Βλέπετε 1–15 από 1831 αποτελέσματα

Βιβλία

Βρασίδας Καραλής

Κάθε επεισόδιο προσφέρει μια στιγμή σε μια αφηγηματική γραμμή χωρίς αρχή και τέλος. Όλα μαζί  σκιαγραφούν το ανθρώπινο σφάλμα, που είναι η σωστή λέξη για την αμαρτία, και την κοινή τάση για  αποτυχία. Σε αυτά, πρόσωπα εμφανίζονται κι εξαφανίζονται. Οι ενέργειες είναι τυχαία συμβάντα, συγκλίνουν και αποκλίνουν χωρίς αιτιότητα ή κάθαρση. Πραγματικοί άνθρωποι κατοικούν σε φανταστικούς δρόμους. Φανταστικά όντα περπατούν σε πραγματικά μονοπάτια. Κάθε γωνιά είναι μια  πύλη, κάθε ξενοδοχείο μια terra incognita, κάθε μαγαζί μια έξοδος από την ιστορία. Το διαχρονικό  εισέρχεται στην πραγματικότητα μέσα από ένα ποτήρι μπίρα. Το περπάτημα στον Δρόμο μεταμορφώνει τα πάντα σε αποκάλυψη.

16.00

Μίλο Μανάρα

Παρασυρμένο από τον ήλιο και τη θάλασσα, το κορίτσι φαντασίωση του Μίλο Μανάρα μένει χωρίς μαγιό στ’ ανοιχτά και βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα άδειο αγκυροβολημένο ιστιοφόρο. Έκπληκτη ανακαλύπτει πως πρόκειται για ένα πειρατικό πλοίο – φάντασμα και στο κατάστρωμα βρίσκει μια παμπάλαιη έκδοση από τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ. Καθώς βυθίζεται στις σελίδες του βιβλίου αρχίζει να ζει τις περιπέτειες του ήρωα, πέφτοντας πάνω στους λιλιπούτειους κατοίκους ενός μικροσκοπικού βασιλείου, σ’ ένα παράξενο γιγαντιαίο ζευγάρι που την κακομεταχειρίζεται και σε ξαναμμένες σειρήνες που κατοικούν ψηλά στα σύννεφα. Πραγματικότητα, υγρό όνειρο ή kinky ψευδαίσθηση; Το Κορίτσι του Γκιούλιβερ δεν νοιάζεται για τίποτα απ’ όλα αυτά – το μόνο που θέλει είναι απλώς να αφεθεί στο ρεύμα…

19.99

Graphic Novels

Καρδοχτύπια

Στεπάνκα Γισλόβα

Βρίσκεται η αγάπη εντός μας εκ γενετής; Αποτελεί προϊόν γενετικής προδιάθεσης, αντικατοπτρισμό των σχέσεων των γονέων μας ή μήπως πρόκειται για μια αδάμαστη διαδικασία πέραν πάσης λογικής και ελέγχου; Τι συμβαίνει, αν κάθε νέος δεσμός αποτελεί πιστό αντίγραφο του προηγούμενου;

Η συγγραφέας και δημιουργός κόμικς Štěpánka Jislová, γεννημένη και μεγαλωμένη τη γεμάτη διαρκείς ανατροπές και σεξουαλικές επαναστάσεις δεκαετία του 1990, μας προσκαλεί σε μια θυελλώδη, απολύτως προσωπική διαδρομή μέσα από τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες της σχετικά με την αγάπη , τις σχέσεις και καθετί που μεσολαβεί ανάμεσα τους. Μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί από τα φοιτητικά πάρτι και τα σεξουαλικά όργια στις στιγμές βαθιάς μοναξιάς και απόγνωσης, καταρρίπτοντας ταυτόχρονα τις προκαταλήψεις περί του τι σημαίνει να είναι κανείς νέος άνδρας ή γυναίκα στη σύγχρονη εποχή.

