Βλέπετε 16–30 από 1170 αποτελέσματα

Λογοτεχνία

Νίκος Καζαντζάκης

«Κόλαση, Καθαρτήρι, Παράδεισος υπάρχουν μέσα μας, μυστική, φοβερή ανθρώπινη Τριάδα, κι όλο το τραγούδι του Δάντη είναι το ασκητικό, επίπονο ανέβασμα από το χτήνος στο Θεό. Κάθε άνθρωπος έχει εντός του όλες τις αμαρτίες κι όλες τις δυνατότητες να τις παλέψει και να τις υποτάξει, κι όλες τις ελπίδες, ανηφορίζοντας από σφαίρα σε σφαίρα, δηλαδή από άθλο σε άθλο, να σμίξει με το Θεό. Κολασμένος, Αγωνιστής, Λυτρωμένος, να τα τρία πατώματα του τέλειου ανθρώπου. Ένα από αυτά τα τρία να λείψει -και του Κολασμένου ακόμα, προπάντων του Κολασμένου-, ο άνθρωπος είναι μισερός».

Η “Θεία Κωμωδία” του Νίκου Καζαντζάκη είναι ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό, που ξεπερνά τα όρια της θρησκείας και της μεταφυσικής, για να γίνει ένας ύμνος στην ανθρώπινη αναζήτηση και στην αέναη πάλη για γνώση και ελευθερία. Με τολμηρό ύφος, έντονο λυρισμό και φιλοσοφική ενδοσκόπηση, ο Καζαντζάκης δεν ακολουθεί τον δρόμο του Δάντη, αλλά δημιουργεί το δικό του μονοπάτι, προσφέροντας μια νέα εκδοχή της μετά θάνατον περιπλάνησης.

27.75

Ξένη λογοτεχνία

Στο φάρο

Βιρτζίνια Γουλφ

Η κυρία Ράμζυ είπε στον Τζέιμς, τον εξάχρονο γιο της, πως, αν είναι καλός ο καιρός, θα πάνε αύριο εκδρομή στο Φάρο. Δεν θα είναι καλός ο καιρός, σχολίασε ο κύριος Ράμζυ, ο φιλόσοφος.
Παραθερίζουν στη νήσο Σκάυ, στη Σκωτία, στο εξοχικό τους – το αντρόγυνο με τα οχτώ παιδιά του. Έχουν και φιλοξενούμενους. Τον Τάνσλυ τον άθεο, που στη ζωή του τα κατάφερε χωρίς βοήθεια, και είναι θυμωμένος. Τον Ουίλλιαμ Μπανκς που σέβεται τον κύριο Ράμζυ, αλλά τον βλέπει και λίγο υποκριτάκο. Την Λίλυ Μπρίσκοου που θέλει να ζωγραφίζει, μα ακόμα δεν έχει παντρευτεί.

Δεν υπάρχει ευτυχία μεγαλύτερη απ’ το γάμο, σκέφτεται η κυρία Ράμζυ, και είναι βέβαιη πως οι κόρες της το καταλαβαίνουν αυτό. Ο κύριος Ράμζυ σκέφτεται πως απέτυχε. Δικαιούται να ξεκουραστεί; Θέλει συμπόνια.

Έξω δεν συμβαίνουν πολλά. Μέσα η ζωή βράζει. Ο χρόνος περνά.

18.80

Ξένη λογοτεχνία

Φαινότυποι

Πάουλο Σκοτ

Δύο αδέρφια, ίδιο αίμα – διαφορετικό χρώμα δέρματος. Ο Φεντερίκο «περνάει» για λευκός, ενώ ο Λορένσο είναι μαύρος. Το χρώμα τούς χωρίζει κοινωνικά. Ο πρώτος βασανίζεται από την ενοχή του προνομίου του κι ο δεύτερος σηκώνει σε όλη του τη ζωή το βάρος του ρατσισμού. Σε μια Βραζιλία όπου οι φυλετικές διακρίσεις είναι δομικό στοιχείο της κοινωνίας και οι φυλετικές ποσοστώσεις τη διχάζουν, ένα παλιό τραυματικό περιστατικό έρχεται στην επιφάνεια , ξύνοντας τις κρυμμένες πληγές του παρελθόντος.

