Βλέπετε 16–30 από 664 αποτελέσματα

Non Fiction

Λέσλι Ντάουνερ

Μια συναρπαστική επισκόπηση της μακραίωνης και πλούσιας ιστορίας της Ιαπωνίας.

Ζεν, χαϊκού, πολεμικές τέχνες, σούσι, άνιμε, μάνγκα, κινηματογράφος, βιντεοπαιχνίδια…

Μπορεί η Ιαπωνία να φαντάζει μια απομακρυσμένη χώρα, όμως ο πολιτισμός της έχει επηρεάσει και συνεχίζει να επηρεάζει σε πολλούς τομείς τον δυτικό τρόπο ζωής.

Εστιάζοντας σε σημαντικές προσωπικότητες, από αυτοκράτορες μέχρι πολέμαρχους, σαμουράι, εμπόρους, πολεμίστριες, γκέισες και επιχειρηματίες, και αξιοποιώντας τα λογοτεχνικά της χαρίσματα, η Lesley Downer μας ταξιδεύει στο παρελθόν και το παρόν της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου και μας γνωρίζει έναν ποικιλόμορφο πολιτισμό που κατάφερε να αναπτυχθεί χωρίς να χάσει τις παραδόσεις του.

16.60

Γιούστας Πάλμερ

Στη δυτική κοινή γνώμη, στην Ευρώπη και ιδίως την Αμερική, το αφήγημα που κυριαρχεί σχετικά με την Αφρική είναι μονοδιάστατο: πρόκειται για μια ήπειρο που αντιμετωπίζεται συλλήβδην ως συνώνυμο της ακραίας φτώχειας, της οικονομικής υστέρησης, της εστίας ασθενειών όπως το AIDS και ο Έμπολα, που απειλούν όλο τον πλανήτη, της πολιτικής βίας, των εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων. Η «μαύρη» Αφρική είναι ο βολικός αντίποδας που επιβεβαιώνει, ως αντιδιαμετρικός πόλος, την ανωτερότητα και την αυταρέσκεια της Δύσης. Το αφήγημα αυτό, κατάλοιπο εν μέρει μιας αποικιοκρατικής αντίληψης, έχει ως βασικό του έρεισμα την άγνοια και την άκριτη αναπαραγωγή στερεοτύπων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε παγκόσμιο επίπεδο.

Με την εισαγωγική του μελέτη ο καθηγητής αφρικανικών σπουδών Eustace Palmer, με καταγωγή από τη Σιέρρα Λεόνε, επιχειρεί να αναιρέσει αυτό το μονοδιάστατο αφήγημα συνθέτοντας ένα μεγάλο «εγκυκλοπαιδικό» πανόραμα της άγνωστης, ουσιαστικά, ηπείρου: επισκοπεί τη φυσική γεωγραφία της Αφρικής, την περίπλοκη ιστορία της ως τον 21ο αιώνα —δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην περίοδο της ιμπεριαλιστικής επέκτασης των Ευρωπαίων, της αποικιοκρατίας και της ανεξαρτησίας—, περιγράφει τα πολιτικά και κοινωνικά συστήματα, αναλύει την οικονομία, τα περιβαλλοντικά και υγειονομικά προβλήματα, την εκπαίδευση, τη θρησκεία, την τέχνη και τη λογοτεχνία. Η προσιτή και εύληπτη πραγμάτευσή του, χωρίς εξιδανικεύσεις και ωραιοποιήσεις, βοηθά τον αναγνώστη να εξοικειωθεί με το παρελθόν και το παρόν της αφρικανικής ηπείρου, αναδεικνύοντας έναν κόσμο πολυσύνθετο και δυναμικό, που πλέον διεκδικεί τον δικό του ιδιαίτερο ρόλο στον πολυπολικό κόσμο του 21ου αιώνα.

