Ξένη λογοτεχνία
Προς το τέλος της ζωής του και κατά παράβαση των συνηθειών του, ο Τζωρτζ Στάινερ δέχτηκε να παραχωρήσει μια σειρά συνεντεύξεων στη διακεκριμένη Γαλλίδα δημοσιογράφο Λωρ Αντλέρ.
Οι συζητήσεις τους περιέλαβαν σχεδόν όλα τα θέματα που απασχόλησαν τον Στάινερ στη μακρόχρονη πνευματική του περιπλάνηση: τη μοίρα του εβραϊσμού, τη σημασία των κλασικών κειμένων, το μυστήριο της ανθρώπινης δημιουργικότητας.
Συναισθηματικός, διαυγής και χωρίς κανένα φόβο πια, ο Τζωρτζ Στάινερ μιλά για τη ζωή του, από τα παιδικά του χρόνια στο Παρίσι, την εξορία και τις σπουδές στην Αμερική, μέχρι τη μετακόμισή του στο Πρίνστον και κατόπιν την επιστροφή του στην Ευρώπη. Ο Στάινερ δίνει απαντήσεις, ενώ δεν παύει να θέτει ερωτήματα, συχνά προκλητικά, για το «μακρύ Σάββατο» της ανθρώπινης ύπαρξης, την ατέρμονη προσμονή, τον τρόμο της ματαιότητας και την αβέβαιη λύτρωση.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται τόσο σαν πανόραμα ενός πνευματικού σύμπαντος και εισαγωγή στη σκέψη ενός μεγάλου στοχαστή του 20ού αιώνα, όσο και σαν επίλογος μιας ζωής αφιερωμένης στις ιδέες, στα κείμενα, στα γράμματα.
Ξένη λογοτεχνία
Ένα αγόρι μετακομίζει από το χωριό του σε μια μικρή πόλη του γαλλικού Βορρά για να φοιτήσει στο λύκειο. Στην προσπάθειά του να ενσωματωθεί στο νέο περιβάλλον και να κόψει οριστικά τους δεσμούς με το παρελθόν, είναι αναγκασμένος να μάθει από την αρχή, με πολύ κόπο και αυτοθυσία, κάθε πτυχή της πραγματικότητας. Όμως η διαρκής επανεπινόηση του εαυτού και η εσωτερική ορμή της αλλαγής τον ωθούν και πάλι σε ρήξη με το καινούργιο πλαίσιο, που αποδεικνύεται εξίσου ασφυκτικό με το παλιό.
Ο Εντουάρ Λουί σε μια βαθιά προσωπική και συγκινητική αφήγηση, αναμειγνύοντας κριτική και νοσταλγία, εξιστορεί τα στάδια που περνάει κανείς για να μεταμορφώσει τον εαυτό του ολοκληρωτικά, σκάβοντας βαθιά μέσα στο δικό του βίωμα της αλλαγής, για να ανασύρει τη συλλογική εμπειρία.
Ξένη λογοτεχνία
Τα βιβλία έχουν τις δικές τους ζωές, σαν τα παιδιά όταν µεγαλώνουν. Όταν κάνω αναγνώσεις, όλοι θέλουν να ακούσουν αποσπάσµατα από το Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου , κάτι που δεν µου ζητούσαν πέντε ή δέκα χρόνια πριν. Υποτίθεται ότι είναι το καλύτερό µου βιβλίο – έτσι λένε. Από πολλές απόψεις δε είναι το λιγότερο εµπορικό µου βιβλίο. Έγιναν τόσα απρόοπτα στη διάρκεια του ταξιδιού: έτυχε να είναι η περίοδος που οι Τούρκοι πολεµούσαν τους Κούρδους και το PKK, στο Λίβανο είχε µόλις τελειώσει ο πόλεµος κι είχε αρχίσει η ανοικοδόµηση, στη Συρία περίµεναν να πεθάνει ο Άσαντ. Παντού συνέβαινε κάτι κι είχαν όλα σχέση µε τον χριστιανισµό, ήταν απίστευτες οι συγκυρίες.
