Βλέπετε 106–120 από 1975 αποτελέσματα

Βιβλία

Ξένη λογοτεχνία

Η καλή τρομοκράτισσα

Ντόρις Λέσινγκ

Η Άλις με τον Τζάσπερ εντοπίζουν ένα ερειπωμένο σπίτι στο Λονδίνο που θα στεγάσει το κοινόβιό τους. Μαζί με τους συντρόφους τους, προσπαθούν να το συμμαζέψουν, ενώ ταυτόχρονα οι ιδεολογικές και πολιτικές συζητήσεις τους δίνουν και παίρνουν. Η εξέγερση, η ένοπλη πάλη, η τρομοκρατία φαντάζουν πράγματα πολύ ελκυστικά γι’ αυτή την ομάδα των «ερασιτεχνών επαναστατών» με την αστική καταγωγή. Όσο, όμως, το παιχνίδι σοβαρεύει, και ανθρώπινες ζωές μπαίνουν σε κίνδυνο, η Άλις θα πρέπει ν’ αποφασίσει μέχρι πού είναι διατεθειμένη να φτάσει. Κι αν τελικά είναι, όντως, μια καλή τρομοκράτισσα…

Εμπνευσμένη από τη δική της θητεία στην Αριστερά, το πολιτικό και οικονομικό κλίμα της θατσερικής Αγγλίας, καθώς και τη δράση του IRA τη δεκαετία του ’80, η νομπελίστρια Ντόρις Λέσινγκ δημιουργεί ένα πολύπλευρο, εύστοχο και αδιόρατα ειρωνικό μυθιστόρημα για τα όρια ανάμεσα στο προσωπικό και το πολιτικό, τη στράτευση και τον εξτρεμισμό.

22.20

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ημερολόγια καρκίνου

Όντρι Λορντ

«Τα Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ με βοήθησαν περισσότερο απ’ όσο μπορώ να εκφράσω. Πήραν από πάνω μου ένα μέρος του φόβου μου για τον καρκίνο, του φόβου μου για το μη ολοκληρωμένο, του φόβου μου για τη διαφορά. Αυτό το βιβλίο με μαθαίνει ότι με ένα στήθος ή και με κανένα, παραμένω εγώ. Ότι το σύνολο του εαυτού μου είναι απείρως μεγαλύτερο από το πόσα στήθη έχω. Αν το μέλλον μού επιφυλάσσει τον καρκίνο του μαστού, όπως τον επιφυλάσσει σε χιλιάδες Αμερικανίδες κάθε χρόνο, τα λόγια αγάπης και σοφίας και θάρρους της Λορντ θα είναι στο πλάι μου για να μου δίνουν δύναμη. Τα Ημερολόγια Καρκίνου πρέπει να τα διαβάσει κάθε γυναίκα»
Alice Walker

“Πένθος, τρόμος, θάρρος, πάθος για επιβίωση και για κάτι πολύ παραπάνω από επιβίωση – όλα αυτά βρίσκονται εδώ, στις προσωπικές και πολιτικές αναζητήσεις μιας μεγάλης ποιήτριας. Η Λορντ είναι η Αμαζόνα πολεμίστρια που ξέρει και πώς να αφηγηθεί την ιστορία της μάχης της: τι συνέβη και γιατί, ποια είναι τα όπλα και ποιοι οι σύντροφοι που βρήκε. Πάνω και πέρα από όλα αυτά, το βιβλίο της αποτελεί για τις γυναίκες μια νέα και βαθιά φεμινιστική πρόκληση”.
Adrienne Rich

“Η θαρραλέα μαρτυρία της Όντρι Λορντ για τον καρκίνο του μαστού αψηφά τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες αναμένεται να αντιμετωπίζουν την αρρώστια, αποδεχόμενες τον πόνο και μια αλλοιωμένη αίσθηση εαυτού… Εδώ βρήκα ένα διαφορετικό πρότυπο φεμινιστικής δύναμης – όχι μια αποφυγή της αρρώστιας αλλά μια ασυμβίβαστη παραδοχή της πραγματικότητας του πόνου και έναν σεβασμό προς τον αλλαγμένο εαυτό που αυτός αφήνει πίσω”.
Rafia Zakaria

10.60

Ποίηση

Σπέρματα

Νικόλας Β.Μυλωνόπουλος

Ανώμαλος αγέρας φέρων ηχηρότατο στεναγμό
Πένθος κατηφές τόσο πολύ για μοιρολατρία :
Ξέφρενος αγέρας, ότε νέφος σκυθρωπό
Κωδωνοκρούει πενθίμως την ολονυχτία :
Λυπητερή καταιγίδα, όπου τα δάκρυά της ματαιότητα,
Γυμνά δασύλλια, όπου τα κλαδιά των εντατικότητα,
Ευρέα σπήλαια και πρωτεύουσα η οδυνηρότητα, —
Θρηνώ, για την επίγεια κακία!