Με αφήγηση τολμηρή και βαθιά ανθρώπινη, ο Σκοτ επιχειρεί μια συγκλονιστική διερεύνηση της έννοιας της φυλής, της ενοχής και των δεσμών αίματος. Ένα μυθιστόρημα που καθηλώνει και προβληματίζει από τον πολυβραβευμένο Πάουλο Σκοτ (γενν. Πόρτο Αλέγκρε, 1966). Υποψήφιο για το Booker 2022.

17.00

Ρόμπερτ Θόρογκουντ

Η ήσυχη επαρχιακή πόλη στις όχθες του Τάμεση έχει ξαναβρεί τους νωχελικούς ρυθμούς της, έναν χρόνο μετά τις τρεις δολοφονίες που τη συντάραξαν κι έγιναν η αιτία για να γνωριστούν και να συστήσουν τη Λέσχη Φόνων του Μάρλοου η Τζούντιθ, η Σούζι και η Μπεκς.

Το μόνο συναρπαστικό γεγονός στον ορίζοντα είναι ο επικείμενος γάμος ενός μεγαλόσχημου πολίτη του Μάρλοου, του σερ Πίτερ Μπέιλυ, με τη νοσοκόμα του. Την παραμονή, ο σερ Πίτερ οργανώνει δεξίωση στο επιβλητικό αρχοντικό του πάνω στον Τάμεση, όπου παρευρίσκονται και οι τρεις φίλες. Ένας φοβερός πάταγος θα τις οδηγήσει στον εντοπισμό του οικοδεσπότη, νεκρού, καταπλακωμένου από ένα βαρύ έπιπλο μέσα στο γραφείο του. Το γραφείο ήταν κλειδωμένο από μέσα και το κλειδί βρίσκεται στην τσέπη του θύματος, πράγμα που οδηγεί την αστυνομία στο να αποκλείσει το ενδεχόμενο της δολοφονικής ενέργειας. Η Τζούντιθ όμως διαφωνεί…

17.70

Τίτος Πατρίκιος

Όταν φτάσεις κάποτε ν’ ανακαλύψεις
πόσες ακόμα αυταπάτες συντηρούσες
όταν αναγκαστείς ν’ αναγνωρίσεις
κι εκείνα που δεν ήθελες να παραδεχτείς
όταν πέσει και το τελευταίο είδωλο
που πάνω του στήριζες την πίστη σου
τότε μπορεί ν’ αρχίσεις να μαθαίνεις
πόσο βαθιά πηγαίνουν, πόσο είναι σκοτεινές
οι ρίζες της καθεμιάς σου πράξης.

21.00

Τίτος Πατρίκιος

Οι χιονισμένες σκέπες
υπομένουνε καρτερικά
το αβάσταχτο
βάρος τ’ ουρανού.
Ένα σωρό ψυχές
άυλες γυμνές ψυχές
πλανιούνται παντού
κι ο βοριάς
τρυπάει ως τα κόκκαλα.
Κάτι άνθρωποι
με ψυχρές στολές
παγώνουν πιότερο την ατμόσφαιρα.

19.00

Ξένη λογοτεχνία

Η θύελλα που σπείραμε

Βανέσα Τσαν

Μαλάγια, υπό ιαπωνική Κατοχή, 1945. Η οικογένεια της Σέσιλι Αλκάνταρα διατρέχει τρομερό κίνδυνο: ο δεκαπεντάχρονος γιος της, Έιμπελ, έχει εξαφανιστεί, και η μικρή της κόρη, Τζάσμιν, πρέπει να κρύβεται στο υπόγειο, προκειμένου να μην καταλήξει σε κάποιον από τους λεγόμενους «σταθμούς ανακούφισης». Η μεγάλη της κόρη, Τζούτζουμπ, που δουλεύει σ’ ένα τεϊοποτείο όπου συχνάζουν μεθυσμένοι Ιάπωνες στρατιώτες, νιώθει όλο και πιο οργισμένη.

