Βιογραφία - Μαρτυρίες
Η Γεωργία Παπαζήση έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο… με τα μάτια! Θέλεις να μάθεις το γιατί; Αντέχεις όποια και να είναι η απάντηση;
Εκείνη την ξέρει ήδη και την έχει καταγράψει στις σελίδες αυτής της συγκλονιστικής περιγραφής, στις σελίδες της αυτοβιογραφικής εξομολόγησης μιας γυναίκας που δοκιμάστηκε και ακόμη δοκιμάζεται, αλλά δε σταματά ούτε μια στιγμή να ελπίζει. Το «Γιατί όχι εγώ» είναι μια αληθινή ιστορία θάρρους, μία κατάθεση ψυχής!
[…] Από τη Θεσσαλονίκη φύγαμε οικογενειακώς το 1980. Μετακομίσαμε στο Παλαιό Φάληρο, όπου και μεγάλωσα μέχρι που τελείωσα το σχολείο. Ναι, ήμουν στην Αθήνα όταν έγινε ο ισχυρός σεισμός του 1981· 6,6 Ρίχτερ στις Αλκυονίδες νήσους του Κορινθιακού κόλπου, ιδιαίτερα αισθητός και με πολλές ζημιές σε κτίρια της Αττικής, νεκρούς και τραυματίες. Θα πω αμέσως γιατί το αναφέρω εδώ. Τότε έκανα μπαλέτο. ∆εν ήμουν ούτε εννέα χρονών, όταν με έγραψαν στη σχολή Ροδόπης Κούβαρη, λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας, Ναϊάδων και Πρωτέως ήταν τότε. Θυμάμαι την ταμπέλα με το παράξενο αυτό όνομα. Ροζ καλσόν, κορμάκι και ροζ παπούτσια μπαλαρινέ. Λατρεμένη αντίθεση με τα μποτάκια πλατυποδίας. Θυμάμαι τη δασκάλα να μου λέει «μπράβο» συνέχεια και απορούσα που τα άλλα κοριτσάκια δεν μπορούσαν να κάνουν σωστά αυτά που τους ζητούσε. Ευλυγισία απίστευτη, ρυθμός, ευστροφία, σπασικλάκι μπαλέτου με λίγα λόγια. Θα μείνει παντοτινή μου απορία το πού θα μπορούσα να είχα φτάσει, αν συνέχιζα.[…][…] Η Τζω στην Αμερική με Ευρωπαίους φίλους! Σαν εκδρομή! Α, και εκδρομές μάς πήγε η Οργάνωση: Νέα Υόρκη, στον Λευκό Οίκο στην Ουάσιγκτον, Φλόριντα, Γιουνιβέρσαλ Στούντιος και σε αμέτρητα πάρκα. Εμπειρίες αξέχαστες! Η υπέροχη οικογένεια με πήγε επίσης σε μέρη πρωτόγνωρα, όπως στο Τενεσί και στο θεματικό πάρκο της Ντόλι Πάρτον για ιππασία! Ναι, εγώ το κορίτσι της πόλης, του κλαμπ Φαζ, με τον ξυρισμένο σβέρκο, το καρέ υπερμοδάτο μαλλί και το «περφέκτο», δερμάτινο μπουφάν της Αθήνας, ανέβηκα σε άλογο στο Τενεσί των ΗΠΑ! Η ποιότητα των ανθρώπων που είχα την τύχη να έχω δίπλα μου εκεί, μαζί με την αδιανόητη προσαρμοστικότητά μου, έστεψαν τον χρόνο στην Αμερική με πλήρη επιτυχία! ∆εν έλειψε όμως η επαφή μου με την Ελλάδα, την οικογένεια και τους φίλους μου μέσω αλληλογραφίας. Τι ωραία εποχή! Θυμάμαι που έτρεχα στο γραμματοκιβώτιο ή πήγαινα με το ποδήλατο, γεμάτη αγωνία, να δω αν μου έστειλε γράμμα η αδερφή μου η Γιάννα ή η κολλητή μου, η Βιβή! Για να μη συνεχιστεί η ιστορική αναδρομή, σταματώ εδώ. Στο επόμενο κεφάλαιο θα είμαι ενήλικη, σας το υπόσχομαι. Ενήλικη…λίγο πριν την έναρξη του εφιάλτη.[…]
Επιστήμες