Με ειλικρίνεια και θάρρος, μοιράζεται τη δική της πορεία για να βρει, να αποδεχτεί ή ακόμα και να επανεφεύρει τη σεξουαλικότητα της. Διαδικτυακές γνωριμίες, περιστασιακό σεξ και αδιέξοδες τοξικές σχέσεις είναι μόνο μερικές από τις στάσεις αυτής της ψυχικής διαδρομής.

Τελικά, αυτοβιογραφία, αισθηματικό αφήγημα ή μια τρυφερή εξομολόγηση; Ίσως όλα αυτά μαζί.

Πάνω απ’ όλα αυτά όμως, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα έργο που απαιτούσε σθένος για να μπορέσει να αποτυπωθεί με τόση αλήθεια.

16.66

Μπελλ Χουκς

Η bell hooks προσκαλεί κάθε γυναίκα να αμφισβητήσει τα αφηγήματα της πατριαρχίας και να αναζητήσει με θάρρος την αγάπη. Με τη χαρακτηριστική επιβλητική και σαφή γλώσσα της εξετάζει τις ιδέες για την αγάπη και τον έρωτα που κυριαρχούν στη σύγχρονη κουλτούρα, αλλά και πώς αυτές άλλαξαν χάρη στο φεμινιστικό κίνημα – ακόμα και αν η κατοχύρωση νέων ελευθεριών δεν κατάφερε να αλλάξει σε βάθος τον πυρήνα των ερωτικών σχέσεων. Περιγράφοντας τις διάφορες μορφές αγάπης φανερώνει πώς οι γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας μπορούν να αναζητήσουν και να διεκδικήσουν σε κάθε πτυχή της ζωής τους αυτή τη σύνδεση που θα οδηγήσει σε μια πιο δίκαιη κοινωνία.

16.60

Ξένη λογοτεχνία

Φρίντα Κάλο, Viva la Vida

Πίνο Κακούτσι

Σε αυτόν τον χειμαρρώδη μονόλογο, ο συγγραφέας Πίνο Κακούτσι δίνει το λόγο στη ζωγράφο Φρίντα Κάλο. Λίγες μέρες πριν από το θάνατό της, μέσα στην οδύνη, τη μοναξιά, τις στιγμές απελπισίας, ξαναζεί όλα όσα μπόρεσε να ξεπεράσει με τη δύναμη της θέλησής της. Διηγείται τη θυελλώδη σχέση της με τον Ντιέγκο Ριβέρα, τον άντρα της ζωής της, και εξηγεί το πάθος της για “το δικό της” Μεξικό. Μιλά για τα πολιτικά ιδανικά της, για τη φιλία της με τον Τρότσκι και για τους αναρίθμητους άλλους δεσμούς της.

Η ζωή της ήταν μια ζωή στα άκρα γεμάτη χρώματα, ακριβώς όπως και η ζωγραφική της. Μια ζωή επαναστατική, γιατί, αν και γεννήθηκε το 1907, της άρεσε να λέει ότι το έτος γέννησής της ήταν το 1910, το έτος της Μεξικανικής Επανάστασης.

Σε μια αφήγηση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ο Πίνο Κακούτσι ανασυνθέτει την ιστορία μιας μυθικής ανθρώπινης ύπαρξης, μιας σπουδαίας ζωγράφου, της οποίας το έργο εξακολουθεί να συγκλονίζει. Μέσα σε λίγες σελίδες βρίσκουμε το Μεξικό, το ξύπνημα της φαντασίας, τον πόθο που ποτέ δεν έσβησε για τον ίδιο άνδρα, μια φλογερή γυναίκα που δεν σταματά να δρα και να δημιουργεί. Στο μικρό αυτό βιβλίο είναι κλεισμένος ένας τεράστιος θρίαμβος: ΖΗΤΩ Η ΖΩΗ!