22.00

Γιάννης Ευσταθιάδης

«Μας παραδίδει ίσως τα πιο καίρια πεζά που γράφτηκαν στη γλώσσα μας για τον άνθρωπο που “ακούει”».
Νίκος Δαββέτας

«Ορισμένες φορές τα ελληνικά του κειμένου είναι ωραιότερα από τις μουσικές συνθέσεις με τις οποίες ασχολούνται».
Θόδωρος Ιωαννίδης

«Ξεδιπλώνει εδώ τη ζηλευτή ικανότητά του να οργανώνει με συνέπεια και να αναπτύσσει με άνεση το διαφορετικό κάθε φορά θέμα του».
Διονύσης Μαλούχος

«Οδηγεί με συναρπαστικό τρόπο τον αναγνώστη στο σύμπαν του μουσικού του κόσμου».
Γιώργος Μονεμβασίτης

 

 

14.00

Acid Horizon

«Το βιβλίο αυτό είναι ένας κατάλογος μηχανών ελέγχου· είτε ελέγχου του σώματος είτε της ψυχής είτε του εαυτού είτε, ακόμα, του ελέγχου της εξέγερσης ενάντια στο ίδιο το σύστημα. Παρουσιάζοντας τις μηχανές αυτές, ελπίζουμε να προσφέρουμε ένα εγχειρίδιο απόδρασης. Μόνο μέσω της ενδελεχούς ανάλυσης των μηχανών ελέγχου μπορεί κανείς να καταφέρει να τις βραχυκυκλώσει και να σχεδιάσει ανάστροφα μία έξοδο.»

«Υψηλή τεχνολογία, ποταπή ζωή. Αυτές οι δύο φράσεις ενοποιούνται στο γεγονός ότι το Κυβερνόκαινο είναι η εποχή όπου η διοίκηση της ζωής βρίσκεται στην υψηλότερη ένταση της, διότι βρίσκεται στην υψηλότερη τεχνολογική της μορφή. Ενώπιον του Οφθαλμού, η Ζωή δεν προορίζεται να βιωθεί, αλλά να διοχετευθεί, να κατευθυνθεί, να διοικηθεί.»

Σε αυτό το κείμενο, οι Acid Horizon ανατέμνουν τους μηχανισμούς της αναγνώρισης, της κατασκευής ταυτοτήτων και του ελέγχου μέσα από τα μάτια της εξουσίας. Με σημείο εκκίνησης την εξέγερση στις ΗΠΑ που ακολούθησε τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ, καθώς και το Κυβερνοπάνκ παρόν στο οποίο ζούμε, εντοπίζουν σε αυτό που ονομάζουν Οφθαλμό τη διαδικασία με την οποία η εξουσία αναγνωρίζει και ταυτοποιεί τα υποκείμενα σε συνθήκες κανονικότητας και προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο όταν αυτός απειλείται από εξεγερτικά γεγονότα. Ακολουθώντας τα χνάρια του Φουκώ, παρουσιάζουν με αιχμηρό και προβοκατόρικο τρόπο την διαδικασία κατασκευής του κανονικού, του αναγνωρίσιμου και του πειθαρχημένου μέσα από την ιστορία της έμφυλης και φυλετικής καταπίεσης, του ικανοτισμού, της ασφάλειας και της αντιεξέγερσης. Απέναντι στη θερμοδυναμική της αστυνόμευσης των κινημάτων και στην εξάπλωση των μηχανισμών πειθάρχησης και ελέγχου, χρησιμοποιούν το οπλοστάσιο των εννοιών που εισήγαγαν οι Ντελέζ και Γκουαταρί, καθώς και κριτικές προσεγγίσεις της ψυχανάλυσης για να ιχνηλατήσουν ένα χώρο και μια στρατηγική απόδρασης από τον Κυβερνητικό καπιταλισμό.

