Ξένη λογοτεχνία
«Δεν βρίσκουμε ευχαρίστηση στα ταξίδια. Θα έλεγα μάλλον ότι πρόκειται για ασκητικό τρόπο ζωής. Ταξιδεύουμε για την καλλιέργειά μας, εάν, λέγοντας καλλιέργεια, εννοούμε την εξάσκηση της πιο ενδόμυχης αίσθησής μας, της αίσθησης δηλαδή της αιωνιότητας» έλεγε ο Αλμπέρ Καμύ για τα ταξίδια, όντας ο πιο φιλοσοφημένος περιηγητής διαφορετικών τόπων και συνειδήσεων.
Έχοντας ταξιδέψει σε διαφορετικές ηπείρους και με άλλες ιδιότητες, μπορούσε να διαχωρίσει τη λογική της επεξεργασίας του δημοσιογραφικού βλέμματος από αυτήν του συγγραφέα, κάτι που φαίνεται από τη διαφορά που χαρακτηρίζει το ύφος των καταχωρίσεων στα περίφημα Σημειωματάριά του, απ’ όπου προέρχονται τα αποσπάσματα αυτού του βιβλίου.
Ειδικά στο ταξίδι του στη Βόρεια Αμερική, την οποία επισκέπτεται αρχικά ως δημοσιογράφος από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο, δύο χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1946, και τρία χρόνια αργότερα, από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο του 1949, η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι εντελώς διαφορετική.
Ο Καμί εντυπωσιάζεται από τη ριζική διαφορά που έχει η Αμερική από την Ευρώπη, την οποία ενίοτε καταγράφει όλο θαυμασμό, ενώ αντιθέτως φαίνεται αρκετά καχύποπτος με την υπερβολή που διαπερνά όχι μόνο τα κτίρια αλλά και τις αντιδράσεις. Στη Νότια Αμερική οι συνθήκες είναι άλλες, καθώς την επισκέπτεται όντας πλέον ο γνωστός και καταξιωμένος Γάλλος συγγραφέας. Μόνο που εκεί τον περιμένει άλλη μια κρίση φυματίωσης, που αλλάζει άρδην τις ήδη αυστηρές προσλαμβάνουσές του αναφορικά με τον περιβάλλοντα κόσμο.
Ξένη λογοτεχνία
Αν έχετε γοητευτεί από την εξαίσια σειρά «Babylon Berlin» με την ατμόσφαιρα του Βερολίνου του Μεσοπολέμου, τα κουστούμια και τα μέρη με την αρ νουβό αισθητική, σκοτεινά και ιδανικά για ένα αστυνομικό της εποχής, τότε αυτό είναι το βιβλίο σας.
Εξάλλου, στις περιπέτειες του αστυνόμου Γκέρεον Ρατ βασίστηκε η σειρά που έχει αποκτήσει ήδη το δικό της φανατικό κοινό. Η ιστορική έρευνα που έχει φέρει εις πέρας ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας είναι εξίσου θαυμαστή με την ικανότητά του να ανατέμνει κόσμους ξεχασμένους, αλλά καθόλα ολοζώντανους.
