Βλέπετε 1–15 από 146 αποτελέσματα

Πατάκης

Ελληνική λογοτεχνία

Από τη μέση και κάτω

Μαρία Μήτσορα

Δεκαπέντε διηγήµατα, µερικά ήδη δηµοσιευµένα, τα περισσότερα καινούρια και γυαλιστερά (ακόµα κι αν είναι σκοτεινή η λάµψη τους). Οι πρωταγωνίστριες κι οι πρωταγωνιστές πάντα στο σταυροδρόµι του Τυχαίου µε το Προδιαγεγραµµένο, καµιά φορά τραβάνε την ουρά του Κέρβερου. Παίζουν µε τη ζωή παίζοντας τη ζωή τους. Στο τέλος θα σπάσουν τα δεσµά των φράσεων και θα τρέξουν να κρυφτούν πάλι µέσα στους καθρέφτες.

8.70

Ελληνική λογοτεχνία

Ο θησαυρός του χρόνου

Μένης Κουμανταρέας

…Τον περισσότερο καιρό πίνοντας και κουτσοπίνοντας άκουγα µε δέκα αυτιά αυτές τις ιστορίες που, είτε γνήσιες είτε πλαστές, είχαν ένα ενδιαφέρον για µένα, που ζητούσα να ξεφύγω από τη δική µου ιστορία. Μία µόνο προϋπόθεση έθετα: αυτός που τις έλεγε να ξέρει να τις αφηγείται, να σε µεταφέρει αλλού και να σου εξάπτει τη φαντασία. Τότε µε έκαναν να θέλω να πω κι εγώ µια ιστορία. Μα εγώ, βλέπεις, προτιµώ να τις γράφω…

Ένα µυθιστόρηµα για την απώλεια. Την απώλεια όχι µόνο ενός ανθρώπου, αλλά και την απουσία που αυτή συνεπάγαι. Μια αφήγηση ανάµεσα στην παραίσθηση και στην άγρια πραγµατικότητα. Μια περιπέτεια που οδηγεί στην αναζήτηση και απόκτηση ενός θησαυρού.

Να είναι τάχα αυτός ο θησαυρός του χρόνου;

19.90

Κωστής Παλαμάς

“Τολμώ να σημειώσω στη φροντίδα και των γνώριμων και των αγνώριστων φίλων μου πως τα «Σημειώματα στο περιθώριο» σχετιζόμενα με το ατύπωτο βιβλίο (αν θα τυπωθή) της «Ποιητικής μου» είναι για μένα σε πολλά η ποιητική μου η ίδια σε ό,τι μπορεί να κλείση γενικώτερα ή βραχυλογικώτερα εκφρασμένο. Ή, καλύτερα είναι τα «Σημειώματα στο περιθώριο» μια εισαγωγή στην «Ποιητική μου», καθώς είναι «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» τα προπύλαια που μας μπάζουν στη «Φλογέρα του Βασιλιά». Στα σημειώματά μου αυτά βρίσκεται συγκεντρωμένο όλο σχεδόν το στοχαστικό μου σύνολο”. Κωστής Παλαμάς

