο ωθείται να το μαντέψει ενώ ταυτόχρονα του απαγορεύεται σιωπηρά να το θίξει. Αυτή η αντιφατική παραίνεση γεννά διαταραχές στην ψυχική συγκρότησή του: το τραύμα πού βίωσε και αποσιώπησε η πρώτη γενιά ” μεταπηδά ” στη δεύτερη, ακόμη καί στην τρίτη γενιά. Για να το καταπολεμήσουμε, πρέπει καταρχάς να αποδεχτούμε ότι τα μυστικά αυτά δεν είναι τόσο ασύμβατα με την ιδέα της Αλήθειας όσο με την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Και το πρώτο πράγμα πού χρειάζεται να πούμε σε ένα παιδί για να το απελευθερώσουμε είναι: “Εσύ δεν φταις καθόλου “. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

14.00

Συλλογικό

Οι μεγάλες επιδημίες ξεχώρισαν από πολύ νωρίς ως σημαντικά και αξιομνημόνευτα γεγονότα. Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει μια πλούσια συλλογή κειμένων, τα οποία περιγράφουν από διαφορετικές οπτικές γωνίες το φαινόμενο των επιδημιών και τον αντίκτυπό τους στις αρχαίες κοινωνίες. Τα δεδομένα που παρουσιάζουν οι αρχαίοι συγγραφείς δίνουν συχνά την εντύπωση ότι ξεπερνούν την ίδια την ανθρώπινη λογική και πολλές φορές αφήνουν να διαφανεί το στοιχείο της αμφισβήτησης, της αβεβαιότητας και της αντιφατικότητας στις αντιδράσεις των ανθρώπων. Οι ασυνήθιστες και επείγουσες συνθήκες μιας φονικής επιδημίας δημιουργούσαν δυναμικές οι οποίες επηρέαζαν ιδέες και αντιλήψεις, καλλιεργούσαν νέες συνήθειες, άγγιζαν όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η εμπειρία της πρόσφατης πανδημίας κάνει τα κείμενα αυτά να μοιάζουν ασυνήθιστα επίκαιρα. Ο σημερινός αναγνώστης θα εντοπίσει προβλήματα και ερωτήματα που πιθανόν να έχουν απασχολήσει και τον ίδιο. Μπορεί μάλιστα ο αρχαίος άνθρωπος να του φανεί λιγότερο αρχαίος και περισσότερο άνθρωπος, με τους ίδιους φόβους και την ίδια θνητότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τα βιβλία της σειράς καλούν σε έναν νέο διάλογο με την αρχαιότητα. Τα κείμενα κάθε τόμου, που προσφέρονται σε νεοελληνική απόδοση, φωτίζουν όψεις της καθημερινής ζωής, των θεσμών ή των ιδεών που εξακολουθούν να διατηρούν την επικαιρότητά τους. Επιπλέον, επιλέγονται με στόχο να αναδειχθεί τόσο ο πλούτος όσο και η ποικιλία των συμπεριφορών και των νοοτροπιών του αρχαίου κόσμου. Εμφανίζουν τους αρχαίους Έλληνες διαφορετικών εποχών και διαφορετικών πεποιθήσεων να διαλέγονται και, να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους ή με αλλοεθνείς· και τους εθνικούς να διαλέγονται ή να αντιπαρατίθενται με Ιουδαίους ή χριστιανούς. Η αρχαιότητα προβάλλει έτσι από τη μια πλευρά επίκαιρη και από την άλλη σύνθετη, πολύμορφη και αντιφατική.

 

10.00