Βλέπετε 286–300 από 658 αποτελέσματα

Ξένη λογοτεχνία

Ξένη λογοτεχνία

Η νύχτα του συγγραφέα

Άμος Οζ

Γιατί γράφεις; Και για ποιον; Τι ήθελες ακριβώς να πεις στο τελευταίο σου βιβλίο; Αντλείς το υλικό για τις ιστορίες σου από τη φαντασία σου ή απευθείας από τη ζωή; O συγγραφέας γνωρίζει πια πολύ καλά τις ερωτήσεις που θα του απευθύνουν και στην αποψινή λογοτεχνική βραδιά. Πηγαίνοντας εκεί, για να απαντήσει σε ερωτήματα που δεν ξέρει πώς να απαντήσει, ο συγγραφέας ουσιαστικά δεν σταματάει να παρατηρεί, να παρακολουθεί και να προσδίδει βιογραφικά στοιχεία και περιπέτειες στα άτομα που συναντάει. Αλλού ψαρεύει μια χαρακτηριστική έκφραση του προσώπου, αλλού κλέβει μια τυχαία λέξη ή μια κίνηση του σώματος και από αυτά πλέκει για τον καθέναν από αυτούς μια πιθανή ιστορία. Όλο το βιβλίο διαδραματίζεται στο Τελ-Αβίβ, κατά τη διάρκεια μιας υγρής και ζεστής καλοκαιρινής νύχτας, στην αρχή της δεκαετίας του ’80. O ίδιος ο συγγραφέας παίρνει μέρος στο ξεδίπλωμα της ιστορίας – πότε ως ενεργό μέλος και πότε ως αφηγητής της.

Το νέο μυθιστόρημα του Oζ είναι μια γοητευτική εξομολόγηση και μια συναρπαστική ανάλυση της τέχνης της γραφής, έτσι όπως ο ίδιος ο συγγραφέας τη βιώνει και τη μεταγγίζει στους άλλους, στο αναγνωστικό του κοινό.

11.66

Ξένη λογοτεχνία

Η Αν-τόνια μου

Γουίλα Κάθερ

Η Αν-τόνια μου (1918), το αριστούργημα της Γουίλα Κάθερ, είναι ένας φόρος τιμής στους μετανάστες πιονέρους στις πεδιάδες της Αμερικής. Είμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι Ευρωπαίοι μεταναστεύουν μαζικά προς τις ΗΠΑ. Ο ορφανός δεκάχρονος Τζιμ από τη Βιρτζίνια, μετακομίζει με τους παππούδες του στη Νεμπράσκα. Εκεί συνδέεται με βαθιά φιλία με την δωδεκάχρονη Αν-τόνια, κόρη μεταναστών από τη Βοημία. Μεγάλος πια ο Τζιμ, καταξιωμένος δικηγόρος, αποφασίζει να γράψει τη συγκλονιστική ιστορία της για το πώς κατάφερε μέσα από αντίξοες συνθήκες να κατακτήσει την αυτονομία της. Για τον Τζιμ «αυτό το κορίτσι σηματοδοτούσε την ίδια τη χώρα».

Η Γουίλα Κάθερ (1873-1947) έλαβε το βραβείο Pulitzer το 1923. Είναι από τις σημαντικότερες Αμερικανίδες συγγραφείς του 20ού αιώνα και η Αν-τόνια «μια από τις πιο αξιοθαύμαστες ηρωίδες της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ένας ύμνος στο αδάμαστο ανθρώπινο πνεύμα» (The New York Times).