Τα «Σημειώματα στο περιθώριο» δημοσιεύονται αρχικά στον περιοδικό τύπο, στο μεγαλύτερο μέρος τους στο περιοδικό Ο Νουμάς και, δευτερευόντως, στα περιοδικά Οι Νέοι, Καλλιτεχνία και Παντογνώστης, καλύπτοντας ένα διάστημα δεκατεσσάρων ετών (1909-1923). Στην Εισαγωγή του βιβλίου από τη Μάρα Ψάλτη προτείνεται η ανάγνωσή τους ως δυνητικών εγγραφών τριών διακριτών ημερολογίων (σύστοιχων προς την τριπλή παλαμική ποιητική), εκτιμάται το ιδιαίτερο στίγμα και η θέση τους στην εργογραφία Παλαμά και αναπτύσσονται οι εκδοτικές αρχές που ακολουθούνται με αναδρομή στις πρώτες δημοσιεύσεις των κειμένων. Μετά το κύριο μέρος των 180 «Σημειωμάτων» του Παλαμά, το οποίο συμπληρώνεται από Παράρτημα με αθησαύριστα σημειώματα, ακολουθεί η ενότητα των Σημειώσεων με επεξηγήσεις όρων και ονομάτων, παραπομπή στις παλαμικές πηγές και σύνδεση των αναφερομένων στα «Σημειώματα» με άλλα παλαμικά κείμενα. Από τη σημερινή σκοπιά, στα «Σημειώματα στο περιθώριο» μοντέρνες δεν είναι μόνο οι απόψεις του Παλαμά, αλλά και η φόρμα με την οποία μας παραδίδονται. Ο προγραμματικά διακοπτόμενος και αποσπασματικός χαρακτήρας των σημειωμάτων, η συνεχής διαπλοκή βίου και έργου, οι εναλλαγές τόνου και η συσσώρευση ετερόκλητου υλικού αποτελούν στοιχεία που καθιστούν τα παλαμικά marginalia ιδιαίτερα ελκυστικά για τον σύγχρονο αναγνώστη. Αν ποιητικά είναι ο χαμηλόφωνος Παλαμάς των σύντομων λυρικών ποιημάτων εκείνος που φαίνεται να κερδίζει τις τελευταίες δεκαετίες το αναγνωστικό ενδιαφέρον, τότε κατ’ αναλογίαν και κριτικά μπορούμε να στραφούμε στον Παλαμά της συνεπτυγμένης ποιητικής, την οποία συνθέτουν τα σημειώματα αυτά, αρθρωμένης σπονδυλωτά σε παραδειγματικά τεμνόμενες παραγράφους.

«Η έκδοση της Ψάλτη, κατ’ αναλογία με τους τόμους των παλαμικών Απάντων, μπορεί να χαρακτηριστεί συνδυασμός χρηστικής έκδοσης που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, προφέροντάς του ένα έγκυρο κείμενο, και φιλολογικής έκδοσης που καλύπτει τις ανάγκες της κοινότητας των ειδικών αναγνωστών, προς τους οποίους παρέχει εξειδικευμένες πληροφορίες.

Ειδικότερα, η Ψάλτη σωστά χαρακτηρίζει την έκδοσή της υπομνηματισμένη, καθώς στις αναλυτικές και ακριβείς σημειώσεις της, που εκτείνονται σε 180 περίπου σελίδες, πλαισιώνει τα σημειώματα, συσχετίζοντάς τα συχνά και με άλλα παλαμικά κείμενα, με πραγματολογικές πληροφορίες και ερμηνευτικά σχόλια. Ετσι εφοδιάζει τον αναγνώστη με όλη εκείνη τη γνωστική σκευή που του είναι απαραίτητη για να κατανοήσει και να εμβαθύνει σε αυτά τα ιδιότυπα γραπτά.»

