Βλέπετε 1–15 από 162 αποτελέσματα

Πατάκης

Ελληνική λογοτεχνία

Μητέρες και γιοι (νέα έκδοση)

Θοδωρής Καλλιφατίδης

«Ο πατέρας µου µε έκανε άνθρωπο και η µητέρα µου συγγραφέα».

Η επιστροφή ενός γιου για λίγες µέρες στην πατρική εστία, στην Αθήνα. Η σχέση µε την ενενήντα δύο ετών µητέρα του, που περιµένει πάντα τον ξενιτεµένο της στη Σουηδία.
Η επικοινωνία µε τον νεκρό πατέρα µέσω ενός ηµερολογίου που µιλά για τις οικογενειακές ρίζες σε µια χαµένη πατρίδα, τον Πόντο, αποκαλύπτοντας την πορεία µιας οικογένειας στον 20ό αιώνα. Η αναζήτηση ταυτότητας ενός ανθρώπου που είναι παντού ξένος, ζώντας ανάµεσα σε δύο πατρίδες –εκείνη όπου γεννήθηκε και εκείνη όπου απέκτησε τη δική του οικογένεια–, σε δύο πολιτισµούς, δύο γλώσσες και δύο κουλτούρες.

Μια αυτοµυθοπλασία για το πόσο δύσκολο είναι να µεταναστεύεις, αποχαιρετώντας τους αγαπηµένους σου, αλλά και πόσο δύσκολο είναι να µένεις σε έναν τόπο που νιώθεις ότι δε σε θέλει. Και, κυρίως, ένας φόρος τιµής στη µητέρα, της οποίας η αγάπη αποτυπώνεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου µε αξέχαστο τρόπο.

«Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έχει την ικανότητα να αφηγείται µια ιστορία µε φυσικότητα, δηλαδή σαν να έχει εκτυλιχθεί αβίαστα, χωρίς να ασφυκτιά µέσα στον ψυχολογικό κατακλυσµό ενός ανθρώπου που στην πραγµατικότητα αγωνίζεται να επιβιώσει». Μάριο Βάργκας Γιόσα

10.98

Ζαν-Πολ Ντιντιελοράν

Το περιεχόμενο λίγο μετρούσε για τον Γκυλαίν. Μόνο η πράξη της ανάγνωσης είχε σημασία για κείνον. Διάβαζε το κείμενο δυνατά, όποιο κι αν ήταν αυτό, με την ίδια παθιασμένη αφοσίωση. Και, κάθε φορά, η μαγεία λειτουργούσε. Καθώς οι λέξεις έφευγαν από τα χείλη του, έπαιρναν μαζί τους λίγη από την αναγούλα που τον έπνιγε καθώς πλησίαζε στο εργοστάσιο.

Ο Γκυλαίν Βινιόλ δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο πολτοποίησης βιβλίων. Κάθε πρωί, θέτει σε λειτουργία ένα φοβερό μηχάνημα, το Zerstor 500, το οποίο τρέφεται με τόνους από απούλητα βιβλία. Ζει μια πεζή ζωή, καθημερινά, όμως πηγαίνοντας στη δουλειά του, διαβάζει στους επιβάτες του τρένου των 6.27 το πρωί τις σελίδες που διέσωσε από τα ατσάλινα δόντια του τέρατος την προηγούμενη μέρα. Ώσπου ένα πρωί βρίσκει κάτω από το κάθισμά του στο βαγόνι του τρένου ένα στικάκι USB, το οποίο περιέχει ένα χειρόγραφο που θα του αλλάξει τη ζωή…

Μέσα σ΄ ένα σκηνικό σκληρής καθημερινότητας, μεταμορφωμένο από τη μαγεία ανεπανάληπτων χαρακτήρων, ξεπηδά ένα εκπληκτικό, σύγχρονο, ποιητικό και γενναιόδωρο παραμύθι, ένα από εκείνα τα βιβλία που σπάνια συναντάμε και, όταν τα βρούμε, τα κρατάμε για πάντα στην καρδιά μας.

7.63

Έρση Σωτηροπούλου

«Ήταν ένα καλοκαίρι ουρανοκατέβατο. Οι λέξεις είχαν χάσει το νόηµά τους. Όλα πήγαιναν στραβά».

