Βλέπετε 391–405 από 724 αποτελέσματα

Ξένη λογοτεχνία

Τ.Ε.Λόρενς

«Στη διαδρομή αρρώστησα και πέρασα δέκα μέρες ξαπλωμένος ανάσκελα στη σκηνή μου, με μόνη απασχόληση το στοχασμό πάνω στον πόλεμο…» Με αυτόν τον τρόπο ο Λώρενς της Αραβίας φέρνει στο προσκήνιο, με μια φράση καθαρά θεατρική, τις απαρχές της δράσης του επικεφαλής της αραβικής εξέγερσης. Διαλύοντας τις αποικιοκρατικές αντιλήψεις περί πολέμου της γηραιάς Ευρώπης ο Τ.Ε. Λώρενς είναι ο πρώτος Δυτικός που ξαναστοχάζεται και εφαρμόζει τον ανταρτοπόλεμο στο πεδίο του άλλου. Η μεταμόρφωση της αδυναμίας σε ισχύ αποδεικνύει ότι πριν απ’ όλα, ο πόλεμος είναι μια εργασία του πνεύματος.

Ο συγγραφέας (διότι ο δημιουργός των “Επτά Στύλων της Σοφίας” είναι, μεταξύ άλλων, και συγγραφέας…) είναι θεωρητικός. Αναφέρει τους Γκυμπέρ, Ζομινί, Ναπολέοντα, Ξενοφώντα, Κλαούζεβιτς, Μόλτκε, Αρντάν, Ντυ Πικ, Φοςς και ιδίως τον Μωρίς ντε Σαξ. «Ήμουν» λέει, «αρκετά διαβασμένος». Για τον σύγχρονο αναγνώστη ίσως ετούτο να μην είναι αυτονόητο: υπάρχει μία γνώση, μία σκέψη, μία παιδεία, “μια μεταφυσική πλευρά και μια φιλοσοφία” λέει ο Λώρενς, για τα πράγματα του πολέμου.

«Οι στρατοί μοιάζουν με τα φυτά, ακίνητοι ως σύνολο, ριζωμένοι βαθιά, τρέφονται έως την κορυφή χάρη στους μακριούς βλαστούς τους. Μπορούσαμε να γίνουμε ατμός που γυρίζει στον αέρα όπου θέλει». Ωραίες και πυκνές εκφράσεις που αποσβολώνουν σαν μια επίθεση αστραπή. Οδηγώντας τους άνδρες σε ένα πόλεμο εγκεφαλικό, περισσότερο νοητικό από ένα απλό όπλισμα, γνωρίζει και ελέγχει τη δύναμη των λέξεων πάνω στο πνεύμα που αποφασίζει οριστικά την έκβαση των μαχών.

Στη σκηνή του Αμπού Μαρχά, ανάμεσα σε μουγκρητά από καμήλες, συναντώνται ένας αρχιστράτηγος των Μαχόμενων Βασιλείων, ένας Αθηναίος αριστοκράτης, ένας Σάξονας κόμης, ένας εκκεντρικός της Οξφόρδης κι ένας Κινέζος επαναστάτης. Η γραφή (η γραπτή σκέψη) είναι ο τόπος που επιτρέπει αυτές τις συναθροίσεις.

8.18

Ξένη λογοτεχνία

Η εγγονή

Μπέρνχαρντ Σλινκ

Καλοκαίρι 1964. Μια φοιτήτρια από το ανατολικό τμήμα του Βερολίνου και ένας φοιτητής από το δυτικό ερωτεύονται. Εκείνος τη βοηθάει να αποδράσει από την Ανατολική Γερμανία και ζουν μαζί. Μόνο μετά τον θάνατο της Μπίργκιτ ο εβδομηντάχρονος πλέον Κάσπαρ ανακαλύπτει το μυστικό που η σύζυγός του έκρυβε μια ολόκληρη ζωή: πίσω στη χώρα της είχε αφήσει μια κόρη. 

