Βιβλία

Ήρεμες μέρες στο Πικέρμι – εκεί όπου οι «Συμμαθήτριες», πέντε παλιές αρσακειάδες, έχουν έρθει, χάρη σ’ ένα γύρισμα της τύχης, να φτιάξουν από κοινού μια νέα ευτυχισμένη καθημερινότητα με τα μαγικά φίλτρα της οικειότητας, της συνενοχής και της μπιρίμπας!

Όμως ο διάβολος δεν λείπει απ’ τον παράδεισο. Η καινούργια φίλη τους, μια εύπορη και αξιοσέβαστη κυρία της περιοχής, βρίσκεται δολοφονημένη, χωρίς κανένα λόγο, μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Το αστυνομικό τμήμα Ραφήνας-Πικερμίου, που πρώτη φορά αντιμετωπίζει μια τόσο σπουδαία υπόθεση, έχει πέσει σε βαθιά, θολά νερά. Η οικογένεια και οι στενοί φίλοι του θύματος –τυπικά ύποπτοι, κατά τα φαινόμενα αθώοι, αλλά και μάρτυρες συνταρακτικών αποκαλύψεων– βοηθούν απρόθυμα το έργο της αστυνομίας, προστατεύοντας το όνομα και την υπόληψή τους.

Τότε αναλαμβάνουν δράση οι Συμμαθήτριες, που σαν καλές μαθήτριες μελετούν τον ανεξήγητο φόνο, αναλύουν με προσοχή τα δεδομένα και συνθέτουν τη λύση – σαν μια λαμπρή, κωμικοτραγική όσο και μακάβρια παράσταση.

Όπερ έδει δείξαι!

Εκείνη είναι νεκρή. Η φωνή της όχι.

Αθήνα, 2012. Η τριαντατριάχρονη αγιογράφος Μυρσίνη Μυλωνά δολοφονείται άγρια μέσα στο ατελιέ του σπιτιού της στην Κυψέλη. Το άψυχο σώμα της βρίσκει ο σύντροφός της Γιώργος Μήτρος, γιος της υπουργού Δημόσιας Τάξης και διάσημος πολίστας. Πλάι στην άτυχη γυναίκα, ένα ηχογραφημένο μήνυμα. Η είδηση σκάει σαν βόμβα προκαλώντας φρενίτιδα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κάτω από ισχυρές πιέσεις, ο επικεφαλής του Τμήματος Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής, Μηνάς Κούρτογλου, θα αναλάβει την υπόθεση, παλεύοντας ταυτόχρονα με μια προσωπική απώλεια και επίμονες κρίσεις πανικού. Σύντομα, μαζί με τους στενούς του συνεργάτες θα βρεθεί εγκλωβισμένος στο σκοτάδι που καταπίνει την πόλη. Αλλά ο κίνδυνος για τον τμηματάρχη δεν ελλοχεύει μονάχα εκεί έξω. Καραδοκεί και μέσα στην ίδια του την ομάδα.

Ένα συγγραφικό ντεμπούτο που εντυπωσιάζει με την αφηγηματική του ωριμότητα, τη γλωσσική του διαύγεια και τους ολοζώντανους, μασίφ χαρακτήρες του. Μια δυσοίωνη αλλά και βαθιά ανθρώπινη νουάρ ιστορία για έναν κόσμο που κρατούν όρθιο μονάχα λίγες κλωστές αγάπης και αλληλεγγύης.

Η δολοφονία ενός φύλακα του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας ερευνάται από την αστυνόμο Αντιγόνη Φερλέκη και την ομάδα της. Όταν ο φόνος συνδέεται με αρχαιοκαπηλία, η πολιτική ηγεσία της χώρας κινητοποιείται και ο διευθυντής Ασφάλειας Αττικής, Κώστας Χαρίτος, αναλαμβάνει την εποπτεία της επιχείρησης. Η κατεύθυνση της έρευνας όμως αλλάζει όταν φτάνει στα χέρια τους μια επιστολή από τρεις αρχαιολόγους, στην οποία εξηγούν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τον φόνο του φύλακα, αλλά απλώς “δανείστηκαν” κάποιες αρχαιότητες από την Ελευσίνα για να κατασκευάσουν, με τη βοήθεια των εργαλείων της τεχνητής νοημοσύνης, πιστά αντίγραφα των κλεμμένων γλυπτών του Παρθενώνα. Μετά από λίγες ημέρες στήνουν τα πρώτα αντίγραφα στον Λυκαβηττό και πείθουν τους υπουργούς Τουρισμού και Πολιτισμού ότι είναι μία ευκαιρία για αύξηση της επισκεψιμότητας αλλά και για πίεση προς την αγγλική κυβέρνηση να επιστρέψει τα γνήσια. Οι δολοφονίες που ακολουθούν όμως περιπλέκουν τα πράγματα και η εμπλοκή προσώπων του εξωτερικού ανατρέπει τη διαλεύκανσή τους.

Κανονικά παιδιά που κρύβουν μυστικά.

Μια σειρά δολοφονιών που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει. Ένας δολοφόνος που αφήνει τρεις βόλους για ίχνος – ή μήπως για μήνυμα; Όταν τα νεκρά κορμιά αρχίζουν να εμφανίζονται, κάθε θύμα κουβαλά τα δικά του μυστικά.

Η ομάδα του αστυνόμου Καπετάνου ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για να προλάβει έναν αόρατο εχθρό που παίζει με το σκοτάδι. Οι ενδείξεις όμως οδηγούν σε μια αλήθεια που κανείς δεν είναι έτοιμος να αντικρίσει.

Μια ιστορία από το παρελθόν ξετυλίγεται, φέρνοντας στο φως το κορίτσι που λέγεται πως μπορούσε να δει όσα οι άλλοι δεν άντεχαν. Ο θρύλος της είναι γεμάτος ψιθύρους για φωτιές, φόνους και μυστικά θαμμένα στο χώμα.

Το πέμπτο βιβλίο της σειράς «Σκοτεινά Νερά» με ήρωα τον αστυνόμο Καπετάνο.

Έριξα μια τελευταία ματιά στον φάκελο με τις φωτογραφίες. Κάτι στην τοποθέτηση των βόλων, στους φρικιαστικά συμμετρικούς καψαλισμένους κύκλους στις παλάμες των θυμάτων, έδειχνε πως αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν απλώς ένας ψυχοπαθής που ήθελε προσοχή. Ήταν κάτι περισσότερο. Κάθε του κίνηση ήταν υπολογισμένη, σαν να σχεδίαζε ένα μήνυμα που μόνο ο ίδιος μπορούσε να διαβάσει καθαρά (Απόσπασμα από το βιβλίο).