Ευριπίδης Γαραντούδης, Efsyn

12.20

Ξένη λογοτεχνία

Πρόγευμα στο Tίφφανυς

Τρούμαν Καπότε

Το «Πρόγευμα στο “Τίφφανυς”» είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα για μια μεγάλη πόλη και μια εύθυμη κοπέλα που τη λένε Χόλλυ Γκολάιτλυ. Η Χόλλυ είναι call-girl με χαρακτηριστικό παρελθόν —κατάγεται από τα βάθη της αμερικανικής επαρχίας— και ξεφαντώνει στη Νέα Υόρκη, απολαμβάνοντας την ανωνυμία. Ο Τρούμαν Καπότε περιγράφει εδώ την ανέμελη ζωή μιας νεοϋορκέζικης κοινότητας —τα πάρτι, τις φιλίες, τις απογοητεύσεις και τις κρίσεις— που θυμίζει τον κύκλο της Σάλλυ Μπόουλς στο «Αντίο, Βερολίνο». Η Χόλλυ ψάχνει την ευτυχία -όπως η Σάλλυ- στα πιο απίθανα μέρη και, κατά κάποιον τρόπο, τη βρίσκει· ο Τρούμαν Καπότε —όπως και ο Κρίστοφερ Ίστεργουντ- υποστηρίζει πως η ευτυχία βρίσκεται πράγματι στα πιο απίθανα μέρη. Το «Πρόγευμα στο “Τίφφανυς”» είναι ένα νεανικό μυθιστόρημα που λάμπει σαν τη φωταγωγημένη Νέα Υόρκη και σαν τη βιτρίνα του περίφημου κοσμηματοπωλείου στην Πέμπτη Λεωφόρο. Η Χόλλυ ερωτοτροπεί με τα διαμάντια του «Τίφφανυς», που δεν είναι παρά μια μεταφορά για την αιωνιότητα.

 

11.10

Άντονι Σπόφορθ

Στον δυτικό πολιτισµό όπως τον γνωρίζουµε σήµερα η επίδραση των αρχαίων Ελλήνων και του πολιτισµού τους είναι φανερή σε όλους. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και σε πάµπολλους τοµείς χρησιµοποιούνται ελληνικές λέξεις, οι Ολυµπιακοί Αγώνες διοργανώνονται µε πρότυπο τους αντίστοιχους αρχαιοελληνικούς, το πολίτευµα των κρατών είναι η δηµοκρατία, ενώ αξιοποιούνται παντοιοτρόπως θεσµοί που πρωτοεµφανίστηκαν στην αρχαία Ελλάδα.

Γιατί, άραγε, η επίδραση ενός πολιτισµού που άκµασε πριν από 2.500 χρόνια εξακολουθεί σήµερα να είναι τόσο ισχυρή;

Ο Tony Spawforth επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτηµα εστιάζοντας σε ποικίλα πεδία, από τις θρησκευτικές πρακτικές και τον πολιτισµό µέχρι την ιατρική και την εµµονή µε το σωµατικό κάλλος.

Ο Spawforth θαυµάζει χωρίς να εξιδανικεύει, και, ανατέµνοντας σε βάθος τον αρχαίο ελληνικό πολιτισµό, δε διστάζει να αναφερθεί και σε αρνητικές πλευρές, όπως η θέση των γυναικών και η ύπαρξη δούλων, ενώ ασχολείται και µε τις ποικίλες στρεβλές αναγνώσεις του αρχαιοελληνικού πολιτισµού.

22.20

Ελληνική λογοτεχνία

Ποδολάτρες

Σπύρος Μαντζαβίνος

«Από πού προέρχεται η αγάπη για τις γυναικείες πατούσες; Και το κυριό­τερο, προς τα πού πηγαίνει; Πέλµατα, πατούσες, δάχτυλα, φτέρνες, αστράγαλοι, καµάρες, µύτες των ποδιών, γάµπες, γόνατα, µηροί· άκρα. Είναι οι άνθρωποι που τα αγαπούν στ’ αλήθεια άνθρωποι των άκρων; Ακραίοι, των οποίων το πάθος τους αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σ’ ακρότητες; Μήπως ένα τέτοιο ζήτηµα είναι στ’ αλήθεια υπερβολικά χαµερπές για να ασχοληθεί κανείς στα σοβαρά µαζί του, όσο χαµερπή είναι και τα πέλµατα που βαδίζουν και σέρνονται στη γη;»

Ένα λοξό, λυρικό, ευρηµατικό και παιγνιώδες πεζογρά­φηµα για την εµµονή, τον πόθο, το φετίχ, ένας ύµνος στα γυναικεία πόδια.

10.90

Ξένη λογοτεχνία

Άγριο ζώο

Ζοέλ Ντικέρ

Στις 2 Ιουλίου του 2022, µια ένοπλη ληστεία στη Γενεύη προκάλεσε πάταγο και µονοπώλησε την επικαιρότητα. Το βιβλίο αυτό αφηγείται την ιστορία της.