10.00

Ξένη λογοτεχνία

Το μυστικό του Brokeback Mountain

Άννυ Πρου

Ένας πικραμένος γέρος σε μια πορεία αναζήτησης της πεισματικά ξεχασμένης του νιότης. Ένας νέος που βλέπει τον κόσμο γύρω του να γκρεμίζεται, μαζί με τα όνειρά του. Παλιοί θρύλοι, οικογενειακά μυστικά. Έρωτες που δεν χωράνε στα μέτρα των ανθρώπων. Φιγούρες άλλοτε φαιδρές κι άλλοτε τραγικές, φιγούρες ανυπόφορα μόνες, αντιμέτωπες με την αγριότητα της ψυχής αλλά και της φύσης. Στις ερημιές του Γουαϊόμινγκ, με υλικά την έσωθεν κι έξωθεν ερημία, η Άννυ Πρου ζωγραφίζει το συγκλονιστικό πορτρέτο ανθρώπων που, ρημαγμένοι απ’ τη ζωή, επιμένουν να ελπίζουν. Ανθρώπων που τους περιέχουμε και μας περιέχουν…

 

16.96

Ξένη λογοτεχνία

Το μεγαλείο της ζωής

Μίχαελ Κούμπφμύλλερ

“Ποιός ήταν ο Φράντς Κάφκα; Χάρη στον Μίχαελ Κούμπφμύλλερ, μπορούμε να φανταστούμε τον διάσημο συγγραφέα σαν ευτυχισμένο άνθρωπο που στο τέλος της ζωής του βρίσκει τον μεγάλο έρωτα. Ένα έξυπνο, συγκινητικό μυθιστόρημα για την αγάπη, την πλήρωση και την αξία κάθε μιας μέρας που ζει κανείς με προσοχή και φροντίδα. ”

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1923 σε μια λουτρόπολη της Βαλτικής, το Μύριτς. Ο φυματικός Φράντς Κάφκα, που έχει μόλις κλείσει τα σαράντα, γνωρίζει την εικοσιπεντάχρονη Ντόρα Ντιαμάντ και τολμά, λίγο πριν από το τέλος της ζωής του, να κάνει ένα βήμα που δεν είχε επιχειρήσει ώς τότε : Μετακομίζει στο Βερολίνο και ζει για πρώτη φορά μαζί με μια γυναίκα – και μάλιστα κόντρα στην οικονομική κρίση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που κορυφώνεται, κόντρα στους γονείς του, κόντρα στη θανάσιμη αρρώστια του… Θα είναι ο τελευταίος του έρωτας, ο μεγαλύτερος ίσως στη ζωή του, σίγουρα ο πιο σημαντικός.

Ο Μίχαελ Κούμπφμύλλερ μεταμορφώνει την αληθινή ιστορία του τελευταίου χρόνου που έζησε ο Φράντς Κάφκα σ’ ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα αγάπης, ζωντανεύοντας για μας όχι μόνο τον διάσημο συγγραφέα αλλά και την Ντόρα Ντιαμάντ, τη γυναίκα που στάθηκε δίπλα του.

Ο συγγραφέας ερεύνησε συστηματικά τον Τύπο της εποχής, την αλληλογραφία και τα τετράδια με τις σημειώσεις του Κάφκα και εμβάθυνε στην ψυχή και στο ύφος του.

Το συγκλονιστικό του μυθιστόρημα μας αποκαλύπτει ένα πρόσωπο του Κάφκα που δεν γνωρίζαμε.

 

15.90

Ελληνική λογοτεχνία

Ίσως την επόμενη φορά

Κωνσταντίνος Τζαμιώτης

Στη βραχεία λίστα για το βραβείο Μυθιστορήματος 2018 του περιοδικού «Ο Αναγνώστης»

Ο Πέτρος και η Βασιλική, οι ήρωες της ιστορίας, αν και φορτωµένοι πανίσχυρες βεβαιότητες, βολικά στερεότυπα και κοινές νευρώσεις, είναι ακόµη πολύ νέοι και λαίµαργοι για ζωή. Συναντιούνται, θαµπώνονται, παρασύρονται, ονειρεύονται, ερωτεύονται ο ένας τον άλλο, κάνουν σχέδια, και ύστερα… αρκεί µια παρεξήγηση και όλα πάνε στραβά.

