-
×
Έντεκα λεπτά
1 × €13.95
Πού πάνε τα σκουπίδια; Ποιες χώρες φορτώνονται τα απορρίμματα του δυτικού κόσμου; Ποιον δηλητηριάζουν οι πεταμένες ηλεκτρονικές συσκευές μας; Πώς χρησιμοποιούν οι πετρελαιοβιομηχανίες την ανακύκλωση ως δούρειο ίππο για να προωθήσουν την υπερπαραγωγή πλαστικού; Ο πόλεμος των σκουπιδιών μαίνεται σήμερα ανεξέλεγκτος.
Στο βιβλίο αυτό, καρπό επιτόπιας έρευνας σε πέντε ηπείρους —από την κεντρική Αμερική και την Αφρική στο Αιγαίο και την Ινδονησία—, ο Αλεξάντερ Κλαπ αναζητά τους τόπους και τους ανθρώπους που παραλαμβάνουν τελικά τα απορρίμματά μας: τοξικά απόβλητα, ηλεκτρονικά απόβλητα, παλιοσίδερα, πλαστικά. Συνομιλεί με εργάτες και πολιτικούς, με επιστήμονες και μεσίτες σκουπιδιών, με εφοπλιστές και ακτιβιστές, εξερευνώντας τον αφανή κόσμο της παγκόσμιας διακίνησης αποβλήτων και τα θηριώδη οικονομικά συμφέροντα που τον κυβερνούν.
Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”.
Αρχές της δεκαετίας του ’80, μια παρέα νεαρών της περιοχής Πετραλώνων και Θησείου, μπουχτισμένη από τη μεταπολιτευτική ατμόσφαιρα της στρατευμένης έκφρασης και των ρηχών επικοινωνιακών στερεότυπων, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα περιοδικό αυτοέκφρασης, την «Ανοιχτή Πόλη». Ένα αντεργκράουντ έντυπο που από το τρίτο τεύχος, υπήρξε το μοναδικό ελληνικό περιοδικό μέλος του θρυλικού «Alternative Press Syndicate». Μέσα από το πνεύμα της αντικουλτούρας, της επιλεγμένης ριζοσπαστικής rock μουσικής και της διαφορετικής αντιεξουσιαστικής- εναλλακτικής λογικής, στα δεκατρία χρόνια της ύπαρξής της, η «Ανοιχτή Πόλη» επιχείρησε να αρθρώσει έναν άλλο λόγο απέναντι στο ξύλινο λόγο των διάφορων μεταπολιτευτικών νεολαιίστικων κομματικών παραφυάδων. Τη διαδρομή αυτού του περιοδικού, αλλά και τη σχέση του με τα πολιτισμικά και πολιτικά δρώμενα εκείνης της εποχής (φτάνοντας μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’90), περιγράφει ο υπεύθυνος της έκδοσης κι ένας από τους βασικούς συντελεστές του, ο Κώστας Μανδηλάς. Μέσα από τον αφηγηματικό λόγο του συγγραφέα, δίνονται πολλές πληροφορίες για τυπογραφεία, βιβλιοπωλεία, στέκια και ανθρώπους εκείνων των καιρών, που έδωσαν κι αυτοί/ές πολλά στη μάχη ενάντια στην αποικιοποίηση της καθημερινής ζωής. Ταυτόχρονα σκιαγραφείται το χρώμα μιας εποχής, που μπορεί να έχει περάσει ωστόσο τα αιτήματά της για ελευθερία και σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης παραμένουν επίκαιρα.
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται καινούργια στοιχεία για τον Κ. Γ. Καρυωτάκη, έναν από τους πιο σημαντικούς ποιητές του ελληνικού εικοστού αιώνα, διατυπώνονται νέες ερμηνευτικές προτάσεις και φωτίζονται όψεις της διανοητικής και πολιτισμικής ιστορίας που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του έργου του.
Στο πλαίσιο αυτό, η Χριστίνα Ντουνιά διερευνά τη θέση του ανάμεσα στους συνοδοιπόρους της πρώτης μεσοπολεμικής δεκαετίας, τη σχέση του με τον Κ. Π. Καβάφη και την Μαρία Πολυδούρη, αλλά και τη θητεία του στο έργο των Ε. Α. Πόε, Σάρλ Μπωντλαίρ και των εκπροσώπων της Ντεκαντάνς, ενός δυναμικού ρεύματος που οδήγησε στις καλλιτεχνικές πρωτοπορίες του 20ού αιώνα.
Η συγγραφέας, συνδυάζοντας ελκυστικό λόγο και ουσιαστική γνώση, αναδεικνύει τους τρόπους με τους οποίους η μελαγχολική ροπή, η εμπειρία της ασθένειας, η αγωνία της ύπαρξης, τα ερωτικά αδιέξοδα, η κοινωνική υποκρισία, η ταραγμένη πολιτική κατάσταση, το δράμα των προσφύγων, το συνδικαλιστικό κίνημα δίνουν αντισυμβατική και ρηξικέλευθη διάσταση στο έργο του Καρυωτάκη, το οποίο αποτελεί τομή στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας: η εμπειρία ενός κόσμου κατακερματισμένου, δίχως συνεκτικούς δεσμούς, μέσα στον οποίο το άτομο νιώθει αποξενωμένο και αλλοτριωμένο, είναι η προβολή της «μοντέρνας» συνείδησης σε μια ποίηση που προκαλεί ακόμα και σήμερα το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού.