Ο Κάσπαρ αναλαμβάνει να κάνει αυτό που πάντα ήθελε η Μπίργκιτ, αλλά ποτέ της δεν κατάφερε: να ψάξει για τη χαμένη της κόρη. Η αναζήτηση μετατρέπεται σ’ ένα ταξίδι στο παρελθόν, με τις πληγές και τις ουλές που προκάλεσαν η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, η επανένωση και η «προσαρμογή» της στη Δύση. Ο Κάσπαρ βρίσκει την κόρη παντρεμένη σε μια κοινότητα νεοναζί στην επαρχία. Η δεκατετράχρονη κόρη της θα αναγνωρίσει στο πρόσωπό του τον παππού της κι εκείνος την εγγονή του. Αν και οι κόσμοι τους είναι πολύ διαφορετικοί, ο Κάσπαρ είναι αποφασισμένος να παλέψει για τη σχέση τους. Έχει όμως το δικαίωμα να επέμβει στη ζωή της εγγονής του και στο ακροδεξιό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει; 

Ο Bernhard Schlink θίγει με δεξιοτεχνία το ζήτημα των ορίων, της ανοχής και της αμοιβαίας κατανόησης στις σχέσεις, σε δύο κόσμους ιδεολογικά αντίθετους.  

14.40

Ξένη λογοτεχνία

Όλιβ Κίτριτζ

Ελίζαμπεθ Στρουτ

Όλιβ Κίτριτζ: αδάμαστη, συμπονετική και συχνά δύσκολη και απρόβλεπτη. Συνταξιούχος καθηγήτρια σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη του Μέην, η Όλιβ όσο μεγαλώνει τόσο πασχίζει να κατανοήσει τις αλλαγές στη ζωή της. Μια γυναίκα που διαβάζει τις καρδιές των γύρω της, τους θριάμβους και τις τραγωδίες τους…

Σ’ αυτή τη διεισδυτική και γεμάτη ζωή εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, η ιστορία της Όλιβ Κίττριτζ μάς επιφυλάσσει χιούμορ, συναντήσεις με οικεία συναισθήματα, πόνο, ίσως και λίγα δάκρυα.

17.82

Ξένη λογοτεχνία

Μάστρο Τζεπέτο

Φάμπιο Στάσι

Μάστρο Τζεπέτο, ηλικιωμένος και ολομόναχος, χάνει σιγά σιγά τη μνήμη του και τη λαλιά του. Οι συγχωριανοί του, στυγνοί και άκαρδοι, τον περνούν για τρελό και του στήνουν μια σκληρή φάρσα: τον κάνουν να πιστέψει πως ένα κούτσουρο που του χαρίζουν είναι μαγικό. Τότε ξεκινά και το μαρτύριο του γερο-Τζεπέτο, που προσπαθεί να δώσει ζωή στο άψυχο ξύλο, μεταμορφώνοντάς το σε μικρό παιδί, τον Πινόκιο.

Ο Fabio Stassi ανατρέπει το διάσημο έργο της ιταλικής λογοτεχνίας και, απογυμνώνοντάς το από καθετί παραμυθένιο, το μεταφέρει σε μια ρεαλιστική πραγματικότητα. Με τον Μαστρο-Τζεπέτο μάς χαρίζει τη συγκλονιστική ιστορία ενός ανθρώπου που δεν αναζητά απλώς τον γιο του, αλλά παλεύει με μια περίκλειστη, εχθρική κοινωνία, η οποία δεν του επιτρέπει ούτε να αγαπά ούτε και να συνεχίζει να ελπίζει.

Ένα μυθιστόρημα για τη μοναξιά, την πατρότητα, την αρρώστια, τη φτώχεια, τα γηρατειά, την περιθωριοποίηση καιτην κοινωνική βία.

14.94

Ξένη λογοτεχνία

Αλήτες!

Ελογκόσα Οσούντε

Το έντονα ευρηματικό μυθιστόρημα της Eloghosa Osunde παρακολουθεί μια σειρά χαρακτήρων για τους οποίους η ίδια η ζωή είναι μια μορφή αντίστασης.

Πρόκειται για ιστορίες που διαδραματίζονται κυρίως στο Λάγος και η ίδια η πόλη αποτελεί επίσης έναν μυθικό, θεϊκό χαρακτήρα που στέκεται πάνω από τα πάντα και τους πάντες – εκτός από τη μοναδική παντοδύναμη οντότητα που είναι πάνω ακόμη και από την ίδια την πόλη: το χρήμα.