Οι Acid Horizon είναι μια συλλογικότητα ριζοσπαστικής φιλοσοφίας και κριτικής, γνωστή από το ομώνυμο podcast που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19. Στόχος τους είναι η δημιουργία ενός διεθνούς κύκλου φίλων και συντρόφων για τη φιλοσοφική έρευνα και την πολιτική δράση.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

15.90

Αλέξης Πατέλης

Από τα capital controls και τη διεθνή αμφισβήτηση μέχρι την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, ο Αλέξης Πατέλης αφηγείται εκ των έσω το παρασκήνιο και τις αποφάσεις που οδήγησαν στη «μεγάλη επιστροφή» της Ελλάδας στη διεθνή αξιοπιστία.

Πώς ξαναχτίζεται η αξιοπιστία μιας χώρας που έφτασε στο χείλος του γκρεμού;

Ο Αλέξης Πατέλης, Προϊστάμενος του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού (2019 -2024), αφηγείται εκ των έσω τη «μεγάλη επιστροφή» της Ελλάδας: από τα capital controls και τη διεθνή αμφισβήτηση, μια ανάσα από τον διεθνή εξοστρακισμό, μέχρι την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας. Με σκηνές πίσω από κλειστές πόρτες σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη και Νταβός, αποτυπώνει το παρασκήνιο μιας διαδρομής που μας έκανε και πάλι υπερήφανους για την Ελλάδα στο εξωτερικό.

Μέσα στην πανδημία, τις διεθνείς αναταράξεις και φυσικές καταστροφές, παρακολουθούμε την σταδιακή αλλαγή της εικόνας της χώρας από διεθνή παρία σε αξιόπιστο προορισμό επενδύσεων. Ένα βιβλίο για τις ιδέες, τους ανθρώπους, τα σωστά και τα λάθη που διαμόρφωσαν μια ιστορική πενταετία· και μια μαρτυρία για το πώς οι αγορές πείθονται μέσα από σταθερή συνέπεια.

Χωρίς εξωραϊσμούς, αλλά με την πεποίθηση ότι «η Ελλάδα μπορεί», αυτή είναι η συγκλονιστική ματιά ενός τεχνοκράτη που έζησε από μέσα ιστορικά γεγονότα – και απαντά στο ερώτημα που τέθηκε από τον διεθνή τύπο: «Πώς τα καταφέρατε;»

Είπαν για το βιβλίο:

Είμαι βέβαιος ότι το βιβλίο θα αποτελέσει ένα από τα συστατικά της σύγχρονης οικονομικής ιστορίας του τόπου μας – Γιάννης Στουρνάρας

Μια ζουμερή, συναρπαστική αφήγηση που μοιάζει με κινηματογραφική ταινία – Άρης Δημοκίδης

19.99

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Αποθήκη Αναμνήσεων

Σάκης Παπανικολάου

Μια ζωή σαν ελληνική ταινία, όπως αυτές που έντυσε με τα μελωδικά και αισθαντικά τραγούδια του, μας μεταφέρει μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου ο ίδιος ο Σάκης Παπανικολάου, ένας καλλιτέχνης που αγαπήθηκε και ταυτίστηκε με μια εποχή ρομαντική, δημιουργική, ελπιδοφόρα αλλά και δύσκολη.

Με αφήγηση σχεδόν μυθιστορηματική, γεμάτη γλαφυρές εικόνες, μας μεταφέρει από τα δύσκολα παιδικά χρόνια του στην Πάτρα, μέσα στις κακουχίες της Κατοχής, στις πρώτες του μουσικές αναζητήσεις και τελικά στην καταξίωση. Οι ανθρώπινες σχέσεις, τα όνειρα, οι αγώνες, η αγάπη για τη μουσική και το τραγούδι υφαίνουν την αφήγηση ενός καλλιτέχνη που καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο ξεχωριστούς ερμηνευτές της γενιάς του

Ο κινηματογράφος, το θέατρο, το ραδιόφωνο, η δισκογραφία, τα ιστορικά νυχτερινά κέντρα και τα φεστιβάλ τραγουδιού, ξαναζωντανεύουν, μαζί με σπουδαίες προσωπικότητες που σημάδεψαν την «εποχή της αθωότητας». Τρυφερές αναμνήσεις, άγνωστες ιστορίες, συγκίνηση και σπάνιο φωτογραφικό και έντυπο υλικό από το προσωπικό του αρχείο συνθέτουν ένα έργο πολύτιμο — την εξομολόγηση του «τραγουδιστή του Γουέμπλεϊ».

