Θεσσαλονίκη Κωνσταντινούπολη Ανατολή

18.50

Συγγραφέας:
Εκδόσεις:

Σελίδες: 384

Διατίθεται άμεσα και από τα γραφεία της LiFO, Boυλής 22, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
Ώρες γραφείου (10:00-17:00). Τηλ. 210-3254290

Διατίθεται μόνο για αγορά online μέσω του lifoshop.gr

Η αγορά παλιών τευχών της LiFO αποτελεί ξεχωριστή λειτουργία του Shop.

Οι παραγγελίες για τα τεύχη της LiFO θα γίνονται ξεχωριστά και θα αποστέλλονται ξεχωριστά από άλλες αγορές από το LiFO Shop.

Tα έξοδα αποστολής υπολογίζονται για κάθε τεύχος ξεχωριστά.

Όσοι αγόρασαν αυτό το προϊόν, επέλεξαν επίσης

Γιώργος Μπιλικάς

Το παρόν βιβλίο είναι ένα αξιόλογο λεξικό που καταγράφει σύντοµα και περιεκτικά τη βιογραφία και την εργογραφία – προσφορά των δηµιουργών που άλλαξαν την ιστορία της παγκόσµιας λαϊκής µουσικής του 20ου αιώνα. Είναι χρήσιµο και το διαβάζει κάποιος από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία, πράγµα σπάνιο για λεξικά.

Οι σύγχρονοι τραγουδοποιοί έχουν µια εξαιρετική ικανότητα. Γράφουν στίχους (που συχνά αγγίζουν τον ποιητικό λόγο), τους “δένουν” µε µια ευχάριστη και ενδιαφέρουσα µελωδική γραµµή, συνοδεύουν (συνήθως µε την κιθάρα τους) µε απλές συγχορδίες πάνω σε συγκεκριµένα ρυθµικά µοτίβα, οδηγούν τους υπόλοιπους µουσικούς του συγκροτήµατος µε απλές “ενορχηστρωτικές” ιδέες και αυτό που θαυµάζει κάποιος ακροατής (µυηµένος ή µη) είναι ότι ολοκληρώνουν αυτή την ιδέα – δηµιουργία µέσα σε τρία λεπτά ακρόασης. Αυτοί οι µουσικοί ένωσαν µε αόρατες κλωστές την παράδοση των τροβαδούρων του µεσαίωνα µε την τέχνη της σύγχρονης εποχής. Με την πάροδο των ετών πολλοί από αυτούς ”ξέφυγαν” από τις απλοϊκές τεχνικές ενός λαϊκού µουσικού, σπούδασαν, αναζήτησαν, µελέτησαν και έφτασαν σε υψηλά σηµεία εκτελεστικής διξιοτεχνίας. Κάποιοι αναζήτησαν βοήθεια από τους Arrangers που ανέλαβαν να προχωρήσουν αυτές τις πρωτόλειες µουσικές ιδέες και να τις συµπληρώσουν µε λόγιο ενορχηστρωτικό τρόπο προσθέτοντας εξεζητηµένες αρµονικές συνδέσεις και κόντρα κάντο.

Αξίζουν συγχαρητήρια στο συγγραφέα – ερευνητή Γιώργο Μπιλικά, για τη σύλληψη και την υλοποίηση.

 

22.00

Γιώργος Μπιλικάς

Υποκλίνομαι! […] Υποκλίνομαι, στις Γυναίκες που ενέπνευσαν με το ταλέντο τους, άλλες Γυναίκες, να βγουν απ’ το καβούκι τους και να προσφέρουν στον κόσμο τη θεία ομορφιά της ψυχής τους και της καρδιάς τους, που σε πολλές περιπτώσεις πέρασαν από τις Συμπληγάδες του συστήματος και της ανδροκρατίας μέχρι να στρωθεί ο δρόμος. […] […] Υποκλίνομαι σε όλες αυτές τις Γυναίκες που έκαναν τον κόσμο αυτόν που ζούμε, ομορφότερο, καλύτερο και τον ανέβασαν σε ένα ανώτερο επίπεδο. Υποκλίνομαι… Ευχαριστώ τον συγγραφέα και αγαπημένο φίλο, Γιώργο Μπιλικά, που μου έδωσε την ευκαιρία να εκφράσω τον θαυμασμό μου, όχι μόνο για το ταλέντο αυτών των Γυναικών τραγουδοποιών, αλλά και για τον αντίκτυπο που είχαν στον πολιτισμό και στην κοινωνία, αναδεικνύοντας τον ρόλο τους ως πηγές έμπνευσης και ως πρότυπα για τις επόμενες γενιές. Είναι σημαντικό να συνεχίζουμε να αναγνωρίζουμε και να τιμούμε τις επιτεύξεις των Γυναικών σε όλους τους τομείς, ειδικότερα δε στη rock μουσική (λόγω του θέματος του βιβλίου), συμβάλλοντας έτσι στην προώθηση της ισότητας και της διαφορετικότητας. «Οι Γυναίκες του Rock». Τηρουμένων άλλωστε των αναλογιών, είμαι κι εγώ μία απ’ αυτές. Δέσποινα Γλέζου Μουσικός | Ερμηνεύτρια | Τραγουδοποιός