Η Σέσιλι γνωρίζει δύο πράγματα: πως για όλα αυτά ευθύνεται η ίδια. Και πως η οικογένειά της δεν πρέπει να μάθει ποτέ την αλήθεια.

21.10

Ξένη λογοτεχνία

In Memoriam

Άλις Γουίν

1914

Ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος αφανίζει χιλιάδες νέους και στις δυο πλευρές. Για τον Χένρι Γκοντ, τον Σίντνεϊ Έλγουντ και τους συμμαθητές τους ωστόσο, η βία της μάχης μοιάζει πολύ μακρινή. Νέα για ηρωικούς θανάτους φίλων που καταφθάνουν στο ειδυλλιακό τους οικοτροφείο στην έξοχη κάνουν απλά το μέτωπο πιο συναρπαστικό.

Ο κατά το ήμισυ Γερμανός Γκοντ, βέβαια, δίνει ήδη την προσωπική του μάχη με την έλξη που αισθάνεται για τον γοητευτικό Έλγουντ. Όταν λοιπόν οι δικοί του του ζητούν να καταταγεί για να γλιτώσουν την κατακραυγή, δεν διστάζει στιγμή· αντίθετα, νιώθει ανακουφισμένος που ξεφεύγει από τα βασανιστικά του συναισθήματα για τον καλύτερό του φίλο. Για κακή του τύχη ωστόσο, ο Έλγουντ βιάζεται να τον συνοδεύσει, ενώ σύντομα ακολουθούν και οι υπόλοιποι. Τώρα ο θάνατος τους περιβάλλει σε όλη του τη φρίκη και κανείς δεν γνωρίζει ποιος θα είναι ο επόμενος.

Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς: The Washington Post, NPR και The New Yorker.

19.90

Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα

Στις 16 Ιουλίου του 1990, η Λιλιάνα Ριβέρα Γκάρσα, η αδελφή μου, υπήρξε θύμα γυναικοκτονίας. Ήταν ένα κορίτσι 20 ετών, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής. Προσπαθούσε για χρόνια να τελειώσει τη σχέση της με έναν σύντροφο που δεν την άφηνε να φύγει. Λίγες βδομάδες πριν απ’ την τραγωδία, η Λιλιάνα πήρε μια οριστική απόφαση: Στην καρδιά του χειμώνα, ανακάλυπτε πως μέσα της, όπως ορθά είχε πει ο Αλμπέρ Καμύ, φύλαγε ένα αήττητο καλοκαίρι. Θα τον άφηνε. Η δική του απόφαση, όμως, ήταν πως εκείνη δεν θα είχε ζωή χωρίς αυτόν.

Όταν άνοιξα τις κούτες με τα πράγματα της αδελφής μου, η φωνή της ταξίδεψε στον χρόνο. Το βιβλίο αυτό είναι μια ανασκαφή στη ζωή μιας τολμηρής νέας γυναίκας, που στερήθηκε τη γλώσσα για να περιγράψει, να καταγγείλει και να πολεμήσει την έμφυλη βία. Γράφτηκε για να γιορτάσουμε τη ζωή της. Γιατί το μόνο που μπορεί να μεταβάλει το πένθος είναι η δικαιοσύνη: ούτε η συγχώρεση, ούτε η λήθη.

