Δράκουλας

Η μοναδική Ούρσουλα Κ. Λε Γκεν μας ταξιδεύει ξανά στους δικούς της κόσμους με ιστορίες που εκτυλίσσονται σ’ ένα απώτερο μέλλον και σ’ ένα απώτερο σύμπαν, στο ίδιο σύμπαν που τοποθετεί τον “Αναρχικό των δύο κόσμων” και “Το αριστερό χέρι του σκότους”. Με τις πέντε ιστορίες του τόμου ολοκληρώθηκε το 2017 ο τόμος που πρωτοκυκλοφόρησε το 1995 με τέσσερις ιστορίες και τίτλο “Τέσσερις δρόμοι προς τη συγχώρεση”. Οι ιστορίες είναι ενταγμένες στον Χαϊνικό Κύκλο, τον κόσμο όπου η Λε Γκεν ξεδιπλώνει το χρονικό της Οικουμένης, της γαλαξιακής συνομοσπονδίας των αποικιών του μητροπολιτικού πλανήτη Χάιν.

Σ’ αυτό το σύμπαν, σε μια μακρινή γωνιά του, βρίσκουμε τους δίδυμους πλανήτες Βερέλ και Γεοβέ, των οποίων οι λαοί χωρίζονται σε “ιδιοκτήτες” και “αποκτήματα”, το δε σύστημά τους στηρίζεται στην απόλυτη ανισότητα και έχει τη μορφή σκληρής πατριαρχίας. Στον Γεοβέ, όμως, τα “αποκτήματα” εξεγείρονται εναντίον των “ιδιοκτητών” ανατρέποντας την καθεστηκυία τάξη, γεγονός που δημιουργεί αναστάτωση στον Βερέλ, καθώς φοβούνται εκεί ότι θα μεταφερθεί και σ’ αυτούς η εξέγερση και ο εμφύλιος.

Η Λε Γκεν θέτει κι εδώ τους προβληματισμούς και τα ερωτήματα που διατρέχουν το έργο της σε σχέση με τη φήση της ελευθερίας, τα δικαιώματα στην ταυτότητα και το φύλο, το περιβάλλον, την εξουσία και την καταπίεση. Άραγε θα πάψει ποτέ ο άνθρωπος να παλεύει για όσα τον ταλανίζουν; Ή είναι στην ανθρώπινη φύση η αέναη αναζήτηση, το ανικανοποίητο, η διαρκής εξέλιξη;

“Ο Αναρχικός των Δύο Κόσμων”, ένα από τα ωραιότερα πολιτικά μυθιστορήματα, και – ευτυχώς – όχι μόνο, αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες μελέτες της Πολιτικής στο χώρο της Επιστημονικής Φαντασίας και παράλληλα είναι μια ενδιαφέρουσα μελέτη της εξέλιξης της σκέψης ενός επιστήμονα. Από πλευράς ιδεών είναι η μέγιστη δουλειά της συγγραφέως η μπρεχτική αποστασιοποίηση που παρατηρείται σε πολλά μέρη του έργου, υποβοηθά ακόμα περισσότερο τον αναγνώστη στην ψύχραιμη εκτίμηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. “Ο Αναρχικός των Δύο Κόσμων” θεωρείται η κορυφή ολόκληρης της Χαϊνιανής Σειράς και ένα μείζον έργο τέχνης. (Μάκης Πανώριος).

“Η Le Guin είναι υπέροχη στο να προκαλεί τους αναγνώστες σε ένα ταξίδι έξω από το γνωστό κόσμο των αισθήσεων. Ο φανταστικός κόσμος της είναι συγχρόνως γήινος και κατανοητός”. (The Times).

Η φανταστική ιστορία του ανθρώπου που αναζητά την ουτοπία.

Ένας εθνολόγος μελετητής επισκέπτεται τον πλανήτη Γκέθεν (που στη γήινη γλώσσα σημαίνει χειμώνας), κι έτσι έρχεται αντιμέτωπος με έναν άλλο κόσμο, τελείως διαφορετικό από το Γήινο. Αυτή η επαφή με το «ξένο» υποχρεώνει τον ήρωα ν’ αναθεωρήσει εντελώς θέσεις και απόψεις ταμπού, όχι μόνο σχετικά με τη φύση του σεξ και του σεξισμού, αλλά και με την πολιτιστική αποξένωση γενικότερα. Ο Γήινος Απεσταλμένος αποβάλλει αργά αλλά σταθερά ξεπερασμένες ιδέες και αντιανθρώπινες φιλοσοφίες, ξεπερνώντας πλήθος αρτηριοσκληρωτικές συμβατικότητες, καταφέρνοντας τελικά να οδηγηθεί στην κατανόηση. Σ’ ένα μακρύ ταξίδι μέσα στους πάγους, που περιέχει την έννοια της μύησης, μαζί με τον Γκεθενιανό συμπρωταγωνιστή του, θα συνειδητοποιήσει ση σημασία της Άλλης Πραγματικότητας, τη δύναμη και πολυπλοκότητα της Φύσης, τη συντριπτική αυθεντικότητα των γεγονότων, τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού τελικά. (. . .)