Η συγγραφέας μάς συστήνει ένα σύνολο ανθρώπων, κυρίως περιθωριοποιημένων, που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε έναν κόσμο συχνά ανάλγητο, οι αόρατοι διαβάτες μιας πόλης που ζωντανεύει.
Οι αλήτες του Λάγος μπορεί να είναι γκέι ή λεσβίες, τρανσέξουαλ, φτωχοί άνθρωποι που προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους σε μια κοινωνία διαφθοράς και ανισοτήτων, απρόθυμοι να συμμορφωθούν με τις νόρμες των φύλων, πρόσωπα που ζουν, ανασαίνουν και πορεύονται εκτός των ορίων.

Καθώς οι ζωές τους διασταυρώνονται –σε πολυσύχναστες αγορές και υπόγεια κλαμπ, σε εκκλησίες και δωμάτια ξενοδοχείων–, οι αλήτες αυτοί καταλαμβάνονται και προκαλούνται από πνεύματα που διοικούν τη σκοτεινή ενέργεια της πόλης.
Είτε τρέχουν να ξεφύγουν από τον κίνδυνο είτε συναντούν μυστικούς εραστές είτε βρίσκουν την ταυτότητά τους είτε νικούν τις σκιές τους, οι χαρακτήρες της Osunde έρχονται αντιμέτωποι και στηρίζουν ο ένας τον άλλο, προτού οδηγηθούν στη μοναδική στη ζωή τους συγκέντρωση, που προσδίδει στο βιβλίο μια απροσδόκητα χαρούμενη κατάληξη.

15.93

Ξένη λογοτεχνία

Η πλάνη του Πλην

Άντριου Σων Γκρίερ

Κι εκεί που νόμιζε πως είχε επιτέλους βάλει τη ζωή του σε σειρά, μια αναποδιά από το πουθενά (;) αναγκάζει τον Άρθουρ Πλην να ξαναπάρει τους δρόμους. Καινούργια περιπλάνηση.

Δείτε τον. Διασχίζει ερήμους, φαράγγια, βάλτους, χωράφια, διασχίζει την Αμερική ολόκληρη, από το Σαν Φρανσίσκο στα δυτικά μέχρι το Ντέλαγουερ στ’ ανατολικά, στο πατρικό του. Ο Πλην νόμιζε πως ήξερε την Αμερική. Αλλά μήπως έκανε λάθος;

Δείτε τον με το καινούργιο του μουστάκι. Μα είναι δυνατόν να μην το παρατηρεί κανένας; Δείτε τον μες στο αρχαίο βανάκι του, τη Ροζίνα, με τη γενναία Ντόλι, μια νυσταλέα σκυλίτσα, στο πλευρό του. Δείτε τον που παίρνει τη ζωή στα χέρια του και δεν φοβάται πια.

Αλλά γιατί τον περνούν όλοι για ξένο; Τόσο πολύ φαίνεται ότι είναι ομοφυλόφιλος; Και γιατί όλες αυτές οι τιμές; Αναγνωρίστηκε επιτέλους η αξία του;

Αλίμονο. Η πλάνη του Πλην είναι πλήρης.

18.00

Ξένη λογοτεχνία

Καθώς ψυχορραγώ

Ουίλλιαμ Φώκνερ

Τα παιδιά και ο σύζυγος της ετοιμοθάνατης Άντι εκπληρώνουν την επιθυμία της να ταφεί στον τόπο όπου γεννήθηκε στον Αμερικανικό Νότο. Κωμικοτραγικά επεισόδια συνθέτουν μια συγκλονιστική αφήγηση για τα πάθη της ανθρώπινης ψυχής με στοιχεία σκοτεινής κωμωδίας και σκληρού ρεαλισμού. Από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα

14.40

Ξένη λογοτεχνία

Ο αποικιοκράτης χίπστερ

Γκρέγκορι Πιερρό

Ο χιπστερισμός του 21ου αιώνα τα χωράει όλα: κάθε πολιτική άποψη και καλλιτεχνική έκφραση γίνεται μέρος ενός μενού από το οποίο επιλέγει κανείς για να δημιουργήσει την ατομική του ταυτότητα. Ωστόσο οι σύγχρονοι χίπστερ είναι επίσης η τελευταία παραλλαγή μιας παλιάς πολιτισμικής παράδοσης.