Ένα τέλειο ζευγάρι, η Σοφί και ο Αρπάντ Μπράουν, ζει ειδυλλιακά σε µια πολυτελή έπαυλη από γυαλί, σ’ ένα από τα πλουσιότερα προάστια της πόλης, µέσα στα δάση. Εκείνη είναι δικηγόρος κι εκείνος εργάζεται για µεγάλη ιδιωτική τράπεζα. Πολύ σύντοµα, όµως, κι ενώ τα τεσσαρακοστά γενέθλια της Σοφί πλησιάζουν, τα πράγµατα θ’ αρχίσουν ν’ αλλάζουν. Η Καρίν και ο Γκρεγκ είναι γείτονες και φίλοι του ζεύγους Μπράουν. Η Καρίν δουλεύει σε µπουτίκ ρούχων και ο Γκρεγκ είναι αστυνοµικός µε πολύ καλή φήµη. Η Σοφί όµως του γίνεται έµµονη ιδέα κι αρχίζει να την παρακολουθεί ακόµη και στις πιο ιδιωτικές της στιγµές. Ταυτόχρονα, ένας µυστηριώδης τύπος περιτριγυρίζει το σπίτι των Μπράουν. Κάποιος που ετοιµάζεται να προσφέρει στη Σοφί ένα δώρο για τα γενέθλιά της που θα τη συγκλονίσει. Κάποιος που γνωρίζει από παλιά τους Μπράουν και τα µυστικά τους. Πώς όλα αυτά τα πρόσωπα συνδέονται µε µια ληστεία που θα γίνει σ’ ένα από τα µεγαλύτερα κοσµηµατοπωλεία της Γενεύης;

«Ένα θρίλερ µε διαβολική τεχνική!» La Τribune de Genève
«Θα µπορούσε να πει κανείς πως η έκφραση page turner εφευρέθηκε για τον Ζοέλ Ντικέρ!» Télérama

18.81

Ξένη λογοτεχνία

Η γυναίκα του βράχου

Εύα Μπαλτάζαρ Μπόουλντερ

Έπειτα από επαγγελµατικές απογοητεύσεις και προσωπικές διαψεύσεις, η µοναχική ηρωίδα της Εύα Μπαλταζάρ βρίσκει δουλειά ως µαγείρισσα σε εµπορικό πλοίο. Ο συγκεκριµένος τρόπος ζωής την κάνει ευτυχισµένη: απολαµβάνει την ελευθερία του ταξιδιού στον ωκεανό χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν, αναζητώντας ενίοτε κάποια ερωµένη στα διάφορα λιµάνια. Μέχρι που ερωτεύεται τη Σάµσα, µια γεωλόγο που θα της χαρίσει το προσωνύµιο Μπόουλντερ, από τους µοναχικούς βράχους που στέκουν σιωπηλά καταµεσής της θάλασσας αέναα εκτεθειµένοι στα στοιχεία της φύσης.

Όταν παρουσιάζεται µια εξαιρετική επαγγελµατική ευκαιρία για τη Σάµσα στο Ρέικιαβικ, η Μπόουλντερ ξεµπαρκάρει για να την ακολουθήσει. Ύστερα από δέκα χρόνια ανέφελης, πλην συµβατικής, συµβίωσης, η Σάµσα αποφασίζει να αποκτήσουν παιδί µε τη µέθοδο της υποβοηθούµενης αναπαραγωγής. Η Μπόουλντερ συναινεί απρόθυµα και βιώνει δύσκολα την εµπειρία της µητρότητας, που επιπλέον την αποξενώνει ερωτικά από τη γυναίκα που αγάπησε. Καλείται εν τέλει να αποφασίσει τι έχει µεγαλύτερη αξία γι’ αυτήν: η λαχτάρα της για ελευθερία ή µια αγάπη που θα τη φυλακίσει στις συµβάσεις της οικογενειακής ζωής;

 

10.90

Ρόμπερτ Θόρογκουντ

Η ήσυχη επαρχιακή πόλη στις όχθες του Τάμεση έχει ξαναβρεί τους νωχελικούς ρυθμούς της, έναν χρόνο μετά τις τρεις δολοφονίες που τη συντάραξαν κι έγιναν η αιτία για να γνωριστούν και να συστήσουν τη Λέσχη Φόνων του Μάρλοου η Τζούντιθ, η Σούζι και η Μπεκς.