Από συνέντευξη του συγγραφέα στη Lifo
Την άνοιξη του έτους 578 µ.Χ., αν καθόσουν σε έναν βράχο ψηλά πάνω από τη Βηθλεέµ, ίσως κατάφερνες να διακρίνεις δύο φιγούρες να προβάλλουν, µε τα ραβδιά τους στο χέρι, από την πύλη της µεγάλης µονής του Αγίου Θεοδοσίου στην έρηµο. Οι δυο τους θα κατευθύνονταν νοτιοδυτικά µέσα από την έρηµη γη της Ιουδαίας, προς το εξαιρετικά πλούσιο, κοσµοπολίτικο λιµάνι της Αλεξάνδρειας. Ήταν η αρχή ενός εκπληκτικού ταξιδιού που θα οδηγούσε τον Ιωάννη Μόσχο και τον µαθητή του, τον Σωφρόνιο τον Σοφιστή, σε µια πορεία κατά µήκος ολόκληρου του ανατολικού βυζαντινού κόσµου. Στόχος τους ήταν να συλλέξουν τη σοφία των πατέρων της ερήµου, των σοφών και των µυστών της βυζαντινής Ανατολής, προτού ο εύθραυστος κόσµος τους καταρρεύσει και εξαφανιστεί. Το αποτέλεσµα είναι το Λειµωνάριο , το βιβλίο που έχω µπροστά µου. Αν σήµερα, στη Δύση, θεωρείται ένα µάλλον άγνωστο κείµενο, πριν από χίλια χρόνια ήταν ένα από τα πιο δηµοφιλή βιβλία ολόκληρης της σπουδαίας βυζαντινής γραµµατείας.
Ξένη λογοτεχνία
Από τη συγγραφέα του κλασικού Λίγη ζωή, ένα τολμηρό, έξοχο μυθιστόρημα που εκτείνεται σε τρεις αιώνες και τρεις διαφορετικές εκδοχές του αμερικανικού πειράματος, για τους εραστές, την οικογένεια, την απώλεια και την άπιαστη υπόσχεση της ουτοπίας.
Διαθέσιμο για παραγγελία από 27.10
Ξένη λογοτεχνία
Υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του εικοστού αιώνα. Σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, μαχητικός διανοούμενος αλλά και αντισυμβατικός άνθρωπος (ο γάμος του με τη Μέριλιν Μονρόε ακόμα απασχολεί τα μίντια), ο Άρθουρ Μίλερ έγραψε και λίγα αλλά εξαιρετικά διηγήματα. Η συλλογή αυτή, που εκδόθηκε μετά θάνατον, περιλαμβάνει τα έξι τελευταία διηγήματα που ο ίδιος δεν πρόλαβε να εκδώσει και θεωρούνται η αρτιότερη συνεισφορά του στον πεζό λόγο.
Από το Μπουλντόγκ (που αναφέρεται στα σεξουαλικά σκιρτήματα ενός έφηβου) ως το Αποστακτήριο Τερεβινθίνης (στο οποίο αναρωτιέται για την επιρροή της πολιτικής στη ζωή μας) ο Μίλερ στήνει όπως πάντα χαρακτήρες ζωντανούς, με αίμα και σάρκα, αποδεικνύοντας ότι η ικανότητα που επέδειξε στα θεατρικά του αριστουργήματα εύκολα μεταφέρονται από το σανίδι στον περιορισμένο χώρο ενός διηγήματος.
Ξένη λογοτεχνία
Η ζωή στις μικρές αλλά ανθεκτικές κοινότητες των Ιννού του βορειοανατολικού Κεμπέκ ξετυλίγεται με τρόπο ποιητικό και σπαρακτικό. Ο κόσμος των νομάδων, των κυνηγών και των ψαράδων, η άρρηκτη σύνδεση με το φυσικό περιβάλλον και ο δρόμος της παράδοσης που δελεάζει και τρομοκρατεί· η σκληρή πραγματικότητα της επαφής με τους Λευκούς, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, οι μανάδες και τα παιδιά.
Μια στοχαστική και πεισματικά αξιοπρεπής αποτύπωση της ζωής των Πρώτων Εθνών του Καναδά από μια σημαντική νέα φωνή της λογοτεχνίας των Ιννού.
Ξένη λογοτεχνία
Στις 5 Σεπτεμβρίου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, καλούν από το Δελτίο Θανάτου τον Ματέο Τόρεζ και τον Ρούφους Εμετέριο για να τους αναγγείλουν ότι έφτασε η μοιραία μέρα.
Ο Ματέο και ο Ρούφους είναι εντελώς άγνωστοι, αλλά, για διαφορετικούς λόγους, και οι δύο θέλουν να κάνουν έναν νέο φίλο.
Έχουν μόνο είκοσι τέσσερις ώρες.
Μέσα από την εφαρμογή Ο Τελευταίος Φίλος, ο Ρούφους και ο Ματέο πρόκειται να συναντηθούν για την τελευταία μεγάλη περιπέτεια· να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή μέσα σε μια μέρα…
Μια ιστορία που υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς θάνατο, αγάπη χωρίς απώλεια και ότι είναι δυνατόν να αλλάξει αναπάντεχα όλος ο κόσμος μας.
