Βλέπετε 1–15 από 19 αποτελέσματα

Λέσχη ανάγνωσης Φθινόπωρο 2025

Ξένη λογοτεχνία

Αδελφοί Καραμάζοβ

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, όπου οι άνθρωποι προκαλούν τον Θεό και την κοινωνία, στον εναλλασσόμενο και απαίσιο ρυθμό του εγκλήματος και της τιμωρίας, οι διαστροφές της ανθρώπινης σκέψης και το χάος των υποσυνείδητων παρορμήσεων αποκαλύπτονται κάτω από ένα εκτυφλωτικό φως – σαν το μάτι μας να βλέπει τον παράδεισο και την κόλαση ανάμεσα από σύννεφα σκισμένα απ’ τον κεραυνό. Mέσα στον ξεχωριστό αυτόν κόσμο όπου το εξιδανικευμένο και το μελοδραματικό, το παθολογικό και το υγιές, το ενορατικό και το εγκεφαλικό συνταιριάζονται σ’ ένα συμπαγές αμάλγαμα, οι Aδελφοί Kαραμάζοβ, το τελευταίο μυθιστόρημα του Nτοστογιέβσκη, παίρνουν μια θέση ολότελα δική τους. Tο έργο αυτό γραμμένο όταν ο Nτοστογιέβσκη ήταν σχεδόν εξήντα χρονών και δημοσιευμένο στα 1880, λίγο πριν απ’ το θάνατό του, είναι όχι μονάχα το πιο ώριμο και το πιο ολοκληρωμένο απ’ τα μεγάλα έργα του, αλλά χωρίς αμφιβολία ένα απ’ τα πιο αντιπροσωπευτικά του, μια και ανακεφαλαιώνει σ’ αυτό όλες τις ιδέες του και παρουσιάζει ανάγλυφα όλα τα επιτεύγματα της τέχνης του. H ένταση του πολύπλοκου αυτού αριστουργήματος καθιστά την ανάλυση και την αξιολόγησή του εξαιρετικά δύσκολη. Aπαρτίζεται από πολλά επίπεδα κι ενώ η υψηλότερη καλλιτεχνική του επιτυχία βρίσκεται στην ενότητα και στην αλληλεξάρτηση όλων των μερών του, είναι υποχρεωμένος κανείς, να εξετάσει τα επίπεδα αυτά ένα ένα ξεχωριστά, απομονώνοντας έτσι το ένα απ’ το άλλο και διασπώντας την ολότητα του μυθιστορήματος που στην πραγματικότητα αποτελεί ένα αδιαίρετο καλλιτεχνικό σύνολο.

35.00

Ελληνική λογοτεχνία

Το Μπακακόκ

Νίκος Χουλιαράς

Ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1940 στα Γιάννενα. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ζωγράφους. Κατά το χρονικό διάστημα 1965-1970 ασχολήθηκε με τη μουσική. Έγραψε πολλά τραγούδια –που τα τραγούδησε ο ίδιος, καθώς και άλλοι γνωστοί τραγουδιστές– με μεγάλη επιτυχία. Ήταν, επίσης, ο πρώτος που έκανε διασκευές σε δημοτικά τραγούδια και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας. Από το 1962 μέχρι και σήμερα, γράφει και δημοσιεύει, κατά καιρούς, σε διάφορα περιοδικά ποιήματα, πεζά, καθώς και κείμενα για τη ζωγραφική.

13.30

Γιαν Ποτότσκι

Τι είναι το μυστηριώδες χειρόγραφο που βρέθηκε στη Θαραγόθα; Είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψει κάποιος αυτό το πολυπρισματικό αφήγημα, ένα κλασικό αριστούργημα που διατηρεί στο ακέραιο τη ζωντάνια του έως σήμερα, και να μην το αδικήσει.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι σημείο αφετηρίας είναι το γραπτό που αφήνει πίσω του ένας νεαρός Βαλόνος αξιωματικός, ο Αλφόνς, καθώς ταξιδεύει στην Ισπανία το 1739 για να ενωθεί με το σύνταγμά του στη Μαδρίτη, και βρίσκεται σε ένα πανδοχείο γεμάτο μυστήριους τύπους και γοητευτικές γυναίκες.

