Αναθεωρημένη έκδοση των “Ανεκδότων” ποιημάτων του Κ.Π.Καβάφη (Ίκαρος 1968). Στην έκδοση αυτή έχουν προστεθεί, στα αρχικά 75 ποιήματα, οκτώ που πρωτοδημοσιεύτηκαν μετά το 1968, καθώς και νέες σημειώσεις του επιμελητή.
Κρυμμένα ποιήματα 1877-1923
€16.34
Σελίδες: 214
Διατίθεται άμεσα και από τα γραφεία της LiFO, Boυλής 22, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
Ώρες γραφείου (10:00-17:00). Τηλ. 210-3254290
Διατίθεται μόνο για αγορά online μέσω του lifoshop.gr
Η αγορά παλιών τευχών της LiFO αποτελεί ξεχωριστή λειτουργία του Shop.
Οι παραγγελίες για τα τεύχη της LiFO θα γίνονται ξεχωριστά και θα αποστέλλονται ξεχωριστά από άλλες αγορές από το LiFO Shop.
Tα έξοδα αποστολής υπολογίζονται για κάθε τεύχος ξεχωριστά.
Σχετικά προϊόντα
Ποίηση
Βισουάβα Σιμπόρσκα
Η Βισουάβα Σιμπόρσκα, κορυφαία δημιουργός της μεταπολεμικής Ευρώπης, η ποιήτρια «της εμπειρίας και της σοφίας», όπως το έθεσε ένας σημαντικός κριτικός της Πολωνίας, δεν αποδέχτηκε ποτέ το ρόλο της «εφήμερης αυθεντίας». Όποτε μάλιστα την καλούσαν να σχολιάσει τους στίχους της, συνήθιζε να αποκρίνεται ως εξής: «Αυτή είναι πολύ καλή ερώτηση, ελάτε παρακαλώ την άνοιξη, γιατί χρειάζομαι λίγο χρόνο να τη σκεφτώ», ή «Πολύ καλή ερώτηση, μήπως για απάντηση να γράψω ένα ποίημα;».
Ακόμη και στην ομιλία της για την αποδοχή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας προέκρινε ένα ταπεινό «δεν ξέρω», μια φράση σεμνή αλλά τόσο ουσιαστική για την ίδια, καθώς εκεί ριζώνει το λεπταίσθητο, ειρωνικό της ύφος, σε μια ακαταπόνητη απορία που κινεί την ατέρμονη αναζήτηση μες στην αβέβαιη πλάση και την περίπλοκη πραγματικότητά της.
Κεντρικός πυλώνας στο απαράμιλλο έργο της Βισουάβα Σιμπόρσκα είναι ο στοχασμός πάνω στο σύνθετο νόημα της μοίρας μας. Είχε εξάλλου το χάρισμα να αναδεικνύει τις πιο αθέατες πτυχές των δήθεν ασήμαντων πραγμάτων της καθημερινότητας. Διαβάζουμε την ποίησή της και μας συνοδεύει σχεδόν ασταμάτητα το αίσθημα της κατάπληξης που, κατά τα λοιπά, αποτελεί και βασικό κίνητρο της δικής της «ποιητικής φιλοσοφίας». Η κατάπληξη αυτή αφορά στο μακρόκοσμο όσο και στο μικρόκοσμο, αφορά στον άνθρωπο, που μπορεί να είναι τόσο τραγικός όσο και κωμικός, αφορά στην καθεμία ύπαρξη, στα ζώα, στα φυτά, στα άψυχα αντικείμενα. Τα πάντα χωρούν στην ποίησή της.
Φίλιπ Λάρκιν
Ο Φίλιπ Λάρκιν (1922-1985) είναι χωρίς αµφιβολία ένας από τους κορυφαίους Άγγλους ποιητές της µεταπολεµικής περιόδου, και σίγουρα ο πιο δηµοφιλής. Αν και ολιγογράφος, κατάφερε να καθιερωθεί ως η πιο αυθεντική και στιβαρή φωνή της γενιάς του. Ο ανά χείρας τόµος περιέχει πενήντα ποιήµατα, µια εκτενή επιλογή όχι µόνο από τις τέσσερις συλλογές που δηµοσίευσε ο Λάρκιν στη διάρκεια της ζωής του, αλλά και από τα αθησαύριστά του. Ανάµεσα στα ποιήµατα αυτά συγκαταλέγονται µερικά από τα πιο γνωστά και αξιοµνηµόνευτα, όπως το «Ένας τάφος των Άραντελ», «Ψηλά παράθυρα», «Ας είναι αυτός ο στίχος», «Annus Mirabilis» και «Εωθινό τραγούδι». Τα ποιήµατα του Λάρκιν διακρίνονται για τη σφιχτή δοµή τους, την άρτια τεχνοτροπία τους –την ιδιοφυή χρήση της οµοιοκαταληξίας σε λόγο απολύτως φυσικό και ανεπιτήδευτο–, το στωικό χιούµορ τους, που πολλές φορές µετατρέπεται σε ανηλεή αυτοσαρκασµό, αλλά και τον βαθύ σκεπτικισµό τους, που φτάνει στα όρια της ακραίας απαισιοδοξίας. Όπως σηµειώνει χαρακτηριστικά ένας άλλος σηµαντικός ποιητής, ο Αµερικανός Ρόµπερτ Λόουελ, «η ποίηση του Λάρκιν κάνει τους άλλους ποιητές να µοιάζουν παρωχηµένοι. Υπήρξε ανανεωτής της ποιητικής τέχνης. Καµία τεχνοτροπία ή ποιητική σχολή δε θα µπορούσε να έχει δώσει στις λέξεις του τέτοια σπαραχτική δύναµη».
