Ο Ρότζερ Φέντερερ ως θρησκευτική εμπειρία

Ένας ναζιστής παππούς, ένας βασανιστής θείος, ένα κρυφό εξώγαμο παιδί, μια αδήλωτη υιοθεσία, τα παιδιά του σωλήνα, ένας ομοφυλόφιλος συγγενής, ένας φυλακισμένος ξάδερφος, η απόλυση του πατέρα, το φαλήρισμα της οικογένειας, ένας επικείμενος θάνατος από καρκίνο. . .
Τι είναι το μυστικό και γιατί είναι κακό να υπάρχουν μυστικά σε μια οικογένεια; Είναι δυνατόν να μην έχουν οι γονείς τις πολύ προσωπικές, τις ιδιωτικές τους στιγμές, τις όποιες δεν εκθέτουν στα μάτια των παιδιών τους;
Ο σπουδαίος Γάλλος ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σέρζ Τισσερόν δίνει τις απαντήσεις σε αυτά και πολλά άλλα συναφή ερωτήματα, στο φως της τεράστιας κλινικής εμπειρίας του. Τα μυστικά από μόνα τους δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Γίνονται πρόβλημα από τη στιγμή που αιχμαλωτίζουν και βασανίζουν μέχρι την τρίτη γενιά τα μέλη της οικογένειας. Το μυστικό αποκτά παθολογικές διαστάσεις όταν κάτι μένει κρυφό και απαγορεύεται να μάθουμε περί τίνος πρόκειται ή και να σκεφτούμε ακόμα ότι θα μπορούσε να είναι κρυφό. (Από τον πρόλογο της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΑΤΣΑ)

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ: Κάθε παιδί μεγαλώνει εν μέσω μυστικών, απλώς και μόνο επειδή έρχεται αντιμέτωπο με λέξεις, εκφράσεις και στάσεις των ενηλίκων, το νόημα των οποίων δεν μπορεί να το καταλάβει. Πολύ σύντομα, αρχίζει να θέτει ερωτήσεις και ενίοτε τού τις απαντούν. Άλλοτε πάλι του χαμογελούν και του λένε ότι θα μάθει όταν μεγαλώσει. Αυτό συμβαίνει ιδίως από τη στιγμή πού η περιέργειά του προϋποθέτει την ύπαρξη σεξουαλικότητας. Κάποιες φορές όμως οι ερωτήσεις του πυροδοτούν στους γονείς οργισμένες αντιδράσεις, θλίψη ή κάτι εντελώς ακατανόητο. Τέτοιου τύπου αντιδράσεις, δημιουργούν στο παιδί τη σκέψη ότι του κρύβουμε κάτι σοβαρό, το οποίο ωθείται να το μαντέψει ενώ ταυτόχρονα του απαγορεύεται σιωπηρά να το θίξει. Αυτή η αντιφατική παραίνεση γεννά διαταραχές στην ψυχική συγκρότησή του: το τραύμα πού βίωσε και αποσιώπησε η πρώτη γενιά ” μεταπηδά ” στη δεύτερη, ακόμη καί στην τρίτη γενιά. Για να το καταπολεμήσουμε, πρέπει καταρχάς να αποδεχτούμε ότι τα μυστικά αυτά δεν είναι τόσο ασύμβατα με την ιδέα της Αλήθειας όσο με την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Και το πρώτο πράγμα πού χρειάζεται να πούμε σε ένα παιδί για να το απελευθερώσουμε είναι: “Εσύ δεν φταις καθόλου “. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)