16.20

Ξένη λογοτεχνία

Ο μεγάλος απατεώνας

Χέρμαν Μέλβιλ

Μια πρωταπριλιά, το ατµόπλοιο «Φιντέλ» ταξιδεύει στον Μισισιπή• είναι –σε αντίστιξη µε το όνοµά του που σηµαίνει «πιστός»– γεµάτο απατεώνες. Ή µήπως πρόκειται απλώς για έναν µεγάλο απατεώνα, που διαρκώς µεταµορφώνεται, έναν άντρα που, αλλάζοντας ταυτότητα, προσπαθεί να κερδίσει την εµπιστοσύνη των συνεπιβατών του για να τους εξαπατήσει; Εµφανίζεται άλλοτε σαν ζητιάνος, άλλοτε σαν επιτυχηµένος επιχειρηµατίας, άλλοτε σαν φιλάνθρωπος και άλλοτε σαν κοσµοπολίτης τζέντλεµαν. Κανείς δεν ξέρει ποιος στ’ αλήθεια είναι, ούτε γιατί ακριβώς το κάνει αυτό. Η παραπλάνηση των άλλων εκ µέρους του φαντάζει αυτοσκοπός. Ένα µυθιστόρηµα για τις περσόνες που υιοθετούν οι άνθρωποι, κατασκευάζοντας την ταυτότητα που επιλέγουν κατά περίσταση. Μια πολυεπίπεδη κατεδαφιστική κοινωνική σάτιρα από την αριστοτεχνική πένα του συγγραφέα του Μόµπυ Ντικ, γραµµένη τη δεκαετία πριν από το ξέσπασµα του Αµερικανικού Εµφυλίου.

Μια διασκεδαστική εγκυκλοπαίδεια της (µικρο)απάτης, µια αλληγορική πραγµατεία για την «τέχνη της εξαπάτησης». Ένα µυθιστόρηµα για όποιον θέλει πραγµατικά να καταλάβει την καρδιά του σκότους της αµερικανικής κοινωνίας, το οποίο συγκαταλέγεται στην τριάδα των καλύτερων έργων του Μέλβιλ. «Ο Μεγάλος απατεώνας [1857] του Χέρµαν Μέλβιλ, αυτό το ζοφερά απαισιόδοξο και τολµηρά επινοητικό µυθιστόρηµα –το τελευταίο του Μέλβιλ–, θα µπορούσε κάλλιστα να φέρει τον τίτλο “Η τέχνη της εξαπάτησης”». Φίλιπ Ροθ, The New Yorker Στη σειρά Sub Rosa κυκλοφορούν οι τίτλοι: – Μαρκ Τουέιν – Ο Αµερικανός κόµης – Οι Αρταµάνοφ – Θαµµένος ζωντανός.

19.90

Ξένη λογοτεχνία

Μπίλλυ Μπαντ, Ναύτης

Χέρμαν Μέλβιλ

Ο Μπίλλυ Μπαντ, ένας νεαρός ναύτης, στρατολογείται σε ένα αγγλικό πολεμικό πλοίο την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Εκεί μπλέκεται άθελά του στα δίχτυα ενός μοχθηρού οπλονόμου, που τον κατηγορεί ενώπιον του καπετάνιου για υποκίνηση ανταρσίας. Το τελευταίο έργο του Χέρμαν Μέλβιλ, η πνευματική του παρακαταθήκη, είναι μια ιστορία για τη μάχη του καλού με το κακό, για την αθωότητα και την αδικία, για την ομορφιά και τον πόθο· είναι συγχρόνως ένας βαθύς στοχασμός για την ελευθερία και την εξουσία, για την πολιτική και τη δικαιοσύνη, για την αποδοχή και την αντίσταση.

