Σκοτώνοντας τον Κομεντατόρε

15.93

Συγγραφέας:
Εκδόσεις:

Μετάφραση: Βασίλης Κιμούλης
Σελίδες: 432

Διατίθεται άμεσα και από τα γραφεία της LiFO, Boυλής 22, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
Ώρες γραφείου (10:00-17:00). Τηλ. 210-3254290

Διατίθεται μόνο για αγορά online μέσω του lifoshop.gr

Η αγορά παλιών τευχών της LiFO αποτελεί ξεχωριστή λειτουργία του Shop.

Οι παραγγελίες για τα τεύχη της LiFO θα γίνονται ξεχωριστά και θα αποστέλλονται ξεχωριστά από άλλες αγορές από το LiFO Shop.

Tα έξοδα αποστολής υπολογίζονται για κάθε τεύχος ξεχωριστά.

Όσοι αγόρασαν αυτό το προϊόν, επέλεξαν επίσης

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

Τα σημαντικότερα έργα του Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι (1821-1881) αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή η έγνοια του για τον άνθρωπο ζωγραφίζεται και στα μικρά του έργα, όπως τα τρία διηγήματα που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. Η ανεκτίμητη δε μετάφραση του Γιώργου Κοτζιούλα (1909-1956) πλουτίζει, με τη λυρικότητα της πένας του, τη γραφή του Ντοστογιέφσκι.

Στο όνειρο ενός γελοίου (1877), ο συγγραφέας μάς εξιστορεί την απογοήτευση κάποιου για τον κόσμο στον οποίο ζει, και που τον οδηγεί στην απόφαση να αυτοκτονήσει. Μα την τελευταία του νύχτα ένα εσωτερικό ταξίδι στην ανθρωπότητα που θα ήθελε να υπάρχει, τον κάνει να αντιληφθεί διαφορετικά τον κόσμο και ν’ αγαπήσει την έννοια του συν-ανθρώπου.

Υπάρχει περίπτωση ένας κλέφτης να είναι έντιμος; Θα μπορούσε, υποστηρίζει ο Ντοστογιέφσκι, και μας το αναλύει στο διήγημα “Ο τίμιος κλέφτης” (1848), με τον μέθυσο μικροαπατεώνα να ομολογεί μετανιωμένος την πράξη του λίγο πριν ξεψυχήσει.

Τέλος, στο διήγημα Μια ασυνήθιστη ιστορία (1862) εμφανίζεται ένας σατιρικός Ντοστογιέφσκι, αναφερόμενος στα ανθρώπινα πάθη, όπως η ζήλια, που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία, αλλά τελικά οδηγούν σε ξεκαρδιστικές καταστάσεις

12.72

Ξένη λογοτεχνία

Ο καβγατζής της Βρέστης

Ζαν Ζενέ

Ο ναύτης Καβγατζής, ο αδελφός του ο Ρομπέρ, ο νεαρός Ζιλ Τιρκό, η Μαντάμ Λιζιάν, πατρόνα του μπορντέλου Λα Φέρια, ο Νόνο ο πατρόνος, ο αστυνόμος Μαριό, ο υποπλοίαρχος Σεμπλόν, όλοι οι πρωταγωνιστές του δράματος ξεπηδούν μέσα από την ομίχλη που σκεπάζει το λιμάνι και τα σοκάκια της Βρέστης. Φιγούρες ερωτικές, σαγηνευτικές, σκοτεινές, περιφέρονται γυρεύοντας απαγορευμένους έρωτες, μεθυστικές ηδονές, μοιραίες συναντήσεις. Παντού καραδοκεί ο θάνατος.

Ο Καβγατζής της Βρέστης θεωρείται ορόσημο της γαλλικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας και το αριστούργημα του Ζαν Ζενέ.

Στον Καβγατζή της Βρέστης βασίζεται η ταινία Ο Καβγατζής του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Θα είναι η τελευταία της σπουδαίας καριέρας του· ο δημιουργός της πέθανε το 1982 λίγο πριν ολοκληρωθεί το μοντάζ. Ένας καταχθόνιος θρύλος περιβάλλει την κινηματογραφική μεταφορά του έργου όπου τη μοναδική γυναικεία φιγούρα ερμηνεύει συγκλονιστικά η Ζαν Μορό. Η αφίσα της ταινίας θα απαγορευτεί: ο Καβγατζής (στον ρόλο ο Αμερικανός ηθοποιός Μπραντ Ντέιβις) ακουμπά σε μια κολόνα σε σχήμα φαλλού.

