Το μουσείο της αθωότητας (νέα έκδοση με επίμετρο του συγγραφέα)

Βιγκάτα, 21 Μαρτίου του 1890. Είναι Μεγάλη Παρασκευή, όταν στη μικρή πόλη συμβαίνει κάτι το περίεργο: ο Αντόνιο Πατό, διευθυντής της τράπεζας Τρινακρία, πολίτης ευυπόληπτος, σύζυγος πιστός και τρυφερός πατέρας, εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής αναπαράστασης της Ταφής του Χριστού. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι απόγινε ο Πατό. Να είναι νεκρός ή να εξαφανίστηκε με δική του πρωτοβουλία; Να έχασε τη μνήμη του και να χάθηκε, ή μήπως έπεσε θύμα –όπως μερικοί υποψιάζονται– της σικελικής μαφίας;
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα του Αντρέα Καμιλέρι που κινείται ανάμεσα στο κλασικό αστυνομικό έργο και την κωμωδία, δομημένο ολόκληρο με ιδιωτικές επιστολές, δημοσιεύματα του Tύπου, ανακοινώσεις του επίσημου κράτους, συνθήματα στους τοίχους και κουτσομπολιά του απλού κόσμου – ένας ολόκληρος κόσμος φτιαγμένος από αναπάντεχες και εξαιρετικά διασκεδαστικές καταστάσεις.

Το περιεχόμενο λίγο μετρούσε για τον Γκυλαίν. Μόνο η πράξη της ανάγνωσης είχε σημασία για κείνον. Διάβαζε το κείμενο δυνατά, όποιο κι αν ήταν αυτό, με την ίδια παθιασμένη αφοσίωση. Και, κάθε φορά, η μαγεία λειτουργούσε. Καθώς οι λέξεις έφευγαν από τα χείλη του, έπαιρναν μαζί τους λίγη από την αναγούλα που τον έπνιγε καθώς πλησίαζε στο εργοστάσιο.

Ο Γκυλαίν Βινιόλ δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο πολτοποίησης βιβλίων. Κάθε πρωί, θέτει σε λειτουργία ένα φοβερό μηχάνημα, το Zerstor 500, το οποίο τρέφεται με τόνους από απούλητα βιβλία. Ζει μια πεζή ζωή, καθημερινά, όμως πηγαίνοντας στη δουλειά του, διαβάζει στους επιβάτες του τρένου των 6.27 το πρωί τις σελίδες που διέσωσε από τα ατσάλινα δόντια του τέρατος την προηγούμενη μέρα. Ώσπου ένα πρωί βρίσκει κάτω από το κάθισμά του στο βαγόνι του τρένου ένα στικάκι USB, το οποίο περιέχει ένα χειρόγραφο που θα του αλλάξει τη ζωή…

Μέσα σ΄ ένα σκηνικό σκληρής καθημερινότητας, μεταμορφωμένο από τη μαγεία ανεπανάληπτων χαρακτήρων, ξεπηδά ένα εκπληκτικό, σύγχρονο, ποιητικό και γενναιόδωρο παραμύθι, ένα από εκείνα τα βιβλία που σπάνια συναντάμε και, όταν τα βρούμε, τα κρατάμε για πάντα στην καρδιά μας.