11.70

Ντοροτέε Έλμιγκερ

Κύβοι και βουνά από ζάχαρη, φυτείες ζαχαροκάλαμου στην Καραϊβική, αποικιοκρατία, η εξέγερση των σκλάβων στην Αϊτή. Η Έλεν Ουέστ, νοσηλευόμενη με διάγνωση νευρικής ανορεξίας το 1921, ο πρώτος Ελβετός εκατομμυριούχος του λόττο το 1979 και η πορεία του από τη φτώχεια στα πλούτη και πάλι πίσω. Σημειώσεις, συζητήσεις με φίλους, αναρίθμητες διακειμενικές αναφορές, το φως πότε πέφτει εδώ, πότε εκεί, σε μια πορεία που δεν αφήνει αμέτοχη την κεντρική αφηγήτρια· η ερωτική περιπέτειά της με τον Φ. στο Μόντοκ του Λονγκ Άιλαντ, ο ανεκπλήρωτος έρωτας με τον Τ. Ένα ιδιότυπο μυθιστόρημα μέσα από θραύσματα αφήγησης που καθρεφτίζουν συγκρουόμενες επιθυμίες και φιλοδοξίες, μέσα και σχέσεις παραγωγής, συνθήκες και διαθέσεις γύρω από το σώμα, όλα περιστρέφονται γύρω από το σώμα· τα πάθη, το χρήμα, το φαγητό, η απληστία και η ερωτική πείνα. Ένα κολάζ, μια χειροτεχνία, με κεντρικό μοτίβο τη ζάχαρη, καθώς συμβολίζει την εθιστική σχέση του σώματος με τα πράγματα, τη ζωή και τον θάνατο, ένα μοτίβο, που εξελίσσεται, χάνεται και επιστρέφει πάντοτε γοητευτικά μέσα στο βιβλίο.

18.00

Έλσα Τριολέ

Η Μαρτίν είναι όμορφη, αξιαγάπητη, αλλά μεγαλώνει σε άθλιες οικογενειακές συνθήκες, σε μια φτωχή πόλη. Φεύγει για το λαμπερό Παρίσι, όπου βρίσκει μια δουλειά μανικιουρίστα. Ο Ντανιέλ, καλλιεργητής τριαντάφυλλων στην επαρχία τους, είναι μια ακόμα υπόσχεση ευτυχίας. Ερωτεύονται με πάθος, αλλά τα όνειρά τους ακολουθούν διαφορετικές τροχιές.

Η Έλσα Τριολέ (1896-1970), η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt (1944), μούσα και σύζυγος του Λουί Αραγκόν, φίλη των Μαγιακόφσκι, Γκόρκι, Παστερνάκ, Μπρετόν, Ελιάρ, ήταν ενεργό μέλος των προοδευτικών κινημάτων των αρχών του 20ού αιώνα στη Γαλλία και της Αντίστασης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το “Τριαντάφυλλα επί πιστώσει” δεν είναι απλώς η ιστορία ενός έρωτα, αλλά έντονη κριτική της καταστροφικής αλλοτρίωσης μέσα στον βιομηχανικό καπιταλισμό.

16.20

Ξένη λογοτεχνία

Μόνο η νύχτα

Τζον Γουίλιαμς

Ο εικοσιπεντάχρονος Άρθουρ έχει εγκαταλείψει τις σπουδές και το σπίτι του· ζει σε ξενοδοχείο με επίδομα του πατέρα του, με τον οποίο δεν έχει συχνή επικοινωνία. Τον στοιχειώνει ένα παιδικό τραύμα που τον έχει οδηγήσει στην κατάθλιψη και το ποτό. Η συνάντηση μετά από χρόνια με τον πατέρα του και με μια κοπέλα που γνωρίζει την ίδια μέρα σ’ ένα μπαρ θα σταθούν ικανά να διαχειριστεί το τραύμα του και την εκρηκτική συμπεριφορά του;

Το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα του Στόουνερ. Ένα ψυχολογικό έργο που ο Τζον Γουίλιαμς έγραψε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν νοσηλεύτηκε ως τραυματίας. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1948 αλλά δεν προσέχτηκε ιδιαίτερα. Επανεκτιμήθηκε εξήντα χρόνια μετά και προστέθηκε στη λίστα των άλλων μεγάλων έργων του.