Η Λία νοσηλεύεται επί µήνες έχοντας προσβληθεί από θανατηφόρο ιό. Ο µικρότερος αδελφός της Σιντ θα ήθελε να είναι Αµερικανός ήρωας για να ξέρει πάντα τι να κάνει. Η Τζούλια κάνει παρέα µόνο µε γκέι και είναι σχεδόν πάντα λυπηµένη. Ο Σωτήρης, νοσοκόµος της Λίας, γίνεται βίαιος χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιεί. Η δωδεκάχρονη Νίνα νιώθει ολοµόναχη και αγνοεί ότι η ζωή της κινδυνεύει από τον Σωτήρη.

Τέσσερις νέοι άνθρωποι και ένα παιδί, λίγο πριν από τον ερχοµό του 21ου αιώνα, προσπαθούν να υπερβούν τον εαυτό τους και να ζήσουν σ’ έναν παράλογο κόσµο. Καθώς µια µάινα τσιρίζει µονότονα «Γεια σου, Μαρία», οι διαδροµές τους διαπλέκονται µε ζιγκ ζαγκ µέσα από συµπτώσεις, φάρσες, προδοσίες και µικρές ή µεγαλύτερες συνωµοσίες. Και διαπιστώνουν ότι η ζωή µπορεί να γίνει πολύ πιο παράξενη από όσο διανοούνται.

Το βραβευµένο και πολυµεταφρασµένο µυθιστόρηµα της Έρσης Σωτηροπούλου ήρθε αντιµέτωπο µε τη λογοκρισία και κατηγορήθηκε για «χυδαιότητα, βωµολοχία και πορνογραφία», όταν το 2008 ζητήθηκε µε δικαστική απόφαση η απόσυρσή του από τις σχολικές βιβλιοθήκες

10.85

Jeffers Fanonne Honorée

NATIONAL BOOK CRITICS CIRCLE AWARD 2021

Στα «Καλύτερα Βιβλία του 21ου αιώνα» – Kirkus Reviews

Το εξαιρετικό πορτρέτο µιας αµερικανικής οικογένειας και, παράλληλα, ένα σπάνιας δύναµης και αλήθειας πορτρέτο της Αµερικής.

Από την παιδική της ήδη ηλικία, η Έιλυ Περλ Γκάρφιλντ έχει κατα-νοήσει πολύ καλά τι ακριβώς εννοούσε ο σπουδαίος στοχαστής Γ.E.Μπ. Ντυ Μπουά (1868-1963) όταν έγραφε κάποτε για το ζήτηµα της µαύρης φυλής στην Αµερική και για τη «διπλή συνείδηση», που υποχρεώνει κάθε Αφροαµερικανό να κοιτά τον εαυτό του µέσα από τα µάτια των άλλων για να επιβιώσει.

Η Έιλυ έχει τα ονόµατα δύο ανθρώπων –από τη µια του ξακουστού χορογράφου Άλβιν Έιλυ και από την άλλη της προγιαγιάς της Περλ, που ήταν απόγονος σκλάβων– και κουβαλά τη «διπλή συνείδηση» βαρύ φορτίο στις πλάτες της. Μεγαλωµένη σε µεγάλο αστικό κέντρο του Βορρά, περνάει τα καλοκαίρια της στην Τσικασίττα, µια µικρή πόλη της Τζόρτζια, όπου ζει η οικογένεια της µητέρας της από τότε που οι πρόγονοί τους έφτασαν από την Αφρική υπό καθεστώς δουλείας.

Σε όλη της τη ζωή αγωνίζεται να ανήκει κάπου, ενώ ψίθυροι γυναικών αιώνων την παροτρύνουν να πετύχει ό,τι δεν πέτυχαν εκείνες. Ξεκινά έτσι ένα ταξίδι στο παρελθόν της οικογένειάς της, αποκαλύπτοντας τις συγκλονιστικές ιστορίες παλαιότερων γενεών, ιθαγενών, µαύρων και λευκών, στα βάθη του Νότου. Καλείται να αποδεχτεί ολόκληρο το προγονικό της παρελθόν, µια κληρονοµιά καταπίεσης και αντίστασης, δουλείας και ανεξαρτησίας, σκληρότητας και ανθεκτικότητας που αποτελεί την ιστορία –και το τραγούδι– της ίδιας της Αµερικής.