Ο Αλφόνς καταγράφει όσα ακούει από τους ανθρώπους αυτούς στο χειρόγραφό του μέσα σε εξήντα έξι ημέρες και κρύβει το γραπτό, για να βρεθεί, δεκαετίες μετά, και να ζωντανέψουν με μοναδικό τρόπο οι φωνές που λένε όλες αυτές τις απίθανες ιστορίες. Έτσι ξετυλίγεται ένας απίστευτος ιστός ιστοριών, μπορχεσιανής υφής θα λέγαμε σήμερα, όπου ο βασικός αφηγηματικός άξονας μετατοπίζεται συνεχώς με χαρακτηριστική επιδεξιότητα.

Πρόκειται για έναν σαγηνευτικό, ιλιγγιώδη λαβύρινθο από πολλές και διαφορετικές αφηγήσεις που μπλέκονται μεταξύ τους δεξιοτεχνικά, ταξιδεύοντας τον αναγνώστη σε μυστικούς κόσμους-μέσα-σε-κόσμους. Ένα συναρπαστικό, ψυχαναλυτικό καλειδοσκόπιο γεμάτο γοητευτικές όσο και σκοτεινές μορφές: καββαλιστές, ταξιδιώτες, κλέφτες, μάγους και φιλοσόφους, όμορφες, μοιραίες γυναίκες, τσιγγάνους και Άραβες, μυστικές εταιρείες και συνωμοσίες − οι ιστορίες τους συνθέτουν ένα σπάνιο κομψοτέχνημα που έχει συγκριθεί με τις Χίλιες και μία νύχτες και το Δεκαήμερον του Βοκάκιου.

22.20

Κλασσική Γραμματεία

Οδύσσεια

Όμηρος

Τη μετάφραση της Oδύσσειας από τον Γ. Ψυχουντάκη -που κυκλοφόρησε σε πρώτη έκδοση το 1979- διέκριναν από την πρώτη στιγμή το δέσιμο του κρητικού λόγου με τον ομηρικό, και η χρησιμοποίηση για πρώτη φορά της ρίμας στην απόδοση του ανομοιοκατάληκτου πρωτοτύπου. H κύρια διαφορά εδώ ήταν ότι δεν μιλούσε ένας λόγιος μεταφραστής, αλλά ένας απλός άνθρωπος, που ξαναδημιουργούσε τον Όμηρο, αφού πρώτα τον είχε νιώσει και αφομοιώσει. Διατηρούσε το ποιητικό περιεχόμενο, την ψυχή του κειμένου, και το απέδιδε με την αβίαστη φυσικότητα του ανόθευτου λόγου, που ζει ακόμη και σήμερα στο κρητικό χωριό. Mαζί με το ριζίτικο τραγούδι, που δεν πέθανε, ζει λοιπόν ακόμη στην Kρήτη, ενώ σε πολλά άλλα μέρη τυποποιείται και στερεύει, ένας λόγος τόσο ζωντανός και εκφραστικός, άξιος να αποδώσει τον Όμηρο.

 

23.00

Ξένη λογοτεχνία

Η εξαφάνιση του Πατό

Αντρέα Καμιλέρι

Βιγκάτα, 21 Μαρτίου του 1890. Είναι Μεγάλη Παρασκευή, όταν στη μικρή πόλη συμβαίνει κάτι το περίεργο: ο Αντόνιο Πατό, διευθυντής της τράπεζας Τρινακρία, πολίτης ευυπόληπτος, σύζυγος πιστός και τρυφερός πατέρας, εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής αναπαράστασης της Ταφής του Χριστού. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι απόγινε ο Πατό. Να είναι νεκρός ή να εξαφανίστηκε με δική του πρωτοβουλία; Να έχασε τη μνήμη του και να χάθηκε, ή μήπως έπεσε θύμα –όπως μερικοί υποψιάζονται– της σικελικής μαφίας;
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα του Αντρέα Καμιλέρι που κινείται ανάμεσα στο κλασικό αστυνομικό έργο και την κωμωδία, δομημένο ολόκληρο με ιδιωτικές επιστολές, δημοσιεύματα του Tύπου, ανακοινώσεις του επίσημου κράτους, συνθήματα στους τοίχους και κουτσομπολιά του απλού κόσμου – ένας ολόκληρος κόσμος φτιαγμένος από αναπάντεχες και εξαιρετικά διασκεδαστικές καταστάσεις.