Για την ακρίβεια, το Βερολίνο περιγράφεται με ενάργεια από έναν συγγραφέα που δεν ξεχνά ότι πρώτη του μέριμνα είναι να φέρει εις πέρας μια σειρά αστυνομικών υποθέσεων‒ διόλου τυχαίος ο τίτλος, αφού στη βερολινέζικη αστυνομική αργκό «βρεγμένο ψάρι» σημαίνει «ανεξιχνίαστη υπόθεση», ενώ πρωταγωνιστής είναι πάντα ο φιλόδοξος αστυνομικός, ο οποίος θα πρωταγωνιστήσει και στα επόμενα βιβλία του Kutscher, Γκέρεον Ρατ, που έχει έρθει στο Βερολίνο για να εξιχνιάσει όχι μόνο ένα συγκεκριμένο έγκλημα αλλά και ένα κύκλωμα δοσίλογων, παρακρατικών, ναζί σε άνοδο και κομμουνιστών κατασκόπων, εμπλεκόμενων σε δολοπλοκίες και εμπορία όπλων, σε ένα σκηνικό που επέτρεψε στη βία να πάρει κεφάλι και στους πρωταγωνιστές να γίνουν μαρτυρικοί ήρωες της αρχής του τέλους της πολύπαθης Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Ξένη λογοτεχνία
Σε μια αιματηρή ιστορία που κρύβει πολλούς θανάτους, συγκρούσεις και αδικίες, τα πράγματα δεν είναι ποτέ μονοσήμαντα: όσο κι αν η πλευρά των εξοντωμένων από τη βία και την ισοπεδωτική κυριαρχία των Άγγλων, Ιρλανδών, μοιάζει να έχει το δίκιο με το μέρος της, η μακρόχρονη ιστορία του IRA εμπλέκει ιστορίες, οι οποίες ενδεχομένως να είναι άγνωστες ακόμα και στους ίδιους του κατοίκους της πολλαπλά ταλανισμένης Βόρειας Ιρλανδίας. Άλλωστε, και ο μεταξύ τους εμφύλιος ακόμα δεν έχει στεγνώσει από το άφθονο αίμα που εξακολουθεί να χύνεται στους δρόμους του Μπέλφαστ, παρότι οι αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα σε Ενωτικούς, Προτεστάντες και αγγλικό στρατό τερματίστηκαν επίσημα το 1998.
Το βασισμένο σε πολυετή έρευνα βιβλίο του πολυβραβευμένου συγγραφέα, σεναριογράφου και δημοσιογράφου διαβάζεται με κομμένη την ανάσα, καθώς αρχίζει να ξεδιπλώνει όλο το χρονικό ενός άτεγκτου πολέμου, εκατέρωθεν προδοσιών και άκυρων κατηγοριών στην καρδιά του IRA. Εστιάζοντας στην περίπτωση της απαγωγής της Τζιν Μακόνβιλ από τους μαχητές του IRA με την κατηγορία ότι λειτουργούσε ως διπλή πράκτορας, το βιβλίο παράλληλα αποκαλύπτει την περίπτωση της εικονιζόμενης στο εξώφυλλο Ντολούρς Πράις, η οποία, παρότι είχε εμπλακεί ενεργά στον ένοπλο αγώνα και φυλακίστηκε, άλλαξε στάση και μίλησε για πολλές μελανές πτυχές του αγώνα, ενώ, φυσικά, δεν παραλείπει να αποκαλύψει και τον ρόλο του άλλοτε παντοδύναμου ηγέτη των Ιρλανδών Τζέρι Άνταμς.
Πρόκειται για το χρονικό μιας συγκλονιστικής υπόθεσης, που διαβάζεται ως σημαντικό ιστορικό, ως καταιγιστικό μυθιστόρημα αλλά και ως πολιτικό θρίλερ με απτά, πραγματικά πρόσωπα και αφηγηματικά υλικά.
Ξένη λογοτεχνία
Παραπέμποντας άμεσα στο Και τώρα ανθρωπάκο; του Χανς Φάλαντα, το σπαρακτικό βιβλίο του Boschwitz είναι ένα από πρώτο χέρι γραμμένο χρονογράφημα της ζωής του Βερολίνου του Μεσοπολέμου, μεταποιημένο σε υψηλό μυθιστόρημα. Η αμεσότητα της γραφής, ο ασθματικός τρόπος μαζί και ο ρυθμός, που επιταχύνεται όσο προχωράει η αφήγηση και όσο η απόγνωση μεγαλώνει, είναι από τα κεντρικά χαρακτηριστικά ενός μυθιστορήματος που τείνει πια να θεωρείται κλασικό.
Παρότι το βιβλίο που ανέδειξε τον νεαρό Boschwitz ‒που δεν πρόλαβε να μας χαρίσει πολλά αριστουργήματα, αφού έφυγε από τη ζωή πριν καν συμπληρώσει τα είκοσι επτά‒ ήταν ο Ταξιδιώτης, το άγνωστο επί σειρά ετών μυθιστόρημα Άνθρωποι στο περιθώριο είναι αυτό που τον καταξίωσε στις αναγνωστικές συνειδήσεις, αφού προδιαγράφει με τον πιο σπαρακτικά εναργή τρόπο το κακό, τη βία και την απόγνωση ακριβώς εκεί απ’ όπου άρχισε να εκπορεύεται.
