Ένας καθηγητής γυµνασίου, οργισµένος µε τον κόσµο, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Σχολαστικός και ψύχραιµος, έχει επιλέξει την ηµεροµηνία: σε έναν χρόνο. Μέχρι τότε κάθε βράδυ θα γράφει, στο διαµέρισµα που µοιράζεται µε τη σκυλίτσα του την Πέπα και µε µία βιβλιοθήκη την οποία σταδιακά ξεφορτώνεται, ένα προσωπικό χρονικό, σκληρό και καυστικό, δοσµένο όµως µε στωικότητα, πηγαίο χιούµορ και αναπάντεχη τρυφερότητα. Γράφοντας, επιδιώκει να αιτιολογήσει τη ριζοσπαστική απόφασή του, να φανερώσει ακόµα και το τελευταίο µόριο της ιδιωτικής του ζωής, να αφηγηθεί το παρελθόν του και τις πολλές καθηµερινές ιστορίες µιας Ισπανίας σε πολιτικό αναβρασµό. Αδυσώπητος, µε το νυστέρι του ανατέµνει σε κάθε σελίδα τους γονείς του, τον ανυπόφορο αδερφό του, την πρώην γυναίκα του Αµάλια, που δεν µπορεί να ξεπεράσει, τον προβληµατικό γιο του Νικίτα, αλλά και τον σαρκαστικό φίλο του Κούτσαβλο. Και, αναπάντεχα, µια γυναίκα που λέγεται Άγκεδα. Στα διαδοχικά ερωτικά και οικογενειακά επεισόδια αυτής της εθιστικής ανθρώπινης πλειάδας, ο Τόνι, ένας άνθρωπος αποπροσανατολισµένος αλλά αποφασισµένος να αφηγηθεί τις συµφορές του, παραδίδει, παραδόξως, ένα αξέχαστο µάθηµα ζωής.
Αλεξάντερ Κλαπ
Πού πάνε τα σκουπίδια; Ποιες χώρες φορτώνονται τα απορρίμματα του δυτικού κόσμου; Ποιον δηλητηριάζουν οι πεταμένες ηλεκτρονικές συσκευές μας; Πώς χρησιμοποιούν οι πετρελαιοβιομηχανίες την ανακύκλωση ως δούρειο ίππο για να προωθήσουν την υπερπαραγωγή πλαστικού; Ο πόλεμος των σκουπιδιών μαίνεται σήμερα ανεξέλεγκτος.
Στο βιβλίο αυτό, καρπό επιτόπιας έρευνας σε πέντε ηπείρους —από την κεντρική Αμερική και την Αφρική στο Αιγαίο και την Ινδονησία—, ο Αλεξάντερ Κλαπ αναζητά τους τόπους και τους ανθρώπους που παραλαμβάνουν τελικά τα απορρίμματά μας: τοξικά απόβλητα, ηλεκτρονικά απόβλητα, παλιοσίδερα, πλαστικά. Συνομιλεί με εργάτες και πολιτικούς, με επιστήμονες και μεσίτες σκουπιδιών, με εφοπλιστές και ακτιβιστές, εξερευνώντας τον αφανή κόσμο της παγκόσμιας διακίνησης αποβλήτων και τα θηριώδη οικονομικά συμφέροντα που τον κυβερνούν.
Ρεϊμόντ Λινοσιέ
«ΦΙΛΗ ΤΟΥ ΦΡΑΝΣΙΣ ΠΟΥΛΕΝΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΟΝ-ΠΟΛ ΦΑΡΓΚ, Η ΛΙΝΟΣΙΕ ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ, ΤΡΙΑΝΤΑ ΓΡΑΜΜΕΣ ΟΛΟ ΚΙ ΟΛΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑΥΜΑΖΕ Ο ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ. ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗ ΤΗΣ ΚΑΛΥΠΤΕ ΕΝΑ ΠΕΠΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ».
Με τα παραπάνω –και μάλιστα με γράμματα κεφαλαία– ο Éric Dussert, ειδικός των ξεχασμένων γρα πτών, σκιαγραφεί το πορτραίτο της Ρεϊμόντ Λινοσιέ, της πλέον μυστήριας και διακριτικής μορφής των γαλλικών γραμμάτων του Μεσοπολέμου, στο μηνιαίο περιοδικό Le Matricule des anges (αριθμ. 59, Ιανουάριος 2005). Από τη λογοτεχνική αβάν-γκαρντ «ξεφύτρωσε» η Μπιμπί-λα-Μπιμίστ, ένα μυθιστόρημα που διαρκεί όσο μια σεκάνς ψευδαίσθησης. Το δημιούργημα της Μαύρης Βιολέτας, όπως αποκαλούσε τη συγγραφέα ο Λεόν-Πολ Φαργκ, η Μπιμπί-λα-Μπιμίστ αγαπήθηκε από τους μεγάλους της μεσοπολεμικής πρωτοπορίας, μεταξύ των οποίων και ο Έζρα Πάουντ.