Τα θεμελιώδη στοιχεία του χιπ, τα ρούχα, η συμπεριφορά, η μουσική, η λογική του γνώστη, μας οδηγούν στην ιστορία της αποικιοκρατίας και του δουλεμπορίου. Οι χίπστερ, εμπροσθοφυλακή της αστικής και πολιτισμικής αποικιοκρατίας, είναι επίσης η αιχμή του δόρατος του εξευγενισμού, που διαγράφει τη μνήμη της διαφορετικότητας, καλύπτοντας το παρελθόν με τη μονοχρωμία της κουλ ομογενοποίησης.

Ο Γκρέγκορι Πιερρό, ανατρέχοντας στην ιστορία του φαινομένου, μας οδηγεί να το ξανασκεφτούμε, να το αντιστρέψουμε, να το αποδιαρθρώσουμε, και εντέλει να το αποαποικιοποιήσουμε.

14.34

Ξένη λογοτεχνία

Παραντάϊς

Φερνάντα Μελτσόρ

Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο· μια απλώς μέτρια γκόμενα ήταν, που όμως ήξερε πώς να κουνιέται και να ντύνεται για να ερεθίζει τους άντρες. Γι’ αυτό κι εκείνος ο φαλάκρας, ο κοντοστούπης σύζυγός της την περιέφερε σαν τρόπαιο και δεν σταματούσε να τη χουφτώνει, όταν την έδειχνε στους λεφτάδες φίλους του, που ερχόντουσαν να τους επισκεφτούν στο συγκρότημα πολυτελών κατοικιών Πάρανταϊς.

Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, αλλά αυτός ο σιχαμένος ο χοντρός, ο Φράνκο Ανδράδε, με τις δίπλες στην κοιλιά και τα μπιμπίκια στη μούρη, είχε πάθει εμμονή μαζί της. Μόνο γι’ αυτή μιλούσε και πάντα έβρισκε τρόπο να είναι δίπλα της και να την παίρνει μάτι, όποτε η σενιόρα Μαριάν έβγαινε στην πισίνα με τα δυο κακομαθημένα βρωμόπαιδά της για να κάνει ηλιοθεραπεία.

Ο Πόλο δεν έφταιξε σε τίποτα. Ποτέ δεν το πίστεψε ότι ο Φράνκο σκόπευε στ’ αλήθεια να κάνει αυτό που έλεγε. Ο Πόλο είναι εντελώς αθώος, ο χοντρός φταίει για όλα.

13.50

Ντέιβιντ Ντιόπ

Το 1750 ο εικοσιτριάχρονος γάλλος φυσιοδίφης Μισέλ Αντανσόν φτάνει στη Σενεγάλη με μεγάλα σχέδια: θα μελετήσει τη χλωρίδα της χώρας, θα συγγράψει ένα μεγαλειώδες επιστημονικό έργο και θα κερδίσει την καταξίωση και τη δόξα. Η συνέχεια, όμως, είναι αναπάντεχη. Ο Αντανσόν θα γοητευτεί από τη χώρα, από τη χλωρίδα και την πανίδα της, κυρίως από τους κατοίκους της, και θα αγαπήσει με πάθος τη Μαράμ, μια γυναίκα-μυστήριο. Παράλληλα, καθώς η Σενεγάλη είναι γαλλική κτήση, θα διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια τι σημαίνει αποικιοκρατία, εκμετάλλευση και δουλεμπόριο, και θα έρθει αντιμέτωπος με τον κυνισμό και τη βαρβαρότητα των αξιωματούχων της αποικιακής διοίκησης.

