Βλέπετε 1–15 από 157 αποτελέσματα

Πατάκης

Κέιτ Σαμμερσκέιλ

Σας έχει τύχει ποτέ να χάσετε τη φωνή σας επειδή κληθήκατε να μιλήσετε ενώπιον κοινού; Ενδεχομένως πάσχετε από γλωσσοφοβία. Νιώθετε παγιδευμένοι στην αναποφασιστικότητα και την αβεβαιότητα; Σας ανακουφίζει να γνωρίζετε ότι έχει όνομα αυτό; Αβουλομανία. Μήπως η συνήθειά σας να αγοράζετε συνεχώς βιβλία ενώ έχετε στο σπίτι στοίβες αδιάβαστα αγγίζει τα όρια της βιβλιομανίας; Παρουσιάζετε συμπτώματα αραχνοφοβικής φρίκης στη θέα του συγκεκριμένου εντόμου; To έντονο άγχος αποχωρισμού από το κινητό μήπως είναι ένδειξη νομοφοβίας (no mobile phone phobia); Οι φοβίες και οι μανίες μας, αντιφατικές και πολυπρισματικές, είναι σαφώς κομμάτι του μύχιου εαυτού μας, παράλληλα όμως συνδέονται με τα ρεύματα της εποχής στην οποία ζούμε. Η Κέιτ Σαμμερσκέιλ συγκροτεί το πανόραμα των εμμονών που διαμορφώνουν την ύπαρξή μας, μέσα από 99 φοβίες και μανίες, άλλες εξαιρετικά διαδεδομένες κι άλλες εξαιρετικά σπάνιες. Σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι από την προϊστορία ως τον Μεσαίωνα και μέχρι σήμερα, χρησιμοποιώντας ένα εύρος τεκμηρίων και αναφορών, η βραβευμένη συγγραφέας ανιχνεύει τους δεσμούς μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου, της προσωπικής και της πολιτικής σφαίρας.

«Συναρπαστικό, υπέροχα αναλυτικό και βαθύ, ένα διαφωτιστικό και, το κυριότερο, διασκεδαστικό ταξίδι στο σύμπαν των ψυχαναγκασμών μας». Publishers Weekly «Η Σαμμερσκέιλ, η βραβευμένη συγγραφέας του αξεπέραστου Οι υποψίες του κυρίου Γουίτσερ, καταγράφει 99 φοβίες και εμμονές σε ένα πνευματώδες, λεπτομερές και, για άλλη μια φορά, μοναδικό βιβλίο». Kirkus Reviews «Μια συναρπαστική μελέτη που αποτυπώνει τις φοβίες και τις μανίες μέσα στο κοινωνικό, πολιτιστικό και ιατρικό τους πλαίσιο». The Observer «Ένας πρωτότυπος οδηγός για τον κόσμο των εμμονών που βασανίζουν την ανθρωπότητα». The Guardian «Μέσα από παράξενες, ασυνήθιστες ιστορίες, που ξεχωρίζουν για το λεπτό τους χιούμορ και την αριστοτεχνική χρήση της γλώσσας, η Σαμμερσκέιλ ξεδιπλώνει ένα εντυπωσιακό πανόραμα των διάφορων ψυχαναγκαστικών διαταραχών, όπου το αρχικό αίσθημα της έκπληξης διαδέχεται η στιγμή της αποκάλυψης». Wall Street Journal

15.93

Ξένη λογοτεχνία

Σπίτι από ζάχαρη

Τζένιφερ Ίγκαν

O Μπιξ Μπουτόν, «ο ημίθεος του ψηφιακού κόσμου, γνωστός παγκοσμίως με το μικρό του όνομα», είναι αεικίνητος, σαράντα ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών και ψάχνει απεγνωσμένα μια καινούρια ιδέα. Πέφτει τυχαία σε μια ομάδα συζήτησης, όπου οι περισσότεροι είναι καθηγητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Ένας από αυτούς πειραματίζεται με την εξωτερίκευση της μνήμης.

Είμαστε στο 2010. Μέσα σε μια δεκαετία, το νέο τεχνολογικό μέσο του Μπιξ –Κάνε Το Ασυνείδητο Δικό Σου– που σου επιτρέπει την πρόσβαση σε όλες τις αναμνήσεις της ζωής σου και σου δίνει τη δυνατότητα να τις μοιράζεσαι, με αντάλλαγμα την πρόσβαση στις αναμνήσεις άλλων, έχει σαγηνέψει τα πλήθη, όχι, όμως, τους πάντες.