Έτσι, όλοι οι πρωταγωνιστές εμφανίζονται απεγνωσμένα θύματα της οικονομικής κρίσης, που άλλους τους βουλιάζει στο ποτό και στην απελπισία, άλλες τις καθιστά αναγκαστικά πόρνες για να ζήσουν, άλλους τους οδηγεί στην τρέλα. Όλοι αυτοί συναντιούνται τα βράδια στον «Χαρούμενο Κυνηγό», εκεί όπου ένα βράδυ η γυναίκα του τυφλού Ζόκενμπεργκ χορεύει με τον Γκρίσμαν, ο οποίος δείχνει να αγνοεί την οργή του απατημένου συζύγου. Τ
ο κακό δεν αργεί να γίνει, αλλά είναι απλώς ένα ακόμα ενσταντανέ σε ένα ζοφερό σκηνικό που δεν θυμίζει καθόλου τις ανέμελες στιγμές του ερωτικού Βερολίνου της διασκέδασης και των καμπαρέ αλλά το καθαρτήριο μιας κόλασης που είχε αρχίσει μόλις να καίει με τη φλόγα της.
Ξένη λογοτεχνία
Το λάτρεψαν στην Αγγλία, το οικειοποιήθηκαν στη Σκωτία, το επαίνεσαν στην Αμερική. Ο λόγος για το δυναμικό ντεμπούτο του Σκωτσέζου Άλαν Τρότερ, ο οποίος αποφάσισε να αποτίσει τον δικό του φόρο τιμής στο hard-boiled μυθιστόρημα, επαναπροσδιορίζοντας το είδος με ζόρικες, μεταμοντέρνες πινελιές.
Στον πυρήνα του βιβλίου δεσπόζει η κλασική ιστορία με τον μπράβο Μποξ, έναν freelance γκάνγκστερ, που συνεργάζεται με έναν απεχθή επαγγελματία με το όνομα «______» (ναι, αυτό είναι το όνομά του!). Και οι δύο εμπλέκονται σε μια σειρά από ανεκδιήγητες καταστάσεις που συνδυάζουν το γκροτέσκο με τη βία αλλά και το χιούμορ.
Η ατμόσφαιρα, που παραπέμπει στο κλίμα της δεκαετίας του ’50, δίνει άλλη ένταση και πνοή σε ένα μυθιστόρημα που χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως απολαυστικό αλλά και άκρως μπεκετικό. Όπως είπε η δαιμόνια συγγραφέας Ντέιζι Τζόνσον, «ο Μπράβος εμφανίζεται σαν εκείνες τις σειρές με τις μπάμπουσκες, η καθεμία όλο και πιο μπεκετική, πιο καλοκουρδισμένη και πιο υπέροχη από την προηγούμενη» ή, όπως έγραψε η «Guardian», ο Τσάντλερ, ο Καμί, ο Ντικ και η Χάισμιθ ενώνονται σε ένα εξαιρετικά φρέσκο μυθιστόρημα. Ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι.
Ξένη λογοτεχνία
Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του καλύτερου φίλου και μέντορά της μια συγγραφέας βρίσκεται να φροντίζει, προς μεγάλη της δυσαρέσκεια, τον αγαπημένο του σκύλο, έναν μολοσσό. Τραυματισμένος από την απροσδόκητη εξαφάνιση του αφεντικού του, ο σκύλος κάνει και τη δική της θλίψη ακόμα μεγαλύτερη. Η συμπεριφορά της αλλάζει, οι φίλοι της ανησυχούν, ο σπιτονοικοκύρης της απειλεί να της κάνει έξωση. Εκείνη με τον καιρό δένεται περισσότερο με το θλιμμένο ζώο και του αφοσιώνεται, προσπαθεί μάλιστα να κατανοήσει τα συναισθήματά του. Ωστόσο, η ιστορία έχει και τις ανατροπές της…
Ένα «πανέμορφο βιβλίο για τον θάνατο, το πένθος, την τέχνη και την αγάπη» (Wall Street Journal). Ο Φίλος είναι το πρώτο βιβλίο της Αμερικανίδας Σίγκριντ Νιούνεζ (γενν. 1951) που μεταφράζεται στα ελληνικά. Για το βιβλίο αυτό τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας ΗΠΑ το 2018.