26.10

Ξένη λογοτεχνία

Ιντερμέτζο

Ρούνεϋ Σάλλυ

Πέρα από το γεγονός ότι είναι αδέλφια, ο Πίτερ και ο Ίβαν Κούμπεκ ελάχιστα κοινά φαίνεται να έχουν μεταξύ τους. Ο Πίτερ είναι δικηγόρος στο Δουβλίνο, γύρω στα τριάντα, επιτυχημένος, ικανός και φαινομενικά άτρωτος. Όμως, μετά τον θάνατο του πατέρα τους, χρειάζεται υπνωτικά για να κοιμηθεί και πασχίζει να διαχειριστεί τη σχέση του με δύο πολύ διαφορετικές γυναίκες – την παντοτινή πρώτη του αγάπη, τη Σύλβια, και τη Ναόμι, μια φοιτήτρια η οποία αντιμετωπίζει τη ζωή σαν μια μεγάλη φάρσα. Ο Ίβαν είναι επαγγελματίας σκακιστής, είκοσι δύο ετών. Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του κοινωνικά αδέξιο, μοναχικό, το αντίθετο από τον γοητευτικό και δημοφιλή μεγαλύτερο αδελφό του. Διανύοντας τις πρώτες εβδομάδες του πένθους του, ο Ίβαν γνωρίζει τη Μάργκαρετ, γυναίκα μεγαλύτερή του σε ηλικία, που βγαίνει από το δικό της ταραχώδες παρελθόν, και οι ζωές τους συνδέονται ακαριαία και έντονα. Για τα αδέλφια που πενθούν και τους ανθρώπους που αγαπούν, η περίοδος αυτή είναι ένα μεσοδιάστημα, ένα ιντερμέδιο, μια περίοδος πόθου και απελπισίας, ανοιχτή σε κάθε πιθανότητα, μια ευκαιρία να ανακαλύψουν πόσα μπορεί να βαστάξει μια ζωή χωρίς να διαλυθεί…

20.90

Κέιτ Σαμμερσκέιλ

Σας έχει τύχει ποτέ να χάσετε τη φωνή σας επειδή κληθήκατε να μιλήσετε ενώπιον κοινού; Ενδεχομένως πάσχετε από γλωσσοφοβία. Νιώθετε παγιδευμένοι στην αναποφασιστικότητα και την αβεβαιότητα; Σας ανακουφίζει να γνωρίζετε ότι έχει όνομα αυτό; Αβουλομανία. Μήπως η συνήθειά σας να αγοράζετε συνεχώς βιβλία ενώ έχετε στο σπίτι στοίβες αδιάβαστα αγγίζει τα όρια της βιβλιομανίας; Παρουσιάζετε συμπτώματα αραχνοφοβικής φρίκης στη θέα του συγκεκριμένου εντόμου; To έντονο άγχος αποχωρισμού από το κινητό μήπως είναι ένδειξη νομοφοβίας (no mobile phone phobia); Οι φοβίες και οι μανίες μας, αντιφατικές και πολυπρισματικές, είναι σαφώς κομμάτι του μύχιου εαυτού μας, παράλληλα όμως συνδέονται με τα ρεύματα της εποχής στην οποία ζούμε. Η Κέιτ Σαμμερσκέιλ συγκροτεί το πανόραμα των εμμονών που διαμορφώνουν την ύπαρξή μας, μέσα από 99 φοβίες και μανίες, άλλες εξαιρετικά διαδεδομένες κι άλλες εξαιρετικά σπάνιες. Σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι από την προϊστορία ως τον Μεσαίωνα και μέχρι σήμερα, χρησιμοποιώντας ένα εύρος τεκμηρίων και αναφορών, η βραβευμένη συγγραφέας ανιχνεύει τους δεσμούς μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου, της προσωπικής και της πολιτικής σφαίρας.