14.84

Ζαν-Πολ Ντιντιελοράν

Το περιεχόμενο λίγο μετρούσε για τον Γκυλαίν. Μόνο η πράξη της ανάγνωσης είχε σημασία για κείνον. Διάβαζε το κείμενο δυνατά, όποιο κι αν ήταν αυτό, με την ίδια παθιασμένη αφοσίωση. Και, κάθε φορά, η μαγεία λειτουργούσε. Καθώς οι λέξεις έφευγαν από τα χείλη του, έπαιρναν μαζί τους λίγη από την αναγούλα που τον έπνιγε καθώς πλησίαζε στο εργοστάσιο.

Ο Γκυλαίν Βινιόλ δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο πολτοποίησης βιβλίων. Κάθε πρωί, θέτει σε λειτουργία ένα φοβερό μηχάνημα, το Zerstor 500, το οποίο τρέφεται με τόνους από απούλητα βιβλία. Ζει μια πεζή ζωή, καθημερινά, όμως πηγαίνοντας στη δουλειά του, διαβάζει στους επιβάτες του τρένου των 6.27 το πρωί τις σελίδες που διέσωσε από τα ατσάλινα δόντια του τέρατος την προηγούμενη μέρα. Ώσπου ένα πρωί βρίσκει κάτω από το κάθισμά του στο βαγόνι του τρένου ένα στικάκι USB, το οποίο περιέχει ένα χειρόγραφο που θα του αλλάξει τη ζωή…

Μέσα σ΄ ένα σκηνικό σκληρής καθημερινότητας, μεταμορφωμένο από τη μαγεία ανεπανάληπτων χαρακτήρων, ξεπηδά ένα εκπληκτικό, σύγχρονο, ποιητικό και γενναιόδωρο παραμύθι, ένα από εκείνα τα βιβλία που σπάνια συναντάμε και, όταν τα βρούμε, τα κρατάμε για πάντα στην καρδιά μας.

7.63

Ξένη λογοτεχνία

Η πείνα

Κνουτ Χάμσουν

«Το βιβλίο μου είναι μια προσπάθεια να περιγράψω την περίεργη ζωή του νου, τα μυστήρια της ψυχής σε ένα κορμί που πεινάει».
Κνουτ Χάμσουν

Τοποθετημένη στη Χριστιανία (σημερινό Όσλο) στα τέλη του 19ου αιώνα, η Πείνα περιγράφει τις προσπάθειες του ανώνυμου ήρωα, που πασχίζει να επιβιώσει γράφοντας άρθρα για εφημερίδες, τα οποία θα του επιτρέψουν να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες του –να φάει και να κοιμηθεί– με αξιοπρέπεια. Δεν τα καταφέρνει πάντα· με την κοινωνική, φυσική και πνευματική του κατάσταση σε διαρκή εξασθένηση, περιπλανιέται στους δρόμους, βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην παράνοια. Ο πεινασμένος συγγραφέας μάταια προσπαθεί να διατηρήσει τον σεβασμό προς την έννοια «Άνθρωπος», προς τον εαυτό του και προς τους άλλους, αφού το στομάχι του τον υποχρεώνει σε παραχωρήσεις για τις οποίες μετανιώνει, γεμίζοντας άλλοτε ενοχές και άλλοτε αδικαιολόγητη αυτοεκτίμηση. Αυτό που τον κρατάει να μη διαλυθεί είναι το κάτισχνο κορμί του, που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει επίσης και τη συμπεριφορά του μυαλού του.