Όπως το μυθιστόρημα, έτσι και η ταινία εξυμνεί το έγκλημα και τον σκοτεινό κόσμο της ερωτικής επιθυμίας. Εικόνες σκληρές, ωμές, σοκαριστικές: διακίνηση ναρκωτικών, μαστροπεία, ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε σκοτεινά σοκάκια, φονικά, βίαιες ομοφυλοφιλικές συνευρέσεις και, συνάμα, μια αδελφοσύνη των δολοφόνων όπου το αίμα του εγκλήματος δημιουργεί δεσμούς πιο αδιάρρηκτους και από τους οικογενειακούς. Το λιμάνι και οι κακόφημες συνοικίες της Βρέστης μετατρέπονται σε ένα μπαρόκ εξπρεσιονιστικό σκηνικό και η κινηματογραφική γλώσσα αποτυπώνει πιστά τη γραφή του Ζενέ. Το μυθιστόρημα γίνεται ταινία, και η ταινία γίνεται με τη σειρά της μυθιστόρημα.

 

18.80

Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν

Ένας τόπος για να επιστρέφεις είναι ο τίτλος της ιστορίας ζωής του Τζεντ Τιούκσμπουρι, όπως την αφηγείται ο ίδιος, έχοντας φτάσει στη μέση ηλικία και έχοντας πια συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του. Την αφηγείται με μια γλώσσα ολοζώντανη που κινείται από το ποιητικό μέχρι το ωμό και το άσεμνο, με ελεγχόμενη συγκίνηση και καυστικό χιούμορ, αρχίζοντας από τα παιδικά του χρόνια σε μια άχρωμη αγροτική περιοχή της Αλαμπάμα και φτάνοντας μέχρι την επίτευξη των στόχων του: να γίνει ένα διακεκριμένος καθηγητής φιλολογίας που θα κατέχει πλήρως και σε βάθος το αντικείμενό του.

Ο Τζεντ γεννιέται στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στα εννιά του χρόνια χάνει τον μέθυσο και ακαμάτη πατέρα του σ’ ένα δυστύχημα που αγγίζει τα όρια του κωμικού. Η πανέξυπνη, υπερδραστήρια και πρακτική μητέρα του σπεύδει να μετοικήσει και να στήσει μια καινούργια ζωή για τον εαυτό της και το αγόρι της. Η ζωή τους κυλάει ομαλά μέσα στις δυσκολίες της και, όταν πια ο Τζεντ τελειώνει το σχολείο, η μητέρα του μία μόνο συμβουλή τού δίνει: «Να παίρνεις ό,τι είναι να πάρεις και μετά να τραβάς παρακάτω. Μη σταματάς πουθενά».

Ο Τζεντ συνεχίζει ακάθεκτος και διαπρέπει στους τομείς της κλασικής και μεσαιωνικής φιλολογίας, παρότι μεσολαβεί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και βρίσκεται για ένα διάστημα να πολεμάει στο πλευρό των Ιταλών Παρτιζάνων. Με την επιστροφή του στον τόπο του, ξαναγυρίζει στο πανεπιστήμιο και παντρεύεται. Όμως η γυναίκα του πεθαίνει λίγο καιρό μετά τον γάμο τους. Ακολουθεί μια θυελλώδης σχέση με μια παλιά του γνώριμη, η οποία σφραγίζει όλο το μυθιστόρημα. Μετά το τέλος αυτής της σχέσης, της συναρπαστικής και ολέθριας, ο Τζεντ θα ξαναπαντρευτεί, θα αποκτήσει έναν γιο, και θα χωρίσει. Και τότε θα έρθει πια η ώρα να κάνει τον απολογισμό του με μάτι κοφτερό και με ανελέητο χιούμορ, σφυροκοπώντας και κατανοώντας, ίσως και δίνοντας άφεση στον εαυτό του.

Όλα αυτά, με φόντο μια Αμερική που σπεύδει να περάσει στη φάση της ευημερίας, τόσο μετά τον Α΄ όσο και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διότι στο παρασκήνιο των μυθιστορημάτων του Γουόρεν υπάρχει πάντα η Ιστορία. Ενίοτε και στο προσκήνιο.

Το Ένας τόπος για να επιστρέφεις είναι το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε ο Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν και ένα από τα τρία καλύτερά του, όπως ο ίδιος πίστευε.

Με αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας μάς προσφέρει τρία κλειδιά που μας επιτρέπουν να προσπελάσουμε το συγγραφικό του σύμπαν: τον έρωτα, στη πιο σπαρακτική του διάσταση, την περιπέτεια, με τη μεσαιωνική έννοια της αναζήτησης ενός Γκράαλ, και τον Αμερικανικό Νότο, ως μια διαλεκτική σχέση μεταξύ του ανήκειν και της απάρνησης.

Ο Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν γεννήθηκε στο Γκάθρι της Πολιτείας Κεντάκι των ΗΠΑ το 1905 και πέθανε στο Στράτον της Πολιτείας Βερμόντ το 1989.

Ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και πανεπιστη-μιακός δάσκαλος, είναι ο μόνος Αμερικανός συγγραφέας που τιμήθηκε τόσο με το βραβείο Πούλιτζερ ποίησης (δύο φορές, το 1957 και το 1979) όσο και με το Πούλιτζερ μυθιστορήματος (για το Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά, το 1947). Είναι επίσης ο πρώτος που έλαβε, το 1986, τον τίτλο του Δαφνοστεφούς Ποιητή των ΗΠΑ. Βραβεύθηκε με το Εθνικό Βραβείο ποίησης των ΗΠΑ και τιμήθηκε με το Medal of Freedom από τον Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, καθώς επίσης και με το National Medal of Arts. Όπως έγραψαν οι New York Times, το πολυεπίπεδο ποιητικό και πεζογραφικό του έργο καθρεφτίζει με σύνθετο και περίπλοκο τρόπο την ανθρώπινη εμπειρία. Σταθερός στόχος του συγγραφέα είναι να διερευνήσει την έννοια της τιμής και της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της ελευθερίας, της ευθύνης και της ενοχής.

25.00

Τζόρτζι Τίλνι

Ένα παραδεισένιο βιβλιοπωλείο.
Δυο άσπονδοι φίλοι.
Και ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά τους…

Η Κλερ πίστευε πως μέχρι τώρα θα τα είχε πια όλα λυμένα. Αντιθέτως, ζει με τη μητέρα της και δεν έχει βρει τι πραγματικά θέλει να κάνει στη ζωή της.

Όταν βλέπει μια αγγελία για τρίμηνη απασχόληση σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο σε μια παραλία στο Μπαλί, κάνει αίτηση χωρίς να περιμένει και πολλά. Κι όμως, παίρνει τη δουλειά και φτάνει εκεί, όπου συνειδητοποιεί ότι δεν θα δουλεύει μόνη της. Μοιράζεται το βιβλιοπωλείο, όπως και το διαμέρισμά της, με τον Τζακ, έναν ωραίο –πλην όμως εκνευριστικό– Αμερικανό, που από κάθε άποψη είναι το ακριβώς αντίθετο από κείνη. Και φυσικά αυτό δημιουργεί εντάσεις και τριβές.

Έχουν όμως και έναν κοινό στόχο: να γίνει το βιβλιοπωλείο και πάλι δημοφιλές. Και στην προσπάθειά τους να το πετύχουν είναι θέμα χρόνου η σχέση τους να πάψει να είναι αυστηρά επαγγελματική…

17.70

Ελληνική λογοτεχνία

Πάμε στη Χονολουλού

Κώστας Μπέζος

Ο χιονιάς μάς είχε τσούξει για καλά τα πρόσωπα, και τα χέρια μας, κατακόκκινα σαν λουκάνικα από την παγωνιά, είχαν τεθεί εις αχρηστίαν. Είχαμε βγει και οι τέσσερις, όλοι φίλοι καλοί, στο κατάστρωμα για να θαυμάσουμε τον δαιμονισμένο πόλεμο των στοιχείων που είχαν βαλθεί να ξεκάνουν με κάθε τρόπο το βαποράκι μας. Τα συρματόσχοινα των καταρτιών ετόνιζαν περίεργες μουσικές συνθέσεις επάνω σε μοτίβα εντελώς εξωτικά, που ερχόντουσαν άγρια και επιβλητικά από μακριά στο σκοτάδι και έπαιρναν το ραφινάρισμά τους στο σκίσιμο που τους έκαναν τα σύρματα. Ταξιδεύαμε για την Ιτέα.

Ιανουάριος 1932

Στα χαβανέζικα χονολουλού σημαίνει «προστατευμένος κόλπος». O Κώστας Μπέζος (1905-1943), σκιτσογράφος και μουσικός, επεδίωκε να πραγματοποιήσει μέσα σε ονειρεμένους τεχνητούς παραδείσους όσα αληθινά ταξίδια δεν είχε προφτάσει να κάνει. Τι ήταν, όμως, η Χονολουλού γι’ αυτόν; Ένας όρμος της φαντασίας του ή ένα μέρος που δεν κατάφερε να πάει;

Μουσικές από τη Χαβάη, εξωτικές κιθάρες, σκίτσα, μεταμεσονύχτια καμπαρέ, περιηγήσεις στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Αίγυπτο και στην Τουρκία μπλέκονται σε ένα ενιαίο αφήγημα αποτυπώνοντας το πορτρέτο μιας εποχής και πλάθοντας μια διαφορετική εξιστόρηση από αυτήν που έχει καταγράψει η επίσημη ιστορία για την Ελλάδα του Μεσοπολέμου.

Παράλληλα, τα βιωματικά κείμενα του Μπέζου μας μεταφέρουν την αγωνία ενός ανθρώπου να κατανοήσει την εποχή του και τον εαυτό του μέσα από νυχτερινές περιπλανήσεις και ταξίδια. Η προσπάθειά του να καθιερώσει στον ελληνικό χώρο τις χαβάγιες, ένα υβριδικό είδος μουσικής με επιρροές από τη Χαβάη, είναι κάτι που τελικά θα τον φέρει σε υπαρξιακή σύγκρουση με την άλλη του ιδιότητα, αυτήν ενός καταξιωμένου σκιτσογράφου, πριν τελικά καταρρεύσει μέσα στις δύσκολες συνθήκες της Κατοχής.

27.56