10.60

Ξένη λογοτεχνία

Οι Νεκρές

Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια

Τρεις άντρες και μια γυναίκα φτάνουν σε ένα χωριό γυρεύοντας εκδίκηση από έναν φούρναρη. Μόλις εντοπίζουν τον φούρνο, ανοίγουν πυρ εναντίον του ιδιοκτήτη και βάζουν φωτιά στο μαγαζί. Ο ιδιοκτήτης επιβιώνει και κατονομάζει την πρώην ερωμένη του Σεραφίνα Μπαλάδρο, ως ένοχη. Ομολογεί επίσης τη συμμετοχή του μαζί της σε έναν παράνομο ενταφιασμό. Και αρχίζει έτσι να αποκαλύπτεται μια μακάβρια ιστορία που εμπλέκει τις αδερφές Σεραφίνα και Αρκάνγκελα Μπαλάδρο, τσατσάδες στο επάγγελμα, σε μια σειρά δολοφονιών. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα του μεγάλου Μεξικανού συγγραφέα απεικονίζει με ανυπέρβλητο μαύρο χιούμορ και ειρωνεία τη ζοφερή επαρχιακή ζωή και τη σουρεαλιστική σχεδόν διαφθορά των κρατικών λειτουργών.

14.50

Λεονίντ Αντρέγιεφ

Μέσα από τα διηγήματά του Λάζαρος και Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο Λεονίντ Αντρέγιεφ μας δίνει πολύ ενδιαφέροντα πορτρέτα των γνωστών βιβλικών ηρώων. Με το διήγημα Λάζαρος, ο συγγραφέας κατορθώνει να μας μεταδώσει το ρίγος που θα πρέπει να προκαλούσε στους συγχρόνους του το βλέμα κάποιου που αντίκρισε κατάματα το θάνατο και διατήρησε κάτω από τα βλέφαρά του το τρομερό αντικαθρέφτισμα του κάτω κόσμου.

Στο δεύτερο διήγημα, με τίτλο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο Αντρέγιεφ μας περιγράφει το λαβύρινθο μίας τυραννισμένης συνείδησης, το μαρτύριο ενός ανθρώπου που το πεπρωμένο τον οδήγησε από την αγάπη στην προδοσία και το έγκλημα. Χρησιμοποιώντας αυθαίρετα και τολμηρά το υλικό της Βίβλου, ο Αντρέγιεφ μας αποκαλύπτει ακόμα μια φορά το πολύπλευρο ταλέντο του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

11.66

Λεονίντ Αντρέγιεφ

Προικισμένος με αφηγηματική δεινότητα, ο Λεονίντ Αντρέγιεφ (1871-1919) καταπιάστηκε στο έργο του με ζητήματα που ταλάνιζαν τους σύγχρονούς του, αλλά εξακολουθούν να κατατρύχουν και το σύγχρονο άνθρωπο.

Στα τρία διηγήματα της συλλογής αυτής, θίγονται θέματα που για τους λογοτέχνες της εποχής του θεωρούνταν καταραμένα και σκανδαλώδη, όπως αυτό της σεξουαλικότητας στην “Άβυσσο“ (ένας νεαρός ανακαλύπτει μετά το βιασμό της αγαπημένης του την άβυσσο της ίδιας του της σεξουαλικότητας), το ζήτημα της πορνείας στο διήγημα “Μέσα στην καταχνιά“ (ένας γόνος καλής οικογενείας μολύνεται από σύφιλη και οδηγείται στο έγκλημα), η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων των μεγαλουπόλεων, στην “Κατάρα του θεριού“.