Ξένη λογοτεχνία
Είμαι γυναίκα. Χαίρομαι που είμαι γυναίκα. Δεν παραπονιέμαι. Δεν λυπάμαι. Δεν μου λείπει κάτι. Αλλά ούτε και μου περισσεύει. Γι’ αυτά θέλω να μιλήσω. […] Στον κόσμο απ’ όπου προέρχομαι θεωρούσαμε αυτομάτως ότι οι υποσχέσεις της ζωής προορίζονται για τους άλλους. Η ματαίωση ήταν ο κανόνας.
Ξένη λογοτεχνία
Πώς μεγαλώνει ένα παιδί στο Ιράν στα δύσκολα χρόνια της ανατροπής του Σάχη, της ισλαμικής επανάστασης και του πολέμου του Ιράν – Ιράκ. Η Μαργιάν Σατραπί αφηγείται τα παιδικά της χρόνια και ταυτόχρονα μια ταραγμένη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της πανάρχαιης χώρας της μέσα από την καθημερινότητα και την ασυνήθιστη ιστορία της οικογένειάς της.
Η καταπίεση των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών, η εντυπωσιακή αντίθεση δημοσίου και ιδιωτικού βίου, η πανανθρώπινη δίψα για ελευθερία, ειρήνη και δημοκρατία με τα μάτια μιας αξιολάτρευτης πιτσιρίκας, δοσμένα με χιούμορ, συγκίνηση και τρυφερότητα.
Ξένη λογοτεχνία
Εννέα γυναίκες από το Ιράν, από τρεις γενιές, μιλούν για άντρες, έρωτες και σεξ, γύρω από το σαμοβάρι.
Πίνοντας τσάι, μοιράζονται μυστικά και αγωνίες, διηγούνται ιστορίες για την αγάπη, την προδοσία, τις προκαταλήψεις.
Άλλοτε τρυφερές κι αστείες, άλλοτε πικρές και σκληρές, όπως οι ιστορίες των γυναικών σ’ όλο τον κόσμο.
Ξένη λογοτεχνία
Επιλογή κειμένων από το πλούσιο δοκιμιακό έργο του Orwell. Τα κείμενα επικεντρώνονται κυρίως στη λογοτεχνία, την πολιτική και τη σχέση αυτών. Με το μοναδικό ύφος του συγγραφέα που τον ξεχώρισε από τους ομότεχνούς του κατανοούμε τη σκέψη και τις απόψεις του πάνω σε σημαντικά θέματα της εποχής του.
Ξένη λογοτεχνία
Ελάχιστα μυθιστορήματα έφτασαν ποτέ να συμβολίσουν μια ολόκληρη εποχή. Και το πιο εντυπωσιακό από αυτά, είναι το πιο πολυσυζητημένο αμερικανικό βιβλίο του 20ού αιώνα. Από το 1939 που πρωτοεκδόθηκε, έχει κυκλοφορήσει σε εκατοντάδες εκατομμύρια αντίτυπα και έχει μεταφραστεί και ξαναμεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες.
Η εποχή είναι η δεκαετία του ’30, το μεγάλο κραχ, η αρχετυπική οικονομική κρίση που εντυπώθηκε με τρόμο στο συλλογικό φαντασιακό. Και ο λογοτέχνης που την περιέγραψε και την εξήγησε τόσο δυνατά και τόσο καθαρά, ώστε το έργο του θα μείνει για πάντα στην ιστορία, είναι ο Τζον Στάινμπεκ, με τα Σταφύλια της οργής.
Η ιστορία μιας από τις χιλιάδες οικογένειες του αμερικανικού Νότου που έχασαν τα πάντα, εν μέσω της μεγάλης ύφεσης, όταν καταστράφηκαν οι σοδειές τους από την παρατεταμένη ξηρασία και από τους θυελλώδεις ανέμους. Με τα λιγοστά υπάρχοντά τους φορτωμένα σε ένα σαραβαλιασμένο φορτηγάκι ταξιδεύουν προς τη Γη της Επαγγελίας, την Καλιφόρνια, ελπίζοντας να βρουν δουλειά και ψωμί. Μα ακόμα και όταν φτάνουν στον προορισμό τους, δεν αργούν να αντιληφθούν ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως είχαν ελπίσει.
Τα Σταφύλια της οργής είναι ένας ύμνος στον άνθρωπο και στην ανθρωπιά, στη δύναμη της οικογένειας, στη μάχη για τον επιούσιο, στις μικρές πράξεις καλοσύνης των ανθρώπων.
Ίσως πιο πολύ από κάθε άλλο βιβλίο, τούτο δω αποδεικνύει πως η μεγάλη λογοτεχνία δεν είναι ανάγκη να ‘ναι ένας ερμητικός γρίφος, μα μπορεί με συγκλονιστικά άμεσες λέξεις και εικόνες να δονήσει την ψυχή κάθε ανθρώπου.