10.80

Φρανσουά Ραμπελαί

Στους αναγνώστες

Φίλοι αναγνώστες που το βιβλίο τούτο διαβάζετε,
το κάθε πάθος από πάνω σας πετάξετε
κι από το διάβασμά του μη σκανταλιστείτε:
ούτε κακό ούτε προστυχιά μέσα του θα βρείτε.
Κι αλήθεια είναι πως στάλα τελειότητας εδώ πάλι
δε θα μάθετε, πάρεξ για το ζήτημα του γέλιου.
Άλλο θέμα η καρδιά μου δε δύναται να διαλέξει,
σαν βλέπει το σαράκι που σας σκάβει και σας τρώει.
Κάλλιο για γέλια παρά για κλάματα να γράφω,
αφού το γέλιο είναι γνώρισμα τ’ ανθρώπου μόνο.

Ο Φρανσουά Ραμπελαί (1483–1553) πρόσθεσε στην ευρωπαϊκή Αναγέννηση το μεγαλείο της φυσικής και πνευματικής ζωής με οδηγούς δύο γίγαντες: τον πατέρα Γαργαντούα και τον γιο Πανταγκρυέλ, με συνοδούς και φίλους, που οι ανθρώπινες διαστάσεις τους είναι πρότυπα ηθικής, παιδείας, ειρήνης, φιλίας. Μια ομάδα που διασχίζει τα άγονα και απονεκρωμένα εδάφη του σχολαστικισμού, της θρησκευτικής και πολιτικής απάτης, μάχεται τον παραλογισμό της εξουσίας, ορθώνει το «Μοναστήρι του Θελήματος», όπου άντρες και γυναίκες ζουν κατά το «θέλημά» τους.  Όσο για το ύφος και τη γλώσσα, η ακριβολογία συνυφαίνεται με τη βωμολοχία και τη γελοιοποίηση, δημιουργώντας τον μοναδικό «ραμπελαισιανό» κανόνα.

Ο Καζαμίας με τίτλο Πανταγκρυελίνειον Προγνωσιάριον για το έτος 1533 μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Ο αναγνώστης μπορεί να τον συμβουλευτεί, υψώνοντας το ποτήρι του προς τιμήν του πνεύματος του Ραμπελαί.   

22.50

Ξένη λογοτεχνία

Η ιστορία των δέντρων

Μάγια Λούντε

Η ιστορία των δέντρων ολοκληρώνει την Τετραλογία του Περιβάλλοντος
ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ;
ΑΡΑΓΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΔΟΣ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ;

Νορβηγία, 2110

Σ’ ένα απομακρυσμένο νησί κοντά στον Βόρειο Πόλο, βρίσκεται ένας θόλος – το θησαυροφυλάκιο των σπόρων που έχουν συλλεχθεί απ’ όλες τις γωνιές ενός της Γης. Η Λουίζ είναι η φύλακας των σπόρων. Λίγο πριν φύγει από την ζωή, ζητά από τον εγγονό της, Τόμι, να διαφυλάξει τους σπόρους με κάθε τρόπο.

Κίνα, 2110
Η Τάο ζει με τις αναμνήσεις του γιου της, του Γουέι-Γουέν, τον οποίο έχασε πριν από δώδεκα χρόνια. Λιμοκτονεί, όπως ολόκληρη η ανθρωπότητα, σε μια έρημη και εξαντλημένη φύση, όπου πολλά είδη έχουν εξαφανιστεί. Μια μέρα, όμως, η κυβέρνηση τς ζητάει να ηγηθεί μιας αποστολής στον βορρά με σκοπό να πάρει τους σπόρους από το θησαυροφυλάκιο.

Με το μυθιστόρημα “Η ιστορία, των δέντρων” η Μάγια Λούντε ολοκληρώνει την Τετραλογία του Περιβάλλοντος, ένα από τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης νορβηγικής λογοτεχνίας. Γράφει για τις οικογενειακές σχέσεις, για τους δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και για τη σχέση μας με τη φύση. Παρελθόν, παρόν και μέλλον υφαίνονται μαζί καθώς η συγγραφέας αναρωτιέται: Πώς ο άνθρωπος άλλαξε τα πάντα;

