Βλέπετε 1–15 από 1975 αποτελέσματα

Βιβλία

Ξένη λογοτεχνία

Όρυξ και Κρεϊκ

Μάργκαρετ Άτγουντ

Τα γουρούνια μπορεί να μην πετούν, αλλά σίγουρα έχουν υποστεί κάποια περίεργη μετάλλαξη. Το ίδιο ισχύει και για τους λύκους και τα ρακούν. Ένας άνδρας που κάποτε ονομαζόταν Τζίμι τώρα αυτοαποκαλείται Χιονάνθρωπος και ζει σ’ ένα δέντρο, τυλιγμένος με παλιά σεντόνια. Η φωνή της Όρυξ, της γυναίκας που αγάπησε, τον στοιχειώνει∙ τον περιπαίζει. Και τα Παιδιά του Κρέικ με τα πράσινα μάτια είναι, για κάποιο λόγο, δική του ευθύνη.

Καλωσήρθατε στον εξωφρενικό κόσμο της Μάργκαρετ Άτγουντ.

18.80

Μάργκαρετ Άτγουντ

Ο Σταν και η Σαρμέιν προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω μιας ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης. Έχοντας χάσει τις δουλειές τους, αναγκάζονται να ζουν στο αυτοκίνητό τους, εκτεθειμένοι σε συμμορίες και κινδύνους. Πρέπει οπωσδήποτε κάτι να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση και πρέπει να γίνει γρήγορα. Το Σχέδιο Ποζιτρόνιο στην πόλη της Χρονοκράτησης φαίνεται να είναι η απάντηση στις προσευχές τους. Εκεί κανείς δεν είναι άνεργος και όλοι έχουν ένα άνετο, καθαρό να σπίτι για να ζήσουν τον μισό χρόνο. Τον υπόλοιπο οι κάτοικοι της Χρονοκράτησης αφήνουν τα σπίτια τους και γίνονται τρόφιμοι της Φυλακής Ποζιτρόνιο.

Στην αρχή δεν τους φαίνεται και τόσο μεγάλη θυσία, ειδικά όταν το αντάλλαγμα είναι στέγη και τροφή. Όταν, όμως, η Σαρμέιν εμπλέκεται σε σχέση με τον άνδρα που μένει στο σπίτι τους το διάστημα που εκείνη και ο Σταν είναι στη φυλακή, τα πράγματα θα πάρουν ανησυχητική τροπή, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του Σταν. Kάθε μέρα που περνά, το Ποζιτρόνιο μοιάζει περισσότερο με αυτοεκπληρούμενη προφητεία, παρά με προσευχή που εισακούστηκε.

Η βραβευμένη με Booker Μάργκαρετ Άτγουντ στην καλύτερη στιγμή της!

18.80

Ξένη λογοτεχνία

Ο τυφλός δολοφόνος

Μάργκαρετ Άτγουντ

Το γράψιμο είναι όπως η ζωή. Δεν ξέρεις πού βρίσκεσαι ώσπου να σταματήσεις και να κοιτάξεις πίσω σου.

Δυο αδελφές που συμπληρώνουν η μία την άλλη, η βαθειά, πικρή νοσταλγία της οικογένειας, οι ματαιωμένες προσδοκίες, άλλη μια οικονομική κρίση, ο θάνατος. Η Άιρις αναζητά τα προδομένα πεπρωμένα ενός ολόκληρου αιώνα μέσα σε κώδικες που είναι ίσως ανύπαρκτοι˙ ή φανταστικοί. Σαν λαϊκή φυλλάδα επιστημονική φαντασίας, Ο ΤΥΦΛΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ είναι ένα μυθιστόρημα μέσα στο μυθιστόρημα, είναι η κληρονομιά και ο τρομερός οιωνός για την αφηγήτρια, μια απελπισμένη φάρσα για μυστικά και ψέματα που σφράγισαν ζωές, ελεγεία και κλαυσίγελος για μιαν ασπρόμαυρη εποχή.

