Ταξιδεύοντας στη Μεσόγειο με τον Όμηρο

Original price was: €17.70.Η τρέχουσα τιμή είναι: €14.96.

Συγγραφέας:
Εκδόσεις:

Συγγραφέας: Τζον Φρίλι

Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη

Εκδότης: Μεταίχμιο

Σελίδες: 440

Διατίθεται άμεσα και από τα γραφεία της LiFO, Boυλής 22, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
Ώρες γραφείου (10:00-17:00). Τηλ. 210-3254290

Διατίθεται μόνο για αγορά online μέσω του lifoshop.gr

Η αγορά παλιών τευχών της LiFO αποτελεί ξεχωριστή λειτουργία του Shop.

Οι παραγγελίες για τα τεύχη της LiFO θα γίνονται ξεχωριστά και θα αποστέλλονται ξεχωριστά από άλλες αγορές από το LiFO Shop.

Tα έξοδα αποστολής υπολογίζονται για κάθε τεύχος ξεχωριστά.

Εξαντλημένο

Όσοι αγόρασαν αυτό το προϊόν, επέλεξαν επίσης

Πατρίσια Χάισμιθ

« Η ευχή μου για τον νέο χρόνο: Όλοι οι διάβολοι, οι λαγνείες, τα πάθη, οι απληστίες, οι ζήλιες,
οι έρωτες, τα μίση, οι παράξενες επιθυμίες, οι εχθροί, φανταστικοί ή πραγματικοί,
η στρατιά των αναμνήσεών μου, όλα με τα οποία παλεύω –
να μη με αφήσουν ποτέ στην ησυχία μου ». –Π. ΧΑΪΣΜΙΘ

ΠΡΟΤΟΥ Ο ΑΛΦΡΕΝΤ ΧΙΤΣΚΟΚ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΕΙ για τη μεγάλη οθόνη το πρώτο της μυθιστόρημα Ξένοι  στο τραίνο · προτού ο σαγηνευτικός κοινωνιοπαθής Τομ Ρίπλεϋ αποκτήσει μόνιμη θέση στον κανόνα  του ψυχολογικού θρίλλερ· και προτού Η τιμή του αλατιού ( Κάρολ ) γίνει το κλασικό, καλτ βιβλίο για  την ερωτική εμμονή, τί γνωρίζουμε για την Πατρίσια Χάισμιθ;

Εστιάζοντας στα χρόνια της διαμόρφωσής της στο Μανχάτταν, αυτή η ανθολόγηση από τα ογκώδη  ημερολόγια και σημειωματάριά της μας αποκαλύπτει την «Πατ» στα νιάτα της, όταν έσφυζε από πάθος και λάμψη.

Με αφετηρία το 1941, όταν ήταν εικοσάχρονη φοιτήτρια στο Κολέγιο Μπάρναρντ, μέχρι την  περιπετειώδη τρίτη δεκαετία της, τα Χρόνια της Νέας Υόρκης συνυφαίνουν σκηνές από την ιλιγγιώδη  κοινωνική της ζωή – όλο άυπνες νύχτες στα μπαρ της queer underground σκηνής του Βίλλατζ, γεμάτες  έρωτες και φλερτ– με την αυτοπροσωπογραφία μιας νεαρής καλλιτέχνιδας, που την ημέρα δούλευε  γράφοντας κόμικς. Ανάμεσα σε χάνγκοβερ και χωρισμούς, διάβαζε λογοτεχνία αδηφάγα και δούλευε  την τέχνη της με νεύρο. Ρουφάει στην κυριολεξία τον Σαίξπηρ, τον Ρίλκε, τον Τ. Σ. Έλιοτ, τον Τζόυς,  τον Κάφκα, τον Χαίλντερλιν, τον Φρόυντ, τους Ρώσους, τη Βιρτζίνια Γουλφ και αμέτρητους άλλους.