16.92

Μπέτι Σμιθ

1912. Η εντεκάχρονη Φράνσι Νόλαν ζει σε μια φτωχογειτονιά του Μπρούκλιν, με τον αδερφό της Νίλι και τους γονείς τους, τον Τζόνι και την Κέιτι. Η μητέρα της, αποφασισμένη να προσφέρει μια καλύτερη τύχη στα παιδιά της, εργάζεται ως καθαρίστρια για να εξασφαλίζει τα προς το ζην – βοηθάνε βέβαια και τα μικρά με όσα καταφέρνουν να βγάζουν από τις διάφορες μικροδουλειές που κάνουν. Το σίγουρο είναι πως δεν μπορούν να βασιστούν στον γεμάτο καλοσύνη Τζόνι, γιατί είναι αλκοολικός και δεν στεριώνει σε καμία δουλειά. Οι δυσκολίες είναι πολλές. Από τη στιγμή που γεννήθηκε η Φράνσι έπρεπε να είναι δυνατή. Γιατί δεν είναι εύκολη υπόθεση να μεγαλώνει κανείς υπό τέτοιες συνθήκες. Χρειάζονται σθένος, προνοητικότητα και οξυδέρκεια. Έτσι εκείνη, για να ξεφύγει από τον φτωχό κόσμο της, καταφεύγει στη φαντασία της και βρίσκει διέξοδο στην αγάπη της για τα βιβλία.

Η Betty Smith αποτυπώνει με αριστοτεχνικό τρόπο την καθημερινή ζωή στις φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν: τις σαββατιάτικες βόλτες, το παιδομάνι που μαζευόταν στους δρόμους, τον ενθουσιασμό για τις γιορτές και τα γλέντια αλλά και τις δυσκολίες, τις εντάσεις και τις στεναχώριες. Με γλώσσα τρυφερή αλλά συνάμα ωμή, η Betty Smith μας μεταφέρει με μαεστρία το κλίμα της εποχής και παράλληλα παρουσιάζει τις βαθιές οικουμενικές αλήθειες που απασχολούν διαχρονικά τους ανθρώπους.

19.80

Ξένη λογοτεχνία

Μοντεβιδέο

Ενρίκε Βίλα-Μάτας

ήπως η ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει επειδή έχουμε λογοτεχνία; Εν μέσω μιας περιόδου προσωπικής και λογοτεχνικής μεταμόρφωσης, ο αφηγητής αρχίζει να παρατηρεί σημάδια σε πόρτες και κυρίως σε διαδοχικά δωμάτια. Τα σημάδια αυτά, μέσα από ένα χαμένο μονοπάτι που συνδέει το Παρίσι με το Κασκάις, το Μοντεβιδέο, το Ρέικαβικ, το Σαν Γκάλεν και την Μπογκοτά, τον επαναφέρουν σιγά σιγά στη συγγραφή, στην επιθυμία να καταγράψει κάποιες εμπειρίες, που του ζητούν τουλάχιστον φωνάζοντας να τις διηγηθεί επειγόντως.

Λέει κάποιος στον αφηγητή: «Τον τελευταίο καιρό έχεις γίνει συγγραφέας στον οποίο τα πράγματα του συμβαίνουν στ’ αλήθεια. Μακάρι να καταλάβεις ότι η μοίρα σου είναι η μοίρα ενός ανθρώπου που θα έπρεπε πια να θέλει ν’ ανυψωθεί, ν’ αναγεννηθεί, να ξαναϋπάρξει. Σου επαναλαμβάνω: ν’ ανυψωθεί. Η μοίρα σου βρίσκεται στα χέρια σου, είναι το κλειδί του νέου δωματίου».

Το Μοντεβιδέο είναι μια αληθινή μυθοπλασία, ένα πόνημα για την ασάφεια του κόσμου ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας, ένα μυθιστόρημα μέσα από το οποίο ο συγγραφέας ανακαλύπτει τον τρόπο για να ξαναβαφτίσει τα πράγματα, όταν φαίνεται πως όλα έχουν ειπωθεί. Αυτό είναι σχεδόν άθλος, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του ότι ο πυρήνας του έργου του Βίλα-Μάτας είναι ο νεωτερισμός στο μυθιστόρημα.