Το «Σπίτι από ζάχαρη μιλάει», με τόλμη και αξιοθαύμαστη οξυδέρκεια, για έναν κόσμο που απέχει μερικές μόνο στιγμές απ’ τον δικό μας.

Είναι ένα βιβλίο εκθαμβωτικό ως σύλληψη, που μιλάει για ανθρώπους αληθινούς, των οποίων τις, τόσο διαφορετικές, φωνές ακούμε να αντηχούν μέσα μας. Και είναι τελικά μια κατάθεση που επιβεβαιώνει την αντοχή της ανθρώπινης λαχτάρας για αληθινή επαφή, για αγάπη, οικογένεια, ιδιωτική ζωή και εξιλέωση.

«Το Σπίτι από ζάχαρη είναι ένα συγκλονιστικό παλάτι χτισμένο γεμάτο τρύπες. Η Ίγκαν θέλει να δει την τεχνολογία της κοινωνικής δικτύωσης σαν ένα βιωμένο περιβάλλον και το θέμα της είναι στην ουσία η μνήμη αυτή καθεαυτή, πέρα από τους μηχανισμούς που την καταγράφουν. Ο ήρωάς της περιφέρεται κρατώντας ένα παλιοκαιρισμένο αντίτυπο του Οδυσσέα, της προ εκατό ετών προσπάθειας του Τζόυς να πλέξει έναν παγκόσμιο ιστό μέσα σε έναν τόμο. Το Σπίτι από ζάχαρη είναι πολύ πιο εύληπτο, εξίσου φιλόδοξο όμως στην προσπάθειά του να φέρει ένα άπειρο δίκτυο στο μέτρο του ανθρώπου. Κι εγώ θα πω, στην καθομιλουμένη γλώσσα της συλλογικής μας συνείδησης: liked and subscribed!»  James Poniewozik, The New York Times Book Review

18.81

Ελληνική λογοτεχνία

Ο κήπος της Αμαλίας

Καρολίνα Μέρμηγκα

Κρύβοµαι στον κήπο µου και κοιτάζω τις κορυφές των δέντρων — πόσο ψηλά φτάνουν πια. Θα ’ρθει µια µέρα ίσως που θα γίνει «εθνικός»; Μακάρι. Αλλά εγώ πού θα είµαι; Γιατί σε ένα έθνος δεν µπορούν να χωρέσουν όλοι όσοι το αγάπησαν;

1837, Πειραιάς. Ο εικοσιδυάχρονος βασιλιάς Όθωνας επιστρέφει στη χώρα νιόπαντρος. Η πρώτη βασίλισσα της Ελλάδας λέγεται Αµαλία και είναι µια δεκαεννιάχρονη Γερµανίδα δούκισσα. Μοναδικό της χρέος και αποστολή, να φέρει στον κόσµο έναν διάδοχο.

Η Αµαλία τα κάνει όλα µε πάθος και πείσµα. Αγαπά τον άντρα της, την Ελλάδα και τον παράξενο στα µάτια της λαό της. Εξοικειώνεται µε πολλά βιώνοντας τις εντυπωσιακές αντιφάσεις µιας χώρας που ψάχνει την ταυτότητά της, αλλά υπάρχουν και πράγµατα που δε θα τα καταλάβει ποτέ. Γνωρίζει από κοντά τους µικρούς και µεγάλους πρωταγωνιστές του Αγώνα και της πολιτικής του 19ου αιώνα και αναµειγνύεται ενεργά στη διοίκηση του νέου κράτους. Αντέχει σωµατικά βασανιστήρια για την ατεκνία της και αντιστέκεται στις προσβολές, αντιστέκεται όµως και στα συναρπαστικά νέα ρεύµατα δηµοκρατίας που φυσούν ολόγυρά της. Καταφύγιό της, το µοναδικό πράγµα που µεγάλωσε µε τα χέρια της, ο κήπος της, που έµελλε να γίνει µια µέρα εθνικός.