Ξένη λογοτεχνία
– Μπορεί μια γάτα να σου αλλάξει τη ζωή;
– Μπορεί να σου δείξει πώς να συνδέεσαι πιο ουσιαστικά με τον κόσμο γύρω σου;
Ναι, απαντά ανεπιφύλακτα ο Ξαβιέ Ντε Μουλέν. Η γάτα σού μαθαίνει να γεύεσαι κάθε στιγμή της καθημερινότητας, να βλέπεις και να απολαμβάνεις το θαύμα στα πιο μικρά πράγματα. Σου μαθαίνει την ανεξαρτησία, την αυτάρκεια, τον σεβασμό του άλλου, σου υποδεικνύει πώς “να αγαπάς εκτός συμβολαίου”. Δεν αναμειγνύει την αγάπη με τις ενοχές, δεν απογοητεύεται ποτέ, δεν περιμένει ανταπόδοση, δεν γνωρίζει τι θα πει ζήλια, δεν εκδικείται.
Στο άμεσο, απλό, συγκινημένο και συγκινητικό βιβλίο του Ντε Μουλέν μια οικογένεια που πενθεί τον θάνατο του γατούλη της ανακαλύπτει, πέρα από τη θλίψη, τα ανεκτίμητα μαθήματα που πήρε από τη συμβίωση με το γοητευτικό αυτό ζώο. Ένα δοξαστικό στις γάτες, γραμμένο με την ελευθερία και το στοχαστικό βάθος του γνωστού Γάλλου δημοσιογράφου. Το βιβλίο απέσπασε το 2020 το Λογοτεχνικό Βραβείο 30 MILLIONS D’AMIS, το οποίο θεωρείται το “Goncourt των ζώων”.
Ξένη λογοτεχνία
Ένας νεαρός ερωτεύεται μια τυφλή που οι τοίχοι του σπιτιού της είναι καλυμμένοι με βωμολοχίες, κάτι που η ίδια αγνοεί. Μια οικογένεια δέχεται την επίσκεψη ενός οπλισμένου άντρα που ισχυρίζεται ότι είχε μεγαλώσει στο σπίτι της. Ένας στρατιώτης ανακαλύπτει έναν φριχτό αστερισμό. Δέντρα κινούνται “σαν καμηλοπαρδάλεις που ονειρεύονται”.
Στιγμιότυπα ενός κόσμου που παραπαίει, είκοσι ιστορίες που ανατρέπουν τις καθημερινές συμβάσεις.
“Ο ιδιοφυής Clemens Setz” (Frankfurter Allgemeine), γεννήθηκε στην Αυστρία το 1982 και είναι από τους πιο δυναμικούς και πολυβραβευμένους γερμανόφωνους συγγραφείς. Η επιτροπή που του απένειμε το βραβείο Kleist το 2020 τον χαρακτήρισε εξτρεμιστή της λογοτεχνίας με αναρχική φαντασία.
Ξένη λογοτεχνία
“Έχω μια σχεδόν νοσηρή μανία να συλλέγω ντοκουμέντα για διαφορετικές πτυχές της καθημερινής ζωής. Έτσι πολλές φορές προέκυψαν παράξενα ρεπορτάζ. Από το 1939 έως το 1945, συνήθιζα να ρωτάω κάθε λογής άνθρωπο -παιδιά, γέρους, εργάτες, χωρικούς, διανοούμενους- τι όνειρα έβλεπε. Αυτή η αδιάκριτη έρευνα, που δεν ήταν ψυχαναλυτική, σκοπό είχε να ανακαλύψει τι σκέφτονταν οι άνθρωποι του πολέμου και της Αντίστασης την ώρα που κοιμόντουσαν. Οι εικόνες που συνέλεξα συγκροτούν ένα άλλου είδους πολεμικό μυθιστόρημα”. (Εμίλ Ζιττυά)
Στη διάρκεια ενός πολέμου βλέπουμε στον ύπνο μας τον πόλεμο· ο Ζιττυά λέει ο ίδιος στον πρόλογό του ότι προσπάθησε να μάθει με ποιον τρόπο ο πόλεμος τρύπωνε στον ύπνο των ανθρώπων. Παρά ταύτα, απέφυγε εσκεμμένα οποιαδήποτε ερμηνεία, είτε ψυχολογική είτε κοινωνιολογική. Σημείωνε ό,τι του αφηγούνταν όσο πιο πιστά μπορούσε, ποντάροντας στην ευγλωττία της ακατέργαστης καταγραφής – που ήταν ήδη η καταγραφή μιας καταγραφής, η αφήγηση μιας αφήγησης. Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό: Διαθέτει υψηλή υφολογική ομοιογένεια και συνάμα μεγάλη ποικιλία επιτονισμών και συναισθηματικών αποχρώσεων. […] Ερμηνεία δεν υπάρχει, αλλά κάθε όνειρο συνοδεύεται από μια σύντομη παρουσίαση του ονειρευόμενου, και οι λακωνικές “εικονογραφήσεις” δεν είναι ό,τι πια ευτελές έχει να προσφέρει αυτό το βιβλίο.