 

14.94

Ξένη λογοτεχνία

Στις δικές μου διαδρομές

Τζούμπα Λαχίρι

Μια νεαρή γυναίκα περιπλανιέται σε κάποια πόλη που δεν κατονομάζει: παρατηρεί ανθρώπους και μέρη, ανακαλεί σκηνές και γεγονότα που τη σημάδεψαν, συνομιλεί βουβά με πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή της, προβληματίζεται από συζητήσεις που ακούει τυχαία και από απρόσμενες συναντήσεις. Βήμα-βήμα ξεκαθαρίζει τι θέλει πραγματικά και ανακαλύπτει τον εαυτό της.

Η βραβευμένη με Pulitzer Αμερικανίδα ινδικής καταγωγής Τζούμπα Λαχίρι (γενν. Λονδίνο, 1967) επιλέγει να γράψει στα ιταλικά -γλώσσα που δεν είναι η μητρική της- ένα μυθιστόρημα με θέμα οικουμενικό: τη μοναξιά και τη συναισθηματική αποξένωση, αλλά και τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας που μπορούν να φέρουν κοντά τους ανθρώπους.

10.80

Γκαμπριέλα Καμπεσόν Κάμαρα

1872. Η έρημος, ακτινοβόλα και λαμπερή, είναι ένα καλειδοσκόπιο από σκύλους, βάτα, σκόνη και ουρανό. Η Τσίνα Άιρον, το κορίτσι που είχε κερδίσει ο γκάουτσο Μαρτίν Φιέρο στα χαρτιά, συνοδεύει πλέον τη Λιζ, μια Σκωτσέζα η οποία ακολουθεί τα ίχνη του δικού της άντρα. Η Τσίνα, απαλλαγμένη πια από το λάσο του γκάουτσο, ξεκινά ένα ταξίδι εξερεύνησης μέσα από τις υφές, τις γεύσεις και τις απολαύσεις που της προσφέρουν η γη και η νέα της σύντροφος. Έπειτα από μια μακρά πορεία φτάνουν στο Παραΐσο. Εκεί συναντούν έναν κόσμο ελεύθερο, όπου τα πλάσματα αγκαλιάζονται γεμάτα επιθυμία, όπου τα ποτάμια, τα πουλιά και τα δέντρα συνυπάρχουν μέσα στην ίδια αγάπη. Με τούτη την πληθωρική αφήγηση, που ήταν υποψήφια για το Διεθνές Βραβείο Booker, η Γκαμπριέλα Καμπεσόν Κάμαρα ανατρέπει και συγχρόνως αναπλάθει το σύμπαν ενός κλασικού λογοτεχνικού έπους της Αργεντινής μέσα από το πρίσμα του θηλυκού φύλου. Οι Περιπέτειες της Τσίνα Άιρον είναι μια παθιασμένη κουήρ περιπέτεια, μια πολύχρωμη γιορτή για τη ζωή, ένα ριζοσπαστικό μυθιστόρημα για τη χειραφέτηση μιας γυναίκας που αγκαλιάζει τα αχανή τοπία της πάμπας.