18.00

Ξένη λογοτεχνία

Μια γυναίκα

Σιμπίλα Αλεράμο

Να αγαπάς, να θυσιάζεσαι και να υποτάσσεσαι!
Αυτό ήταν το πεπρωμένο κάθε γυναίκας;

Όταν η παιδική της ηλικία σε μια παραθαλάσσια πόλη τελειώνει με δραματικό και βίαιο τρόπο, η ανώνυμη αφηγήτρια αυτού του φλογερού αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος ανακαλύπτει συγκλονισμένη τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, στην Ιταλία, στην αυγή του 20ού αιώνα. Καθώς αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η δική της δυστυχία δεν διαφέρει από τη δυστυχία της μητέρας της και κάθε γυναίκας γύρω της, επαναστατεί κι αποφασίζει να ξεφύγει από τη μοίρα της. Με θάρρος και οργή, πολύ μπροστά από την εποχή της, η Σιμπίλα Αλεράμο υπογράφει το πρώτο φεμινιστικό έργο της Ιταλίας και έργο-ορόσημο στην ευρωπαϊκή φεμινιστική λογοτεχνία. Μαζί με τη θέση της γυναίκας, η Αλεράμο δίνει μια καλειδοσκοπική εικόνα της Ιταλίας εκείνης της εποχής – τη φρενήρη εκβιομηχάνιση του Βορρά, τη μιζέρια και την εγκατάλειψη του Νότου, την πολιτική και λογοτεχνική ζωή της χώρας· όλα σε ένα δραματικό φόντο που πολύ ορθά ο Λουίτζι Πιραντέλο περιγράφει ως «δυσάρεστο και δυνατό».

Ένα βιβλίο που άλλοι το αντιμετώπισαν σαν σκάνδαλο και άλλοι βρήκαν σ’ αυτό, επιτέλους, τη φωνή τους για πρώτη φορά.

14.35

Χάρρυ Σάξον

Ο Τηλέμαχος, ένας επιτυχημένος συγγραφέας παιδικών βιβλίων, ζει ευτυχισμένος με τη σύντροφό του σε ένα διαμέρισμα στον Πεντάλοφο της Σαββάνα. Μια μέρα όμως, ένα τηλεφώνημα θα φέρει τα πάνω-κάτω, καθώς ο εκδοτικός οίκος που ο Τηλέμαχος συνεργάζεται, θα του αναθέσει να γράψει ένα βιβλίο για εκείνον, για τη ζωή του και τη φυλομετάβασή του.

Ο Τηλέμαχος θα πρέπει να βουτήξει σε έναν ωκεανό οδυνηρών αναμνήσεων και να παλέψει ξανά με τα φαντάσματα του παρελθόντός του προκειμένου να τα καταφέρει.

15.95

Ξένη λογοτεχνία

Τι ωραίο πλιάτσικο

Τζόναθαν Κόου

Τη Βρετανία που ανέδειξε τη Μάργκαρετ Θάτσερ ως σύμβολο ενός συλλογικού κακού χαρακτήρα, περιγράφει ο Κόου.

Το «Τι ωραίο πλιάτσικο!» περιλαμβάνει μια σειρά από βρετανικές εικόνες και στερεότυπα – για να τα παραμορφώσει και να τα εξωθήσει στο γελοίο: τις μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες που σπαράζονται αναίμακτα (ή αιματηρά), τις εκκεντρικές γριές, τα στοιχειωμένα αρχοντικά, ολόκληρο το γκραν γκινιόλ της αστικής τάξης, σ’ ένα βασίλειο κάθε άλλο παρά ενωμένο, […] όπου “κατεστημένο” είναι η αδυσώπητη οικονομική εξουσία.

Διαβάζοντας τον Κόου, θυμάται κανείς μια φράση από την Μύριελ Σπαρκ: “Τότε, πριν από πολύ καιρό, το 1945, όλοι οι καλοί άνθρωποι στη Βρετανία ήταν φτωχοί…”. Αυτό υποστηρίζει ο Κόου: οι καλοί του άνθρωποι είναι φτωχοί, ευπαθείς και έκπληκτοι. (ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, από το επίμετρο της έκδοσης)