 

 

24.50

Μαρία Παβλικόφσκα-Γιασνόρζεφσκα

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 η Maria Pawlikowska Jasnorzewska ήταν γνωστή στους λογοτεχνικούς κύκλους ως «Πολωνή Σαπφώ». Πλέον θεωρείται παγκοσμίως μια από τις πιο μοντέρνες ποιήτριες της Πολωνίας. Δε συνέβαινε όμως αυτό όσο ζούσε, αφού η τέχνη της υπήρξε αρκετά αμφιλεγόμενη. Αρχικά ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, γεννημένη καθώς ήταν σε αριστοκρατική οικογένεια εικαστικών το 1891, οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα γνωστοί για τα στρατιωτικά θέματα και τις πολεμικές σκηνές που απεικόνιζαν. Η νεαρή Μαρία, πασιφίστρια από τότε, επιλέγει τον έρωτα και τη φύση, δοσμένα μέσα από μια προσωπική φαντασία. Σε πολλά από τα ποιήματά της, η Pawlikowska έβλεπε το πέρασμα του χρόνου σαν μια προσωπική τραγωδία. Η προσωπική της ενασχόληση με τη νεότητα και τις συνέπειες των γηρατειών, πριν καν η ποιήτρια φτάσει στα 30, σηματοδοτούν το έργο της που είναι γεμάτο φόβους για τον θάνατο και την αγάπη, μα και θαυμασμό για τους αέναους κύκλους της φύσης. Η Pawlikowska είχε δημιουργήσει μια φήμη σκανδαλώδη στους συντηρητικούς κύκλους, τόσο για την αντισυμβατική προσωπική της ζωή (παντρεύτηκε τρεις φορές) όσο και για την καινοτόμο, γεμάτη ερωτισμό, ποίησή της, καθώς επίσης και για τα αντι-συμβατικά θεατρικά της έργα που πραγματεύονταν θέματα-ταμπού, όπως το δικαίωμα της γυναίκας στην έκτρωση. Με το ξέσπασμα του πολέμου μια νέα θεματογραφία κάνει την εμφάνισή της στα έργα της. Ήδη από το 1937 είχε γράψει, κατηγορώντας τον εαυτό της, επειδή ήταν πολιτικά αδιάφορη: Πώς τόλμησες να γράψεις για τριαντάφυλλα, όταν η ιστορία έκαιγε σαν δάσος στην κάψα του καλοκαιριού; Στη θλίψη της προστέθηκαν η αυτο-εξορία στην Αγγλία, ο θάνατος των δικών της και η ραγδαία επιδείνωση της υγείας της. Η Maria Pawlikowska Jasnorzewska πέθανε από καρκίνο στο Μάντσεστερ της Αγγλίας το1945. Οι μαρξιστές κριτικοί λογοτεχνίας στην μεταπολεμική Πολωνία αγνόησαν το έργο της, λόγω της υποκειμενικής και απαισιόδοξης φύσης του. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ωστόσο, άρχισε να επαναξιολογείται και έκτοτε η λογοτεχνική της κληρονομιά γνώρισε μια αναγέννηση με επανεκδόσεις, μεταφράσεις και μελοποιήσεις. ΑΓΑΠΗ Ένα μήνα τώρα, δε σε είδα ούτε μιά μέρα. Καμιά αλλαγή. Ίσως να ‘μαι πιο χλωμή, λίγο νωθρή, πιο σιωπηλή. Φαίνεται, μπορεί και ζει κανείς χωρίς αέρα.

14.00

Ντανιέλε Τζιλιόλι

Το θύµα είναι ο ήρωας του καιρού µας. Το να είσαι θύµα προσδίδει γόητρο, επιβάλλει ακρόαση, υπόσχεται και προωθεί την αναγνώριση, ενεργοποιεί έναν ισχυρό µηχανισµό ταυτότητας, δικαιωµάτων, αυτοεκτίµησης. Ανοσοποιεί έναντι κάθε κριτικής, εγγυάται αθωότητα πέραν οποιασδήποτε εύλογης αµφιβολίας.