Επιτέλους, αξίζει να τιµωρηθεί όποιος τολµά να ζητήσει λίγη αποδοχή χωρίς να κινδυνεύει να χάσει τον εαυτό του; Και µε τον έρωτα; Τι γίνεται µε τον έρωτα; Αν λίγη αποδοχή κοστίζει σε κάποιον ό,τι έχει και δεν έχει, ποιος µπορεί να ελπίζει πως διαθέτει αρκετή θέληση για να διεκδικήσει µια ιδέα έρωτα;

Το Ίσως την επόμενη φορά είναι ένα µυθιστόρηµα για την ερωτική επιθυµία που φτωχαίνει µπροστά στην ολοένα µειούµενη ικανότητα των ανθρώπων σήµερα να συνυπάρξουν, εξαιτίας του φόβου πως θα χάσουν την ταυτότητά τους.

Εν ολίγοις, µια ερωτική ιστορία για τη µαζικότερη ασθένεια της εποχής, την αποµάγευση του κόσµου, και το συνηθέστερο σύµπτωµά της, την εµµονή στη µοναχικότητα.

12.20

Ξένη λογοτεχνία

Πρόγευμα στο Tίφφανυς

Τρούμαν Καπότε

Το «Πρόγευμα στο “Τίφφανυς”» είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα για μια μεγάλη πόλη και μια εύθυμη κοπέλα που τη λένε Χόλλυ Γκολάιτλυ. Η Χόλλυ είναι call-girl με χαρακτηριστικό παρελθόν —κατάγεται από τα βάθη της αμερικανικής επαρχίας— και ξεφαντώνει στη Νέα Υόρκη, απολαμβάνοντας την ανωνυμία. Ο Τρούμαν Καπότε περιγράφει εδώ την ανέμελη ζωή μιας νεοϋορκέζικης κοινότητας —τα πάρτι, τις φιλίες, τις απογοητεύσεις και τις κρίσεις— που θυμίζει τον κύκλο της Σάλλυ Μπόουλς στο «Αντίο, Βερολίνο». Η Χόλλυ ψάχνει την ευτυχία -όπως η Σάλλυ- στα πιο απίθανα μέρη και, κατά κάποιον τρόπο, τη βρίσκει· ο Τρούμαν Καπότε —όπως και ο Κρίστοφερ Ίστεργουντ- υποστηρίζει πως η ευτυχία βρίσκεται πράγματι στα πιο απίθανα μέρη. Το «Πρόγευμα στο “Τίφφανυς”» είναι ένα νεανικό μυθιστόρημα που λάμπει σαν τη φωταγωγημένη Νέα Υόρκη και σαν τη βιτρίνα του περίφημου κοσμηματοπωλείου στην Πέμπτη Λεωφόρο. Η Χόλλυ ερωτοτροπεί με τα διαμάντια του «Τίφφανυς», που δεν είναι παρά μια μεταφορά για την αιωνιότητα.

 