Οι ήρωές του κινούνται στο μεταίχμιο μεταξύ λογικής και παραλογισμού, ολομόναχοι μέσα σ` έναν κόσμο από τον οποίο ο Θεός είναι απών, απέναντι σε μια άβυσσο που απειλεί να τους καταπιεί, όπως ακριβώς οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών. Αυτό το στοιχείο κάνει το έργο του Αντρέγιεφ να παραμένει διαχρονικό και πάντα ενδιαφέρον. (Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης)

11.71

Ξένη λογοτεχνία

Η Σκέψη & Ο Κυβερνήτης

Λεονίντ Αντρέγιεφ

Η ΣΚΕΨΗ είναι ένα από τα αριστουργήματα του Αντρέγιεφ (γράφτηκε το 1902), όπου ο συγγραφέας παίζει με το μοτίβο της προσποίησης της τρέλας ή της καταβύθισης στην τρέλα. Ο ήρωας, ο γιατρός Κερζέντσεφ, έχει δολοφονήσει έναν στενό του φίλο και καταθέτει την απολογία του στους κριτές του. Να είχε άραγε ο Αντρέγιεφ επίγνωση ότι η καλλιτεχνική του διαίσθηση τον είχε οδηγήσει να βρει και να περιγράψει αυτό που έμελλε να αποτελέσει ένα από τα κλινικά συμπτώματα στην εξέλιξη της σχιζοφρένειας;

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ είναι, κατά κάποιο τρόπο, “το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου”. Ο κυβερνήτης κάποιας μικρής πόλης έχει καταπνίξει μιά εξέγερση διατάσσοντας πυρ κατά των λιμοκτονούντων απεργών: τριανταπέντε άντρες, εννέα γυναίκες και τρία παιδιά σκοτώθηκαν. Από την επομένη κιόλας της επίθεσης, όλη η πόλη ξέρει πώς ο κυβερνήτης είναι καταδικασμένος, πώς κάποιος θα τον σκοτώσει κάτι για το οποίο άλλωστε έχει και ο ίδιος απόλυτη επίγνωση. Δεν προσπαθεί να ξεφύγει απ’ τη μοίρα του και, με καθαρό μυαλό, βαδίζει προς αυτό το πεπρωμένο, που και ο ίδιος το θεωρεί θεία δίκη. “Χτες ονειρεύτηκα την κηδεία σας”, του γράφει ανώνυμα μια μαθήτρια λυκείου, “Πίσω απ’ το φέρετρο υπήρχαν μόνο αστυνομικοί”. Και κλείνει ως εξής: “Θα σας κλάψω σαν να ήμουν κόρη σας, γιατί σας λυπάμαι αφάνταστα”. Το αφήγημα αυτό γράφτηκε το καλοκαίρι του 1905. Ένας μοναδικός προβληματισμός για την εξουσία και το θάνατο.

15.64

Ελληνική λογοτεχνία

Το χιόνι του καλοκαιριού

Νίκος Α.Μάντης

Πώς νιώθει ένα παιδί όταν τα πρόσωπα της οικογένειάς του μετατρέπονται με μυστηριώδη τρόπο σε ξένους; Τι συμβαίνει όταν τα όρια ανάμεσα στο οικείο και το άγνωστο διαλύονται; Πώς μπορεί κανείς να συμβιώσει με τους μεγαλύτερους φόβους του;

Το καλοκαίρι του 1983, ο οκτάχρονος Λεωνίδας ζει σε ένα χωριό της Πελοποννήσου περιμένοντας την επιστροφή της μητέρας του, που λείπει ανεξήγητα από καιρό. Όταν εκείνη παρουσιάζεται, την ημέρα των γενεθλίων του, ο Λεωνίδας δεν την αναγνωρίζει. Δεν έχει αλλάξει μόνο η συμπεριφορά της αλλά και η όψη της. Η καχυποψία του γι’ αυτήν επιτείνεται και από την ξαφνική εμφάνιση ενός αινιγματικού επισκέπτη: ενός παράξενου και απειλητικού άντρα, που παρακολουθεί τους πάντες και φαίνεται να κρύβει μεγάλα μυστικά…

Ένα βιβλίο για τη μνήμη, την αγάπη και την προδοσία, μέσα από τα μάτια τού χτες και του σήμερα. Ένα μυθιστόρημα για το βάρος των επιλογών της τρυφερής ηλικίας, για τη σκληρότητα της ενηλικίωσης και για την εξιλέωση που πάντοτε αργεί.