«Ο ήρωας του Χάμσουν απαλλάσσεται συστηματικά από κάθε είδους πίστη σε κάθε είδους σύστημα και τελικά, μέσω της πείνας την οποία επιβάλλει στον εαυτό του, φτάνει στο τίποτα. Τίποτα δεν τον στηρίζει ώστε να συνεχίσει την πορεία του, κι όμως αυτός εξακολουθεί να προχωρά. Προχωρά κατευθείαν στον 20ό αιώνα».
Από την εισαγωγή του Paul Auster

14.40

Χρήστος Χρηστοβασίλης

Ο τόμος συγκεντρώνει στις 650 σελίδες του τέσσερις από τις σημαντικότερες συλλογές διηγημάτων που εξέδωσε η σημαντικότατη αυτή προσωπικότητα των ηπειρωτικών γραμμάτων των αρχών του 20ου αιώνα. Συγκεκριμένα περιλαμβάνονται οι συλλογές Διηγήματα της στάνης, Διηγήματα από τα χρόνια της σκλαβιάς, Διηγήματα της ξενιτιάς και τα περίφημα Διηγήματα του μικρού σκολειού. Ο Χρηστοβασίλης ξεχωρίζει για τη ρέουσα πρόζα και τη ζωντανή γλώσσα του που για δεκαετίες τον κατέστησε ιδιαίτερα δημοφιλή στο αναγνωστικό κοινό. Μέσα στον κόσμο των διηγημάτων που δημιουργεί ο συγγραφέας με τη γραφίδα του κυριαρχούν οι λαϊκές παραδόσεις, κυρίως της Ηπείρου, χωρίς αυτό να μετατρέπει τα διηγήματά του σε στερεότυπες φολκλορικές αφηγήσεις. Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα εκτενέστατο γλωσσάριο που ερμηνεύει τις σπάνιες και ιδιωματικές λέξεις που χρησιμοποιεί ο Χρηστοβασίλης για να προσδώσει αληθοφάνεια στον κόσμο που προσπαθεί να αναπλάσει μέσα από τις σελίδες του. Επίσης, με αφορμή τα Διηγήματα του μικρού σκολειού περιλαμβάνεται εκτενές επίμετρο του μεγάλου δασκάλου Χριστού Τσολάκη για τον τρόπο εκπαίδευσης -συχνά βάρβαρο ως προς τις μεθόδους- των ελληνόπουλων από την αρχαιότητα μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα.

Ο Χρήστος Χρηστοβασίλης (1862-1937) αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους της Ηπείρου. Διακρίθηκε κυρίως στο είδος του διηγήματος, όπου ξεχώρισε για τη φυσικότητα της πρόζας, τη ζωντάνια της γλώσσας, το χιούμορ και τη δημιουργική αξιοποίηση των λαϊκών παραδόσεων. Φλογερός πατριώτης, αναμείχθηκε με ποικίλους τρόπους στην προσπάθεια απελευθέρωσης των σκλαβωμένων περιοχών του Ελληνισμού, ενώ καταδικάστηκε σε θάνατο σε νεότατη ηλικία από τους Τούρκους το 1882 για την επαναστατική του δράση. Πολυταξιδεμένος, χάρη κυρίως στην ιδιότητά του ως δημοσιογράφου, δεν έχασε ποτέ την ελληνοκεντρικότητά του και προπάντων τη λατρεία του για την πολιτιστική κληρονομιά της Ηπείρου. Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται τέσσερις από τις σημαντικότερες συλλογές διηγημάτων του, οι οποίες συνοδεύονται από διαφωτιστική εισαγωγή, πλούσιο ερμηνευτικό λεξιλόγιο και ένα έξοχο επίμετρο του μεγάλου δασκάλου Χρίστου Τσολάκη για την εκπαίδευση των ελληνόπουλων από την αρχαιότητα ως και τα χρόνια του Χρηστοβασίλη.