22.00

Χάρης Συμβουλίδης

Εδώ και δεκαετίες, κάθε ερχομός των Scorpions στην Ελλάδα προξενεί κύματα ενθουσιασμού, μα και απορίας. Από τη μία, χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας τρέχουν να τους δουν και να ξανακούσουν τα τραγούδια τους. Άλλοι, πάλι, βλέπουν σε αυτή την απήχηση ένα φαινόμενο παρακμής. Κάπου ανάμεσα σε όλα τούτα, εν τω μεταξύ, συχνά χάνεται η ουσία. Ποιοι ήταν οι Scorpions; Τι αποτύπωμα άφησαν; Τι εκπροσώπησαν; Ποιες οι δόξες τους και ποια τα λάθη τους; Ήταν καλύτεροι στην εποχή του Uli Jon Roth ή στη δεκαετία του 1980, όταν έκαναν ακόμα και την Αμερική να υποκλιθεί στα χαρακτηριστικά τους αγγλικά, με τη βαριά γερμανική προφορά; Με την ευκαιρία της στρογγυλής επετείου 60 ετών που συμπληρώνεται φέτος (2025) από την ίδρυσή τους, η παρούσα μελέτη φιλοδοξεί να δώσει κάποιες, έστω, απαντήσεις, διαλέγοντας την πορεία μιας κριτικής βιογραφίας.

16.50

Γιώργος Μπιλικάς

LATE BLOOMER

[…] πώς στο διάβολο γίνεται εν έτει 2023 με το διαδίκτυο εδώ και πάνω από 20 χρόνια (με όλες τις αστοχίες του) να διαφεντεύει τα πάντα και εσύ να γράφεις εγκυκλοπαίδειες -όχι μία, αλλά και δύο και τρεις- και να μην είσαι τρελός, τη στιγμή που ίσως πιο τρελοί από σένα όπως οι Ira Robbins & Marc C. Strong -to name af few- έχουν σιγήσει; Ε μάλλον γίνεται εάν είσαι ένας διαπλανητικός θεόμουρλος, ένας σκοτεινός Lord Byron του rock ‘n’ roll σαν τον Γιώργο Μπιλικά. Χρειάζεται ανομολόγητο αλλά και ομολογημένο θάρρος-θράσος, θαρσείν Χρη (ή Χρει όπως προτιμάει) για να το επιχειρήσεις/υλοποιήσεις. Προφανώς το «έχει», όχι επειδή έχει τα εργαλεία, αλλά επειδή έχει cojones και ατελείωτο συναισθηματικό υπόβαθρο.

Έλα τώρα εσύ, να περιγράψεις/ορίσεις το rock ‘n’ roll. Ευλογία και χαμένος κόπος ταυτόχρονα. Το προσπάθησαν πολλοί πριν απ’ αυτόν (του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου) με επιτυχία οι περισσότεροι. Το σημαντικό είναι ότι το προσπάθησε κι ακόμα κι αν έκανε λάθος προσέγγιση (που δεν έκανε), αυτό είναι που μετράει.