15.00

Ξένη λογοτεχνία

Άννα Καρένινα

Λέων Τολστόι

Η ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ τοποθετείται στην καρδιά του δράματος της ζωής του Τολστόι, στην πιο κρίσιμη στιγμή της πολυετούς εσωτερικής διαμάχης του (κατά τη γνώμη μας από τότε που έπιασε την πένα), μιας διαμάχης ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον ηθικολόγο, τον ποιητή και τον προφήτη, τον άνθρωπο της γης -άξιο να γεύεται όλες τις χαρές της ζωής με τη μεγαλύτερη ένταση- και τον ασκητή που τείνει προς μια ολοένα και πιο ολοκληρωτική λιτότητα, έως την ύστατη φυγή και το θάνατο στον μικρό σταθμό του Αστάποβο. Οι δύο αυτές αντίθετες δυνάμεις συνυπάρχουν μέσα του και κυριαρχούν με τη σειρά τους, παίρνοντας η μία τη σκυτάλη από την άλλη: Εκείνος άλλοτε δίνεται στη μία, άλλοτε στην άλλη, και δεν βρίσκει ισορροπία παρά μονάχα στη σωματική άσκηση: κυνήγι, εργασίες στα χωράφια, τα οποία, εξουθενώνοντάς τον, κάνουν να πάψουν προς στιγμήν αυτές οι δύο αγωνιώδεις φωνές. Έτσι, όταν γράφει την Άννα Καρένινα, είναι βαθιά διχασμένος: από τη μια εύχεται να τελειώσει το συντομότερο το έργο ώστε να βρει χρόνο για τα επιτακτικά ερωτήματα που τον ταλανίζουν, ιδίως το θρησκευτικό ερώτημα: Ποιός είναι ο Θεός; Μπορεί άραγε να πιστεύει ακόμη σ’ Εκείνον; Από την άλλη όμως, ο καλλιτέχνης ωθείται από μια σχεδόν ακατανόητη δύναμη να τελειοποιήσει το έργο, να το κάνει όσο πιο άψογο γίνεται. Τα συναισθήματα που τρέφει για τη δουλειά του είναι αντιφατικά: Άλλοτε την αγαπά, άλλοτε την απεχθάνεται. Η πλέον θεαματική κρίση ξεσπά τη στιγμή περίπου όπου έχει φτάσει στη μέση του μυθιστορήματος. Συγγραφέας παγκοσμίου φήμης, που φαινομενικά δεν του λείπει απολύτως τίποτε, αμφιταλαντεύεται για το έργο και τη ζωή του, καταλαμβάνεται από ένα είδος ιλίγγου μπροστά στο αιώνιο ερώτημα “προς τί;” και σκέφτεται την αυτοκτονία. […]

29.90

Ξένη λογοτεχνία

Αβέβαιη Δόξα

Joan Sales

ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Αυτό το πολυφωνικό λογοτεχνικό έργο, του οποίου οι χαρακτήρες ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της περιπέτειας και των ιδανικών τους, εκτυλίσσεται στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, μέσα από την αλληλογραφία τους, μέσα από ημερολογιακές καταγραφές τους, μέσα από διαλόγους δουλεμένους στην εντέλεια και με υψηλή φιλοσοφική πρόζα. Παρακολουθούμε τον Λιουίς, νεαρό στρατιώτη στο μέτωπο των Δημοκρατικών· την αναρχική σύντροφό του Τρίνι που έχει μείνει στη Βαρκελώνη με το παιδί τους· τον Σολεράς, που γοητεύει όσους τον συναντούν· και τον Κρουέλς, νεαρό ιεροσπουδαστή, στον οποίο οι συμπολεμιστές του εμπιστεύονται τις εσωτερικές μάχες τους. Οι πρωταγωνιστές της “Αβέβαιης δόξας” –εθελοντές μαχητές ή μη, στο μέτωπο της Αραγώνας– ζουν μια κατάσταση που τους ξεπερνά και τους μεταμορφώνει σε πιόνια ενός παιχνιδιού που δεν γνωρίζουν. Οι δοκιμασίες, οι αμφιβολίες, οι ηρωισμοί, οι θυσίες τους ενσαρκώνουν «την αβέβαιη δόξα μιας απριλιάτικης μέρας», τη φράση του Σαίξπηρ που δίνει στο βιβλίο τον τίτλο του.

Ο Ζοάν Σάλες, πολεμιστής του Ισπανικού Εμφυλίου, αποστάζει τις εμπειρίες του σε μια διαχρονική ιστορία ματαιωμένου έρωτα, χαμένης νιότης και συντριβής των ψευδαισθήσεων.