25.44

Μύριελ Σπαρκ

H δεσποινίς Τζην Μπρόντι δεν είναι σαν τις άλλες δασκάλες που διδάσκουν στην αξιοσέβαστη Σχολή Θηλέων Mάρσια Μπλέιν στο Εδιμβούργο του Μεσοπολέμου. Καλλιεργημένη, ρομαντική και αντισυμβατική θα διαλέξει μια ομάδα έμπιστων μαθητριών –που σύντομα όλο το σχολείο αποκαλεί «ο κύκλος της δεσποινίδος Μπρόντι»– για να τις μυήσει στον κόσμο των ενηλίκων. Ενώ συγκρούεται με τη διευθύντρια του σχολείου και αντιμετωπίζει την καχυποψία των συναδέλφων της εξαιτίας των διδακτικών της μεθόδων, θα αλλάξει τη ζωή των μαθητριών της μιλώντας τους για την πολιτική, την τέχνη και τον έρωτα. Όμως αυτή η ιδιόρρυθμη διδασκαλία θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους. Από τα σπουδαιότερα αγγλικά μυθιστορήματα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

12.72

Έρση Σωτηροπούλου

«Ήταν ένα καλοκαίρι ουρανοκατέβατο. Οι λέξεις είχαν χάσει το νόηµά τους. Όλα πήγαιναν στραβά».

Η Λία νοσηλεύεται επί µήνες έχοντας προσβληθεί από θανατηφόρο ιό. Ο µικρότερος αδελφός της Σιντ θα ήθελε να είναι Αµερικανός ήρωας για να ξέρει πάντα τι να κάνει. Η Τζούλια κάνει παρέα µόνο µε γκέι και είναι σχεδόν πάντα λυπηµένη. Ο Σωτήρης, νοσοκόµος της Λίας, γίνεται βίαιος χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιεί. Η δωδεκάχρονη Νίνα νιώθει ολοµόναχη και αγνοεί ότι η ζωή της κινδυνεύει από τον Σωτήρη.

Τέσσερις νέοι άνθρωποι και ένα παιδί, λίγο πριν από τον ερχοµό του 21ου αιώνα, προσπαθούν να υπερβούν τον εαυτό τους και να ζήσουν σ’ έναν παράλογο κόσµο. Καθώς µια µάινα τσιρίζει µονότονα «Γεια σου, Μαρία», οι διαδροµές τους διαπλέκονται µε ζιγκ ζαγκ µέσα από συµπτώσεις, φάρσες, προδοσίες και µικρές ή µεγαλύτερες συνωµοσίες. Και διαπιστώνουν ότι η ζωή µπορεί να γίνει πολύ πιο παράξενη από όσο διανοούνται.

Το βραβευµένο και πολυµεταφρασµένο µυθιστόρηµα της Έρσης Σωτηροπούλου ήρθε αντιµέτωπο µε τη λογοκρισία και κατηγορήθηκε για «χυδαιότητα, βωµολοχία και πορνογραφία», όταν το 2008 ζητήθηκε µε δικαστική απόφαση η απόσυρσή του από τις σχολικές βιβλιοθήκες

10.85

Μπράνιμιρ Στσεπάνοβιτς

Με την συγκρατημένη ευαισθησία του ανατόμου-ερευνητή και την παλλόμενη αισθαντικότητα του στοχαστή-συγγραφέα, που θλίβεται κατάβαθα για την κενότητα της εποχής μας, ο Μπράνιμιρ Στσεπάνοβιτς αποτελεί μια ιδιότυπα λιτή και συγκλονιστικά απέριττη φυσιογνωμία της σύγχρονης λογοτεχνίας. Κύρια θεματογραφία του: ο άνθρωπος και ο θάνατος σε μια συνεχή αντιπαράθεση, μια αμοιβαία αναμονή, μια ατμόσφαιρα καφκικά ζοφερή και όμως διάφανη και αποστασιοποιημένη. Ο κύριος Γκόλουζα είναι μια κωμικοτραγική φιγούρα με την περιπαιχτική σοβαρότητα και ακαμψία ενός Μπάστερ Κίτον, που κλείνει μέσα της όλη την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου. Ακροβατώντας στα όρια του παράλογου, ο Στσεπάνοβιτς αποδίδει την κοινή ανθρώπινη μοίρα, την καταδίκη όλων μας σε θάνατο με αναστολή “επ’ αόριστον”, με μια αδρή, κοφτή, σχεδόν βίαια αμεσότητα.