Πειραματικές αλήθειες που μοιάζουν να μην πειθαρχούν σε κανέναν νόμο, έρευνες που οδηγούν σε ανακαλύψεις οι οποίες ξαφνιάζουν ακόμα και τον ίδιο τον ερευνητή, η λάμψη της φυσικής και μαθηματικής διαίσθησης: αυτός είναι ο κόσμος τον οποίο ερευνά εδώ και τουλάχιστον πέντε δεκαετίες ο Τζόρτζιο Παρίζι, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου. Από τη στιγμή της εισόδου του το 1966 (από την πίσω πόρτα, αφού οι φοιτητές των δύο πρώτων ετών δεν επιτρεπόταν να χρησιμοποιούν την κεντρική είσοδο) στο Ινστιτούτο Φυσικής της Ρώμης μέχρι το βραβείο Νομπέλ, που σχεδόν το άγγιξε ήδη σε ηλικία είκοσι πέντε ετών, από τις πρωτοποριακές του μελέτες για τα σωματίδια μέχρι το ενδιαφέρον του για ποικίλα αινιγματικά φαινόμενα όπως οι αλλαγές φάσης, οι ύαλοι σπιν και η πτήση των ψαρονιών, από τον προβληματισμό του για το πώς γεννιούνται οι ιδέες ή για το νόημα της επιστήμης στην κοινωνία μας, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας αποτελεί ένα ταξίδι στο ιδιοφυές μυαλό ενός φυσικού επιστήμονα που αναζήτησε τους κανόνες των πολύπλοκων συστημάτων, διότι τα απλά τού φαίνονταν ανέκαθεν λιγάκι βαρετά…
«Συχνά, το καλύτερο έργο μιας ζωής αφιερωμένης στην έρευνα προκύπτει τυχαία: πέφτεις πάνω του καθώς διασχίζεις έναν δρόμο που οδηγεί κάπου αλλού».
Δοκίμιο
Στο “Για την ποίηση” ανθολογούνται επτά σηµαντικά δοκίµια του Τ. Σ. Έλιοτ, σε µετάφραση και σχόλια του Στέφανου Μπεκατώρου, που φανερώνουν καίριες πτυχές της γόνιµης πορείας του στον τοµέα της λογοτεχνικής κριτικής και καλύπτουν χρονικά το διάστηµα 1919-1961.
Με αφετηρία το θεµελιακό κείµενο µε τίτλο «Η Παράδοση και το Ατοµικό Τάλαντο» και καταλήγοντας στο «Για να Κρίνουµε τον Κριτικό», την πιο γνωστή από τις τελευταίες διαλέξεις του ποιητή, παρουσιάζονται οι σηµαντικότεροι σταθµοί της εξέλιξης της κριτικής σκέψης του Έλιοτ εστιάζοντας στον τρόπο µε τον οποίο επανεξέτασε τη λειτουργία της ποίησης, επαναπροσδιόρισε την ίδια τη φύση της ποιητικής διαδικασίας και προσέφερε νέα εργαλεία και ένα φάσµα ρητορικών δυνατοτήτων στις µελλοντικές γενιές αναγνωστών και µελετητών της λογοτεχνίας.
Ο ίδιος ο Έλιοτ θεωρούσε τα δοκίµιά του αναπόσπαστο µέρος του συγγραφικού του εργαστηρίου υπογραµµίζοντας την αδιάσπαστη ενότητα της ποιητικής και δοκιµιακής του παραγωγής, κάτι άλλωστε που απηχεί την αντίληψή του ότι η λογοτεχνική κριτική εγγράφεται σε ένα ευρύτερο κοινωνικό, ηθικό και πολιτιστικό πλαίσιο ακολουθώντας τις τάσεις της εκάστοτε εποχής.
Επιστήμες
Πώς και γιατί γερνούν οι οργανισμοί, και ιδιαίτερα οι άνθρωποι; Να ένα ερώτημα που ταλανίζει τους επιστήμονες εδώ και αιώνες. Οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί είναι πολλές: μεταξύ άλλων, η θεωρία περί «φθαρτού σώματος» (δηλαδή, ότι η φύση δεν έχει επενδύσει στην επιβίωσή μας μετά την αναπαραγωγική ηλικία), η ιδέα ότι η γήρανση οφείλεται στη φθορά από το πέρασμα του χρόνου (σαν τη σκουριά σε ένα παλιό αυτοκίνητο), η απομείωση των τελομερών (που σαν χρονοδιακόπτης μετρούν τι χρόνος απομένει στα διαιρούμενα κύτταρά μας), αλλά και ότι το γήρας και ο θάνατος είναι διαδικασίες γονιδιακά προγραμματισμένες. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι έγκριτοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το γήρας είναι μια «πάθηση» που μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Ορισμένοι, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να λένε ότι μπορούμε επίσης να τη «θεραπεύσουμε», κι έτσι να ζούμε για πάντα!