Η “Αβέβαιη δόξα” είναι έργο πολυπρισματικό, υπαρξιακό, ένα σπάνιο μαργαριτάρι που έζησε πολλαπλές ζωές, υπέστη τις χειρουργικές περικοπές που του επέβαλε η λογοκρισία του Φράνκο, γνώρισε διάφορες εκδόσεις, και ως κείμενο το επεξεργαζόταν ο συγγραφέας του μέχρι το θάνατό του, το 1983.

Ένα συγκλονιστικό έπος, που έχει προκαλέσει συγκρίσεις με το έργο του Ντοστογέφσκι και του Σταντάλ.

*

«Οι αγγλόφωνοι αναγνώστες έχουν μάθει για τον αγώνα των Ισπανών Δημοκρατικών μέσα από τα μάτια του Όργουελ ή του Χέμινγκουεϋ. Ο Ζοάν Σάλες δημιούργησε ένα ξεχωριστό κωμικοτραγικό όραμα της ζωής στον εμφύλιο πόλεμο. Το μυθιστόρημά του μας υπενθυμίζει ότι πολλοί Καθολικοί πολέμησαν κατά του Φράνκο, υπέρ της Δημοκρατίας και υπέρ της Αυτόνομης Καταλανικής Κυβέρνησης, και ότι ελάχιστα πράγματα ήταν τόσο βέβαια όσο οι βεβαιότητες των ιδεολόγων».

–PETER BUSH, ο Άγγλος μεταφραστής του βιβλίου

«Υπέροχο ανάγνωσμα· οι ζωντανές εικόνες του φυσικού κόσμου και της καθημερινής ζωής, που δίνουν στη μυθοπλασία πραγματική υπόσταση, διανθίζονται με αιχμηρές συζητήσεις, σπαρταριστές φιλοσοφικές ατάκες και πινελιές –συνήθως σκοτεινού– χιούμορ. Η “Αβέβαιη δόξα” είναι ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα που εκφράζει την απογοήτευση μιας γενιάς που πολέμησε έναν δίκαιο πόλεμο κατά του φασισμού, αλλά έχασε τον ιδεαλισμό και τη νιότη της».

– MICHAEL EAUDE, Literary Review

«Ένα στανταλιανό έπος … Σπουδαίο ανθρώπινο μυθιστόρημα».

– JONATHAN GIBBS, Independent

«Ο Ζοάν Σάλες βασίστηκε στην εμπειρία του ως μαχητή στον Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο όταν άρχισε να γράφει το βιβλίο Αβέβαιη δόξα το 1948 στη Βαρκελώνη, έπειτα από εννέα χρόνια εξορίας στην Αιτή, στη Δομινικανή Δημοκρατία και στο Μεξικό. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1956 με το nihil obstat του Αρχιεπισκόπου της Βαρκελώνης. Αυτό συνέβη αφού η λογοκρισία του Φράνκο είχε επιβάλει πλήρη απαγόρευση της έκδοσης, με την αιτιολογία ότι «εκφράζει αιρετικές ιδέες, συχνά με αηδιαστική, άσεμνη γλώσσα». Ο Σάλες συνέχισε να αναπτύσσει το μυθιστόρημα, και το οριστικό κείμενο –ένα πολύ μεγαλύτερο και πιο σύνθετο μυθιστόρημα– αποτέλεσε την τέταρτη έκδοση που κυκλοφόρησε το 1971».

– PETER BUSH, ο Άγγλος μεταφραστής του βιβλίου

«Ένα διαχρονικό κλασικό βιβλίο για τις χαμένες ψευδαισθήσεις, τα χαμένα ιδανικά, τη χαμένη νιότη».

– Economist, Books of the Year

«Το “Catch-22” με στοιχεία από τον κωμικό συγχρονισμό του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Ένα αριστούργημα που θα σαγηνεύσει με το πάθος, το χιούμορ και τις πολύ ανθρώπινες εκρήξεις θυμού του».

– EILEEN BATTERSBY, Irish Times

24.00