«Συναρπαστικό, υπέροχα αναλυτικό και βαθύ, ένα διαφωτιστικό και, το κυριότερο, διασκεδαστικό ταξίδι στο σύμπαν των ψυχαναγκασμών μας». Publishers Weekly «Η Σαμμερσκέιλ, η βραβευμένη συγγραφέας του αξεπέραστου Οι υποψίες του κυρίου Γουίτσερ, καταγράφει 99 φοβίες και εμμονές σε ένα πνευματώδες, λεπτομερές και, για άλλη μια φορά, μοναδικό βιβλίο». Kirkus Reviews «Μια συναρπαστική μελέτη που αποτυπώνει τις φοβίες και τις μανίες μέσα στο κοινωνικό, πολιτιστικό και ιατρικό τους πλαίσιο». The Observer «Ένας πρωτότυπος οδηγός για τον κόσμο των εμμονών που βασανίζουν την ανθρωπότητα». The Guardian «Μέσα από παράξενες, ασυνήθιστες ιστορίες, που ξεχωρίζουν για το λεπτό τους χιούμορ και την αριστοτεχνική χρήση της γλώσσας, η Σαμμερσκέιλ ξεδιπλώνει ένα εντυπωσιακό πανόραμα των διάφορων ψυχαναγκαστικών διαταραχών, όπου το αρχικό αίσθημα της έκπληξης διαδέχεται η στιγμή της αποκάλυψης». Wall Street Journal

15.93

Ξένη λογοτεχνία

Σπίτι από ζάχαρη

Τζένιφερ Ίγκαν

O Μπιξ Μπουτόν, «ο ημίθεος του ψηφιακού κόσμου, γνωστός παγκοσμίως με το μικρό του όνομα», είναι αεικίνητος, σαράντα ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών και ψάχνει απεγνωσμένα μια καινούρια ιδέα. Πέφτει τυχαία σε μια ομάδα συζήτησης, όπου οι περισσότεροι είναι καθηγητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Ένας από αυτούς πειραματίζεται με την εξωτερίκευση της μνήμης.

Είμαστε στο 2010. Μέσα σε μια δεκαετία, το νέο τεχνολογικό μέσο του Μπιξ –Κάνε Το Ασυνείδητο Δικό Σου– που σου επιτρέπει την πρόσβαση σε όλες τις αναμνήσεις της ζωής σου και σου δίνει τη δυνατότητα να τις μοιράζεσαι, με αντάλλαγμα την πρόσβαση στις αναμνήσεις άλλων, έχει σαγηνέψει τα πλήθη, όχι, όμως, τους πάντες.

Το «Σπίτι από ζάχαρη μιλάει», με τόλμη και αξιοθαύμαστη οξυδέρκεια, για έναν κόσμο που απέχει μερικές μόνο στιγμές απ’ τον δικό μας.

Είναι ένα βιβλίο εκθαμβωτικό ως σύλληψη, που μιλάει για ανθρώπους αληθινούς, των οποίων τις, τόσο διαφορετικές, φωνές ακούμε να αντηχούν μέσα μας. Και είναι τελικά μια κατάθεση που επιβεβαιώνει την αντοχή της ανθρώπινης λαχτάρας για αληθινή επαφή, για αγάπη, οικογένεια, ιδιωτική ζωή και εξιλέωση.

«Το Σπίτι από ζάχαρη είναι ένα συγκλονιστικό παλάτι χτισμένο γεμάτο τρύπες. Η Ίγκαν θέλει να δει την τεχνολογία της κοινωνικής δικτύωσης σαν ένα βιωμένο περιβάλλον και το θέμα της είναι στην ουσία η μνήμη αυτή καθεαυτή, πέρα από τους μηχανισμούς που την καταγράφουν. Ο ήρωάς της περιφέρεται κρατώντας ένα παλιοκαιρισμένο αντίτυπο του Οδυσσέα, της προ εκατό ετών προσπάθειας του Τζόυς να πλέξει έναν παγκόσμιο ιστό μέσα σε έναν τόμο. Το Σπίτι από ζάχαρη είναι πολύ πιο εύληπτο, εξίσου φιλόδοξο όμως στην προσπάθειά του να φέρει ένα άπειρο δίκτυο στο μέτρο του ανθρώπου. Κι εγώ θα πω, στην καθομιλουμένη γλώσσα της συλλογικής μας συνείδησης: liked and subscribed!»  James Poniewozik, The New York Times Book Review

18.81

Ελληνική λογοτεχνία

Ο κήπος της Αμαλίας

Καρολίνα Μέρμηγκα

Κρύβοµαι στον κήπο µου και κοιτάζω τις κορυφές των δέντρων — πόσο ψηλά φτάνουν πια. Θα ’ρθει µια µέρα ίσως που θα γίνει «εθνικός»; Μακάρι. Αλλά εγώ πού θα είµαι; Γιατί σε ένα έθνος δεν µπορούν να χωρέσουν όλοι όσοι το αγάπησαν;

1837, Πειραιάς. Ο εικοσιδυάχρονος βασιλιάς Όθωνας επιστρέφει στη χώρα νιόπαντρος. Η πρώτη βασίλισσα της Ελλάδας λέγεται Αµαλία και είναι µια δεκαεννιάχρονη Γερµανίδα δούκισσα. Μοναδικό της χρέος και αποστολή, να φέρει στον κόσµο έναν διάδοχο.