17.00

Πίτερ Τζέφρις & Γκρέγκορι Τζουσντάνις

To 1933, στα εβδομηκοστά του γενέθλια, ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης πεθαίνει σε ένα νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας, αφήνοντας πίσω του ένα μικρό, επιμελημένο σύνολο 154 ποιημάτων, μαζί με σπαράγματα και χειρόγραφα ανολοκλήρωτων προσπαθειών. Σε όλη του τη ζωή ο Κωνσταντίνος προσπαθούσε να ελέγχει αυστηρά την κυκλοφορία των ποιημάτων του, όμως μετά τον θάνατό του η φήμη του εκτοξεύτηκε: έγινε ο Κ. Π. Καβάφης, ο παγκόσμιος ποιητής με τη γραφή που ξεπερνά τα στενά γεωγραφικά όρια της καταγωγής του και μέχρι σήμερα αγαπιέται και μεταφράζεται ευρέως.

Στη βιογραφία αυτή οι Gregory Jusdanis και Peter Jeffreys αποκαλύπτουν την πολυπλοκότητα της ζωής και του έργου του λαμπρού και γεμάτου ανησυχίες και ανασφάλεια ποιητή, που για την τέχνη του θυσίασε την αγάπη. Με σημαντικές λεπτομέρειες, παρουσιάζουν τη ζωή του νεαρού Κωνσταντίνου με την οικογένειά του, αλλά και την ενήλικη ζωή στην αγαπημένη του Αλεξάνδρεια, την πόλη που έθρεψε τη φαντασία του. Έπειτα από ενδελεχή αρχειακή έρευνα, έρχονται στην επιφάνεια οι σχέσεις του ποιητή με τους εφηβικούς του συντρόφους, τους φίλους του και τα πρόσωπα τα οποία στρατολόγησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο κυνήγι της δόξας.

Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε το λογοτεχνικό ταξίδι του Καβάφη, από τους πρώιμους πειραματισμούς έως την εκπληκτική εκ νέου προσέγγιση της ποίησής του στη μέση ηλικία, όταν αποκήρυξε πολλά απ’ όσα είχε γράψει και καλλιέργησε μια νέα ποιητική: το μοναδικό αυτό ύφος, το ερωτικό, φιλοσοφικό και γλωσσικά υπαινικτικό, αυτό που αναγνωρίζεται και θαυμάζεται ως Καβαφικό.

24.40

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Το συναξάρι μου

Στέλιος Νέστωρ

To βιβλίο αυτό είναι η σύνοψη της πολύχρονης εµπειρίας ενός ανθρώπου που είχε την τύχη να ζήσει µεγάλες στιγµές και κρίσιµες φάσεις της ιστορίας αυτού του τόπου. Γέννηµα θρέµµα της Θεσσαλονίκης, ο Στέλιος Νέστωρ βίωσε τον µεσοπόλεµο και τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεµο, την Κατοχή, την απελευθέρωση και τον Εµφύλιο, τη χωλή µετεµφυλιακή δηµοκρατία, τη δικτατορία των συνταγµαταρχών και όλα όσα ακολούθησαν µετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την περίοδο που εξακολουθούµε να αποκαλούµε «µεταπολίτευση».