Ο Ντιοπ απλώνει το χέρι του και, μέσα από τρεις αφηγήσεις που αλληλοδιαπλέκονται, αναδύονται πρόσωπα αλησμόνητα, μαγικές αντιλήψεις για τη ζωή, χρώματα, γεύσεις και μυρωδιές της Αφρικής. Μας καλεί σε έναν αφρικανικό περίπλου μιας άλλης εποχής: “Η Πύλη του ταξιδιού χωρίς επιστροφή” είναι ένα μυθιστόρημα σαν ταξίδι, ένα ωραίο ταξίδι στη γη των Γουόλοφ, ένα ταξίδι στον αιώνα των Φώτων, που όμως είναι αιώνας σκότους και οδύνης για τους λαούς της Αφρικής. «Η σκέψη μου», γράφει ο ήρωας, «ήταν πράγματι ασύμβατη με τον πλούτο ενός κόσμου που στηριζόταν στο δουλεμπόριο εκατομμυρίων νέγρων για περισσότερο από έναν αιώνα».

Μυθιστόρημα περιπετειώδες, ευαίσθητο, συμβολικό και ποιητικό, με κύκλους αφηγήσεων που ανοίγουν και κλείνουν εγκλωβίζοντας όνειρα και επιθυμίες, αποτυχίες και απογοητεύσεις, μια ελεγεία για τον τραγικό έρωτα του Αντανσόν και της Μαράμ, αυτού του ζευγαριού με τη μοίρα του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Η Ιστορία είναι παρούσα εδώ, το ίδιο και ο μύθος. Βέβαια, «ο μύθος και η ιστορία, εξ ορισμού, δεν σμίγουν ποτέ ολότελα, γιατί ανάμεσά τους μένει πάντα ένα κενό, ορατό ή αδιόρατο, που υπήρξε όμως από παλιά ο γόνιμος και παραγωγικός χώρος της λογοτεχνίας»

15.93

Αλεξάντρ Γκριν

Η παρούσα συλλογή με τον τίτλο Το νησί Ρενό και άλλα διηγήματα επιχειρεί μια περιήγηση στον παράξενο και αινιγματικό κόσμο του Αλεξάντρ Γκριν, έναν κόσμο ονειρικό και εξωτικό, εδεμικό και συνάμα εφιαλτικό, ο οποίος κυριαρχείται από την επιθυμία της φυγής· συγχρόνως φιλοδοξεί να μας δώσει μια εικόνα της ποικιλίας του ύφους, των θεμάτων και της τεχνικής του ξεχωριστού αυτού συγγραφέα.

Οι ιστορίες του βιβλίου εκτυλίσσονται τόσο σε γνώριμα αστικά τοπία -Πετρούπολη, Λονδίνο, Μόσχα- όσο και στην Γκρινλανδία, την επινοημένη χώρα που έπλασε η δημιουργική φαντασία του Γκριν, με τα παραδεισένια νησιά της, ξεχασμένα από τον υπόλοιπο κόσμο. Κοινό χαρακτηριστικό των ηρώων που πρωταγωνιστούν στα διηγήματα είναι η αδυναμία τους να συμμορφωθούν με τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρόλο που αυτές τους επιφυλάσσουν, ενώ ενίοτε έρχονται σε ανοιχτή, ακόμα και βίαιη ρήξη με τη συμβατική λογική.

Ο Γκριν μάς αφηγείται ιστορίες υπαρξιακής αγωνίας, με μια γραφή λυρική και συμβολική, που αγαπά τις εικόνες, τις μεταφορές και τις λεπτοδουλεμένες περιγραφές. Η ματιά του, ασκημένη στην εξερεύνηση του αγνώστου που προβάλλει πίσω από την καθησυχαστική όψη της καθημερινής ζωής, καταφέρνει επίσης να φέρει στο φως τα μυστήρια της ανθρώπινης ψυχής.

15.29

Ξένη λογοτεχνία

Κόντρα στο ρεύμα

Μάικλ Λόουι

Τα διάφορα δοκίμια που συγκεντρώνονται σε αυτό το βιβλίο είναι αρκετά διαφορετικά. Για την ακρίβεια δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός του ότι καταπιάνονται με τον ίδιο συγγραφέα. Θα υποστήριζα ωστόσο ότι υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που τα ενώνει και παρέχει κάποιου είδους ενότητα σε αυτή την περίεργη συλλογή δοκιμίων: όλα έχουν να κάνουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με την πολιτική του Μπένγιαμιν, μια αποφασιστικής σημασίας πλευρά που συχνά παραβλέπουν οι ακαδημαϊκές μελέτες γι’ αυτόν. Αυτό το νήμα περιλαμβάνει όχι μόνο τα δοκίμια που ασχολούνται με τον μαρξισμό και τον αναρχισμό, αλλά επίσης κι εκείνα που ασχολούνται με την τεχνολογία, τη θρησκεία ή την οικολογία.