«Days (I remember of my life)», λέει ένα παλιό τραγουδάκι-τραγουδάρα των Kinks, και διηγώντας τα να δημιουργείς καινούργιες αναμνήσεις: Τον Μάη του ’68, τα Berkeley’s, τους hippies, τη μικροαστική Αθήνα, τρόπους ζωής, ονειροπολήσεις, συζητήσεις με φίλους, ο ένας στην Κοπεγχάγη, ο άλλος στη Νέα Υόρκη, ο άλλος στο Τορόντο, Κυψέλη, Χαλάνδρι, Περισσός, Αμπελόκηποι, Νέο Ψυχικό, συναυλίες, συγκροτήματα, Green Pajamas, David Sylvian, οικογένειες, παιδιά, η γαμημένη η θνητότητα, αλλά πάνω απ’ όλα, δεν πουλάς τίποτα, δεν ξεχνάς τίποτα, και μέχρι τελικής πτώσεως δημιουργείς καινούργιες αναμνήσεις.

Αυτό νομίζω πως κάνει ο Γιώργος Μπιλικάς. Κάτι σαν τον Ρομπέν των παρηκμασμένων αισιόδοξων, κάτι σαν τον τελευταίο των Μοϊκανών, κάτι σαν τον τελευταίο των ετσιθ-λικά εθελοτυφλούντων. (Κανέλλος Τερζής, Rock Journalist)

22.00

Νίκος Δρόσος

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μετρονόμος το βιβλίο του Νίκου Δρόσου «Στέλιος Καζαντζίδης – Πάνος Γεραμάνης. Όπως τους γνώρισα».

«Το βιβλίο αυτό δεν είναι αυτοβιογραφία» σημειώνει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του «ούτε εγώ είμαι βιογράφος. Είναι ένα ταξίμι καρδιάς. Μια κατάθεση ψυχής για δύο φίλους. Τον Στέλιο Καζαντζίδη, την ‘’μεγάλη σημαία’’ του λαϊκού τραγουδιού, κατά τον Γιώργο Ζαμπέτα, και τον δημοσιογράφο Πάνο Γεραμάνη, που στήριξε για περίπου 40 χρόνια το καλό ελληνικό τραγούδι από το δικό του μετερίζι. Και οι δυο τους, ο ένας με τα τραγούδια του, με τη φωνή του, και ο άλλος με την πένα του, πλούτισαν το οπλοστάσιο του νεοελληνικού πολιτισμού»

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα ανακαλύψει ότι ακόμη και οι θρυλικές αυτές μορφές, όπως ο Καζαντζίδης και ο Γεραμάνης, είχαν την ανθρώπινη πλευρά τους. Παρά τις προσωπικές τους δυσκολίες, την ευαισθησία και τις αδυναμίες τους, ήταν το ταλέντο και η αφοσίωση στον σκοπό τους που τους έκαναν ξεχωριστούς.

«Το βιβλίο του Νίκου Δρόσου δεν είναι απλώς μια αναδρομή στα περασμένα. Είναι ταξίδι καρδιάς, καταγραφή που ξεπερνά τα όρια της βιογραφίας και γίνεται κατάθεση ψυχής για δύο σπουδαίους φίλους του, τον Καζαντζίδη και τον Γεραμάνη» αναφέρει μεταξύ άλλων στον πρόλογό του ο Χρήστος Γ. Γεωργιάδη και συνεχίζει: «Μέσα από αυτό ο Νίκος προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη τους, να αναδείξει τη σημασία τους, αλλά και να προσφέρει στους αναγνώστες βαθύτερη κατανόηση των προσώπων και των γεγονότων που σφράγισαν την ελληνική μουσική σκηνή.

Όσοι διαβάσουν το βιβλίο αυτό θα καταλάβουν ότι δεν πρόκειται απλώς για φόρο τιμής σε δύο μεγάλες μορφές, αλλά για απόπειρα να κατανοήσουμε το πώς η μουσική μπορεί να αγγίξει το συλλογικό συναίσθημα, να ενώσει διαφορετικές γενιές και να παραμείνει επίκαιρη μέσα από τα βιώματα και τις αφηγήσεις αυτών που έζησαν την εποχή της αυθεντικής δημιουργίας.»

***

Ο Νίκος Δρόσος γεννήθηκε στον Παραπόταμο Σερρών το 1951. Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και πτυχιούχος της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Εργάστηκε ως συντάκτης στις εφημερίδες Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Espresso, στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash, στο εκδοτικό συγκρότημα του Γιώργου Τράγκα, και σε άλλες εφημερίδες και περιοδικά.

 

 

12.72