Εκτός από ποιήµατα ο Λάρκιν δηµοσίευσε δύο µυθιστορήµατα, έναν τόµο µε δοκίµια για την τζαζ, και υπήρξε ο επιµελητής της ανθολογίας The Oxford Book of Twentieth Century English Verse (1973), έργο που φανερώνει την ισχυρή αγάπη του Λάρκιν για την ποίηση του Γ. Μπ. Γέιτς, του Τόµας Χάρντυ και του Γ. Χ. Ώντεν. Δικαίως έχει χαρακτηριστεί «ο πλέον Άγγλος των Άγγλων ποιητών», αφού πολλά ποιήµατά του καυτηριάζουν τα ήθη της χώρας του, αλλά ταυτόχρονα εκθειάζουν τη µοναδικότητα της πολιτισµικής της παράδοσης.
Ποίηση
Σωτήρης Κακίσης
Ο μέσα κήπος
Όλυμπε, Κίσσαβε, βουνά της Κίνας,
άγνωστα ‘Εβερεστ της Ινδοκίνας,
ψηλά κι απάτητα, μικρά μπροστά μου,
μπρος στα αισθήματα τα πιο κρυφά μου.
Ο μέσα έρωτας, ο μέσα κήπος,
κόσμος ολόκληρος αυτός ο χτύπος.
Ο μέσα έρωτας, καρδιά, καρδιά μου,
βουνά κι ηφαίστεια όλα δικά μου!
Βουνά ρεμπέτικα της Αλαμπάμα,
Αίτνα της Θήρας μου και Φουτζιγιάμα,
ηφαίστεια άγρια, σβηστά μπροστά μου,
μπροστά στον έρωτα και την καρδιά μου.
Μήτσος Παπανικολάου
«Η ποίηση του Παπανικολάου, είναι το πουλί που μας χτύπησε το τζαμί και δεν τον ανοίξαμε. Ενώ οι στίχοι του, φιλιά κλεφτά που δεν δόθηκαν και αστραπές, είναι. Αστραπές μιας βροχής η οποία, εντέλει αλλού, αλλού ήταν ταγμένη να πέσει.» (Απόσπασμα από τον πρόλογο του ποιητή Γιώργου Μαρκόπουλου)
«Φανατικός μιας ιδιόρυθμης, πλούσιας εικονοπλασίας, με στίχους σφριγηλούς όπου παραδόξως συνδυάζονται εξαιρετικά δύο φαινομενικά σνγκρουσιακοί κόσμοι, ο ρεαλισμός με τον ρομαντισμό. Ένας ουτοπικός συνδυασμός που η βαθύτερη αναφορά του αλλά και η κατάληξή του είναι η πίστη στην απόλυτη ματαιότητα των ανθρωπίνων, η παρακμή και ο θάνατος.» (Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη)
Ελένη Ποζιού
Συνήθως μόνοι βαδίζουμε.
Κάνοντας ανόητους διασκελισμούς,
κροταλίζουμε τα πέλματα στο πεζοδρόμιο.
Ενίοτε συμβαδίζουμε με άλλους,
στις διχάλες χωριζόμαστε
ή σιωπηρά
αποστρέφουμε τις πλάτες
και συνεχίζουμε.
Ποίηση
Μαριαλένα Σπυροπούλου
Το ίχνος της απώλειας, της αντοχής και της εγκαρτέρισης σφραγίζουν τα ποιήματα της Μαριαλένας Σπυροπούλου. Η ποιήτρια αποτυπώνει με σπαρακτική ειλικρίνεια το γυναικείο βίωμα, μετουσιώνει τα «θέλω του κόσμου» σε ποιητική τροφή, σε σάρκα της γλώσσας.