Ο Μπένγιαμιν συνέκρινε κάποτε τον κριτικό λογοτεχνίας με έναν αλχημιστή. Αυτό αποτελεί καλή περιγραφή της μεθόδου του. Η σκέψη του έχει πολλές πηγές: Τον ιουδαϊκό μεσσιανισμό, τον γερμανικό ρομαντισμό, τον αναρχισμό, τον μαρξισμό. Συνδυάζοντας αυτά τα στοιχεία -σε διαφορετικές αναλογίες στις διάφορες φάσεις της ζωής του- σε ένα αλχημικό μείγμα, δημιούργησε κάτι καινούργιο: τη δική του και μοναδική φιλοσοφική λίθο. Μία θαυμάσια φιλοσοφική λίθο που του επιτρέπει να συνενώνει τον ιστορικό υλισμό και τη θεολογία, τη μαρξιστική πειθαρχία και τον αναρχικό αυθορμητισμό, τις επαναστατικές ουτοπίες και τη ρομαντική νοσταλγία.

11.66

Ξένη λογοτεχνία

Δέκα μικρές αναρχικές

Ντανιέλ ντε Ρουλέ

Το 1872 ο Μπακούνιν βρίσκεται στην πόλη Σεντ-Ιμιέ, στον Ιούρα, στην καρδιά της ελβετικής ωρολογοποιίας, μεταφέροντας τη φλόγα και την ενέργεια της Παρισινής Κομμούνας. Δέκα ντόπιες νεαρές γυναίκες, εργάτριες ωρολογοποιίας που ζουν μια ζωή γεμάτη εκμετάλλευση και φτώχεια, επηρεάζονται από τις ιδέες της ελευθερίας και αποφασίζουν να μεταναστεύσουν στη Νότια Αμερική για να ξεκινήσουν μια αυτεξούσια ζωή εκεί. Η καθεμία παίρνει μαζί της κι ένα “κρεμμύδι”, ένα Λονζίν 20Α.

Στην αρχή όλα είναι δύσκολα: σύντομα μαθαίνουν για τον βίαιο θάνατο των δύο γυναικών που προπορεύτηκαν, της Κολέτ και της ερωμένης της, της Ζιλιέτ. Παρ’ όλα αυτά, οι άλλες οκτώ ξεκινούν το ταξίδι τους. Ταξιδεύουν μ’ ένα πλοίο που μεταφέρει επίσης φυλακισμένους εξόριστους της Κομμούνας και στο οποίο η Εμιλί πεθαίνει πάνω στη γέννα. Οι υπόλοιπες εφτά φτάνουν στην Πούντα Αρένας στην Παταγονία, όπου φτιάχνουν από κοινού ένα αρτοποιείο, τη Γενική Αρτοποιία, καθώς και ένα εργαστήριο ωρολογοποιίας, αψηφώντας την πατριαρχική συμπεριφορά των αποικιακών αξιωματούχων.

Η Βαλεντίν, η τελευταία επιζώσα των “δέκα μικρών αναρχικών”, μας διηγείται την ιστορία αυτής της ουτοπίας, αυτό το ξεχωριστό έπος των γυναικών που ενώνονται από μια σφοδρή αγάπη για την ελευθερία, που έχουν επιλέξει να “χαρούν το απρόβλεπτο χωρίς να χάσουν τη δύναμη να εξεγείρονται”.

Βασισμένος σε ιστορικά στοιχεία και με τη βοήθεια της φαντασίας του, ο Ντανιέλ ντε Ρουλέ αφηγείται την ιστορία δέκα γυναικών που αναζητούσαν την ελευθερία σε μια εποχή η οποία δεν είχε σκοπό να τους προσφέρει τίποτα.