Έντεκα χρόνια μετά, το μυθιστόρημα που χάρισε στην Καναδή συγγραφέα το βραβείο Booker διατηρεί τη ζωντάνια της παράφορης προσπάθειάς του να κοιτάξει, να επικαλεστεί και να εξιστορήσει την τυφλότητα που σκοτώνει. Και, αν καταφέρει, έτσι οριακά και αδιάλλακτα να την αρνηθεί.

22.20

Ξένη λογοτεχνία

Η χρονιά της πλημμύρας

Μάργκαρετ Άτγουντ

Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η οικολογική καταστροφή και η εξαθλίωση της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελούν πλέον γεγονός. Ο Αδάμ-Ένα, ο καλοσυνάτος ηγέτης των Κηπουρών του Θεού –μιας παραθρησκευτικής σέκτας που έχει αφιερωθεί στη συμφιλίωση της επιστήμης και της θρησκείας, καθώς και στη διατήρηση των φυτικών και ζωικών ειδών– είχε προβλέψει από καιρό μια φυσική καταστροφή, που θα άλλαζε τη μορφή της Γης. Και δυστυχώς επαληθεύεται. Μόνο δύο γυναίκες φαίνεται να έχουν επιζήσει: η Ρεν, μια νεαρή χορεύτρια που είχε βρει καταφύγιο σε στριπτιζάδικο, και η Τόμπι, μέλος της σέκτας Κηπουροί του Θεού, που έχει απομονωθεί σ’ ένα πολυτελές σπα. Άραγε υπάρχουν άλλοι επιζήσαντες; Η κολλητή της Ρεν; Ο αγαπημένος της Τζίμι; Καθώς ο Αδάμ-Ένα και οι οπαδοί του προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σ’ ένα μεταλλαγμένο κόσμο, η Ρεν και η Τόμπι θα πρέπει να ανακαλύψουν κι αυτές νέο νόημα στη ζωή τους.

Σκοτεινό, τρυφερό, βίαιο και ενίοτε ξεκαρδιστικό, Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΑΣ είναι το πιο λαμπρό δείγμα γραφής της ευφυούς και πολυβραβευμένης Μάργκαρετ Άτγουντ.

21.10

Ξένη λογοτεχνία

Η άλλη Γκρέϊς

Μάργκαρετ Άτγουντ

Η συγγραφέας του πολύκροτου βιβλίου Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ (The Handmaid’s Tale) υπογράφει ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, με ηρωίδα και πάλι μια γυναικεία μορφή που καθηλώνει και αναστατώνει. Στο βιβλίο βασίστηκε η σειρά του Netflix Alias Grace.

1843. Μια νεαρή υπηρέτρια, η Γκρέις Μαρκς, καταδικάζεται για συνέργεια στη φρικιαστική δολοφονία του αφεντικού της και της οικονόμου και ερωμένης του. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι αθώα, άλλοι ότι είναι όντως φόνισσα ή παράφρων. Η Γκρέις, που εκτίει ισόβια, υποστηρίζει ότι δε θυμάται τίποτε από τους φόνους. Ένας φιλόδοξος γιατρός που ειδικεύεται στις ψυχικές νόσους επιστρατεύεται από μια ομάδα προοδευτικών ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να δοθεί χάρη στην Γκρέις. Ακούει την ιστορία της φέρνοντάς την όλο και πιο κοντά στη μέρα που δεν μπορεί να θυμηθεί. Τι θα ανακαλύψει στην προσπάθειά του να ξεκλειδώσει τη μνήμη της; Η Μάργκαρετ Άτγουντ, σε μια από τις καλύτερες στιγμές της, υπογράφει ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, που καθηλώνει και αναστατώνει.

