Πέρα από το γεγονός ότι είναι αδέλφια, ο Πίτερ και ο Ίβαν Κούμπεκ ελάχιστα κοινά φαίνεται να έχουν μεταξύ τους. Ο Πίτερ είναι δικηγόρος στο Δουβλίνο, γύρω στα τριάντα, επιτυχημένος, ικανός και φαινομενικά άτρωτος. Όμως, μετά τον θάνατο του πατέρα τους, χρειάζεται υπνωτικά για να κοιμηθεί και πασχίζει να διαχειριστεί τη σχέση του με δύο πολύ διαφορετικές γυναίκες – την παντοτινή πρώτη του αγάπη, τη Σύλβια, και τη Ναόμι, μια φοιτήτρια η οποία αντιμετωπίζει τη ζωή σαν μια μεγάλη φάρσα. Ο Ίβαν είναι επαγγελματίας σκακιστής, είκοσι δύο ετών. Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του κοινωνικά αδέξιο, μοναχικό, το αντίθετο από τον γοητευτικό και δημοφιλή μεγαλύτερο αδελφό του. Διανύοντας τις πρώτες εβδομάδες του πένθους του, ο Ίβαν γνωρίζει τη Μάργκαρετ, γυναίκα μεγαλύτερή του σε ηλικία, που βγαίνει από το δικό της ταραχώδες παρελθόν, και οι ζωές τους συνδέονται ακαριαία και έντονα. Για τα αδέλφια που πενθούν και τους ανθρώπους που αγαπούν, η περίοδος αυτή είναι ένα μεσοδιάστημα, ένα ιντερμέδιο, μια περίοδος πόθου και απελπισίας, ανοιχτή σε κάθε πιθανότητα, μια ευκαιρία να ανακαλύψουν πόσα μπορεί να βαστάξει μια ζωή χωρίς να διαλυθεί…
«Το βιβλίο αυτό είναι ένας κατάλογος μηχανών ελέγχου· είτε ελέγχου του σώματος είτε της ψυχής είτε του εαυτού είτε, ακόμα, του ελέγχου της εξέγερσης ενάντια στο ίδιο το σύστημα. Παρουσιάζοντας τις μηχανές αυτές, ελπίζουμε να προσφέρουμε ένα εγχειρίδιο απόδρασης. Μόνο μέσω της ενδελεχούς ανάλυσης των μηχανών ελέγχου μπορεί κανείς να καταφέρει να τις βραχυκυκλώσει και να σχεδιάσει ανάστροφα μία έξοδο.»
«Υψηλή τεχνολογία, ποταπή ζωή. Αυτές οι δύο φράσεις ενοποιούνται στο γεγονός ότι το Κυβερνόκαινο είναι η εποχή όπου η διοίκηση της ζωής βρίσκεται στην υψηλότερη ένταση της, διότι βρίσκεται στην υψηλότερη τεχνολογική της μορφή. Ενώπιον του Οφθαλμού, η Ζωή δεν προορίζεται να βιωθεί, αλλά να διοχετευθεί, να κατευθυνθεί, να διοικηθεί.»
Σε αυτό το κείμενο, οι Acid Horizon ανατέμνουν τους μηχανισμούς της αναγνώρισης, της κατασκευής ταυτοτήτων και του ελέγχου μέσα από τα μάτια της εξουσίας. Με σημείο εκκίνησης την εξέγερση στις ΗΠΑ που ακολούθησε τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ, καθώς και το Κυβερνοπάνκ παρόν στο οποίο ζούμε, εντοπίζουν σε αυτό που ονομάζουν Οφθαλμό τη διαδικασία με την οποία η εξουσία αναγνωρίζει και ταυτοποιεί τα υποκείμενα σε συνθήκες κανονικότητας και προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο όταν αυτός απειλείται από εξεγερτικά γεγονότα. Ακολουθώντας τα χνάρια του Φουκώ, παρουσιάζουν με αιχμηρό και προβοκατόρικο τρόπο την διαδικασία κατασκευής του κανονικού, του αναγνωρίσιμου και του πειθαρχημένου μέσα από την ιστορία της έμφυλης και φυλετικής καταπίεσης, του ικανοτισμού, της ασφάλειας και της αντιεξέγερσης. Απέναντι στη θερμοδυναμική της αστυνόμευσης των κινημάτων και στην εξάπλωση των μηχανισμών πειθάρχησης και ελέγχου, χρησιμοποιούν το οπλοστάσιο των εννοιών που εισήγαγαν οι Ντελέζ και Γκουαταρί, καθώς και κριτικές προσεγγίσεις της ψυχανάλυσης για να ιχνηλατήσουν ένα χώρο και μια στρατηγική απόδρασης από τον Κυβερνητικό καπιταλισμό.
Οι Acid Horizon είναι μια συλλογικότητα ριζοσπαστικής φιλοσοφίας και κριτικής, γνωστή από το ομώνυμο podcast που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19. Στόχος τους είναι η δημιουργία ενός διεθνούς κύκλου φίλων και συντρόφων για τη φιλοσοφική έρευνα και την πολιτική δράση.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
NATIONAL BOOK CRITICS CIRCLE AWARD 2021
Στα «Καλύτερα Βιβλία του 21ου αιώνα» – Kirkus Reviews
Το εξαιρετικό πορτρέτο µιας αµερικανικής οικογένειας και, παράλληλα, ένα σπάνιας δύναµης και αλήθειας πορτρέτο της Αµερικής.
Από την παιδική της ήδη ηλικία, η Έιλυ Περλ Γκάρφιλντ έχει κατα-νοήσει πολύ καλά τι ακριβώς εννοούσε ο σπουδαίος στοχαστής Γ.E.Μπ. Ντυ Μπουά (1868-1963) όταν έγραφε κάποτε για το ζήτηµα της µαύρης φυλής στην Αµερική και για τη «διπλή συνείδηση», που υποχρεώνει κάθε Αφροαµερικανό να κοιτά τον εαυτό του µέσα από τα µάτια των άλλων για να επιβιώσει.
Η Έιλυ έχει τα ονόµατα δύο ανθρώπων –από τη µια του ξακουστού χορογράφου Άλβιν Έιλυ και από την άλλη της προγιαγιάς της Περλ, που ήταν απόγονος σκλάβων– και κουβαλά τη «διπλή συνείδηση» βαρύ φορτίο στις πλάτες της. Μεγαλωµένη σε µεγάλο αστικό κέντρο του Βορρά, περνάει τα καλοκαίρια της στην Τσικασίττα, µια µικρή πόλη της Τζόρτζια, όπου ζει η οικογένεια της µητέρας της από τότε που οι πρόγονοί τους έφτασαν από την Αφρική υπό καθεστώς δουλείας.
Σε όλη της τη ζωή αγωνίζεται να ανήκει κάπου, ενώ ψίθυροι γυναικών αιώνων την παροτρύνουν να πετύχει ό,τι δεν πέτυχαν εκείνες. Ξεκινά έτσι ένα ταξίδι στο παρελθόν της οικογένειάς της, αποκαλύπτοντας τις συγκλονιστικές ιστορίες παλαιότερων γενεών, ιθαγενών, µαύρων και λευκών, στα βάθη του Νότου. Καλείται να αποδεχτεί ολόκληρο το προγονικό της παρελθόν, µια κληρονοµιά καταπίεσης και αντίστασης, δουλείας και ανεξαρτησίας, σκληρότητας και ανθεκτικότητας που αποτελεί την ιστορία –και το τραγούδι– της ίδιας της Αµερικής.