Πώς θα µπορούσε το θύµα να είναι ένοχο, και µάλιστα υπεύθυνο για κάτι; ∆εν έκανε, του έκαναν. Δεν πράττει, υφίσταται. Στο θύµα συναρθρώνονται έλλειψη και διεκδίκηση, αδυναµία και αξίωση, επιθυµία να έχει και επιθυµία να είναι. Δεν είµαστε αυτό που κάνουµε, αλλά αυτό που υποστήκαµε, αυτό που µπορεί να χάσουµε, αυτό που µας αφαίρεσαν.

Εντούτοις ήρθε η ώρα να υπερβούµε αυτό το παραλυτικό παράδειγµα και να ξανασχεδιάσουµε τους όρους της δράσης του υποκειµένου στον κόσµο: ενός υποκειµένου που να είναι εγγυητής του µέλλοντος, όχι του παρελθόντος.

15.00

Τζέισον Χρίμπαλ

Για τον Μαρξ ο μόχθος των ζώων δεν αποτελεί εργασία, ενώ και για άλλους θεωρητικούς τα μη ανθρώπινα ζώα αποτελούν απλώς μορφές «έμβιας τεχνολογίας», κεφάλαιο ή εμπόρευμα, αλλά ποτέ υποκείμενα με εμπρόθετη δράση. Είναι όμως έτσι; Ο Jason Hribal αμφισβητεί μια σειρά από εδραιωμένες αντιλήψεις, υποστηρίζοντας ότι τα μη ανθρώπινα ζώα όχι μόνο αποτελούν ένα υπερεκμεταλευόμενο μέρος της εργατικής τάξης, αλλά είναι και ικανά για αντίσταση. Τα ζώα δεν στερούνται φωνής, απλώς τα φιμώνουν με τη βία οι άνθρωποι. Το ολιγοσέλιδο αυτό βιβλίο είναι ένα κάλεσμα για απελευθέρωση των ζώων και ταξική αλληλεγγύη.

9.54

Ξένη λογοτεχνία

Ιστορία ενός παιδιού

Άννα Κιμ

Αρχές της δεκαετίας του 1950 στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ ένα νεογέννητο αγόρι παραδίδεται στην Κοινωνική Υπηρεσία της Καθολικής Αρχιεπισκοπής. Η νεαρή μητέρα δηλώνει ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να το κρατήσει. Ο πατέρας είναι άγνωστος και η μητέρα κάνει ό,τι μπορεί για να αποκρύψει την ταυτότητά του. Η υπηρεσία θεωρεί ότι πριν δοθεί το παιδί για αναδοχή ή τεκνοθεσία πρέπει να διαπιστωθεί η φυλετική του καταγωγή. Βλέπεις, ο μικρός Ντάνιελ έχει νεγροειδή χαρακτηριστικά. Η «υπόθεση Ντάνιελ Τράτμαν» εξελίσσεται σε αστυνομική έρευνα. Η “Ιστορία ενός παιδιού” της αυστριακής Άννας Κιμ μιλάει για την καταγωγή, την ταυτότητα, τον ρατσισμό, την περιθωριοποίηση και τον τρόπο που βιώνουν και αντιλαμβάνονται οι «ξένοι» τη θέση τους στην κοινωνία. Η αφηγήτρια, συγγραφέας από την Αυστρία, αυστροκορεατικής καταγωγής η ίδια, μαθαίνει για τον Ντάνιελ το 2013 από διηγήσεις της λευκής γυναίκας του και από τον φάκελο της κοινωνικής υπηρεσίας της Αρχιεπισκοπής. Η ιστορία διαδραματίζεται στις δεκαετίες του 1950 και του 2010 στο Γκριν Μπέι του Ουισκόνσιν και στη Βιέννη. Η ταυτότητα ως πρόβλημα, λέει η Άννα Κιμ σε συνέντευξή της, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που θεωρεί την αφομοίωση λύση για τα πάντα, την ένταξη στην κοινωνία υποχρέωση αποκλειστικά των μειονοτήτων και της αντίληψης ότι η μετανάστευση είναι έγκλημα.

20.00