Ποίηση
Βιρτζίνια Γουλφ
[…] Είμαστε καταδικασμένοι, όλοι μας. Γυναίκες περνούν με σακούλες με ψώνια. Άνθρωποι συνεχίζουν να περνάνε. Όμως δε θα με καταστρέψεις. Γι’ αυτήν τη στιγμή, αυτήν τη στιγμή μόνο, είμαστε μαζί. Σε πιέζω πάνω μου. Έλα πόνε, φάε με. Βύθισε τους κυνόδοντές σου στη σάρκα μου. Κάνε με κομμάτια. Σπαράζω, σπαράζω. […]
[…] Τα δέντρα κυματίζουν, τα σύννεφα περνούν. Πλησιάζει η ώρα που όλοι αυτοί οι μονόλογοι θα μοιραστούν. Δε θα βγάζουμε πάντα ήχους σαν τον απόηχο μιας καμπάνας, καθώς η μια αίσθηση διαδέχεται την άλλη. Παιδιά, οι ζωές μας υπήρξαν καμπάνες που χτυπάνε· διαμαρτυρίες και κομπασμό· κραυγές απόγνωσης· χτυπήματα στον σβέρκο στους κήπους. […]
Ποίηση
Μένιος Καραγιάννης
[…] δέρμα νερού
στο χρώμα του χρυσού
εφάπτομαι
βήμα ανάλαφρο στην κόψη του
ξυραφιού
σκοντάφτω να μη βλάψω
ανάβω ένα κερί γυρίζω μια σελίδα
αφουγκράζομαι: στοργικές φυλλωσιές
ζώο ρουθουνίζει ζώο
ο χορός της φλόγας […]
Κυριάκος Χαρίτος
Κι αν ο θάνατος χτυπάει οκτάωρο;
Κι αν έχει προβλήματα στη δουλειά;
Κι αν περιμένει αργίες, λαχταρά προαγωγές, τρέμει απολύσεις;
Κι αν γυρίζει σπίτι κουρασμένος μονάχα με την ελπίδα
ενός ήσυχου Σαββατοκύριακου;
Παλινδρομώντας μεταξύ σοβαρότητας και γκροτέσκου, επιστημονισμού και ιδεοληψίας, ποίησης και γλωσσικής αμηχανίας η Μικρή Εγκυκλοπαίδεια του Θανάτου τολμά να αναρωτηθεί. Επιχειρεί να απαντήσει.Ένα λογοτεχνικό φυτολόγιο του τέλους.Μια διασκεδαστική γεμάτη απορίες “θανατολόγηση”.Ένα γλωσσικό εκθετήριο γεμάτο διαφορετικά πορτρέτα του ίδιου προσώπου.
Ποίηση
Μιχάλης Κατσαρός
Τα “Μείζονα Ποιητικά” του Μιχάλη Κατσαρού (1920-1998), ενός από τους πιο επιδραστικούς ποιητές στη νεοελληνική λογοτεχνία, περιλαμβάνουν το πιο γνωστό, σχολιασμένο και πολλαπλώς διαβασμένο έργο του, δηλαδή τις τρεις συλλογές του “Μεσολόγγι” (1949), “Κατά Σαδδουκαίων” (1953), “Οροπέδιο” (1957).
Το πρόσθετο ενδιαφέρον όμως σε αυτή την έκδοση είναι ότι περιλαμβάνει ικανό αριθμό ποιημάτων που εντοπίστηκαν μετά τον θάνατο του ποιητή στο Αρχείο του και που -αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο- αποκαλύπτουν στον αναγνώστη υφολογικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που παραπέμπουν ευθέως στις τρεις μείζονες συλλογές του.
Τα περισσότερα από αυτά τα ποιήματα του Αρχείου είτε έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικές εκδόσεις, είτε παρέμεναν ως τώρα ανέκδοτα, είτε δεν έχουν ποτέ θησαυριστεί.
Με αυτή την έννοια ο τόμος “Μείζονα Ποιητικά” παρουσιάζει πρόσθετο χρηστικό και αισθητικό ενδιαφέρον: τόσο για τον ειδικό ερευνητή όσο και, κυρίως, για τον αναγνώστη που εμπνέεται και συγκινείται από τη διαχρονικής δύναμης ελευθεριακή ποίηση του Μιχάλη Κατσαρού.
Ποίηση
Μάτση Χατζηλαζάρου
Σε περιβάλλω με μια μεγάλη αναμονή.
Σε περιέχω όπως τ’ αραχωβίτικο κιούπι το λάδι.
Σε ανασαίνω όπως ο θερμαστής του καραβιού ρουφάει
μες στα πλεμόνια του το δειλινό το μπάτη.
Σ’ αγρικώ με την ίδια διάθεση που ο Ερυθρίδερμος
κολλάει το αυτί του χάμω, για ν’ ακούσει
τον καλπασμό του αλόγου.
Ποίηση
Νίκος Μπελάνε
[…] Διασταυρώθηκαν τα ξίφη
των μαχητικών καυσαερίων
στον ουρανό της νότιας επαρχίας
πάνω ακριβώς από τον
άγνωστο ταριχευμένο στρατιώτη
και τον εύθραυστο δρομέα που
μόνιμα ακίνητος κόβει το νήμα
της ιλιγγιώδους ζωής μας. […]