Όµως το Συναξάρι δεν είναι ιστορικό βιβλίο, ούτε συστηµατική βιογραφία. Είναι µια καταγραφή διάσπαρτων γεγονότων, που έµειναν χαραγµένα στη µνήµη του γράφοντος και σηµάδεψαν τη ζωή του. Πολλά από αυτά ζωντανεύουν την ατµόσφαιρα άλλων εποχών και δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να αναλογιστεί και να εκτιµήσει, ανατρέχοντας στο παρελθόν, τις µεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν σε αυτό το µακρύ χρονικό διάστηµα. Άλλα πάλι αποτελούν ψηφίδες της µεγάλης Ιστορίας, όταν το έφεραν οι συγκυρίες ο συγγραφέας να βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων. Οι αναφορές στην αντιδικτατορική αντίσταση, στη «Δηµοκρατική Άµυνα» και στη δοκιµασία των χουντικών φυλακών, στην περιπέτεια στο νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ κι αργότερα στο πείραµα επανένωσης της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη και στον «Συνασπισµό της Αριστεράς και της Προόδου» αποτελούν προσωπικές µαρτυρίες, οι οποίες δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να ρίξουν φως σε πολιτικές διαδροµές και νοοτροπίες που τις χαρακτηρίζει η έλλειψη φαντασίας και προοπτικής. Αυτές που κράτησαν την Αριστερά δέσµια παρωχηµένων αντιλήψεων και την εµπόδισαν να αξιοποιήσει το ευνοϊκό κλίµα της µεταπολίτευσης.

13.16

Κώστας Μανδηλάς

Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”.

Αρχές της δεκαετίας του ’80, μια παρέα νεαρών της περιοχής Πετραλώνων και Θησείου, μπουχτισμένη από τη μεταπολιτευτική ατμόσφαιρα της στρατευμένης έκφρασης και των ρηχών επικοινωνιακών στερεότυπων, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα περιοδικό αυτοέκφρασης, την «Ανοιχτή Πόλη». Ένα αντεργκράουντ έντυπο που από το τρίτο τεύχος, υπήρξε το μοναδικό ελληνικό περιοδικό μέλος του θρυλικού «Alternative Press Syndicate». Μέσα από το πνεύμα της αντικουλτούρας, της επιλεγμένης ριζοσπαστικής rock μουσικής και της διαφορετικής αντιεξουσιαστικής- εναλλακτικής λογικής, στα δεκατρία χρόνια της ύπαρξής της, η «Ανοιχτή Πόλη» επιχείρησε να αρθρώσει έναν άλλο λόγο απέναντι στο ξύλινο λόγο των διάφορων μεταπολιτευτικών νεολαιίστικων κομματικών παραφυάδων. Τη διαδρομή αυτού του περιοδικού, αλλά και τη σχέση του με τα πολιτισμικά και πολιτικά δρώμενα εκείνης της εποχής (φτάνοντας μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’90), περιγράφει ο υπεύθυνος της έκδοσης κι ένας από τους βασικούς συντελεστές του, ο Κώστας Μανδηλάς. Μέσα από τον αφηγηματικό λόγο του συγγραφέα, δίνονται πολλές πληροφορίες για τυπογραφεία, βιβλιοπωλεία, στέκια και ανθρώπους εκείνων των καιρών, που έδωσαν κι αυτοί/ές πολλά στη μάχη ενάντια στην αποικιοποίηση της καθημερινής ζωής. Ταυτόχρονα σκιαγραφείται το χρώμα μιας εποχής, που μπορεί να έχει περάσει ωστόσο τα αιτήματά της για ελευθερία και σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης παραμένουν επίκαιρα.

 

12.00

Μπέρναρντ Γουίλιαμς

Στο δοκίμιό του «Η κληρονομιά της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας», που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1981, ο Μπέρναρντ Ουίλλιαμς επανεξετάζει τι κληροδότησε η αρχαία ελληνική σκέψη στη νεότερη δυτική φιλοσοφία.

