Δεν γίνονται αυτά εδώ

Τα γουρούνια μπορεί να μην πετούν, αλλά σίγουρα έχουν υποστεί κάποια περίεργη μετάλλαξη. Το ίδιο ισχύει και για τους λύκους και τα ρακούν. Ένας άνδρας που κάποτε ονομαζόταν Τζίμι τώρα αυτοαποκαλείται Χιονάνθρωπος και ζει σ’ ένα δέντρο, τυλιγμένος με παλιά σεντόνια. Η φωνή της Όρυξ, της γυναίκας που αγάπησε, τον στοιχειώνει∙ τον περιπαίζει. Και τα Παιδιά του Κρέικ με τα πράσινα μάτια είναι, για κάποιο λόγο, δική του ευθύνη.

Καλωσήρθατε στον εξωφρενικό κόσμο της Μάργκαρετ Άτγουντ.

Ο Σταν και η Σαρμέιν προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω μιας ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης. Έχοντας χάσει τις δουλειές τους, αναγκάζονται να ζουν στο αυτοκίνητό τους, εκτεθειμένοι σε συμμορίες και κινδύνους. Πρέπει οπωσδήποτε κάτι να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση και πρέπει να γίνει γρήγορα. Το Σχέδιο Ποζιτρόνιο στην πόλη της Χρονοκράτησης φαίνεται να είναι η απάντηση στις προσευχές τους. Εκεί κανείς δεν είναι άνεργος και όλοι έχουν ένα άνετο, καθαρό να σπίτι για να ζήσουν τον μισό χρόνο. Τον υπόλοιπο οι κάτοικοι της Χρονοκράτησης αφήνουν τα σπίτια τους και γίνονται τρόφιμοι της Φυλακής Ποζιτρόνιο.

Στην αρχή δεν τους φαίνεται και τόσο μεγάλη θυσία, ειδικά όταν το αντάλλαγμα είναι στέγη και τροφή. Όταν, όμως, η Σαρμέιν εμπλέκεται σε σχέση με τον άνδρα που μένει στο σπίτι τους το διάστημα που εκείνη και ο Σταν είναι στη φυλακή, τα πράγματα θα πάρουν ανησυχητική τροπή, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του Σταν. Kάθε μέρα που περνά, το Ποζιτρόνιο μοιάζει περισσότερο με αυτοεκπληρούμενη προφητεία, παρά με προσευχή που εισακούστηκε.

Η βραβευμένη με Booker Μάργκαρετ Άτγουντ στην καλύτερη στιγμή της!

Το γράψιμο είναι όπως η ζωή. Δεν ξέρεις πού βρίσκεσαι ώσπου να σταματήσεις και να κοιτάξεις πίσω σου.

Δυο αδελφές που συμπληρώνουν η μία την άλλη, η βαθειά, πικρή νοσταλγία της οικογένειας, οι ματαιωμένες προσδοκίες, άλλη μια οικονομική κρίση, ο θάνατος. Η Άιρις αναζητά τα προδομένα πεπρωμένα ενός ολόκληρου αιώνα μέσα σε κώδικες που είναι ίσως ανύπαρκτοι˙ ή φανταστικοί. Σαν λαϊκή φυλλάδα επιστημονική φαντασίας, Ο ΤΥΦΛΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ είναι ένα μυθιστόρημα μέσα στο μυθιστόρημα, είναι η κληρονομιά και ο τρομερός οιωνός για την αφηγήτρια, μια απελπισμένη φάρσα για μυστικά και ψέματα που σφράγισαν ζωές, ελεγεία και κλαυσίγελος για μιαν ασπρόμαυρη εποχή.

Έντεκα χρόνια μετά, το μυθιστόρημα που χάρισε στην Καναδή συγγραφέα το βραβείο Booker διατηρεί τη ζωντάνια της παράφορης προσπάθειάς του να κοιτάξει, να επικαλεστεί και να εξιστορήσει την τυφλότητα που σκοτώνει. Και, αν καταφέρει, έτσι οριακά και αδιάλλακτα να την αρνηθεί.