17.91

Ελληνική λογοτεχνία

Σταυραετός και Κούκος

Αύγουστος Κορτώ

Για χρόνια θα ιστορούσαν τον γυρισμό της Σμαρώς στον Σταυραετό…
Δυο χωριά δεμένα με άσβεστο μίσος.
Δυο νέοι που κλέβονται, και γυρεύουν την τύχη τους στο σκοτάδι της κατοχικής Αθήνας.
Κι έπειτα;
Κανείς δεν ξέρει τι γίνηκε, εκτός απ’ τη Σμαρώ, που γυρνά το ’45 στον Σταυραετό με δυο μωρά παιδιά – μα μόνο το ένα είναι του Μηνά, του Κούκου που την έκλεψε.
Όμως τα μυστικά του παρελθόντος, τα ψέματα της επιβίωσης, θα στοιχειώσουν το μέλλον όλων τους.
Απ’ τη μια, το μοναστήρι για τα ορφανά κορίτσια. Κι απ’ την άλλη, ένας γάμος σαν κλωστή που βαστάει δυο πεπρωμένα.
Ένα βιβλίο μαχαιριά.
Μια ιστορία για τους απλούς ανθρώπους, που ποτέ δεν είναι απλοί.
Μια ιστορία για την Ελλάδα – τη σκληρότητα και την ομορφιά της.

17.91

Δημήτρης Λάλλας

Η λατρεία του καινούριου, η ανανέωση του εαυτού, η καινοτομία, η επιτάχυνση των οικονομικών διαδικασιών, και εν γένει του τρόπου ζωής, στην ύστερη νεωτερικότητα είναι σύμφυτα με τη μόδα. Η μόδα υπάρχει μέσα από το «θνησιγενές καινούριο» και εντάσσεται στις πιο χαρακτηριστικές λειτουργίες του οικονομικού κεφαλαίου. Όμως η μόδα κάνει και άλλα πράγματα: εισηγείται τρόπους του σχετίζεσθαι με τον εαυτό, με τους άλλους, με τον χρόνο και με τα αντικείμενα. Η μόδα διαθλά κοινωνικές και πολιτισμικές τάσεις και συνομιλεί μαζί τους. Τις μεταφράζει στις διάφορες γλώσσες που έχει επινοήσει: την υψηλή, τη μαζική και τη γρήγορη μόδα. Η μόδα εμφανίζει εκλεκτικές συγγένειες με άλλους νεωτερικούς θεσμούς και, υπ’ αυτή την προοπτική, συνεργεί στη διαμόρφωση βασικών όψεων της υποκειμενικότητας της ύστερης νεωτερικότητας. Η μόδα συμβάλλει καίρια στη διαμόρφωση των νεωτερικών χρονικών καθεστώτων, δηλαδή στους ρυθμούς, στις αφηγήσεις και στον προσανατολισμό των ανθρώπων μέσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Η μόδα ως παιδί —μα και ως μηχανισμός διαμόρφωσης— της νεωτερικότητας (κλασικής και ύστερης) και της κοινής μας κουλτούρας, είναι ένα ανοιχτό πεδίο κοινωνιολογικής γνώσης και κριτικής. Αυτές τις σύνθετες λειτουργίες της μελετάει το βιβλίο αυτό.

12.96

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Το συναξάρι μου

Στέλιος Νέστωρ

To βιβλίο αυτό είναι η σύνοψη της πολύχρονης εµπειρίας ενός ανθρώπου που είχε την τύχη να ζήσει µεγάλες στιγµές και κρίσιµες φάσεις της ιστορίας αυτού του τόπου. Γέννηµα θρέµµα της Θεσσαλονίκης, ο Στέλιος Νέστωρ βίωσε τον µεσοπόλεµο και τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεµο, την Κατοχή, την απελευθέρωση και τον Εµφύλιο, τη χωλή µετεµφυλιακή δηµοκρατία, τη δικτατορία των συνταγµαταρχών και όλα όσα ακολούθησαν µετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την περίοδο που εξακολουθούµε να αποκαλούµε «µεταπολίτευση».