14.00

Ξένη λογοτεχνία

Οι αθέατοι

Αλαίν Νταμαζιό

Γαλλία, έτος 2040. Το κράτος έχει πτωχεύσει και προβαίνει στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, με εξαίρεση αυτές που αφορούν τη δημόσια ασφάλεια. Ακόμα και οι πόλεις περιέρχονται στην ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι φτωχοί θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ενώ σημαντικά προνόμια απονέμονται σε όσους έχουν την οικονομική ευχέρεια να τα αγοράσουν. Η δημοκρατία τύποις λειτουργεί, έχοντας όμως τεθεί υπό αυστηρή επιτήρηση. Ένας εκτεταμένος έλεγχος μέσω της γενικευμένης χρήσης της πιο προηγμένης ψηφιακής τεχνολογίας επιβάλλεται σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, επιτρέποντας τον εύκολο εντοπισμό των ανεπιθύμητων. Ρωγμές, ωστόσο, εμφανίζονται στο σύστημα και δυνάμεις αντίστασης ξεπροβάλλουν. Οι αποκλεισμένοι οργανώνουν την εξέγερσή τους, ενώ οι μυστηριώδεις «Αθέατοι», απροσδιόριστα πλάσματα μεταξύ ζώου και ανθρώπου, κατορθώνουν να ξεφύγουν από την επιτήρηση, παρά τον ανελέητο διωγμό τους από τις Αρχές. Η πλοκή εκτυλίσσεται ακολουθώντας ένα ζευγάρι, τον Λόρκα και τη Σαχάρ, που αναζητούν την εξαφανισμένη τους κόρη με την ελπίδα ότι έχει καταφύγει στους «Αθέατους». Εδώ η πένα του Νταμαζιό αποκτά έντονη συναισθηματική φόρτιση και ο συγγραφέας αφιερώνει κάποιες πολύ συγκινητικές σελίδες στη σχέση γονιών-παιδιών.

Ο Αλαίν Νταμαζιό, μία από τις σημαντικότερες παρουσίες στον χώρο της σύγχρονης γαλλόφωνης λογοτεχνίας επιστημονικής φαντασίας, συναρθρώνει σε μια συναρπαστική ποιητική μυθοπλασία την πολιτική παρέμβαση, το θρίλερ και τη φιλοσοφία. Οι Αθέατοι είναι ένα βιβλίο-σύμπαν με θέμα τα διακυβεύματα των καιρών μας: την προσπάθεια ελέγχου των πάντων, την αμφισβήτηση και την αλληλεγγύη.

22.00

Ξένη λογοτεχνία

Ο θάνατος του Βιβέκ Ότζι

Ακουέκε Εμέζι

Έκαναν στάχτες την αγορά τη μέρα που πέθανε ο Βιβέκ Ότζι.

Ένα απόγευμα, σε μια πόλη της νοτιοανατολικής Νιγηρίας, μετά από μια μέρα ταραχών στην κεντρική αγορά, μια μητέρα ανοίγει την εξώπορτά της και ανακαλύπτει το άψυχο, γυμνό σώμα του γιου της, τυλιγμένο σε πολύχρωμο ύφασμα, στα πόδια της. Τι οδήγησε στον θάνατο τον εικοσάχρονο Βιβέκ, τον ευγενικό, αινιγματικό, όμορφο και πολυαγαπημένο της γιο;

Η ιστορία μιας υπερπροστατευτικής μητέρας και ενός απόμακρου πατέρα και η σπαρακτική αφήγηση της προσπάθειας μιας οικογένειας να κατανοήσει τον γιο της ενόσω αυτός μαθαίνει να αναγνωρίζει και να αποδέχεται τον εαυτό του, στο πλαίσιο μιας ασφυκτικά παραδοσιακής νιγηριανής κοινωνίας.

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο αξέχαστους χαρακτήρες γραμμένο με διαύγεια, αισθησιακή δύναμη, ευγένεια και πυρετική ένταση, που εξερευνά ζητήματα ταυτότητας και φύλου, ανεκτικότητας και μισαλλοδοξίας, αθωότητας και προκατάληψης. Μια δραματική ιστορία απώλειας και υπέρβασης. Ένας συγκινητικός και οικουμενικός φόρος τιμής σε μια νεότητα που τα φτερά της έχουν καεί πριν καν προλάβει να πετάξει.

18.90