10.60

Ξένη λογοτεχνία

Εκατό χρόνια μοναξιά

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Πολλά χρόνια μετά, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θα έφερνε στον νου του το μακρινό απόγευμα που ο πατέρας του τον πήγε να γνωρίσει τον πάγο…

Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινά ένα από τα γοητευτικότερα και πιο φημισμένα μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα. Ένα έργο που «από στόμα σε στόμα», όπως άρεσε στον συγγραφέα του να λέει, διαβάστηκε από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και η συμβολή του υπήρξε καθοριστική στη βράβευση του Μάρκες με το Νομπέλ Λογοτεχνίας.

Η ιστορία μιας πόλης, του Μακόντο, και μιας οικογένειας, των Μπουενδία – και μέσα από τα πάθη, τα όνειρα, τις τραγωδίες, τις προδοσίες, τις ανακαλύψεις, τα θαύματα, τα μυστήρια και τις διαψεύσεις τους, η ιστορία μιας χώρας, μιας ηπείρου και ολόκληρου του κόσμου.

«Ο Δον Κιχώτης του καιρού μας». Πάμπλο Νερούδα

«Το πρώτο λογοτεχνικό έργο μετά τη Γένεση που πρέπει να διαβαστεί από όλο το ανθρώπινο γένος». The New York Times Book Review

18.80

Μάριο Βάργκας Λιόσα

ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Ένας δεκαοχτάχρονος επίδοξος συγγραφέας, ο Μάριο, ερωτεύεται τη θεία του τη Χούλια. Η ανορθόδοξη αυτή σχέση, στη Λίμα της δεκαετίας του ’50, προκαλεί ένα μικρό σκάνδαλο και η οικογένεια προσπαθεί να ανακόψει με κάθε τρόπο την πορεία του ερωτικού αυτού πάθος προς τον γάμο. Ταυτόχρονα, στον ραδιοφωνικό σταθμό όπου μαθητεύει ο Μάριο εμφανίζεται ένας καταξιωμένος σεναριογράφος ραδιοφωνικών ιστοριών, ο Πέδρο Καμάτσο, του οποίου οι μελοδραματικές ιστορίες γίνονται εξαιρετικά δημοφιλείς στο κοινό. Η πραγματική ιστορία του Μάριο και της Χούλια και οι επινοημένες ιστορίες του Καμάτσο έχουν την ίδια βαρύτητα και σχέση που έχουν οι ιστορίες της ζωής με τις σαπουνόπερες, αφού «συχνά οι αλήθειες, όταν περνούν στη μυθοπλασία, μεταμορφώνονται πάντα σε ψέματα».

Ένα από τα γνωστότερα και δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του νομπελίστα Μάριο Βάργκας Λιόσα, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα ισπανικά το 1977 και εδώ παρουσιάζεται σε νέα μετάφραση.