Η Αµαλία τα κάνει όλα µε πάθος και πείσµα. Αγαπά τον άντρα της, την Ελλάδα και τον παράξενο στα µάτια της λαό της. Εξοικειώνεται µε πολλά βιώνοντας τις εντυπωσιακές αντιφάσεις µιας χώρας που ψάχνει την ταυτότητά της, αλλά υπάρχουν και πράγµατα που δε θα τα καταλάβει ποτέ. Γνωρίζει από κοντά τους µικρούς και µεγάλους πρωταγωνιστές του Αγώνα και της πολιτικής του 19ου αιώνα και αναµειγνύεται ενεργά στη διοίκηση του νέου κράτους. Αντέχει σωµατικά βασανιστήρια για την ατεκνία της και αντιστέκεται στις προσβολές, αντιστέκεται όµως και στα συναρπαστικά νέα ρεύµατα δηµοκρατίας που φυσούν ολόγυρά της. Καταφύγιό της, το µοναδικό πράγµα που µεγάλωσε µε τα χέρια της, ο κήπος της, που έµελλε να γίνει µια µέρα εθνικός.

17.91

Ελληνική λογοτεχνία

Σταυραετός και Κούκος

Αύγουστος Κορτώ

Για χρόνια θα ιστορούσαν τον γυρισμό της Σμαρώς στον Σταυραετό…
Δυο χωριά δεμένα με άσβεστο μίσος.
Δυο νέοι που κλέβονται, και γυρεύουν την τύχη τους στο σκοτάδι της κατοχικής Αθήνας.
Κι έπειτα;
Κανείς δεν ξέρει τι γίνηκε, εκτός απ’ τη Σμαρώ, που γυρνά το ’45 στον Σταυραετό με δυο μωρά παιδιά – μα μόνο το ένα είναι του Μηνά, του Κούκου που την έκλεψε.
Όμως τα μυστικά του παρελθόντος, τα ψέματα της επιβίωσης, θα στοιχειώσουν το μέλλον όλων τους.
Απ’ τη μια, το μοναστήρι για τα ορφανά κορίτσια. Κι απ’ την άλλη, ένας γάμος σαν κλωστή που βαστάει δυο πεπρωμένα.
Ένα βιβλίο μαχαιριά.
Μια ιστορία για τους απλούς ανθρώπους, που ποτέ δεν είναι απλοί.
Μια ιστορία για την Ελλάδα – τη σκληρότητα και την ομορφιά της.

17.91

Δημήτρης Λάλλας

Η λατρεία του καινούριου, η ανανέωση του εαυτού, η καινοτομία, η επιτάχυνση των οικονομικών διαδικασιών, και εν γένει του τρόπου ζωής, στην ύστερη νεωτερικότητα είναι σύμφυτα με τη μόδα. Η μόδα υπάρχει μέσα από το «θνησιγενές καινούριο» και εντάσσεται στις πιο χαρακτηριστικές λειτουργίες του οικονομικού κεφαλαίου. Όμως η μόδα κάνει και άλλα πράγματα: εισηγείται τρόπους του σχετίζεσθαι με τον εαυτό, με τους άλλους, με τον χρόνο και με τα αντικείμενα. Η μόδα διαθλά κοινωνικές και πολιτισμικές τάσεις και συνομιλεί μαζί τους. Τις μεταφράζει στις διάφορες γλώσσες που έχει επινοήσει: την υψηλή, τη μαζική και τη γρήγορη μόδα. Η μόδα εμφανίζει εκλεκτικές συγγένειες με άλλους νεωτερικούς θεσμούς και, υπ’ αυτή την προοπτική, συνεργεί στη διαμόρφωση βασικών όψεων της υποκειμενικότητας της ύστερης νεωτερικότητας. Η μόδα συμβάλλει καίρια στη διαμόρφωση των νεωτερικών χρονικών καθεστώτων, δηλαδή στους ρυθμούς, στις αφηγήσεις και στον προσανατολισμό των ανθρώπων μέσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Η μόδα ως παιδί —μα και ως μηχανισμός διαμόρφωσης— της νεωτερικότητας (κλασικής και ύστερης) και της κοινής μας κουλτούρας, είναι ένα ανοιχτό πεδίο κοινωνιολογικής γνώσης και κριτικής. Αυτές τις σύνθετες λειτουργίες της μελετάει το βιβλίο αυτό.