Όµως το Συναξάρι δεν είναι ιστορικό βιβλίο, ούτε συστηµατική βιογραφία. Είναι µια καταγραφή διάσπαρτων γεγονότων, που έµειναν χαραγµένα στη µνήµη του γράφοντος και σηµάδεψαν τη ζωή του. Πολλά από αυτά ζωντανεύουν την ατµόσφαιρα άλλων εποχών και δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να αναλογιστεί και να εκτιµήσει, ανατρέχοντας στο παρελθόν, τις µεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν σε αυτό το µακρύ χρονικό διάστηµα. Άλλα πάλι αποτελούν ψηφίδες της µεγάλης Ιστορίας, όταν το έφεραν οι συγκυρίες ο συγγραφέας να βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων. Οι αναφορές στην αντιδικτατορική αντίσταση, στη «Δηµοκρατική Άµυνα» και στη δοκιµασία των χουντικών φυλακών, στην περιπέτεια στο νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ κι αργότερα στο πείραµα επανένωσης της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη και στον «Συνασπισµό της Αριστεράς και της Προόδου» αποτελούν προσωπικές µαρτυρίες, οι οποίες δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να ρίξουν φως σε πολιτικές διαδροµές και νοοτροπίες που τις χαρακτηρίζει η έλλειψη φαντασίας και προοπτικής. Αυτές που κράτησαν την Αριστερά δέσµια παρωχηµένων αντιλήψεων και την εµπόδισαν να αξιοποιήσει το ευνοϊκό κλίµα της µεταπολίτευσης.

13.16

Ξένη λογοτεχνία

Η επιστροφή

Τζόζεφ Κόνραντ

Με φόντο της αφήγησης το Λονδίνο στα τέλη του 19ου αιώνα, το διήγημα αυτό του Τζόζεφ Κόνραντ αποτελεί μια διεισδυτική ματιά στη ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού, αλλά και γενικότερα μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης. Ο καθωσπρεπισμός και η υποκρισία του αστικού τρόπου ζωής δημιουργούν ένα κλίμα φαινομενικής ηρεμίας και επίπλαστης ευτυχίας. Η συζυγική αποξένωση όμως γκρεμίζει με δραματικό τρόπο αυτή την ψευδαίσθηση και αποκαλύπτει την απόγνωση και τη μοναξιά ενός κόσμου που έχει οικοδομηθεί πάνω σε «πολιτισμένες» ηθικές αξίες, από όπου όμως απουσιάζουν η συντροφικότητα και η πραγματική αγάπη.

7.00

Ευάνθης Χατζηβασιλείου

Ο Εθνικός Διχασµός, από το 1915, αποτέλεσε τη µακρότερη πολιτική σύγκρουση στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία. Πολλές διαστάσεις του, πάντως, παραµένουν αντικείµενο συζητήσεων. Τι είδους σύγκρουση ήταν ο Διχασµός; Ήταν εµφύλιος πόλεµος ή κάτι άλλο; Πότε τελείωσε; Ποιος επικράτησε σε αυτόν; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις του στους θεσµούς του κράτους; Με ποιους µηχανισµούς ο Διχασµός στην πράξη συχνά αναιρούσε τις βασικές προϋποθέσεις της λειτουργίας του κοινοβουλευτικού πολιτεύµατος; Πώς εξελίχθηκε ο ρόλος του στρατού στο πλαίσιό του; Υπήρχε κάποιος «µηχανισµός» ανατροπής των ελληνικών πολιτευµάτων τις δύο φορές που τούτο έγινε το 1924 και το 1935; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις του Εθνικού Διχασµού όχι µόνο σε ένα «πολιτειακό» επίπεδο, αλλά και στη ζωή του µέσου πολίτη; Πώς επηρέασε ο Εθνικός Διχασµός την πολιτική κουλτούρα της χώρας, µε δεδοµένο ότι υπήρξε µια τόσο έντονη και τόσο µακρά πολιτική διαµάχη; Σε ποιο βαθµό οι πρακτικές και οι νοοτροπίες του Διχασµού συνεχίστηκαν και µετά το τέλος του, καθορίζοντας σε µεγάλο βαθµό το ύφος της πολιτικής αντιπαράθεσης; Πώς επηρέασε την επόµενη µεγάλη θεσµική κρίση, δηλαδή τον εµφύλιο πόλεµο, και σε επίπεδο θεσµών και στις νοοτροπίες; Πώς έγινε δυνατή η υπέρβαση του Διχασµού; Αλλά και κατά πόσον «απόνερά» του εµφανίζονται έως τις ηµέρες µας, ειδικά στην πολιτική κουλτούρα της χώρας; Φωτογραφία εξωφύλλου: H νεκρική ποµπή που συνοδεύει τις σορούς των βασιλέων Κωνσταντίνου Α΄, Όλγας και Σοφίας µετά τη µετακοµιδή τους στην Ελλάδα από την Ιταλία διασχίζει την οδό Πανεπιστηµίου µε προορισµό το Τατόι, Νοέµβριος 1936. (Φωτογραφικό Αρχείο ΙΕΕΕ – Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα)

11.61

Νίκος Παναγιωτόπουλος

Ο βραβευμένος και αιρετικός σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος, στον 10ο τόμο της σειράς «Η κουζίνα του…» (επιμέλεια: Μισέλ Φάις), διασταυρώνει το βλέμμα του σκηνοθέτη, του αναγνώστη και του εαυτού.