22.20

Ξένη λογοτεχνία

Οι διαθήκες

Μάργκαρετ Άτγουντ

Ανακάλυψε το αριστουργηματικό sequel του βιβλίου Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ (The Handmaid’s Tale) της Margaret Atwood, ΟΙ ΔΙΑΘΗΚΕΣ (The Testaments). Δεκαπέντε χρόνια μετά τα όσα περιγράφονται στην “Ιστορία της Θεραπαινίδας”, το θεοκρατικό καθεστώς της Δημοκρατίας της Γαλαάδ παραμένει ισχυρό, αλλά τα πρώτα σημάδια της παρακμής αρχίζουν να γίνονται φανερά. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι ζωές τριών ολότελα διαφορετικών γυναικών συναντιούνται, και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εκρηκτικά. Οι δύο ανήκουν στην πρώτη γενιά που ενηλικιώνεται μέσα στην τυραννία. Στις δικές τους μαρτυρίες προστίθεται μια τρίτη: της Θείας Λίντια, το περίπλοκο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον της οποίας επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και ανατροπές. Καθώς η Άτγουντ μάς οδηγεί στα άδυτα του καθεστώτος της Γαλαάδ, καθεμιά από τις ηρωίδες της πρέπει να αποδεχτεί ποια είναι και να αποφασίσει ως πού είναι διατεθειμένη να φτάσει γι’ αυτό που πιστεύει… Η αριστουργηματική συνέχεια της θρυλικής “Ιστορίας της Θεραπαινίδας”. Ένα έργο επίκαιρο, που προορίζεται να γίνει κλασικό.

19.90

Έρση Σωτηροπούλου

Τόπος, Αθήνα. Χρόνος, 2003. Ένας πενηντάρης, πρώην επαναστάτης και νυν επιτυχηµένος σύµβουλος υπουργού, στη µέγκενη της υπαρξιακής κρίσης. Η παραµεληµένη Ιταλίδα σύζυγος. Η καλλίγραµµη ερωµένη. Ο αποξενωµένος έφηβος γιος. Το παιχνίδι των διαψεύσεων. Οι ερωτικές ταυροµαχίες. Οι θαµµένες προσδοκίες και γιατί ένα ποίηµα γίνεται στοίχηµα ζωής.

Ένα διορατικό µυθιστόρηµα για µια κοινωνία που οδεύει στην αναπόφευκτη κατάρρευση.

14.94

Ελληνική λογοτεχνία

Μητέρες και γιοι (νέα έκδοση)

Θοδωρής Καλλιφατίδης

«Ο πατέρας µου µε έκανε άνθρωπο και η µητέρα µου συγγραφέα».

Η επιστροφή ενός γιου για λίγες µέρες στην πατρική εστία, στην Αθήνα. Η σχέση µε την ενενήντα δύο ετών µητέρα του, που περιµένει πάντα τον ξενιτεµένο της στη Σουηδία.
Η επικοινωνία µε τον νεκρό πατέρα µέσω ενός ηµερολογίου που µιλά για τις οικογενειακές ρίζες σε µια χαµένη πατρίδα, τον Πόντο, αποκαλύπτοντας την πορεία µιας οικογένειας στον 20ό αιώνα. Η αναζήτηση ταυτότητας ενός ανθρώπου που είναι παντού ξένος, ζώντας ανάµεσα σε δύο πατρίδες –εκείνη όπου γεννήθηκε και εκείνη όπου απέκτησε τη δική του οικογένεια–, σε δύο πολιτισµούς, δύο γλώσσες και δύο κουλτούρες.

Μια αυτοµυθοπλασία για το πόσο δύσκολο είναι να µεταναστεύεις, αποχαιρετώντας τους αγαπηµένους σου, αλλά και πόσο δύσκολο είναι να µένεις σε έναν τόπο που νιώθεις ότι δε σε θέλει. Και, κυρίως, ένας φόρος τιµής στη µητέρα, της οποίας η αγάπη αποτυπώνεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου µε αξέχαστο τρόπο.

«Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έχει την ικανότητα να αφηγείται µια ιστορία µε φυσικότητα, δηλαδή σαν να έχει εκτυλιχθεί αβίαστα, χωρίς να ασφυκτιά µέσα στον ψυχολογικό κατακλυσµό ενός ανθρώπου που στην πραγµατικότητα αγωνίζεται να επιβιώσει». Μάριο Βάργκας Γιόσα

10.98

Νίκος Βατόπουλος

Ένας περίπατος στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, με πολλές πληροφορίες και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Το βιβλίο συγκεντρώνει πέντε διαδρομές σε παλιές αστικές συνοικίες της Αθήνας ώστε να προτείνει βιωματικούς περιπάτους δρόμο-δρόμο.