Η γήρανση αποτελεί ένα σχετικά όψιμο αντικείμενο σοβαρής μελέτης στο πλαίσιο των βιοϊατρικών επιστημών. Σε αυτό οφείλεται εν πολλοίς και το πλήθος των νεολογισμών που χρησιμοποιούνται σε τούτο το βιβλίο. Ωστόσο, η Sue Armstrong διανθίζει όλες αυτές τις τεχνικές λεπτομέρειες και τα ερευνητικά δεδομένα με προσωπικές εμπειρίες και συναρπαστικές αφηγήσεις για τα μεγάλα επιστημονικά επιτεύγματα που συνδέονται με τη μελέτη του γήρατος. Συνδυάζοντας, λοιπόν, την επιστημονική ακριβολογία με τη γλαφυρή αφήγηση, η Πίστωση χρόνου απευθύνεται τόσο σε γιατρούς, βιολόγους και άλλους επιστήμονες, όσο και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, που αναζητά απαντήσεις σε ένα από τα πιο θεμελιώδη ερωτήματα γύρω από το φαινόμενο της ζωής.
Βιογραφία - Μαρτυρίες
Η νεαρή δικηγόρος από το Βέλγιο μεταβαίνει εθελοντικά στη Μόρια ανταποκρινόμενη στο Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων που ζητά δικηγόρους. Τα σύνορα της Ευρώπης έχουν πια κλείσει και χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβίζονται στα hotspots, περιμένοντας να γίνει η διαλογή τους σε παράτυπους ή μη. Η Ντουτρεμόν αρχίζει να γράφει καθημερινά στους δικούς της ένα γράμμα, όπου μιλάει για τη δουλειά της εκεί, τις συναντήσεις και τα συναισθήματά της. Η δουλειά της την φέρνει αναγκαστικά πολύ κοντά στις ιστορίες των ανθρώπων που έρχονται να τη συμβουλευτούν, ο πόνος τους φτάνει σ’ αυτήν αδιαμεσολάβητος, καθώς πρέπει να τους βοηθήσει να προετοιμάσουν τη συνέντευξή τους για το άσυλο, να πείσουν τις αρχές ότι έχουν στ’ αλήθεια βασανιστεί, βιαστεί, κακοποιηθεί. Περιγράφει τον αγώνα αυτών των ανθρώπων που αφού έχουν επιζήσει από τραυματικές εμπειρίες και από ένα επικίνδυνο ταξίδι, περνούν καινούργια οδύσσεια περιμένοντας επ’ αόριστον στο πουθενά και προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα με τη γραφειοκρατία, την κούραση ή και αδιαφορία των υπαλλήλων και των γιατρών, την ίδια τους την απελπισία. Μιλάει για την αντίθεση ανάμεσα στον ζόφο του καταυλισμού και την παραδεισένια, ανοιξιάτικη Λέσβο απ’ έξω, αλλά και για τη χαρά της ζωής που ξεπροβάλλει αναπάντεχα μέσα στον καταυλισμό, κυρίως με το γέλιο και το παιχνίδι των παιδιών ή τη γεμάτη πείσμα λαχτάρα για ζωή των εφήβων.
Ψυχολογία
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας διερωτάται Τι απομένει από τον πατέρα την εποχή της εξάχνωσής του. Πρόκειται για τη βασική προβληματική που διέπει την πορεία του έργου του ψυχαναλυτή Massimo Recalcati. Tην εποχή της κατάρρευσης του ιδεώδους του πατέρα σε τι συνίσταται, ακόμα, η πατρική λειτουργία; τι καθιστά δυνατή τη μετάδοση της επιθυμίας την εποχή της δύσης του Οιδίποδα; Mέσα από τον Φρόυντ και τον Λακάν καθώς και εκπροσώπους της λογοτεχνίας (Φίλιπ Ροθ και Κόρμακ ΜακΚάρθυ) αλλά και του κινηματογράφου (Κλιντ Ίστγουντ) σκιαγραφούνται τα χαρακτηριστικά του πατέρα της πράξης και όχι αναγκαστικά της εξ αίματος προέλευσης.