Το μόνο συναρπαστικό γεγονός στον ορίζοντα είναι ο επικείμενος γάμος ενός μεγαλόσχημου πολίτη του Μάρλοου, του σερ Πίτερ Μπέιλυ, με τη νοσοκόμα του. Την παραμονή, ο σερ Πίτερ οργανώνει δεξίωση στο επιβλητικό αρχοντικό του πάνω στον Τάμεση, όπου παρευρίσκονται και οι τρεις φίλες. Ένας φοβερός πάταγος θα τις οδηγήσει στον εντοπισμό του οικοδεσπότη, νεκρού, καταπλακωμένου από ένα βαρύ έπιπλο μέσα στο γραφείο του. Το γραφείο ήταν κλειδωμένο από μέσα και το κλειδί βρίσκεται στην τσέπη του θύματος, πράγμα που οδηγεί την αστυνομία στο να αποκλείσει το ενδεχόμενο της δολοφονικής ενέργειας. Η Τζούντιθ όμως διαφωνεί…

17.70

Σταύρος Λυγερός

Το νέο βιβλίο του Σταύρου Λυγερού «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία» εκδίδεται πριν τερματιστεί ο πόλεμος, αλλά μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για μία συνθήκη ειρήνης. Η ζυγαριά στα πεδία των μαχών, άλλωστε, έχει γείρει. Το φινάλε λείπει, αλλά οι βασικές συνιστώσες του πολέμου αναλύονται διεξοδικά στο ανά χείρας βιβλίο. Ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός. Ακόμα και οι προσεκτικοί αναγνώστες της ειδησεογραφίας αγνοούν πολλά κρίσιμα –για την κατανόηση του πολέμου– γεγονότα που έμειναν στο σκοτάδι ή πέρασαν στα “ψιλά” και τα οποία αποκαλύπτονται στο βιβλίο.

Στόχος του έμπειρου πολιτικού αναλυτή και συγγραφέα είναι να δώσει μία σφαιρική εικόνα και ανάλυση ενός πολέμου που μπορούσε και έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η πολυαίμακτη σύρραξη είναι τοπική, αλλά ο –με την ευρύτερη έννοια– πόλεμος είναι παγκόσμιος. Το ίδιο και οι συνέπειές του. Εξού και ο ιδιότυπος υπότιτλος: Η γεωπολιτική – Οι μάχες – Η προπαγάνδα – Η γεωοικονομία – Η διπλωματία Τραμπ – Ο ρόλος της Ευρώπης – Κίνα και BRICS+.

Το βιβλίο είναι διαρθρωμένο σε πέντε ενότητες: Η πρώτη με τίτλο “Τα πριν της εισβολής”. Η δεύτερη με τίτλο “Πόλεμος και διπλωματία επί προεδρίας Μπάιντεν”. Η τρίτη με τίτλο “Η ιδεολογική πτυχή του πολέμου” εστιάζει στον πόλεμο της προπαγάνδας και στον διαφορετικό τρόπο που η Ρωσία βλέπει πλέον τον εαυτό της. Η τέταρτη με τίτλο “Η γεωοικονομία του πολέμου” ασχολείται με τον οικονομικό πόλεμο και ειδικά με την ενεργειακή πτυχή του. Τέλος, η πέμπτη με τίτλο “Πόλεμος και διπλωματία επί προεδρίας Τραμπ” εστιάζει στη στροφή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και στη διπλωματική δυναμική που αυτή πυροδότησε για τον τερματισμό του πολέμου.