Τυπωμένο από τον μοναδικό καλλιτέχνη-τυπογράφο Πολ Μπιρό, στον οποίο εμπιστευόταν τα γραπτά του ο Απολλιναίρ, το μοναδικό στο είδος του αυτό «τεχνούργημα», καθώς έχει αναμφισβήτητα κάτι το χειροποίητο, θα αποκτήσει έναν ολόκληρο κύκλο θαυμαστών και θα γίνει «πηγή δημιουργικής και ψυχαγωγικής έμπνευσης», όπως θα πει αργότερα η Αντριέν Μονιέ, η εμβληματική μορφή της γαλλικής διανόησης και ιδιοκτήτρια του περίφημου βιβλιοπωλείου Librairie de l’Odéon, το οποίο μαζί με εκείνο της συντρόφου της Σύλβια Μπιτς (Shakespeare and Company) λειτούργησαν ως φυτώρια λογοτεχνικών πειραματισμών, αναδεικνύοντας τα μεγαλύτερα γαλλόφωνα και αγγλόφωνα ονόματα του 20ού αιώνα. Στην Αντριέν Μονιέ απευθύνθηκε η νεαρή Ρεϊμόντ Λινοσιέ για την έκδοση του μυθιστορήματός της: «Όταν πρόφερε τη λέξη “μυθιστόρημα” χαμογελούσε πονηρά με νόημα…», θα παρατηρήσει η ηγερία της Librairie de l’Odéon, και δεν έχει άδικο. Ένα πονηρό και συνάμα μυστηριώδες χαμόγελο παραμένει μέχρι σήμερα η Μπιμπί, που συνεχίζει να μας προκαλεί για πολλαπλές αναγνώσεις.
Με την παρούσα έκδοση η ΣΤΙΛΒΗ ξεκινά τη σειρά «Συλλεκτικά», ένα εκδοτικό πείραμα που φιλοδοξεί να γνωρίσει στο κοινό σπάνια «γνωστά-άγνωστα» κείμενα, τα οποία διαμόρφωσαν κινήματα και ιδεολογίες, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους. Η σειρά αυτή θα έχει πάντα -ανεξαρτήτως μεγέθους κειμένου- την ίδια τιμή, προσβλέποντας στον εκδημοκρατισμό της σπανιότητας.
Μέσω του δελτίου τύπου η ΣΤΙΛΒΗ ευχαριστεί τον ποιητή Αλέκο Λούντζη που δέχτηκε να συνομιλήσει με την Μπιμπί στο τέλος του βιβλίου εν είδει επιμέτρου, και εύχεται σε όσους πάρουν το βιβλίο στα χέρια τους καλές αναγνώσεις
Πάουλο Κοέλιο
«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια πόρνη που λεγόταν Μαρία…»
Η Μαρία, ένα νεαρό κορίτσι από μια μικρή πόλη της Βραζιλίας, αρχίζει γρήγορα να καταλαβαίνει τη δύναμη που ασκεί η ομορφιά της στους άντρες. Όντας απογοητευμένη από τις σχέσεις και την αγάπη, καταλήγει από το Ρίο στη Γενεύη, όπου αντί για δόξα και πλούτη, ανακαλύπτει τον αγοραίο έρωτα. Καθώς δημιουργεί την απαραίτητη απόσταση ανάμεσα στον εαυτό της και το σώμα της, νιώθει όλο και περισσότερο ότι ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού της σβήνει. Όμως η άποψή της για την αγάπη κλονίζεται, όταν γνωρίζει έναν όμορφο νεαρό ζωγράφο. Τώρα η Μαρία πρέπει να επιλέξει αν θα ακολουθήσει ένα σκοτεινό μονοπάτι ή θα ρισκάρει τα πάντα για να βρει το δικό της εσωτερικό φως και τη μαγεία του αληθινού έρωτα.
Η ιστορία της Μαρίας είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τολμά να υπερβεί τα όρια, αναζητώντας τη λυτρωτική δύναμη του πάθους. Μια ιστορία για τα μυστήρια του έρωτα και τη φύση της σεξουαλικότητας, με την ειλικρινή προσέγγιση και τη βαθιά ευαισθησία του Πάουλο Κοέλιο, συγγραφέα του εμβληματικού Αλχημιστή.