19.08

Ξένη λογοτεχνία

Ένα ρωσικό μυθιστόρημα

Εμανουέλ Καρέρ

Η τρέλα και ο τρόμος έχουν στοιχειώσει τη ζωή μου. Όλα τα βιβλία μου δεν μιλούν για τίποτε άλλο.
Μετά τον Εχθρό, δεν άντεχα πια. Ήθελα να ξεφύγω.
Πίστεψα ότι θα ξέφευγα αγαπώντας μια γυναίκα και κάνοντας μια έρευνα.
Η έρευνα αφορούσε τον παππού μου από την πλευρά της μητέρας μου, ο οποίος αφού έζησε μια δραματική ζωή εξαφανίστηκε το φθινόπωρο του 1944 και εκτελέστηκε, κατά πάσα πιθανότητα, ως συνεργάτης των Γερμανών. Αυτό είναι το μυστικό της μητέρας μου, το φάντασμα που καταδιώκει την οικογένειά μας.
Για να ξορκίσω αυτό το φάντασμα, πήρα ριψοκίνδυνους δρόμους. Κατέληξα σε μια μικρή πόλη, χαμένη κάπου στη ρωσική επαρχία, όπου έμεινα για αρκετό καιρό, όντας συνέχεια σ’ επιφυλακή, περιμένοντας να συμβεί κάτι. Και όντως συνέβη κάτι: ένα αποτρόπαιο έγκλημα.
Η τρέλα και ο τρόμος επέστρεφαν. Επέστρεψαν, επίσης, στην ερωτική μου ζωή. Έγραψα, για τη γυναίκα που αγαπούσα, μια ερωτική ιστορία η οποία πίστευα ότι θα είχε αντίκτυπο στην πραγματικότητα, όμως η πραγματικότητα ανέτρεψε τα πλάνα μου. Μας βύθισε σ’ έναν εφιάλτη που έμοιαζε με τις χειρότερες ιστορίες των βιβλίων μου και ο οποίος ισοπέδωσε τις ζωές μας και την αγάπη μας.
Γι’ αυτό μιλάει ετούτο το βιβλίο: για τα σχέδια που καταστρώνουμε προκειμένου να ελέγξουμε την πραγματικότητα και για τον τρομακτικό τρόπο με τον οποίο η πραγματικότητα ξαναπαίρνει πάντοτε το πάνω χέρι και μας απαντάει.

21.20

Ηλίας Ζάικος

” Η ιδέα πως θα υπάρχει ένα βιβλίο όπου στη θέση του συγγραφέα θ’ αναγράφεται τ’ όνομά μου, ακόμη και μέχρι σήμερα που γράφω αυτό το σημείωμα, μου φαίνεται σχεδόν αστεία. «Θα πέσει φωτιά να σε κάψει», μου διαμηνύει ο άλλος μου εαυτός, πάντα δεν με χώνευε τούτος και τώρα άδραξε την ευκαιρία να με ταπεινώσει.

Οι σπουδαίοι γραφιάδες ποτέ δεν έλειψαν στον τόπο μας, τί είδους σκοπιμότητα ή και μια κρυμμένη ματαιοδοξία ίσως κρύβεται, λοιπόν, πίσω απ’ την απόφασή μου να εκδοθεί τούτη η μυθιστορηματική αυτοβιογραφία;
Η μουσική μού δίδαξε πως το ερώτημα είναι ρητορικό, μια σοφιστεία. Σταματάς να παίζεις τα μπλουζ που αγαπάς επειδή ξεπεράστηκες από άλλους ή μήπως διότι οι νότες που επέλεξες έχουν ήδη ακουστεί; Χώρια που είμαι πεπεισμένος πως ακόμα και σ’ ακαδημαϊκές πραγματείες τεχνικής φύσης, πάντα ανιχνεύονται σημεία όπου ο γράφων ξεφορτώνει ιδιαίτερα συναισθήματα κι απόψεις κάθε απόχρωσης, μια βαθύτερη ανάγκη που την αποζητούμε όλοι.

