Θα κάψω το Παρίσι

Ένας άγνωστος άντρας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος σε μια παλιά σιταποθήκη στο νότιο Λονδίνο. Το πτώμα του τεμαχίστηκε και τοποθετήθηκε επιμελώς σε συραμμένες πλαστικές σακούλες σουπερμάρκετ. Οι αρχές υποτιμούν την υπόθεση θεωρώντας πως πρόκειται για το έγκλημα ενός ακόμα παρανοϊκού μανιακού μιας πόλης που βυθίζεται στη βία και την παρακμή. Τη διαλεύκανσή της αναλαμβάνει ο ευφυής και ιδιόρρυθμος ανώνυμος επιθεωρητής από το Τμήμα Ανεξήγητων Θανάτων. Η επιμονή του τελικά τον οδηγεί στην αποκάλυψη πως το πτώμα ανήκει σε έναν σπιούνο που συνδεόταν με έναν βετεράνο στρατιωτικό και πρώην μυστικό πράκτορα με σκοτεινό παρελθόν, έναν μισθοφόρο δολοφόνο καλά εκπαιδευμένο να σκοτώνει κατ’ εντολήν των ανωτέρων του.

Τι γνώριζε ο νεκρός και ποιοι ήθελαν να τον κάνουν να σωπάσει; Γιατί διέπραξαν έναν τόσο αποτρόπαιο φόνο; Πώς εμπλέκονται οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες και γιατί τα όσα εξελίσσονται αναστατώνουν τον υπουργό Άμυνας της Μεγάλης Βρετανίας; Τα πράγματα περιπλέκονται, η βία γιγαντώνεται και οι ψυχολογικές συγκρούσεις υπερβαίνουν τα όρια καθώς ο ανώνυμος επιθεωρητής έρχεται αντιμέτωπος με το διαβολικό μένος ενός συστήματος εξουσίας που στις τάξεις του περιλαμβάνει βετεράνους απόστρατους, πληρωμένους δολοφόνους, μπράβους της νύχτας, μυστικούς πράκτορες και διεφθαρμένους κρατικούς αξιωματούχους. Ταυτόχρονα, η συνείδησή του στοιχειώνεται από το φάντασμα μιας παλιάς οικογενειακής τραγωδίας που κρύβει ένα καλά θαμμένο μυστικό.

Με φόντο το ζοφερό ψυχροπολεμικό Λονδίνο της θατσερικής εποχής, ο Ντέρεκ Ρέιμοντ υφαίνει ένα ανατρεπτικό και συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα που επιβεβαιώνει τη φήμη του «Νονού» και θεμελιωτή του σύγχρονου βρετανικού νουάρ.

«Ανελέητο υπαρξιακό νουάρ. Σαν να γράφτηκε ένα από πιο σκοτεινά αστυνομικά μυθιστορήματα από τον Σαρτρ, τον Καμύ, ή τον Ιονέσκο, διατηρώντας παράλληλα κάτι από το χαρακτηριστικό ύφος του Ρέιμοντ Τσάντλερ και του Ντάσιελ Χάμετ».

Αν πιστέψουμε τους κατοίκους της υπόλοιπης Γαλλίας, στη Νίκαια βρίσκουμε ήλιο, θάλασσα, τουρίστες, συνταξιούχους και φασίστες. Συναντάμε όμως και την Ντιου Μποκανέρα. Πενηντάρα, χωρίς παιδιά, αγαπά τον καφέ και πάσχει από αϋπνίες. Είναι ιδιωτική ντετέκτιβ και φορά αρβύλες, είναι αστεία και θαρραλέα, με μια δόση μελαγχολίας. Μια μέρα, ένας άντρας με αγγελική μορφή τής ζητά να ερευνήσει τον θάνατο του συντρόφου του. Λίγες μέρες μετά, δολοφονείται και ο ίδιος. Η Ντιου Μποκανέρα θα κάνει άνω-κάτω την πόλη για να ανακαλύψει τον ένοχο. Μια πόλη πλουσίων σε πλήρη ανοικοδόμηση, με μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και βαθιές κοινωνικές αντιθέσεις, όπου οι γκέι, οι φτωχοί και οι μετανάστες, παρά τις μορφές αλληλεγγύης που αναπτύσσονται, έρχονται αντιμέτωποι με την καχυποψία και την εχθρότητα.

Μια έρευνα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ.

Ο Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, μακρινός απόγονος του σπουδαίου συγγραφέα, μετακομίζει στο Χουβενέσετ, ένα ήσυχο γραφικό χωριό στην ανεμοδαρμένη δυτική ακτή της Σουηδίας. Έχει αφήσει πίσω του τη Στοκχόλμη και μια προσοδοφόρα καριέρα συμβούλου κεφαλαίων, με σκοπό να πραγματοποιήσει το παλιό του όνειρο: να ανοίξει ένα παλαιοπωλείο στο μέρος όπου παραθέριζε παιδί. Ο Άουγκουστ φτάνει στο Χουβενέσετ μια βραδιά του Αυγούστου που ξεσπάει μια ισχυρή καταιγίδα· το ίδιο βράδυ η μικρή ειδυλλιακή κοινότητα συνταράσσεται από την είδηση της εξαφάνισης μιας ντόπιας δασκάλας, της Άγκνες Έρικσσον. Η αστυνομία, με την αποφασιστική και συμπονετική Μαρία Μάρτινσσον και τον συνεργάτη της Ρέυ-Ρέυ στην πρώτη γραμμή, την αναζητάει μέρα νύχτα. Καθώς οι μέρες κυλούν, οι ελπίδες να βρεθεί ζωντανή η Άγκνες λιγοστεύουν. Τι της συνέβη; Και γιατί ο Άουγκουστ δεν μπορεί να απαλλαγεί από την άβολη αίσθηση ότι έχει στα χέρια του το κλειδί για την επίλυση του μυστηρίου; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Η Κριστίνα Όλσσον διαπνέεται από αγάπη για τα τοπία της δυτικής ακτής της Σουηδίας. Το Πριν ξεσπάσει η καταιγίδα είναι ένα συναρπαστικό κι αριστουργηματικό μυθιστόρημα μυστηρίου, με εξαιρετικά οικείους χαρακτήρες». (M-Magasin) «Ένα μυθιστόρημα που ξεχωρίζει για την αριστοτεχνική του πλοκή και τον feelgood χαρακτήρα του, ενώ ταυτόχρονα εστιάζει στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων φέρνοντας στο φως οδυνηρά, καλά κρυμμένα, παλιά μυστικά». (Dagens Nyheter)