Το Από το καλάθι των αχρήστων είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο, όπου ο φιλμικός και ο πραγματικός χρόνος συγχέονται, στην προσπάθεια του συγγραφέα να μιλήσει, με τον γνωστό ανάλαφρο τρόπο του, για το σκοτάδι της ύπαρξης και το αίνιγμα της τέχνης.

14.70

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Η δεσμοφύλακας

Νίκος Δαββέτας

Όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ είχε καταβάλει πλήρως τη μητέρα μου, εκείνη εξακολουθούσε να θυμάται με τον δικό της τρόπο τα χρόνια που υπηρετούσε ως σωφρονιστική υπάλληλος στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού. Μπορεί να μη θυμόταν ποιος ήμουν, πού ζούσε και σε ποια εποχή, όμως ανέφερε συχνά, με τα μικρά τους ονόματα, δεκάδες κρατούμενες, ποινικές και πολιτικές, με τις οποίες είχε συγχρωτιστεί. Και όσο εκείνη ξαναζούσε «τα χρόνια του καθήκοντος», ως δεσμοφύλακας, αναγκαστικά τα ξαναζούσα κι εγώ, καθώς η παιδική μου ηλικία είχε σημαδευτεί από διαδοχικές επισκέψεις «στη δουλειά της μαμάς».

Το κοινό μας ταξίδι ως το αναπότρεπτο τέλος της, οι παραληρηματικοί μονόλογοι και οι καθημερινοί μας διάλογοι, μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ασθένειας, διασώθηκαν σε δυο πυκνογραμμένα τετράδια. Τώρα, δεν ξέρω αν συνιστούν μια εξομολόγηση μεταμφιεσμένη σε μυθοπλασία ή μυθοπλασία μεταμφιεσμένη σε αυτοβιογραφική εξομολόγηση.
Ν.Δ.

9.99

Κριστίνα Όλσον

Μια έρευνα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ.

Ο Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, μακρινός απόγονος του σπουδαίου συγγραφέα, μετακομίζει στο Χουβενέσετ, ένα ήσυχο γραφικό χωριό στην ανεμοδαρμένη δυτική ακτή της Σουηδίας. Έχει αφήσει πίσω του τη Στοκχόλμη και μια προσοδοφόρα καριέρα συμβούλου κεφαλαίων, με σκοπό να πραγματοποιήσει το παλιό του όνειρο: να ανοίξει ένα παλαιοπωλείο στο μέρος όπου παραθέριζε παιδί. Ο Άουγκουστ φτάνει στο Χουβενέσετ μια βραδιά του Αυγούστου που ξεσπάει μια ισχυρή καταιγίδα· το ίδιο βράδυ η μικρή ειδυλλιακή κοινότητα συνταράσσεται από την είδηση της εξαφάνισης μιας ντόπιας δασκάλας, της Άγκνες Έρικσσον. Η αστυνομία, με την αποφασιστική και συμπονετική Μαρία Μάρτινσσον και τον συνεργάτη της Ρέυ-Ρέυ στην πρώτη γραμμή, την αναζητάει μέρα νύχτα. Καθώς οι μέρες κυλούν, οι ελπίδες να βρεθεί ζωντανή η Άγκνες λιγοστεύουν. Τι της συνέβη; Και γιατί ο Άουγκουστ δεν μπορεί να απαλλαγεί από την άβολη αίσθηση ότι έχει στα χέρια του το κλειδί για την επίλυση του μυστηρίου; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Η Κριστίνα Όλσσον διαπνέεται από αγάπη για τα τοπία της δυτικής ακτής της Σουηδίας. Το Πριν ξεσπάσει η καταιγίδα είναι ένα συναρπαστικό κι αριστουργηματικό μυθιστόρημα μυστηρίου, με εξαιρετικά οικείους χαρακτήρες». (M-Magasin) «Ένα μυθιστόρημα που ξεχωρίζει για την αριστοτεχνική του πλοκή και τον feelgood χαρακτήρα του, ενώ ταυτόχρονα εστιάζει στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων φέρνοντας στο φως οδυνηρά, καλά κρυμμένα, παλιά μυστικά». (Dagens Nyheter)