Σε αυτό το βιβλίο επιχείρησα να δώσω εναύσματα για μια βαθύτερη κατανόηση της πόλης και αφορμές για περαιτέρω εξερευνήσεις. Σε κάθε περίπατό μου στην Αθήνα, σε οποιαδήποτε γειτονιά ή συνοικία, θα ανακαλύψω κάτι που ως τότε δεν γνώριζα, κάτι που θα με συγκινήσει, κάτι που θα επιβεβαιώσει αυτό που πίστευα ή που θα αμφισβητήσει μια βεβαιότητά μου. Η αστική περιπλάνηση είναι πρωτίστως μια διαδικασία αυτογνωσίας. Απαιτεί μοναχικές ώρες και εσωτερικούς μονολόγους. Η περιοχή της Πατησίων με όλες τις διαφορετικές εκδοχές της είναι μια εξαιρετική αφετηρία για να εξερευνήσει κανείς την πολυπλοκότητα αλλά και τη διαχρονική γοητεία της Αθήνας. (Απόσπασμα από το βιβλίο)

15.50

Ροδρίγο Γκαρσία

Ένα διαφωτιστικό, ευσύνοπτο αλλά και σπαρακτικό χρονικό, όπου ένας μύθος της λογοτεχνίας από δημιουργός γίνεται πρωταγωνιστής. Στις σελίδες του βιβλίου σκιαγραφείται ένα πλούσιο και αποκαλυπτικό πορτρέτο μιας οικογένειας που έρχεται αντιμέτωπη με την απώλεια. Στο επίκεντρο βρίσκεται ένας άντρας στην πιο ευάλωτη στιγμή του, του οποίου το απαράμιλλο χιούμορ λάμπει ακόμα κι όταν η διαύγειά του τον εγκαταλείπει. Ο Γκάμπο απολαμβάνει τη στοργή και την προσοχή όσων βρίσκονται στον στενό περίγυρό του, ενώ παλεύει και μ’ αυτό που θα χάσει αλλά και μ’ αυτό που έχει ήδη χάσει. Στο τελευταίο αυτό ταξίδι, ακούραστη συνοδοιπόρος η Μερσέδες, ένα από τα πιο επιδραστικά άτομα τόσο στη ζωή όσο και στην τέχνη του Γκάμπο.

Γλυκόπικρο και διορατικό, εκπληκτικό και δυνατό, το Αποχαιρετισμός στον Γκάμπο και στη Μερσέδες τιμά την αξιοθαύμαστη κληρονομιά των γονιών του Ροδρίγο, προσφέροντας μια άνευ προηγουμένου ματιά στην ιδιωτική οικογενειακή ζωή ενός γίγαντα της λογοτεχνίας. Ένα δώρο προς στους αναγνώστες του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ανά τον κόσμο και ένας μεγάλος φόρος τιμής από έναν άνθρωπο που τον γνώριζε πολύ καλά.

16.60

Ξένη λογοτεχνία

Οι φίλοι μου

Φρέντρικ Μπάκμαν

Οι περισσότεροι δεν τους παρατηρούσαν καν…

Τρεις μικροσκοπικές φιγούρες στην άκρη μιας προβλήτας, στη γωνία ενός από τους πιο διάσημους πίνακες του κόσμου. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι απλώς μια περίεργη απεικόνιση της θάλασσας. Η Λουίζα όμως, μια επίδοξη ζωγράφος, ξέρει ότι δεν ισχύει αυτό και είναι αποφασισμένη να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από αυτές τις αινιγματικές φιγούρες.