Είναι αυτό που μπορούμε να περιμένουμε από
ό,τι απομένει από τον πατέρα στην εποχή της εξάχνωσής
του: μια πράξη, μια ενική μαρτυρία για την επιθυμία του,
μια ενσαρκωμένη λύση στο άλυτο αίνιγμα της ζωής και
του θανάτου.
Δοκίμιο
Το μπλε δεν είναι ένα χρώμα, είναι ένα σύνολο αποχρώσεων, αντικειμένων, διαθέσεων, αναφορών, αναμνήσεων, συναισθημάτων. Η Μάγκι Νέλσον, ερωτευμένη με το μπλε, περιπλανιέται στη μελαγχολία, την απώλεια και τον πόθο διερευνώντας τη σύνδεση του χρώματος με το σώμα και το πνεύμα. Συνομιλώντας με τον Γκαίτε, τον Βιττγκενστάιν και τον Μπαρτ, γράφει ένα λυρικό δοκίμιο για τον έρωτα που τελειώνει, για το σώμα που υποφέρει και για την ομορφιά ως καταφύγιο στον καιρό της μοναξιάς και της θλίψης.
«Το να ερωτευτεί κανείς το μπλε μήπως σημαίνει λοιπόν ότι ερωτεύτηκε μια ενόχληση; Ή μήπως ενόχληση είναι ο ίδιος ο έρωτας; Και τι σόι τρέλα τέλος πάντων είναι να ερωτεύεσαι κάτι που είναι δομικά ανίκανο να σε ερωτευτεί κι αυτό;»
Ιστορία
Σε αυτή την πανοραμική θεώρηση του κόσμου, ο David Baker καταγράφει τις ιστορικές μεταβολές στο Σύμπαν, αποκαλύπτοντας την τεράστια αύξηση της πολυπλοκότητας που συνοδεύει κάθε εξελικτική φάση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός μας.
Καθώς συνδυάζει γνώσεις από τη φυσική, τη χημεία, τη βιολογία και άλλες επιστήμες, ο διακεκριμένος ιστορικός μάς βοηθάει να δούμε πέρα από τα στενά όρια και το χάος των ανθρώπινων προβλημάτων, απαντώντας στο θεμελιώδες ερώτημα: Από πού προερχόμαστε και πού πηγαίνουμε;
Φιλοσοφία
Όλα για το τίποτα, είπε ο Εκκλησιαστής. Όλα είν’ ανώφελα, όλα για το τίποτα.
Μία είναι η μοίρα των ανθρώπων, δίκαιων και άδικων, φτωχών και πλούσιων, δούλων και ελεύθερων: ο θάνατος. Τα καλά θα χαθούν. Οι προσπάθειες θ’ αποτύχουν. Τα όνειρα θ’ αποδειχτούνε χίμαιρες. Μα οι έγνοιες δε θα κοπάσουν.
Ο Εκκλησιαστής παραμένει ένα αίνιγμα. Την ίδια στιγμή που χαρακτηρίζεται ως το σκοτεινότερο κείμενο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Εκκλησιαστής περιγράφεται και σαν ένας φιλοσοφικός ύμνος στη χαρά. Ίσως γιατί τόλμησε να βυθιστεί πέρα ώς πέρα στο σκοτάδι της ματαιότητας, για να βρει ένα πράγμα αληθινά φωτεινό. Η χαρά του κόπου. Αυτό είναι το μερτικό του ανθρώπου, το μόνο πράγμα που αξίζει στις μετρημένες μέρες της ζωής του. Μα οι έγνοιες δε θα κοπάσουν.
Ανώφελο κι αυτό, ανεμοκυνηγητό.
Ο Εκκλησιαστής γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα τον 3ο αιώνα π.Χ. Περιλαμβάνεται στην εβραϊκή Βίβλο και τη χριστιανική Παλαιά Διαθήκη.
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο παρουσιάζουν, στην ελληνική γλώσσα, μια νέα σειρά βιογραφιών που έχει μεταφραστεί και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε πολλές γλώσσες και χώρες.