12.96

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Το συναξάρι μου

Στέλιος Νέστωρ

To βιβλίο αυτό είναι η σύνοψη της πολύχρονης εµπειρίας ενός ανθρώπου που είχε την τύχη να ζήσει µεγάλες στιγµές και κρίσιµες φάσεις της ιστορίας αυτού του τόπου. Γέννηµα θρέµµα της Θεσσαλονίκης, ο Στέλιος Νέστωρ βίωσε τον µεσοπόλεµο και τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεµο, την Κατοχή, την απελευθέρωση και τον Εµφύλιο, τη χωλή µετεµφυλιακή δηµοκρατία, τη δικτατορία των συνταγµαταρχών και όλα όσα ακολούθησαν µετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την περίοδο που εξακολουθούµε να αποκαλούµε «µεταπολίτευση».

Όµως το Συναξάρι δεν είναι ιστορικό βιβλίο, ούτε συστηµατική βιογραφία. Είναι µια καταγραφή διάσπαρτων γεγονότων, που έµειναν χαραγµένα στη µνήµη του γράφοντος και σηµάδεψαν τη ζωή του. Πολλά από αυτά ζωντανεύουν την ατµόσφαιρα άλλων εποχών και δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να αναλογιστεί και να εκτιµήσει, ανατρέχοντας στο παρελθόν, τις µεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν σε αυτό το µακρύ χρονικό διάστηµα. Άλλα πάλι αποτελούν ψηφίδες της µεγάλης Ιστορίας, όταν το έφεραν οι συγκυρίες ο συγγραφέας να βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων. Οι αναφορές στην αντιδικτατορική αντίσταση, στη «Δηµοκρατική Άµυνα» και στη δοκιµασία των χουντικών φυλακών, στην περιπέτεια στο νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ κι αργότερα στο πείραµα επανένωσης της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη και στον «Συνασπισµό της Αριστεράς και της Προόδου» αποτελούν προσωπικές µαρτυρίες, οι οποίες δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να ρίξουν φως σε πολιτικές διαδροµές και νοοτροπίες που τις χαρακτηρίζει η έλλειψη φαντασίας και προοπτικής. Αυτές που κράτησαν την Αριστερά δέσµια παρωχηµένων αντιλήψεων και την εµπόδισαν να αξιοποιήσει το ευνοϊκό κλίµα της µεταπολίτευσης.

13.16

Ξένη λογοτεχνία

Η επιστροφή

Τζόζεφ Κόνραντ

Με φόντο της αφήγησης το Λονδίνο στα τέλη του 19ου αιώνα, το διήγημα αυτό του Τζόζεφ Κόνραντ αποτελεί μια διεισδυτική ματιά στη ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού, αλλά και γενικότερα μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης. Ο καθωσπρεπισμός και η υποκρισία του αστικού τρόπου ζωής δημιουργούν ένα κλίμα φαινομενικής ηρεμίας και επίπλαστης ευτυχίας. Η συζυγική αποξένωση όμως γκρεμίζει με δραματικό τρόπο αυτή την ψευδαίσθηση και αποκαλύπτει την απόγνωση και τη μοναξιά ενός κόσμου που έχει οικοδομηθεί πάνω σε «πολιτισμένες» ηθικές αξίες, από όπου όμως απουσιάζουν η συντροφικότητα και η πραγματική αγάπη.