Είκοσι πέντε χρόνια πριν, σε μια απόμακρη παραλιακή πόλη, μια παρέα εφήβων καταφεύγει σε μια εγκαταλειμμένη προβλήτα, μακριά από τις οικογένειες και τα σπίτια τους που τους πληγώνουν. Εκεί λένε αστεία, μοιράζονται μυστικά και κάνουν μικρές επαναστάσεις. Οι χαμένες αυτές ψυχές βρίσκουν η μία στην άλλη έναν λόγο να σηκώνονται κάθε πρωί, έναν λόγο να ονειρεύονται, έναν λόγο να αγαπάνε.

Από εκείνο το καλοκαίρι γεννιέται ένα έργο τέχνης, ένας πίνακας που θα καταλήξει απρόσμενα στα χέρια της δεκαοχτάχρονης Λουίζα, η οποία θα αποδυθεί σε ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις για να μάθει ποιος και γιατί τον ζωγράφισε. Όσο πλησιάζει τον τόπο γέννησης του πίνακα, τόσο την κυριεύει το άγχος για την αλήθεια. Και η Λουίζα θα είναι η απόδειξη ότι το ευτυχισμένο τέλος δεν παίρνει πάντα τη μορφή που προσδοκούμε σ’ αυτή τη συγκλονιστική μαρτυρία της αέναης δύναμης της φιλίας και της τέχνης.

Μια αξέχαστη, αστεία και ταυτόχρονα συγκινητική ιστορία.

22.20

Τζωρτζ Στάινερ

Σε αυτό το εμβληματικό δοκίμιο ο Τζορτζ Στάινερ, ένας από τους διορατικότερους στοχαστές της σύγχρονης εποχής, εξετάζει πώς η ατέρμονη αναζήτηση νοήματος φορτίζει τη σκέψη με βάρος και μελαγχολία. Πρόκειται για ένα μικρό σε έκταση, αλλά μεγάλο σε σημασία κείμενο που μας καλεί να αναλογιστούμε τη βαρύτητα της διανοητικής μας περιπέτειας: πώς η αναμέτρηση με τις ιδέες, τη γλώσσα, τη μνήμη και την επίγνωση της φθοράς μάς καθιστά πιο ελεύθερους και συνάμα ευάλωτους. Ένα βιβλίο που μας προ(σ)καλεί να αναμετρηθούμε με την αγωνία και την ομορφιά της σκέψης. Το αγαπημένο πρόσωπο βρίσκεται στην αγκαλιά μας, το αναντικατάστατο παιδί στο στέρνο μας, ο καλύτερός μας φίλος μάς σφίγγει το χέρι. Κι όμως, δεν έχουμε καμιά αδιαμφισβήτητη απόδειξη για τις σκέψεις που γεννιούνται, που καταγράφονται εσωτερικά τη συγκεκριμένη στιγμή. Πολύ συχνά, στην ερωτική ένωση, ο σφυγμός της σκέψης, της έντονης φαντασίας, πάλλεται αλλού. Βαθιά μέσα μας κάνουμε έρωτα μ’ έναν άλλο. Κάτω από το λατρευτικό χαμόγελο του παιδιού, του στενού φίλου μπορεί να κρύβεται η αλήθεια της πλήξης, της αδιαφορίας, ή ακόμα και της απέχθειας. Η ικανότητα να ψευδόμαστε, να φανταζόμαστε και να ενσαρκώνουμε μύθους είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ανθρωπότητάς μας. Χωρίς αυτή θα ήταν αδύνατον να υπάρξουν οι τέχνες, η κοινωνική συμπεριφορά, η ίδια η γλώσσα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

11.00

Γιώτα Τουργέλη

Η οικονομία της υπερατλαντικής μετανάστευσης στα ελληνικά λιμάνια (1890-1940)

Μια ανεξερεύνητη έως τώρα πτυχή της ιστορίας της υπερπόντιας ελληνικής μετανάστευσης των αρχών του 20ού αιώνα αποτελούν οι νέες οικονομικές λειτουργίες που αναπτύχθηκαν σε πόλεις-λιμάνια του ελληνικού κράτους οι οποίες διασυνδέθηκαν απευθείας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και διαχειρίστηκαν την οργάνωση της μεταναστευτικής κινητικότητας έως και τον Μεσοπόλεμο.