«Στη φιλοσοφία οι Έλληνες εγκαινίασαν σχεδόν όλα τα μείζονα πεδία της – τη μεταφυσική, τη λογική, τη φιλοσοφία της γλώσσας, τη γνωσιολογία, την ηθική, την πολιτική φιλοσοφία και (μολονότι σε πολύ πιο περιορισμένο βαθμό) τη φιλοσοφία της τέχνης. Όχι μόνο θεμελίωσαν αυτούς τους τομείς έρευνας, αλλά προοδευτικά διέκριναν πολλά ζητήματα που θα αναγνωρίζονταν ως τα βασικότερα στους τομείς αυτούς. Επιπρόσθετα, ανάμεσα σε όσους θεμελίωσαν αυτές τις εξελίξεις υπήρξαν δύο, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, οι οποίοι πάντοτε, οπουδήποτε στον δυτικό κόσμο γνώριζαν και μελετούσαν τη φιλοσοφία, λογίζονταν κορυφαίοι σε φιλοσοφική ιδιοφυΐα και σε εύρος επιτευγμάτων‧ και που η επιρροή τους, άμεσα ή έμμεσα, περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά, κάτω από εξαιρετικά ποικίλα είδη ερμηνείας, υπήρξε σταθερά παρούσα στην ανάπτυξη που γνώρισε έκτοτε η δυτική φιλοσοφική παράδοση.»
Ευρύτερα γνωστός για τις μελέτες του στο πεδίο της ηθικής, ο άγγλος φιλόσοφος στέκεται ιδιαίτερα στην ηθική σκέψη των αρχαίων Ελλήνων, αποφαινόμενος ότι «δεν ήταν μόνο διαφορετική από το μεγαλύτερο μέρος της νεότερης σκέψης, ιδιαίτερα εκείνης που επηρεάστηκε από τον χριστιανισμό, αλλά και πολύ καλύτερα σχηματισμένη». Και καταλήγει: «η ελληνική ηθική σκέψη, σε πολλές από τις βασικές δομές της και, προπάντων, στην αδυναμία της να διαχωρίσει τα ερωτήματα για το πώς πρέπει κανείς να σχετίζεται με τους άλλους και με την κοινωνία από τα ερωτήματα για το ποιον βίο αξίζει κανείς να διάγει και το τι βασικά επιθυμεί, αντιπροσωπεύει ένα από τα ελάχιστα σύνολο ιδεών που μπορούν να μας βοηθήσουν τώρα να θέσουμε την ηθική σκέψη σε έντιμη επαφή με την πραγματικότητα».

Ο Άγγλος φιλόσοφος Μπέρναρντ Ουίλλιαμς (1929–2003) σπούδασε στην Οξφόρδη και δίδαξε σε κορυφαία πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Συνδυάζοντας μια βαθιά ουμανιστική παιδεία με τάσεις της αναλυτικής φιλοσοφίας, άσκησε κριτική στις ηθικές θεωρίες του Καντ και του ωφελιμισμού επειδή παραγνωρίζουν την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της κοινωνικής ζωής.

Ο Σάββας Κονταράτος είναι ομότιμος καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Από τις εκδόσεις του ΜΙΕΤ κυκλοφορεί η δίτομη εμπεριστατωμένη μελέτη του με τίτλο Ουτοπία και πολεοδομία (2014). Έχει επίσης μεταφράσει το κλασικό δοκίμιο του ιστορικού της τέχνης Έρβυν Πανόφσκυ Γοτθική αρχιτεκτονική και σχολαστικισμός (1951) για τη σειρά minima του ΜΙΕΤ (2018).