12.99

Αμάντα Μιχαλοπούλου

Mια απελπισµένη γυναίκα στην εµµηνόπαυση αρχίζει να βλέπει παράξενα όνειρα —µε Παναγίες, τίγρεις, αγελάδες, τη Ρόζα Λούξε­µπουργκ, τη Μέριλυν Μονρόε, τη µητέρα του Μπενίτο Μουσσολίνι—, όνειρα από τα οποία ξυπνάει κάθε βράδυ στις 4:30 ακριβώς. Για να ερµηνεύσει τη νυχτερινή ζωή της, επιδιώκει συναντήσεις µε τις γυναίκες της οικογένειας: την κόρη, την αδερφή και τη µητέρα της. Κι ενώ οι συζητήσεις αρχίζουν να ξεµπλέκουν το κουβάρι της κοινής τους ζωής, τα όνειρα ξαφνικά σταµατούν.

Στρέφεται τότε σε άλλες γυναίκες, από τη µητέρα της Ελένης Τοπαλούδη ως µια δεκάχρονη Αφγανή που αποχωρίστηκε ξαφνικά τη µαµά της. Κι αρχίζουν να παρελαύνουν στρατιές γυναικών που γεννούν, υιοθετούν, φροντίζουν ή αρνούνται να φροντίσουν. Καθώς οι εξοµολογήσεις τους συσσωρεύονται και διανθίζονται από τεστ γνώσεων, επιτραπέζια παιχνίδια, παραµύθια, µαθήµατα ετυµολογίας, θρησκευτικών και ζωολογίας, οι εµπειρίες τους εγκιβωτίζονται η µια µέσα στην άλλη, όπως τα µωρά στις κοιλιές των µαµάδων τους.

Στο «Μακρύ ταξίδι της µιας µέσα στην άλλη» η µητρότητα γίνεται µια εύπλαστη έννοια, µια ριζοσπαστική υπόθεση ελευθερίας και συµφιλίω­σης — ένας γιγάντιος οµφάλιος λώρος που συνδέει και τρέφει όλες τις γυναίκες που υπήρξαν κόρες της µητέρας τους, µητέρες της κόρης τους. Αλλά και µητέρες της µητέρας τους, κόρες της κόρης τους. Ένας λώρος που τρέφει κι όλους τους άντρες: επειδή, όπως λέει η ηρωίδα, «ο κόσµος θ’ αλλάξει µόνο αν οι άντρες διαβάσουν για τη ζωή των γυναικών µε την ίδια φυσικότητα που διάβαζαν ανέκαθεν οι γυναίκες για τη ζωή των αντρών».

18.80

Ξένη λογοτεχνία

Να πώς χάνεις μια γυναίκα

Τζούνο Ντίαζ

Το “Να πώς χάνεις μια γυναίκα” είναι ένα βιβλίο για την απιστία, αλλά κυρίως ένα βιβλίο για τη βασανιστική, ανέφικτη δύναμη της αγάπης – της επίμονης αγάπης, της παράνομης αγάπης, της αγάπης που σβήνει, της μητρικής αγάπης: Μια καταδικασμένη σχέση παραδέρνει σε μια παραλία του Αγίου Δομίνικου. Στη λάβρα του πλυσταριού ενός νοσοκομείου του Νιου Τζέρσυ, μια γυναίκα πλένει τα ρούχα του εραστή της και σκέφτεται τη σύζυγό του. Στη Βοστόνη, ένας άντρας αγοράζει για τον μοναχογιό του, καρπό του παράνομου έρωτά του, το πρώτο του ρόπαλο και γάντι του μπέιζμπολ. Στην καρδιά όλων αυτών των ιστοριών βρίσκεται ο ασυγκράτητος, ακαταμάχητος Γιούνιορ, ένας νεαρός ξεροκέφαλος που η λαχτάρα του για έρωτα συναγωνίζεται μόνο την απερισκεψία του – και οι εντυπωσιακές γυναίκες που αγαπάει και χάνει: η καλλιτέχνιδα Άλμα, η μεσήλικη δεσποινίδα Λόρα, η Μαγδαλένα που πιστεύει ότι όλοι οι Δομινικανοί είναι άπιστοι και ο έρωτας της ζωής του, που η πικρή απογοήτευσή της γίνεται τελικά δική του.