14.84

Ελληνική λογοτεχνία

Συμβάν 74

Κυριάκος Μαργαρίτης

Στις 20 Ιουλίου 1974 το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Τουρκίας εξέδωσε ένα διάγγελμα για την εισβολή στην Κύπρο, η κατακλείδα του οποίου σαν να προλογίζει την εργασία μου: “Διά της σημερινής επιχειρήσεώς μας ηνοίξαμεν μίαν αλησμόνητον σελίδαν εις την ηρωικήν ιστορίαν μας και εις εκείνην της Ανθρωπότητος”. Επειδή αγαπώ τις ηρωικές ιστορίες, σκέφτηκα να μεταφράσω αυτή τη σελίδα στα ελληνικά, και στις υπόλοιπες γλώσσες που μιλούν οι νεκροί, και να τη μοιραστώ με την ανθρωπότητα. Για να το κάνω σωστά, βασίστηκα σε ένα μυθιστόρημα του κοσμοπολίτη συγγραφέα Γιόζεφ Ροτ, που έτσι το σχολιάζει ο ίδιος σε επιστολή του: “Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που γράφω κάτι ιστορικό. Ο διάβολος να το πάρει. Ο Αντίχριστος ο ίδιος με έσπρωξε να το κάνω αυτό. Είναι ντροπή, ντροπή να θέλει κανείς να δώσει ξανά σχήμα και μορφή σε γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί – ντροπή και ασέβεια”. Η επιστολή είναι χωρίς ημερομηνία, και ίσως θυμίζει τον τίτλο Συμβάν 74, χωρίς την απόστροφο της χρονολογίας μπροστά από τον αριθμό. Κάτι θα σημαίνει αυτό. Ο Ροτ κλείνει με τη φράση: “Υπάρχει κάτι ανόσιο εδώ – δεν ξέρω τι ακριβώς”. Άραγε να είναι το βιβλίο μου βλάσφημο; Ένας τρόπος υπάρχει για να το μάθουμε, θα έλεγα και ένας πολύ συγκεκριμένος χρόνος, ώρα, καιρός, ο ακόλουθος: όταν όλα γίνουν καπνός (διδάσκει ο Ηράκλειτος), θα τα αναγνωρίσουν τα ρουθούνια μας. Στις 20 Ιουλίου τιμάται ασφαλώς ο προφήτης Ηλίας – ο Προφήτης, δηλαδή, της Φωτιάς.

20.00

Ξένη λογοτεχνία

Θάνατος στη Ρώμη

Βόλφγκανγκ Κέπεν

Ο Γιούντεγιαν είχε την αίσθηση ότι η κοιμώμενη πόλη τον προκαλούσε. Η πόλη τον χλεύαζε. Δεν τον ενοχλούσαν οι υπναράδες τον Γιούντεγιαν, ας ξάπλωναν στο βρομερά κρεβάτια τους, ας ξάπλωναν στην αγκαλιά των λάγνων θηλυκών τους, αποκαρωμένοι θα έχαναν τις μάχες της ζωής· τον εξόργιζε η κοιμισμένη πόλη στο σύνολό της, κάθε κλειστό παράθυρο, κάθε μανταλωμένη πόρτα, κάθε κατεβασμένη περσίδα· τον εξόργιζε το γεγονός ότι δεν είχε δώσει αυτός την εντολή να κοιμηθεί η πόλη.

Το μυθιστόρημα “Θάνατος στη Ρώμη” είναι η ιστορία μιας χούφτας ανθρώπων που κουβαλούν την κληρονομιά του χιτλερικού καθεστώτος -ως θύματα και ως θύτες. Συναντιούνται στη Ρώμη -την πόλη του Καίσαρα, του Μουσολίνι, του πάπα- λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αναβιώνοντας σε μια ατμόσφαιρα υποβλητική, στο σκηνικό της Αιώνιας Πόλης, το ζοφερό παρελθόν του γερμανικού φασισμού.

Με λόγο αιχμηρό και διεισδυτική ψυχολογική οξυδέρκεια, ο Κoeppen σκιαγραφεί το πολιτικά ένοχο ιστορικό του ολέθριου γερμανικού παρελθόντος, αναδεικνύοντας τον κούφιο εθνικισμό και τη χρεοκοπημένη ιδεολογία του ναζισμού, αλλά και τις καταστροφικές συνέπειές του στον ψυχισμό των ανθρώπων που βίωσαν τη φρίκη του. Ταυτόχρονα όμως φέρνει στο φως τη λαχτάρα για κάθαρση και αλλαγή, σε ένα έργο που αποτελεί ορόσημο στη γερμανική μεταπολεμική λογοτεχνία.

14.00