12.00

Ευάνθης Χατζηβασιλείου

Ο Εθνικός Διχασµός, από το 1915, αποτέλεσε τη µακρότερη πολιτική σύγκρουση στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία. Πολλές διαστάσεις του, πάντως, παραµένουν αντικείµενο συζητήσεων. Τι είδους σύγκρουση ήταν ο Διχασµός; Ήταν εµφύλιος πόλεµος ή κάτι άλλο; Πότε τελείωσε; Ποιος επικράτησε σε αυτόν; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις του στους θεσµούς του κράτους; Με ποιους µηχανισµούς ο Διχασµός στην πράξη συχνά αναιρούσε τις βασικές προϋποθέσεις της λειτουργίας του κοινοβουλευτικού πολιτεύµατος; Πώς εξελίχθηκε ο ρόλος του στρατού στο πλαίσιό του; Υπήρχε κάποιος «µηχανισµός» ανατροπής των ελληνικών πολιτευµάτων τις δύο φορές που τούτο έγινε το 1924 και το 1935; Ποιες ήταν οι επιπτώσεις του Εθνικού Διχασµού όχι µόνο σε ένα «πολιτειακό» επίπεδο, αλλά και στη ζωή του µέσου πολίτη; Πώς επηρέασε ο Εθνικός Διχασµός την πολιτική κουλτούρα της χώρας, µε δεδοµένο ότι υπήρξε µια τόσο έντονη και τόσο µακρά πολιτική διαµάχη; Σε ποιο βαθµό οι πρακτικές και οι νοοτροπίες του Διχασµού συνεχίστηκαν και µετά το τέλος του, καθορίζοντας σε µεγάλο βαθµό το ύφος της πολιτικής αντιπαράθεσης; Πώς επηρέασε την επόµενη µεγάλη θεσµική κρίση, δηλαδή τον εµφύλιο πόλεµο, και σε επίπεδο θεσµών και στις νοοτροπίες; Πώς έγινε δυνατή η υπέρβαση του Διχασµού; Αλλά και κατά πόσον «απόνερά» του εµφανίζονται έως τις ηµέρες µας, ειδικά στην πολιτική κουλτούρα της χώρας; Φωτογραφία εξωφύλλου: H νεκρική ποµπή που συνοδεύει τις σορούς των βασιλέων Κωνσταντίνου Α΄, Όλγας και Σοφίας µετά τη µετακοµιδή τους στην Ελλάδα από την Ιταλία διασχίζει την οδό Πανεπιστηµίου µε προορισµό το Τατόι, Νοέµβριος 1936. (Φωτογραφικό Αρχείο ΙΕΕΕ – Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα)

11.61

Συλλογικό

Μπορούν να εξαλειφθούν οι κοινωνικές διαιρέσεις; Τι οδηγεί τους ανθρώπους στο έγκλημα; Πώς έχει μετασχηματίσει τις σχέσεις μας το ίντερνετ; Σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι άνθρωποι έθεταν σημαντικά ερωτήματα για τον τρόπο οργάνωσης των κοινωνιών μας – και οι κοινωνιολόγοι πρόσφεραν λύσεις που συνεχίζουν να διαμορφώνουν τον κόσμο μας.

Η Κοινωνιολογία με απλά λόγια περιλαμβάνει σύντομες εξηγήσεις που παρακάμπτουν την τεχνική φρασεολογία, λεπτομερή διαγράμματα που αποσαφηνίζουν μπερδεμένες θεωρίες, και έξυπνη εικονογράφηση που εξηγεί τις ιδέες για την κοινωνία και τους θεσμούς της.

Ανεξάρτητα από το αν είστε ένας ένθερμος μελετητής που διψάει για γνώση ή θέλετε απλώς να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας, το βιβλίο αυτό θα σας δώσει πολλή τροφή για σκέψη.