11.10

Πατρίσια Χάισμιθ

«Πέντε ώρες αργότερα το πλοίο είχε δέσει στον Πειραιά. Ο Τσέστερ άνοιξε δρόμο προς την κουπαστή μέσα από ένα πλήθος επιβάτες και αχθοφόρους που είχαν ανέβει για να βοηθήσουν τον κόσμο να μεταφέρει τις βαλίτσες του. Είχε πάρει με την ησυχία του πρωινό στην καμπίνα του, περιμένοντας να επιβιβαστεί μπροστά ο πολύς κόσμος. ‘Ομως τώρα διαπίστωσε ότι η αποβίβαση δεν είχε καν αρχίσει. Τα σπίτια της περιοχής και το λιμάνι του Πειραιά έμοιαζε να βρίσκονται μέσα στο χάος και τη σκόνη. Ο Τσέστερ απογοητεύτηκε που δεν μπορούσε να δει την Αθήνα στο βάθος. Άναψε τσιγάρο και χάζεψε τις κινούμενες ή σταθερές φιγούρες στη φαρδιά προβλήτα. Αχθοφόροι στα μπλε μερικοί με μάλλον τριμμένα παλτά βάδιζαν νευρικά, ρίχνοντας ματιές προς το πλοίο έμοιαζαν περισσότερο με ανθρώπους που ετοιμάζονταν να παζαρέψουν συνάλλαγμα ή ταξιτζήδες παρά με αστυνομικούς, σκέφτηκε ο Τσέστερ. Το βλέμμα του περιπλανήθηκε σε όλο το μήκος της προβλήτας, από δεξιά προς τ’ αριστερά κι ανάποδα. Όχι, δεν φαινόταν κανείς από αυτούς τους ανθρώπους να τον περιμένει. Η σκάλα είχε πέσει κι αν υπήρχε κάποιος γι’ αυτόν, δεν θ’ ανέβαινε πάνω, αντί να τον περιμένει κάτω στην προβλήτα; Φυσικά. Ο Τσέστερ καθάρισε το λαιμό του και τράβηξε μια ελαφριά ρουφηξιά. Ύστερα γύρισε και είδε την Κολέτ.
«Η Ελλάδα, του είπε χαμογελώντας.»

Έχοντας φύγει από τις ΗΠΑ, όπου κινδυνεύει να φυλακιστεί για απάτες, ο Τσέστερ ΜακΦάρλαντ κατέφυγε στην Ελλάδα με τη γοητευτική γυναίκα του, την Κολέτ. Και οι δύο προσπαθούν να έχουν το ύφος αθώων τουριστών στην Αθήνα. Μέχρι τη μέρα που στον πανικό του ο Τσέστερ σκοτώνει, χωρίς να το θέλει, έναν ιδιαίτερα περίεργο αστυνομικό επιθεωρητή, στον έκτο όροφο του ξενοδοχείου Κίνγκ’ς Πάλας.

Γιατί ο Ράυνταλ Κήνερ, ένας αργόσχολος και άφραγκος νέος Αμερικανός, που εδώ και λίγο διάστημα παρατηρεί αυτό το ζευγάρι, προτείνει τη βοήθειά του; Ο Τσέστερ περιμένει έναν εκβιασμό, αλλά ο Ράυνταλ μοιάζει να ενδιαφέρεται κυρίως για τη γοητευτική κυρία ΜακΦάρλαντ.

Με τον τρόπο αυτό οι τρεις εκτός τόπου Αμερικανοί πρωταγωνιστές της Πατρίτσια Χάισμιθ θα βρεθούν δέσμιοι ο ένας του άλλου, σ’ έναν αγώνα προς τον όλεθρο, σε μια απ’ αυτές τις ίντριγκες με την αλάνθαστη ακρίβεια όπου διαπρέπει η μυθιστοριογράφος της σειράς του “Ρίπλεϋ”, του “Γυάλινου κελιού” και άλλων αριστουργημάτων.

Όλα αυτά συμβαίνουν με φόντο την Ελλάδα των αρχών του ’60, ανάμεσα στο καφέ Μπραζίλιαν, το ξενοδοχείο Κίνγκ’ς Πάλας και τη Μεγάλη Βρετανία, το Μουσείο Μπενάκη και τα φτηνοξενοδοχεία της Ομόνοιας, και στα Χανιά, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο της Κρήτης και το Ανάκτορο της Κνωσού, που θα γίνει το ανατριχιαστικό σκηνικό ενός φόνου.

16.45

Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ

Πρωτοεπισκέφθηκα τη Μύκονο το καλοκαίρι του 1955. Εκείνη την εποχή μού ήταν αδύνατο να φανταστώ τι θα συνέβαινε τα επόμενα εξήντα χρόνια στο μαγικό και ήσυχο αυτό νησί με το ένα και μοναδικό δωδεκαθέσιο λεωφορείο και την πληθώρα από γαϊδουράκια.