Τα «Βιογραφήματα» αποτελούν έναν εντελώς νέο τρόπο για να γνωρίσουμε τις ζωές μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης, της επιστήμης και της ποπ κουλτούρας.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι ABBA (1973-82) ήταν μια Σουηδική μπάντα που έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα ποπ συγκροτήματα στον κόσμο μετά τη νίκη τους στον διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision το 1974 και ότι ο παλιός τους κατάλογος με τραγούδια μετατράπηκε σε επιτυχημένο μιούζικαλ και ταινία με τίτλο Mamma Mia! Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι οι ABBA έχουν πουλήσει πάνω από 380 εκατομμύρια άλμπουμ και singles· ότι το «Waterloo» είχε αρχικά τον τίτλο «Honey Pie»· ότι τα εντυπωσιακά τους ρούχα ήταν μέρος ενός σχέδιου εξοικονόμησης φόρου· και ότι 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι υπέβαλαν αίτηση για εισιτήρια για να τους δουν να εμφανίζονται στο Royal Albert Hall του Λονδίνου το 1977.
Το «Βιογραφήματα: ABBA» παρουσιάζει μια στιγμιαία εντύπωση της ζωής, του κόσμου, του έργου και της παρακαταθήκης τους, με μια σειρά ακαταμάχητων γεγονότων και αριθμών που μετατράπηκαν σε εικόνες για να αποκαλύψουν τους μουσικούς πίσω από τη μουσική.
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο παρουσιάζουν, στην ελληνική γλώσσα, μια νέα σειρά βιογραφιών που έχει μεταφραστεί και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε πολλές γλώσσες και χώρες.
Τα «Βιογραφήματα» αποτελούν έναν εντελώς νέο τρόπο για να γνωρίσουμε τις ζωές μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης, της επιστήμης και της ποπ κουλτούρας.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι ο David Bowie (1947-2016) ήταν ένας εμβληματικός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός, του οποίου οι στίχοι, οι παραστάσεις και η συνεχώς μεταβαλλόμενη περσόνα, σφράγισαν την ποπ κουλτούρα για πάνω από πέντε δεκαετίες. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι μπορούσε να παίξει 14 διαφορετικά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του σαξοφώνου, του κότο και της βιόλας· ότι ήταν ο πρώτος μεγάλος καλλιτέχνης που κυκλοφόρησε τραγούδι για «κατέβασμα» από το ίντερνετ· ότι πούλησε πάνω από 140 εκατομμύρια άλμπουμ και ότι κάποτε μοιράστηκε ένα διαμέρισμα στο Βερολίνο με τον Iggy Pop.
Το «Βιογραφήματα: Bowie» παρουσιάζει μια στιγμιαία εντύπωση της ζωής, του κόσμου, του έργου και της παρακαταθήκης του, με μια σειρά ακαταμάχητων γεγονότων και αριθμών που μετατράπηκαν σε εικόνες για να αποκαλύψουν τον μουσικό πίσω από τη μουσική.
Τέχνη
Οι εκδόσεις Όγδοο παρουσιάζουν, στην ελληνική γλώσσα, μια νέα σειρά βιογραφιών που έχει μεταφραστεί και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε πολλές γλώσσες και χώρες.
Τα «Βιογραφήματα» αποτελούν έναν εντελώς νέο τρόπο για να γνωρίσουμε τις ζωές μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης, της επιστήμης και της ποπ κουλτούρας.
Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι ο Jimi Hendrix (1942–1970) υπήρξε πρωτοπόρος κιθαρίστας και συνθέτης, που χάρη στα πρωτοποριακά τραγούδια του, τα σόλο του και τις εμφανίσεις του βρέθηκε στο επίκεντρο της ποπ κουλτούρας της δεκαετίας του ‘60. Αυτό που ίσως δε γνωρίζουν είναι ότι έχει εκπαιδευτεί ως αλεξιπτωτιστής στον αμερικανικό στρατό· ότι η πρώτη του κιθάρα κόστιζε μόνο 5 δολάρια, ενώ η κιθάρα που έκαψε στο φεστιβάλ του Μόντερεϊ το 1967, αργότερα πωλήθηκε έναντι 380,000 δολαρίων· ότι οι Jimi Hendrix Experience ηχογράφησαν μόνο 3 άλμπουμ σε στούντιο· και ότι είναι ένας από τους πολλούς αστέρες της ροκ που πέθαναν σε ηλικία 27 ετών.
Το Βιογραφήματα: Hendrix παρουσιάζει μια στιγμιαία εντύπωση της ζωής, του κόσμου, του έργου και της παρακαταθήκης του, με μια σειρά ακαταμάχητων γεγονότων και αριθμών που μετατράπηκαν σε εικόνες για να αποκαλύψουν τον καλλιτέχνη πίσω από τη μουσική.