Με μια γραφή γεμάτη δύναμη και ενέργεια ζωής, πρωτότυπη, τρυφερή και αστεία, ο Τζούνο Ντίαζ, ένα από τα πιο λαμπρά φοβερά παιδιά της αμερικανικής λογοτεχνικής σκηνής σήμερα, ανατέμνει στο βιβλίο αυτό την απέραντη λαχτάρα και την αναπόφευκτη αδυναμία της ανθρώπινης καρδιάς. Μας υπενθυμίζει ότι το πάθος πάντα νικά την εμπειρία και ότι “ο χρόνος ζωής του έρωτα είναι το άπειρο”.

 

12.64

Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ

«Η πρώτη µου επίσκεψη στην Ελλάδα πραγµατοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1954. Δέκα χρόνια είχαν περάσει από την αποχώρηση των Γερµανών και πέντε χρόνια από το τέλος του Εµφυλίου. Η Ελλάδα που πρωτοείδα ήταν βουτηγµένη στη φτώχεια. Αυτό ήταν εµφανές παντού. Συχνά όταν συζητούσες µε έναν Έλληνα για την οµορφιά της χώρας του, ακολουθούσε ένα “ναι, αλλά είναι πολύ φτωχή” – και προς επίρρωση των λεγοµένων του έτριβε τον αντίχειρα µε τον δείκτη του».  ROBERT A. MCCABE

«Πολλές από τις σαγηνευτικές φωτογραφίες του Robert McCabe (που τραβήχτηκαν σε διάφορα µέρη της Ελλάδας από τα µέσα της δεκαετίας του 1950 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960) επιτρέπουν µατιές σε στιγµιότυπα µιας διαλεκτικής µεταξύ διαφορετικών στιγµών της ελληνικής ιστορίας και πολιτισµού, όπως διατηρήθηκαν στην µεταπολεµική Ελλάδα».  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΟΪΛΟΣ

«Η ασπρόµαυρη εικόνα του Robert McCabe µε τον εργάτη να δου­λεύει εντατικά στους χώρους του Ηρωδείου που προοριζόταν να γίνει κέντρο του Φεστιβάλ φέρνει µπροστά στα µάτια µας ολοζώντανα τα χρόνια αυτού του “ανοίγµατος”, αυτού του µεταβατικού χρονικού σηµείου µεταξύ µιας εποχής τροµακτικών δεινών που έδυε και µιας νέας, ελπιδοφόρας ανασυγκρότησης που ανέτελλε».  ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

44.00

Ξένη λογοτεχνία

Yellowface

Ρεμπέκκα Φ. Κουάνγκ

Από τη συγγραφέα του #1 μπεστ σέλερ των New York Times

«Αθώα» ψέματα, μαύρο χιούμορ, ολέθριες συνέπειες.

Η Τζούνιπερ Σονγκ, το νέο αστέρι της αμερικανικής λογοτεχνίας, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δεν έχει γράψει η ίδια το βιβλίο που την έκανε διάσημη και σίγουρα δεν έχει, όπως αφήνεται να εννοηθεί, ασιατική καταγωγή…

Η Αθηνά Λιου και η Τζουν Χέιγουορντ ξεκινούν μαζί τη συγγραφική τους καριέρα, μετά την αποφοίτησή τους από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ.

Η Αμερικανοασιάτισσα Αθηνά όμως έχει άστρο• οι αναγνώστες τη λατρεύουν και οι κριτικοί την αποθεώνουν, σε αντίθεση με τη λευκή Τζουν, της οποίας το μετριότατο πρώτο μυθιστόρημα περνάει εντελώς απαρατήρητο.