[…] Όσον αφορά την πληγείσα υπερηφάνεια της βρετανικής άρχουσας τάξης, η Σώτη Τριανταφύλλου στο επίμετρο του μυθιστορήματος του Κόου δίνει μια γλαφυρή περιγραφή των περιπετειών της μετά τη δεκαετία του 1960, όταν “ξαφνικά οι βαθυστόχαστοι Βρετανοί αποικιοκράτες παρουσιάζονταν ως κωμικοί γέροι με κάσκες και βερμούδες, και οι σοβαρές Αγγλίδες κυρίες ως ανέραστες γεροντοκόρες με τσιριχτές φωνές και κραυγαλέα καπελίνα”. Στο μυθιστόρημα του Κόου έχουμε και πάλι τα βρετανικά στερεότυπα τα οποία εξωθούνται στην υπερβολή και στο γελοίο, αλλά αυτή τη φορά η άρχουσα τάξη δεν είναι περιθωριοποιημένη, ούτε άκακη. Οι σνομπ της Βρετανίας δεν είναι απλώς εκκεντρικοί ή γραφικοί, αλλά είναι στυγνοί εκμεταλλευτές. Πλάσματα διεφθαρμένα πίσω από μια βιτρίνα ευγενείας. Το αποτέλεσμα είναι κωμικό και ο Κόου το εκμεταλλεύεται στο έπακρον, με μια αποτελεσματικότητα άξια των καταβολών του.

Ο Κόου παραθέτει στο τέλος τις βασικές πηγές του έργου του, μια βιβλιογραφία αρκετά ευρεία. Είναι εμφανές ότι πρόκειται για ένα λογοτέχνη που δεν βασίζεται απλώς στο αισθητήριό του ή στο ταλέντο του, αλλά σε ικανές αποσκευές γνωσιολογικού περιεχομένου. Έχοντας και ο ίδιος μια πολύ σικ ανατροφή, με σπουδές στα μεγάλα βρετανικά πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και του Γουόρικ, είναι κομμάτι αυτής της βρετανικής κοινωνίας που σατιρίζει. Εκ των έσω γίνονται οι καλύτερες ανατροπές.

25.00

Ξένη λογοτεχνία

Ο πετρίτης

Τζων Άλεν Μπέικερ

«Δεν υπάρχει τίποτα τρομερότερο για ένα άγριο πλάσμα —ούτε ο ­πόνος, ούτε ο θάνατος— από το φόβο του ανθρώπου. Ένα κηλιδοβούτι, βουτηγμένο στα πετρέλαια, ελεεινό, ακόμα κι αν μπορεί μόνο το κεφάλι του να κουνήσει, θα προσπαθήσει να τραβηχτεί με το ράμφος του και να πέσει απ’ την άλλη μεριά του αναχώματος, αν απλώσεις το χέρι να το πιάσεις, κι ας επιπλέει σαν ξερό κούτσουρο στα νερά της πλημμυρίδας. Ένα δηλητηριασμένο κοράκι που χάσκει και χτυπιέται ανήμπορο στα χορτάρια βγάζοντας κίτρινους αφρούς απ’ το λαιμό του, θα ριχτεί ξανά και ξανά στον τοίχο του αέρα έτσι και προσπαθήσεις να το τσακώσεις. Ένα κουνέλι, πρησμένο και άθλιο από τη μυξωμάτωση, ένας μικρός σφυγμός όλο κι όλο που χτυπάει μέσα σ’ ένα σακούλι από κόκκαλα και γούνα, θα νιώσει τη δόνηση απ’ τα βήματά σου και θα σε αναζητήσει με μάτια γουρλωμένα και τυφλά. Κι ύστερα θα συρθεί σε κάποιο θάμνο, τρέμοντας από φόβο. Εμείς είμαστε οι φονιάδες. Ζέχνουμε θάνατο. Κουβαλάμε την αποφορά του. Κολλάει επάνω μας σαν παγετός. Αδύνατον να τον διώξουμε».

Ένας νεαρός άντρας τριγυρίζει καθημερινά για μήνες, μόνος, στους υδροβιότοπους της ανατολικής Αγγλίας. Παρατηρεί εμμονικά ένα γεράκι, τον πετρίτη. Να κυνηγά, να σκοτώνει, να τρώει, να παίζει, να κάνει μπάνιο. Τον θαυμάζει, αυτόν τον απαράμιλλο θηρευτή, το ταχύτερο πλάσμα στον κόσμο, που εξαιτίας του ανθρώπου κινδυνεύει να χαθεί από το πρόσωπο της γης. Τον ακολουθεί αδιάκοπα, καταγράφοντας εκστατικά τις κινήσεις του.