Την ημέρα της άφιξής μου το νησί φιλοξενούσε περίπου δεκαπέντε επισκέπτες. Μια τυπική καλοκαιρινή ημέρα του 2018, αντιθέτως, φιλοξενεί από 120.000 έως 140.000 επισκέπτες. […]

Η Μύκονος ήταν σαν ανεξάρτητο νησιωτικό πριγκιπάτο, με τον δικό της πολιτισμό, τους δικούς της χορούς, τα τραγούδια της, την ποίηση, την κουζίνα, τα υφάσματα, την αρχιτεκτονική, ακόμα και τη γλώσσα της. Όλα αυτά εξελίχθηκαν και διαμορφώθηκαν προσεκτικά κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών, εν μέσω πολέμων, κατοχών, ξηρασιών κι άλλων καταστροφών. Δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς το πόσο απομονωμένα ήταν τα νησιά του Αιγαίου τις εποχές της ιστιοφορίας και το πόσο μοναδικοί και ξεχωριστοί ήταν οι πολιτισμοί που αναπύχθηκαν στα μέρη τους.

Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η ζωή στη Μύκονο έχει αλλάξει περισσότερο τα τελευταία εξήντα χρόνια απ΄ ό,τι εδώ και 3.000 χρόνια. Το νησί είχε περιορσιμένες αγροτικές δυνατότητες, λιγοστό νερό, καλή αλιεία και ελάχιστους άλλους φυσικούς πρόρους. Κατά κάποιον τρόπο, αντιπροσώπευε ένα ανέγγιχτο παράδειγμα ενός εξαιρετικά οργανωμένου, αυτάρκους αιγαιοπελαγίτικου πολιτισμού. Ζούσε σε ισορροπία με τους διαθέσιμους εδαφικούς, υδάτινους και θαλάσσιους πόρους του, συμπληρώνοντας το εισόδημα του με εξαγωγές και εμπόριο καϊκιών, καθώς και με εμβάσματα Μυκονιατών ναυτικών και μεταναστών. Πόσο τυχερός ήμουν που γνώρισα το νησί την εποχή εκείνη, όταν βρισκόταν στο κατώφλι της μελλονικής δραματικής του αλλαγής.

40.00

Ελληνική λογοτεχνία

Μικρά Αγγλία

Ιωάννα Καρυστιάνη

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ

H ιστορία διαθέτει ναυτικό φυλλάδιο και ταξιδεύει επί μία εικοσαετία μεταφέροντας θαλασσοφαγωμένους άντρες και θαλασσοφαγωμένες γυναίκες στους μεγάλους ή ασήμαντους πλόες της ζωής, από τη Σουραμπάγια στα βυσσινοχώραφα της Άνδρου, από τα τζενεραλάδικα και τα υπερωκεάνια στη χρυσαφένια αμμουδιά του Nειμποριού και στις ασκήσεις μελαγχολίας μιας παρέας κοριτσιών, από ένα ντοματοπίλαφο στο Mπουένος Άιρες στις πιστές λαρδομούνες που κρέμονται από το στόμα της Mούραινας κι από τις συμμαχικές νηοπομπές κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου στη Pίβα και στο λευκό διώροφο των Σαλταφέρων με το τσιγκούνικο ταβάνι, που σαν απλωμένο τουλπάνι έσταζε τους ήχους τού απάνω σπιτιού και μαζί τους ήχους του έρωτα στο πανομοιότυπο κάτω σπίτι, είκοσι τέσσερις λεπτές κυπαρισσοσανίδες που ρήμαξαν ζωές.