Πότε ακριβώς το έγραψε; Στην ορμή των γεγονότων, στη διάρκεια της Κατοχής; Ή αργότερα, βασιζόμενος στις σημειώσεις του; Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι κυκλοφόρησε το 1963, έναν χρόνο πριν από το θάνατό του.
Πριν δρασκελίσετε το κατώφλι αυτού του μοναδικού και ιδιότυπου βιβλίου, ορίστε, για το δρόμο, μια δεύτερη μαρτυρία ενός συγχρόνου του Εμίλ Ζιττυά: “Περπατούσε με βήμα σχολιαρόπαιδου και είχε το βλέμμα πειρατή. Τον κοίταζα από το πλάι, αυτό τον φανφάρα, αυτό το μονοκόμματο μπουλντόγκ, αυτή τη σγουρομάλλα καμήλα της ερήμου, αυτό τον πολύχρωμο παπαγάλο με το σακίδιο. Φορούσε στολή ναύτη. Η αναπνοή του μύριζε θάλασσα. Έγραφε πάνω σε βρόμικες σελίδες. Δεν ήταν άνθρωπος, αλλά δάσος χιλίων δέντρων”. (Εμμανουέλ Καρρέρ)
Ξένη λογοτεχνία
Τι είναι ο Καλιγούλας; Άγγελος που αναζητά το απόλυτο ή αιμοδιψές τέρας; Πριν από τον πόλεμο, ο Αλμπέρ Καμύ τον αντιλαμβανόταν ως έναν ήρωα του παραλόγου. Κατόπιν, η δική του εκδοχή για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα θεωρήθηκε, μεταξύ άλλων, και μια αλληγορία για τον ναζισμό. Έκτοτε, εδώ και δεκαετίες, ο συγκεκριμένος χαρακτήρας κατατάσσεται στους πλέον πολύσημους και νευραλγικούς του σύγχρονου θεάτρου.
Στην Παρεξήγηση, η Μάρθα και η μητέρα της δολοφονούν τους πελάτες του πανδοχείου τους για να αρπάξουν τα χρήματά τους. Μια «σύγχρονη τραγωδία», όπου η δυστυχία δεν προέρχεται από μια τύφλωση, όπως στους αρχαίους Έλληνες δημιουργούς, αλλά από μια απεγνωσμένη επιθυμία για ευτυχία.
Τον Φεβρουάριο του 1905, στη Μόσχα, μια ομάδα τρομοκρατών, οι οποίοι ανήκουν στο Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα, οργανώνει μια βομβιστική επίθεση εναντίον του Μεγάλου Δούκα Σεργκέι, θείου του Τσάρου. Οι ιδιάζουσες καταστάσεις που προηγήθηκαν και επακολούθησαν αποτελούν τον πυρήνα των Δικαίων.
Στην Κατάσταση πολιορκίας, μια απρόβλεπτη συμφορά αναστατώνει τους κατοίκους μια παραθαλάσσιας πόλης. Πώς αντιδρούν οι άνθρωποι όταν είναι φοβισμένοι; Σε αυτόν τον τόμο συγκεντρώνονται τα τέσσερα κορυφαία δείγματα της πρωτότυπης δραματουργικής τέχνης του νομπελίστα συγγραφέα.