22.95

Μπέντζαμιν Φράι

Ένας άντρας τρέχει στον δρόμο πανικόβλητος. Σκοντάφτει στους περαστικούς, φωνάζει, κάνει σπασμωδικές κινήσεις. Οι γύρω του τον κοιτάζουν με απορία, τον αποφεύγουν, τον κρίνουν. Μέχρι που διακρίνουν πίσω του ένα λιοντάρι. Πόσες φορές δεν κάνουμε το ίδιο; Βιαζόμαστε να χαρακτηρίσουμε τις αντιδράσεις των άλλων —ακόμη και τις δικές μας— ως υπερβολικές, ακατανόητες, ανεξήγητες. Κι όμως, συχνά πίσω τους κρύβεται ένα αόρατο λιοντάρι: το τραύμα. Το τραύμα λειτουργεί σαν θηρίο που μας καταδιώκει χωρίς να φαίνεται. Κατευθύνει τις πράξεις μας, διαμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που νιώθουμε, που αντιδρούμε. Ο συγγραφέας, έχοντας ο ίδιος περάσει από την εμπειρία του τραύματος, μας βοηθάει να το αναγνωρίσουμε. Μας δείχνει πώς το σώμα μας μιλάει μέσα από συμπτώματα, σιωπές και εκρήξεις. Η θεραπεία είναι εφικτή. Το λιοντάρι μπορεί να εξουδετερωθεί. Μέσα από μια στοχευμένη φροντίδα του νευρικού μας συστήματος, με αλλαγή οπτικής, με νέες συνδέσεις και απελευθέρωση της παγωμένης ενέργειας, το τραύμα χάνει τη δύναμή του. Με ένα πρακτικό πλάνο 28 ημερών και απλές καθημερινές αλλαγές, μπορούμε να σπάσουμε τον κύκλο του φόβου. Να πάψουμε να τρέχουμε. Να γυρίσουμε και να δούμε πως το λιοντάρι δεν είναι πια εκεί. Το νευρικό μας σύστημα παίζει μεγάλο ρόλο τόσο στη δημιουργία του τραύματος όσο και στη θεραπεία του. Ένα ατύχημα, μια κακοποίηση, ένα οποιοδήποτε σοβαρό, δυσάρεστο γεγονός δεν προκαλεί τις ίδιες αντιδράσεις σε όλους. Βάσει ερευνών, το ένα τρίτο των «θυμάτων» θα αποκατασταθεί ψυχολογικά σύντομα, το ένα τρίτο θα καθυστερήσει περισσότερο και το ένα τρίτο θα καθηλωθεί στο γεγονός, θα είναι μόνιμα σε καθεστώς τραύματος. Η λειτουργία του νευρικού συστήματος επηρεάζεται από τις προηγούμενες εμπειρίες μας, αλλά, αν κατανοήσουμε τις αδυναμίες του, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα αναπόφευκτα δυσάρεστα που θα βρεθούν στον δρόμο μας.

15.93

Νίκος Παναγιωτόπουλος

Ο βραβευμένος και αιρετικός σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος, στον 10ο τόμο της σειράς «Η κουζίνα του…» (επιμέλεια: Μισέλ Φάις), διασταυρώνει το βλέμμα του σκηνοθέτη, του αναγνώστη και του εαυτού.

Το Από το καλάθι των αχρήστων είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο, όπου ο φιλμικός και ο πραγματικός χρόνος συγχέονται, στην προσπάθεια του συγγραφέα να μιλήσει, με τον γνωστό ανάλαφρο τρόπο του, για το σκοτάδι της ύπαρξης και το αίνιγμα της τέχνης.

14.70

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Η δεσμοφύλακας

Νίκος Δαββέτας

Όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ είχε καταβάλει πλήρως τη μητέρα μου, εκείνη εξακολουθούσε να θυμάται με τον δικό της τρόπο τα χρόνια που υπηρετούσε ως σωφρονιστική υπάλληλος στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού. Μπορεί να μη θυμόταν ποιος ήμουν, πού ζούσε και σε ποια εποχή, όμως ανέφερε συχνά, με τα μικρά τους ονόματα, δεκάδες κρατούμενες, ποινικές και πολιτικές, με τις οποίες είχε συγχρωτιστεί. Και όσο εκείνη ξαναζούσε «τα χρόνια του καθήκοντος», ως δεσμοφύλακας, αναγκαστικά τα ξαναζούσα κι εγώ, καθώς η παιδική μου ηλικία είχε σημαδευτεί από διαδοχικές επισκέψεις «στη δουλειά της μαμάς».

Το κοινό μας ταξίδι ως το αναπότρεπτο τέλος της, οι παραληρηματικοί μονόλογοι και οι καθημερινοί μας διάλογοι, μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ασθένειας, διασώθηκαν σε δυο πυκνογραμμένα τετράδια. Τώρα, δεν ξέρω αν συνιστούν μια εξομολόγηση μεταμφιεσμένη σε μυθοπλασία ή μυθοπλασία μεταμφιεσμένη σε αυτοβιογραφική εξομολόγηση.
Ν.Δ.

9.99