20.90

Ελληνική λογοτεχνία

Από τη μέση και κάτω

Μαρία Μήτσορα

Δεκαπέντε διηγήµατα, µερικά ήδη δηµοσιευµένα, τα περισσότερα καινούρια και γυαλιστερά (ακόµα κι αν είναι σκοτεινή η λάµψη τους). Οι πρωταγωνίστριες κι οι πρωταγωνιστές πάντα στο σταυροδρόµι του Τυχαίου µε το Προδιαγεγραµµένο, καµιά φορά τραβάνε την ουρά του Κέρβερου. Παίζουν µε τη ζωή παίζοντας τη ζωή τους. Στο τέλος θα σπάσουν τα δεσµά των φράσεων και θα τρέξουν να κρυφτούν πάλι µέσα στους καθρέφτες.

8.70

Ελληνική λογοτεχνία

Ο θησαυρός του χρόνου

Μένης Κουμανταρέας

…Τον περισσότερο καιρό πίνοντας και κουτσοπίνοντας άκουγα µε δέκα αυτιά αυτές τις ιστορίες που, είτε γνήσιες είτε πλαστές, είχαν ένα ενδιαφέρον για µένα, που ζητούσα να ξεφύγω από τη δική µου ιστορία. Μία µόνο προϋπόθεση έθετα: αυτός που τις έλεγε να ξέρει να τις αφηγείται, να σε µεταφέρει αλλού και να σου εξάπτει τη φαντασία. Τότε µε έκαναν να θέλω να πω κι εγώ µια ιστορία. Μα εγώ, βλέπεις, προτιµώ να τις γράφω…

Ένα µυθιστόρηµα για την απώλεια. Την απώλεια όχι µόνο ενός ανθρώπου, αλλά και την απουσία που αυτή συνεπάγαι. Μια αφήγηση ανάµεσα στην παραίσθηση και στην άγρια πραγµατικότητα. Μια περιπέτεια που οδηγεί στην αναζήτηση και απόκτηση ενός θησαυρού.

Να είναι τάχα αυτός ο θησαυρός του χρόνου;

19.90

Κωστής Παλαμάς

“Τολμώ να σημειώσω στη φροντίδα και των γνώριμων και των αγνώριστων φίλων μου πως τα «Σημειώματα στο περιθώριο» σχετιζόμενα με το ατύπωτο βιβλίο (αν θα τυπωθή) της «Ποιητικής μου» είναι για μένα σε πολλά η ποιητική μου η ίδια σε ό,τι μπορεί να κλείση γενικώτερα ή βραχυλογικώτερα εκφρασμένο. Ή, καλύτερα είναι τα «Σημειώματα στο περιθώριο» μια εισαγωγή στην «Ποιητική μου», καθώς είναι «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» τα προπύλαια που μας μπάζουν στη «Φλογέρα του Βασιλιά». Στα σημειώματά μου αυτά βρίσκεται συγκεντρωμένο όλο σχεδόν το στοχαστικό μου σύνολο”. Κωστής Παλαμάς