Ξένη λογοτεχνία
Το 55% του ανά χείρας τόμου περιλαμβανόταν ήδη στη δεύτερη έκδοση των Παρεμβάσεων, που κυκλοφόρησε το 2009. Η τρίτη αυτή έκδοση περιέχει επομένως κατά 45% νέα κείμενα.
Αν και δεν επιθυμώ να είμαι «στρατευμένος καλλιτέχνης», επιδίωξα στα κείμενα αυτά να πείσω τους αναγνώστες μου για την εγκυρότητα των απόψεών μου, σπανίως σε πολιτικό επίπεδο, συνήθως σε διάφορα «κοινωνικά θέματα», πού και πού σε θέματα λογοτεχνίας.
Δεν θα υπάρξει τέταρτη έκδοση. Δεν υπόσχομαι με το χέρι στην καρδιά να σταματήσω να σκέφτομαι, αλλά τουλάχιστον να πάψω να γνωστοποιώ τις σκέψεις και τις απόψεις μου στο κοινό, εκτός από περίπτωση έκτακτης και σοβαρής ηθικής ανάγκης – αν, για παράδειγμα, περάσει καμιά νομοθεσία υπέρ της ευθανασίας (δεν νομίζω ότι θα παρουσιαστούν άλλες τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις στον καιρό που μου απομένει να ζήσω).
Προσπάθησα να ταξινομήσω αυτές τις «παρεμβάσεις» με χρονολογική σειρά, στον βαθμό που θυμόμουν χρονολογίες. Η τουλάχιστον φαινομενική ύπαρξη του χρόνου ήταν ανέκαθεν για μένα μεγάλη πηγή ενόχλησης – τι να κάνουμε όμως που έτσι είθισται να βλέπουμε τα πράγματα. Γι’ αυτή τη φορά, λοιπόν, υποχωρώ.
Ξένη λογοτεχνία
Το 1524 οι φτωχοί ξεσηκώνονται στον Νότο της Γερμανίας. Η εξέγερση επεκτείνεται, σύντομα εξαπλώνεται στην Ελβετία και την Αλσατία. Μια μορφή ξεχωρίζει μέσα στο χάος: η μορφή ενός νεαρού θεολόγου, που μάχεται μεταξύ των εξεγερμένων. Ονομάζεται Τόμας Μύντσερ. Η τρομερή ζωή του είναι μυθιστορηματική. Αυτό σημαίνει ότι θα άξιζε να τη ζήσουμε· άρα και να την αφηγηθούμε.
Το ξέρουμε από τον καιρό του Ρουσσώ ότι η ανισότητα έχει μια πολύ παλιά και τρομερή ιστορία, που δεν έχει ακόμα τελειώσει. Ο “Πόλεμος των φτωχών” αφηγείται ένα σκληρό και όχι πολύ γνωστό επεισόδιο των μεγάλων λαϊκών εξεγέρσεων. Τον 16ο αιώνα το κίνημα της Μεταρρύθμισης των διαμαρτυρομένων ξεσηκώνεται ενάντια στην εξουσία και στα προνόμια. Γρήγορα, όμως, σημειώνει μια παύση, κάνει ένα βήμα πίσω, αστικοποιείται. Οι χωρικοί, ωστόσο, οι φτωχοί των πόλεων, στους οποίους εξακολουθούν να τάζουν την ισότητα στον ουρανό, αναρωτιούνται: «Και γιατί να μην έχουμε ισότητα τώρα, εδώ, στη γη;» Ακολουθεί μια μανιασμένη πάλη ανάμεσα στους ισχυρούς, στους συμβιβασμένους προτεστάντες, και τους άλλους, τους εξαθλιωμένους. Μερικοί θεολόγοι ηγούνται των δεύτερων.
Ο Τόμας Μύντσερ είναι ένας από αυτούς· έχει σημαδέψει τις μνήμες με την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό του ύφους του. Ο “Πόλεμος των φτωχών” αφηγείται την ιστορία του. Την ιστορία μιας εξέγερσης διά του λόγου, την οποία αποτυπώνει με αμεσότητα η ευρηματική δύναμη της γραφής του Ερίκ Βυϊγιάρ.