Η παρούσα μελέτη εστιάζει σε αυτές τις «μεταναστευτικές πύλες» και στην οικονομία τους. Πρωταγωνιστούν το λιμάνι της Πάτρας, η εταιρεία «Αυστροαμερικάνα», το γραφείο «Γ. Μόρφυ και υιός, Κρωββ & Στίβενς» και τα υπόλοιπα μεταναστευτικά πρακτορεία στην οδό Αγίου Ανδρέου, ο εμπορικός και εργατικός κόσμος της παραλιακής ζώνης, το αμερικανικό προξενείο, οι Έλληνες και οι Ανατολίτες μετανάστες-καταναλωτές, τα κυκλώματα παράνομης διακίνησης μεταναστών, οι οργανωμένες εκδρομές των ελληνο­αμερικανικών συλλόγων του Μεσοπολέμου και ο «πόλεμος των λιμανιών». Η μεταναστευτική οικονομία της Πάτρας διασταυρώνεται με τις εργασίες μεγάλων μεσογειακών και δυτικοευρωπαϊκών συγκοινωνιακών κόμβων και τις δραστηριότητες μικρότερων λιμανιών της Πελοποννήσου, όπως η Καλαμάτα, το Γύθειο και το Κατάκολο· διαπλέκεται κυρίως με τις κρατικές μεταναστευτικές πολιτικές, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα του Πειραιά.

Στις Πύλες η υπερατλαντική μετανάστευση αναδεικνύεται ως μια διαμεσολαβημένη κινητικότητα, μια κερδοφόρα και ταυτόχρονα εύθραυστη οικονομική επιχείρηση με διεθνικό χαρακτήρα και μετασχηματιστική επίδραση σε τοπικό επίπεδο.

18.00

Ξένη λογοτεχνία

Λονγκ Άιλαντ

Κολμ Τόιμπιν

Μετά το παγκόσμιο best seller Μπρούκλιν, ο πολυβραβευμένος Κολμ Τομπίν ξαναπιάνει το νήμα της ζωής της αινιγματικής Έιλις Λέισι είκοσι χρόνια μετά, δημιουργώντας ένα έντονα συναισθηματικό μυθιστόρημα για τα κρυμμένα μυστικά και τη δύναμη της αγάπης.

Άνοιξη του 1976. Η σαραντάχρονη πλέον Έιλις Λέισι, παντρεμένη με τον Ιταλό υδραυλικό Τόνι Φιορέλο και μητέρα δύο εφήβων, ζει σ’ ένα αδιέξοδο του Λονγκ Άιλαντ δίπλα στους δύο αδελφούς του συζύγου της και τους γονείς του. Ο γάμος της μοιάζει ολοένα και περισσότερο με συμβιβασμό, ενώ δεν έχει επιστρέψει στην Ιρλανδία εδώ και δύο δεκαετίες. Μια μέρα που ο Τόνι λείπει στη δουλειά, την επισκέπτεται ένας Ιρλανδός και της ανακοινώνει πως η γυναίκα του περιμένει το παιδί του άντρα της· ένα παιδί που απειλεί πως θα το παρατήσει στην πόρτα της. Οι αντιδράσεις της Έιλις σε αυτά τα συνταρακτικά νέα –αυτά που κάνει και κυρίως αυτά που αρνείται να κάνει καθιστούν το μυθιστόρημα του Τομπίν πραγματικά καθηλωτικό.

Το Λονγκ Άιλαντ είναι μια ιστορία για τους ανεκπλήρωτους πόθους, τις εκκωφαντικές σιωπές, τη συζυγική μοναξιά, αλλά και εκείνες τις κυριολεκτικές και μη επιστροφές χωρίς τις οποίες δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.

17.70

Μαρκ Μαζάουερ

Από έναν κορυφαίο ιστορικό της εποχής μας, ένα διεισδυτικό και εντελώς επίκαιρο έργο για τις δραματικές μεταλλάξεις της έννοιας του αντισημιτισμού — και τις απρόβλεπτες όσο και ανησυχητικές συνέπειές τους.