Κλασικό έργο της φυσιογραφικής γραμματείας, ο Πετρίτης παρουσιάζει έναν διαφορετικό τρόπο να βλέπουμε· μια οπτική που μόνο με την άνευ όρων υποταγή του θεατή στο αντικείμενο της παρατήρησής του μπορεί να κερδηθεί. Ταυτόχρονα, αποτελεί ένα ανυπέρβλητο κείμενο πάνω στην ίδια τη γλώσσα και στο πώς οι λέξεις μπορούν να αντεπεξέλθουν στη δυσκολότερη αποστολή: να μιλήσουν για «αυτό που όντως υπάρχει».

20.00

Αλλαίν Γκλύκος

Ο Νίκος Καζαντζάκης ανήκει στους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια, θεατρικά, τα έργα του μεταφράστηκαν σε όλο τον κόσμο, έγιναν βραβευμένες ταινίες, όπως το Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο τελευταίος πειρασμός.

Ο Καζαντζάκης διασταυρώθηκε πολλές φορές με την Ιστορία. Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Πνεύμα ανήσυχο, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, από την Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Αγγλία, ως τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή, την Ιαπωνία και την Κίνα, και συνάντησε προσωπικότητες όπως ο Παναΐτ Ιστράτι, ο Μαξίμ Γκόρκι, ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι και ο Κινέζος ηγέτης Τσου Εν Λάι.

Ο Allain Glykos και ο Antonin, στον δεύτερο τόμο του έργου τους, παρακολουθούν το ταξίδι αυτού του ανήσυχου Κρητικού μέσα στον πολύβουο κόσμο. Ο Allain Glykos γεννήθηκε στο Μπορντώ το 1948.
Ο Antonin γεννήθηκε στο Σεντ-Ετιέν το 1986.
Μαζί έχουν δημιουργήσει επίσης τα έργα Manolis, το 2013 (στα ελληνικά Μανώλης, Εκδόσεις Μικρός Ήρως, 2022), και Gilets de sauvetage, το 2018.

17.70

Αλλαίν Γκλύκος

Ο Νίκος Καζαντζάκης ανήκει στους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη το 1883, και η νεότητά του σημαδεύτηκε από τον αγώνα των συμπατριωτών του για ελευθερία. Πνεύμα ανήσυχο, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, υπήρξε μαθητής του Μπερξόν και επηρεάστηκε βαθιά από τη φιλοσοφία του Νίτσε, γοητεύτηκε εξίσου από τον Χριστό, τον Βούδα και τον Λένιν.

Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια, θεατρικά, τα έργα του μεταφράστηκαν σε όλο τον κόσμο, έγιναν βραβευμένες ταινίες, όπως το Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο τελευταίος πειρασμός. Προσωπικότητα πολύπλευρη, με πολλές αντιφάσεις, ο Καζαντζάκης κέρδισε την εκτίμηση του Αλμπέρ Καμύ και του Αϊνστάιν, υπήρξε φίλος του Άλμπερτ Σβάιτσερ και συγκρούστηκε θαρραλέα με τον συντηρητισμό της εποχής του. Αφιέρωσε τη ζωή του στον «ανήφορο», τον αγώνα για πνευματική ανάταση, κρατώντας πάντα μια ζωτική σύνδεση με την κρητική γη και παλεύοντας για κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο Allain Glykos γεννήθηκε στο Μπορντώ το 1948.
Ο Antonin γεννήθηκε στο Σεντ-Ετιέν το 1986.
Μαζί έχουν δημιουργήσει επίσης τα έργα Manolis, το 2013 (στα ελληνικά Μανώλης, Εκδόσεις Μικρός Ήρως, 2022), και Gilets de sauvetage, το 2018.

17.70