18.00

Ελληνική λογοτεχνία

Η γραμμή του ορίζοντος

Χρήστος Βακαλόπουλος

H TAYTOTHTA THΣ γράφει Pέα Φραντζῆ, ἐλαφρά ντυμένη, ἔχει μερικά λεφτά, κάθεται μέ τήν πλάτη ἀκουμπισμένη στόν τοῖχο τοῦ μικροῦ μαγέρικου, στήν πλατεία τοῦ Ἄνω Kάμπου, ἀπέναντι ἀπό τήν ἄσπρη ἐκκλησία, χιλιάδες χρόνια μετά τήν Ἀποκάλυψη, ἐννιακόσια χρόνια ἀπό τότε πού ὁ μοναχός Xριστόδουλος ἔχτισε ἕνα μοναστήρι ἐκεῖ πού ἦταν ὁ ναός τῆς Ἀρτέμιδος, τρεῖς μέρες ἀπό τότε πού χώρισε μέ τόν ἄντρα της. Ἡ ἄσπρη ἐκκλησία τρυπάει τόν γαλάζιο οὐρανό, γιά πρώτη φορά βλέπει ζωντανή μπροστά στά μάτια της τήν ἑλληνική σημαία. Kάτω ἀπό τή σημαία παρελαύνει πάνοπλος ὁ ξανθός κόσμος, πηγαίνει νά ψηθεῖ, πηγαίνει γιά μπάνιο, τρέχει νά ξεκουραστεῖ. Kανείς δέν προσέχει τή σημαία πού στέκει ἀόρατη, μόνο μιά γυναίκα πού μόλις χώρισε εrναι σέ θέση νά τήν ἀντιληφθεῖ, βγάζει τά μαῦρα γυαλιά καί ὁ ἥλιος τήν τυφλώνει.

 

16.76

Γιώργος Σεφέρης, Μάρω Σεφέρη

Στον πρώτο τόμο περιλαμβάνονται τα γράμματα που αντηλλάγησαν κατά την περίοδο της πρώτης γνωριμίας του Γιώργου Σεφέρη με την Μαρώ Λόντου, και της προγαμιαίας σχέσης τους. Από το σύνολο των 175 επιστολών, τα 135 είναι γραμμένα από τον Γιώργο Σεφέρη και τα 40 από την Μαρώ.

Ο επιμελητής της έκδοσης Μιχάλης Ζ. Κοπιδάκης συνεργάστηκε στενά με την Μαρώ Σεφέρη και οι επιστολές συχνά σχολιάζονται και από την ίδια. Το βιβλίο περιλαμβάνει ακόμη πρόλογο του επιμελητή, καθώς και ευρετήρια προσώπων και τοπωνυμίων.

32.30

Ξένη λογοτεχνία

Η ώρα του αστεριού

Κλαρίσε Λισπέκτορ

Κλαρίσε Λισπέκτορ, η σημαντικότερη Βραζιλιάνα συγγραφέας του 20ού αιώνα, στην Ώρα του αστεριού, το τελευταίο και γοητευτικότερο έργο της, που δημοσιεύτηκε το 1977, λίγο μετά το θάνατό της, αφηγείται την ιστορία της Μακκαμπέας, μιας άσημης, φτωχής και άχρωμης κοπέλας, που ζει στο Ρίο ντε Τζανέιρο, μέσα από την οπτική ενός άντρα συγγραφέα. Πρόκειται για μια αρχετυπική ιστορία που φτάνει στην υπέρτατη απλότητα και υπαρξιακή ένταση. Όπως γράφει ο αφηγητής: «Στα χέρια μου βρίσκεται ένα πεπρωμένο, και μολοντούτο δεν νιώθω πως έχω την εξουσία να επινοώ ελεύθερα: ακολουθώ μια κρυφή μοιραία γραμμή. Υποχρεούμαι να αναζητήσω μια αλήθεια που με υπερβαίνει. Γιατί άραγε γράφω για μια νεαρή που ώς και η φτώχεια της είναι ξεστόλιστη; Ίσως γιατί σε αυτήν υπάρχει απομόνωση και, ακόμη, επειδή στη φτώχεια σώματος και πνεύματος αγγίζω την αγιότητα, εγώ που θέλω να αισθανθώ τα χνώτα του πέρα από εμένα. Μήπως και γίνω κάτι παραπάνω απ’ ό,τι είμαι, μια που είμαι τόσο λίγος.»

Η έκδοση συνοδεύεται από ένα κείμενο της Ελέν Σιξού, γραμμένο ειδικά για την Ώρα του αστεριού, και από εκτενές εργοβιογραφικό σημείωμα.

11.00