Όταν η Αθηνά πνίγεται στην κυριολεξία μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τζουν, εκείνη κάνει το αδιανόητο: κλέβει το χειρόγραφο του νέου, αριστοτεχνικού μυθιστορήματος της φίλης της, ενός πειραματικού έργου με θέμα την αφανή συμβολή των Κινέζων εργατών κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Κι αν επεξεργαζόταν το κείμενο της Αθηνάς και το έστελνε στον ατζέντη της ως δικό της; Κι αν άφηνε τον νέο εκδότη της να την επανασυστήσει στο αναγνωστικό κοινό ως Τζούνιπερ Σονγκ, θολώνοντας τα νερά σχετικά με την καταγωγή της;

Το πιο σημαντικό δεν είναι να δει το φως της δημοσιότητας αυτό το εντελώς άγνωστο κομμάτι της διεθνούς ιστορίας, ανεξάρτητα από το ποιος δηλώνεται ως αφηγητής;

Το Τελευταίο μέτωπο κυκλοφορεί με την υπογραφή της Τζουν, χαιρετίζεται απ’ όλους ως ένα σύγχρονο λογοτεχνικό αριστούργημα και μπαίνει θριαμβευτικά στη λίστα των ευπώλητων των New York Times.

H Τζουν, ωστόσο, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σκιά της Αθηνάς και τα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια απειλούν να γκρεμίσουν την κλεμμένη επιτυχία της.

Καθώς αγωνίζεται να διαφυλάξει το μυστικό της, ανακαλύπτει και η ίδια μέχρι πού μπορεί να φτάσει για να διατηρήσει τη δόξα και την αναγνώριση που δικαιούται.

18.80

Ψυχολογία

Τι είναι σεξ

Αλένκα Ζουπάντσιτς

Τι είναι σεξ; Στο φαινομενικά απλό αυτό ερώτημα η λακανική οπτική καθιστά την απάντηση μια πολύ πιο σύνθετη υπόθεση. Το βιβλίο της Αλένκα Ζουπάντσιτς προσεγγίζει το ερώτημα υπό αυτήν ακριβώς την οπτική, αντιμετωπίζοντας τη σεξουαλικότητα ως ένα αμιγώς φιλοσοφικό πρόβλημα της ψυχανάλυσης, φροϋδικής και λακανικής.

“Αυτή τη στιγμή δε γαμάω, μιλάω σ’ εσάς. Ε, λοιπόν, ναι! Νιώθω ακριβώς την ίδια ικανοποίηση που θα ένιωθα αν γαμούσα”. Αυτό είναι το παράδειγμα που μας προτείνει ο Λακάν για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό ότι η μετουσίωση είναι ικανοποίηση της ενόρμησης χωρίς απώθηση.

Πώς ορίζεται συμβατικά η έννοια της μετουσίωσης; Πρόκειται για μια υποκατάστατη ικανοποίηση στη θέση της απούσας σεξουαλικής ικανοποίησης. Τι γίνεται όμως αν, όπως ισχυρίζεται ο Λακάν, μπορούμε την ίδια ακριβώς ικανοποίηση που αντλούμε από το σεξ να την αντλήσουμε από την ομιλία (ή τη συγγραφή, τη ζωγραφική, την προσευχή ή άλλες δραστηριότητες); Η ουσία δεν είναι να εξηγήσουμε την ικανοποίηση που αντλούμε από την ομιλία αναφερόμενοι στη σεξουαλική προέλευσή της, αλλά να καταλάβουμε ότι η ικανοποίηση που αντλούμε από την ομιλία είναι αφ’ εαυτής σεξουαλική. Η ικανοποίηση που αντλείται από την ομιλία περιέχει ένα κλειδί για τη σεξουαλική ικανοποίηση (και όχι το αντίστροφο) – ακόμη και ένα κλειδί για την ίδια τη σεξουαλικότητα και τις εγγενείς αντιφάσεις της.

 

14.00