Τι εννοούμε σήμερα όταν μιλάμε για αντισημιτισμό; Παραδοσιακά ο όρος υποδήλωνε μια απειλή που εκπορευόταν από την πολιτική Δεξιά· από κύκλους εθνικιστικούς και ξενοφοβικούς που έχτιζαν πάνω στη μακραίωνη καχυποψία της Χριστιανοσύνης για τους Εβραίους με τα εργαλεία της ρατσιστικής ψευδοεπιστήμης. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η συντριπτική πλειονότητα των Εβραίων ζούσε στην Ευρώπη. Και η προέλευση των αντισημιτικών μέτρων και πολιτικών ήταν ξεκάθαρη, με αποκορύφωμα τον εφιάλτη της ναζιστικής Γερμανίας και του Ολοκαυτώματος.

Τώρα το τοπίο είναι πολύ διαφορετικό, όπως δείχνει ο Μαρκ Μαζάουερ παρακολουθώντας την εξέλιξη του όρου από την επινόησή του τον 19ο αιώνα έως σήμερα. Το 80% του παγκόσμιου εβραϊσμού ζει σε δύο χώρες –το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες–, με τη δεύτερη να εγγυάται τη στρατιωτική κυριαρχία της πρώτης στη Μέση Ανατολή. Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Εβραίοι ήταν μια ξεχωριστή μειονότητα που οδηγούνταν, από την αντίθεσή τους στο φασισμό, σε συμμαχία με άλλους κατατρεγμένους λαούς. Σήμερα αντιθέτως θεωρούνται «λευκοί» και, για τη σύγχρονη αντιαποικιοκρατική σκέψη, η μεταχείριση που επιφυλάσσει το Ισραήλ στους Παλαιστινίους έχει γίνει απολύτως κρίσιμο ζήτημα. Η παλιά αριστερή αλληλεγγύη είναι παρελθόν και οι πιο εκκωφαντικές καταγγελίες του αντισημιτισμού τον τοποθετούν στην Αριστερά, όχι στη Δεξιά.

Ο Μαζάουερ διατρέχει με προσοχή αυτό το ναρκοπέδιο μέσα από μια ιστορική ματιά που θέλει να φωτίσει τα πράγματα αντί να ρίξει απλώς κάπου το φταίξιμο. Όπως υποστηρίζει, η άνοδος μιας πεσιμιστικής ευαισθησίας μετά το Ολοκαύτωμα, καθώς και η αυξανόμενη διεθνής κριτική στο Ισραήλ, αίρουν το διαχωρισμό ανάμεσα στα συμφέροντα των Εβραίων και τα συμφέροντα του εβραϊκού κράτους. Πριν από μισό αιώνα λίγοι πίστευαν ότι ο αντισημιτισμός είχε κάποια σχέση με την εχθρότητα προς το Ισραήλ· σήμερα πολλές δεσπόζουσες εβραϊκές φωνές ταυτίζουν τα δύο. Η λέξη παραμένει ίδια, αλλά το νόημά της έχει αλλάξει.

Η τραγωδία, λέει ο Μαζάουερ, είναι ότι ο αντισημιτισμός επιμένει. Αν μπορεί να τον βρει κανείς και στην άκρα Αριστερά, παραμένει πολύ πιο επικίνδυνος όταν προέρχεται από δυνάμεις της ριζοσπαστικής Δεξιάς που διαδηλώνουν με το σύνθημα «Οι Εβραίοι δεν θα μας πάρουν τη θέση», όπως στο Σάρλοτσβιλ. Αφήνοντας την κατηγορία του αντισημιτισμού να εκτοξεύεται αδιακρίτως για να φιμώσει κάθε θεμιτή και νόμιμη κριτική, απονομιμοποιούμε τον όρο και υπονομεύουμε κάτι ουσιώδες για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Το Περί αντισημιτισμού είναι μια θαρραλέα προσπάθεια να τραβήξουμε αυτή την απαραίτητη διαχωριστική γραμμή.

21.94