Τα «Σημειώματα στο περιθώριο» δημοσιεύονται αρχικά στον περιοδικό τύπο, στο μεγαλύτερο μέρος τους στο περιοδικό Ο Νουμάς και, δευτερευόντως, στα περιοδικά Οι Νέοι, Καλλιτεχνία και Παντογνώστης, καλύπτοντας ένα διάστημα δεκατεσσάρων ετών (1909-1923). Στην Εισαγωγή του βιβλίου από τη Μάρα Ψάλτη προτείνεται η ανάγνωσή τους ως δυνητικών εγγραφών τριών διακριτών ημερολογίων (σύστοιχων προς την τριπλή παλαμική ποιητική), εκτιμάται το ιδιαίτερο στίγμα και η θέση τους στην εργογραφία Παλαμά και αναπτύσσονται οι εκδοτικές αρχές που ακολουθούνται με αναδρομή στις πρώτες δημοσιεύσεις των κειμένων. Μετά το κύριο μέρος των 180 «Σημειωμάτων» του Παλαμά, το οποίο συμπληρώνεται από Παράρτημα με αθησαύριστα σημειώματα, ακολουθεί η ενότητα των Σημειώσεων με επεξηγήσεις όρων και ονομάτων, παραπομπή στις παλαμικές πηγές και σύνδεση των αναφερομένων στα «Σημειώματα» με άλλα παλαμικά κείμενα. Από τη σημερινή σκοπιά, στα «Σημειώματα στο περιθώριο» μοντέρνες δεν είναι μόνο οι απόψεις του Παλαμά, αλλά και η φόρμα με την οποία μας παραδίδονται. Ο προγραμματικά διακοπτόμενος και αποσπασματικός χαρακτήρας των σημειωμάτων, η συνεχής διαπλοκή βίου και έργου, οι εναλλαγές τόνου και η συσσώρευση ετερόκλητου υλικού αποτελούν στοιχεία που καθιστούν τα παλαμικά marginalia ιδιαίτερα ελκυστικά για τον σύγχρονο αναγνώστη. Αν ποιητικά είναι ο χαμηλόφωνος Παλαμάς των σύντομων λυρικών ποιημάτων εκείνος που φαίνεται να κερδίζει τις τελευταίες δεκαετίες το αναγνωστικό ενδιαφέρον, τότε κατ’ αναλογίαν και κριτικά μπορούμε να στραφούμε στον Παλαμά της συνεπτυγμένης ποιητικής, την οποία συνθέτουν τα σημειώματα αυτά, αρθρωμένης σπονδυλωτά σε παραδειγματικά τεμνόμενες παραγράφους.

«Η έκδοση της Ψάλτη, κατ’ αναλογία με τους τόμους των παλαμικών Απάντων, μπορεί να χαρακτηριστεί συνδυασμός χρηστικής έκδοσης που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, προφέροντάς του ένα έγκυρο κείμενο, και φιλολογικής έκδοσης που καλύπτει τις ανάγκες της κοινότητας των ειδικών αναγνωστών, προς τους οποίους παρέχει εξειδικευμένες πληροφορίες.

Ειδικότερα, η Ψάλτη σωστά χαρακτηρίζει την έκδοσή της υπομνηματισμένη, καθώς στις αναλυτικές και ακριβείς σημειώσεις της, που εκτείνονται σε 180 περίπου σελίδες, πλαισιώνει τα σημειώματα, συσχετίζοντάς τα συχνά και με άλλα παλαμικά κείμενα, με πραγματολογικές πληροφορίες και ερμηνευτικά σχόλια. Ετσι εφοδιάζει τον αναγνώστη με όλη εκείνη τη γνωστική σκευή που του είναι απαραίτητη για να κατανοήσει και να εμβαθύνει σε αυτά τα ιδιότυπα γραπτά.»

Ευριπίδης Γαραντούδης, Efsyn

12.20

Ξένη λογοτεχνία

Πρόγευμα στο Tίφφανυς

Τρούμαν Καπότε

Το «Πρόγευμα στο “Τίφφανυς”» είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα για μια μεγάλη πόλη και μια εύθυμη κοπέλα που τη λένε Χόλλυ Γκολάιτλυ. Η Χόλλυ είναι call-girl με χαρακτηριστικό παρελθόν —κατάγεται από τα βάθη της αμερικανικής επαρχίας— και ξεφαντώνει στη Νέα Υόρκη, απολαμβάνοντας την ανωνυμία. Ο Τρούμαν Καπότε περιγράφει εδώ την ανέμελη ζωή μιας νεοϋορκέζικης κοινότητας —τα πάρτι, τις φιλίες, τις απογοητεύσεις και τις κρίσεις— που θυμίζει τον κύκλο της Σάλλυ Μπόουλς στο «Αντίο, Βερολίνο». Η Χόλλυ ψάχνει την ευτυχία -όπως η Σάλλυ- στα πιο απίθανα μέρη και, κατά κάποιον τρόπο, τη βρίσκει· ο Τρούμαν Καπότε —όπως και ο Κρίστοφερ Ίστεργουντ- υποστηρίζει πως η ευτυχία βρίσκεται πράγματι στα πιο απίθανα μέρη. Το «Πρόγευμα στο “Τίφφανυς”» είναι ένα νεανικό μυθιστόρημα που λάμπει σαν τη φωταγωγημένη Νέα Υόρκη και σαν τη βιτρίνα του περίφημου κοσμηματοπωλείου στην Πέμπτη Λεωφόρο. Η Χόλλυ ερωτοτροπεί με τα διαμάντια του «Τίφφανυς», που δεν είναι παρά μια μεταφορά για την αιωνιότητα.

 

11.10