7.00

Ευάνθης Χατζηβασιλείου

Ο Εθνικός Διχασµός, από το 1915, αποτέλεσε τη µακρότερη πολιτική σύγκρουση στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία. Πολλές διαστάσεις του, πάντως, παραµένουν αντικείµενο συζητήσεων. Τι είδους σύγκρουση ήταν ο Διχασµός; Ήταν εµφύλιος πόλεµος ή κάτι άλλο; Πότε τελείωσε; Ποιος επικράτησε σε αυτόν; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις του στους θεσµούς του κράτους; Με ποιους µηχανισµούς ο Διχασµός στην πράξη συχνά αναιρούσε τις βασικές προϋποθέσεις της λειτουργίας του κοινοβουλευτικού πολιτεύµατος; Πώς εξελίχθηκε ο ρόλος του στρατού στο πλαίσιό του; Υπήρχε κάποιος «µηχανισµός» ανατροπής των ελληνικών πολιτευµάτων τις δύο φορές που τούτο έγινε το 1924 και το 1935; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις του Εθνικού Διχασµού όχι µόνο σε ένα «πολιτειακό» επίπεδο, αλλά και στη ζωή του µέσου πολίτη; Πώς επηρέασε ο Εθνικός Διχασµός την πολιτική κουλτούρα της χώρας, µε δεδοµένο ότι υπήρξε µια τόσο έντονη και τόσο µακρά πολιτική διαµάχη; Σε ποιο βαθµό οι πρακτικές και οι νοοτροπίες του Διχασµού συνεχίστηκαν και µετά το τέλος του, καθορίζοντας σε µεγάλο βαθµό το ύφος της πολιτικής αντιπαράθεσης; Πώς επηρέασε την επόµενη µεγάλη θεσµική κρίση, δηλαδή τον εµφύλιο πόλεµο, και σε επίπεδο θεσµών και στις νοοτροπίες; Πώς έγινε δυνατή η υπέρβαση του Διχασµού; Αλλά και κατά πόσον «απόνερά» του εµφανίζονται έως τις ηµέρες µας, ειδικά στην πολιτική κουλτούρα της χώρας; Φωτογραφία εξωφύλλου: H νεκρική ποµπή που συνοδεύει τις σορούς των βασιλέων Κωνσταντίνου Α΄, Όλγας και Σοφίας µετά τη µετακοµιδή τους στην Ελλάδα από την Ιταλία διασχίζει την οδό Πανεπιστηµίου µε προορισµό το Τατόι, Νοέµβριος 1936. (Φωτογραφικό Αρχείο ΙΕΕΕ – Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα)

11.61

Νίκος Παναγιωτόπουλος

Ο βραβευμένος και αιρετικός σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος, στον 10ο τόμο της σειράς «Η κουζίνα του…» (επιμέλεια: Μισέλ Φάις), διασταυρώνει το βλέμμα του σκηνοθέτη, του αναγνώστη και του εαυτού.

Το Από το καλάθι των αχρήστων είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο, όπου ο φιλμικός και ο πραγματικός χρόνος συγχέονται, στην προσπάθεια του συγγραφέα να μιλήσει, με τον γνωστό ανάλαφρο τρόπο του, για το σκοτάδι της ύπαρξης και το αίνιγμα της τέχνης.

14.70

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Η δεσμοφύλακας

Νίκος Δαββέτας

Όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ είχε καταβάλει πλήρως τη μητέρα μου, εκείνη εξακολουθούσε να θυμάται με τον δικό της τρόπο τα χρόνια που υπηρετούσε ως σωφρονιστική υπάλληλος στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού. Μπορεί να μη θυμόταν ποιος ήμουν, πού ζούσε και σε ποια εποχή, όμως ανέφερε συχνά, με τα μικρά τους ονόματα, δεκάδες κρατούμενες, ποινικές και πολιτικές, με τις οποίες είχε συγχρωτιστεί. Και όσο εκείνη ξαναζούσε «τα χρόνια του καθήκοντος», ως δεσμοφύλακας, αναγκαστικά τα ξαναζούσα κι εγώ, καθώς η παιδική μου ηλικία είχε σημαδευτεί από διαδοχικές επισκέψεις «στη δουλειά της μαμάς».

Το κοινό μας ταξίδι ως το αναπότρεπτο τέλος της, οι παραληρηματικοί μονόλογοι και οι καθημερινοί μας διάλογοι, μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ασθένειας, διασώθηκαν σε δυο πυκνογραμμένα τετράδια. Τώρα, δεν ξέρω αν συνιστούν μια εξομολόγηση μεταμφιεσμένη σε μυθοπλασία ή μυθοπλασία μεταμφιεσμένη σε αυτοβιογραφική εξομολόγηση.
Ν.Δ.

9.99