Ξεκίνησα να βάζω λέξεις στο χαρτί από μια ενδόμυχη επιθυμία όχι να πω κάτι που δεν ξέρετε – τί θα μπορούσα να προσθέσω άλλωστε σε όσα ο άνθρωπος έχει ήδη αποκαλύψει, ποιές ιδέες θα ήμουν ικανός να σκαρφιστώ που δεν σημείωσε ο ποιητής; – μα επειδή τα κείμενα αυτής της έκδοσης τα νιώθω κάπως σαν πρελούδια που δεν πρόφτασα να μορφοποιήσω, τραγούδια δίχως ρίμες και μελωδικές γραμμές, σαν λαχτάρα να υπερασπιστώ την ύπαρξή μου ως μουσικός-άνθρωπος και καλλιτέχνης-πολίτης, πάντα έτσι ήθελα να βλέπω τον εαυτό μου άλλωστε.

Βρέθηκα στον πυρήνα της πληρότητας επειδή είχα την τύχη να καθορίζω πού και πότε θα κάνω το επόμενο βήμα. Ταυτόχρονα, πέρασε η ζωή μου κι έμαθα ελάχιστα. Είναι τούτες οι αδυσώπητες αντιφάσεις που τυραννούν κι εμένα και τόσο πετυχημένα έχουν περιγραφεί κατά καιρούς στις μάχες του καλού με το κακό, της φωτιάς με το νερό, της γέννησης με τον θάνατο. Εκείνοι οι συλλογισμοί που τη μια μέρα σε κάνουν θεό και την επόμενη σκουπίδι.

Αρκετοί μού ’δωσαν ώθηση να βιβλιοδετήσω τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου, κυρίως φίλοι που τους άρεσε ο τρόπος που τοποθετώ λέξεις και νοήματα στη σειρά. Θέλω, όμως, να σταθώ σε κάποιες γυναίκες που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο ζήτημα.
Η μία είναι η κόρη μου, η Ξένη…..”

(Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

 

Ο Ηλίας Ζάικος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1960. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στα 20 του. Τρία χρόνια αργότερα ίδρυσε τους Blues Gang, με τους οποίους την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν τον πρώτο μπλουζ δίσκο της ελληνικής δισκογραφίας. Το 1986 το γκρουπ μετονομάζεται σε Blues Wire και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

Έχει κυκλοφορήσει πάνω από δεκαπέντε δίσκους με το συγκρότημα, καθώς και προσωπικές δουλειές κι ένα DVD. Εμφανίστηκε σε αμέτρητες συναυλίες συμμετέχοντας σε διεθνή και εγχώρια φεστιβάλ, TV shows, radio broadcasts και πληθώρα άλλων εκδηλώσεων.

Ασχολήθηκε επί σειρά ετών με το ραδιόφωνο ως μουσικός παραγωγός σε αρκετούς σταθμούς και για πάνω από μία δεκαετία στον 9,58 της ΕΡΤ 3. Επίσης, έχει εμφανιστεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο ενώ δίδαξε κιθάρα στο ωδείο Φ.Νάκας.

Θεωρείται ο σημαντικότερος μουσικός του μπλουζ στην Ελλάδα και εκ των κορυφαίων πανευρωπαϊκά.

Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο.

Πίνακας εξωφύλλου: Λουκάς Βενετούλιας, Θεσσαλονίκη, 1980

14.40

Μαρία Κούρση

Μια ποιητική ιστορία σαράντα ετών. Μια αφηγηματική σύνθεση με αδημοσίευτα, αλλά και δημοσιευμένα ποιήματα σε νέα γραφή, ενωμένα ή διαλυμένα, μέσα στη νέα μορφή. Οι τίτλοι έχουν την ιστορία τους, τα ποιήματα μιαν άλλη, οι ενότητες, η φωνή, η σιωπή, η σκηνή, οι πρόβες, η αυλαία που ανοίγει και κλείνει, ο χρόνος που τα διατρέχει, η ιστορία του, ο Λόγος? και εντέλει η ποίηση.

Στο δέκατο έβδομο βιβλίο της Μαρίας Κούρση, με τίτλο «Εξόδιος Αέρας».

«Οι ιστορίες μου δεν έχουν πια τέλος
Οι ιστορίες μου δεν έχουν πια ιστορία
Είναι ένας άνθρωπος αφηρημένος
Την ώρα μιας γιορτής
Οι ιστορίες μου»

Όπως έγραψε ο συγγραφέας και κριτικός Κώστας Βούλγαρης στο βιβλίο του «Η δικια? μας Ελε?νη – Ψηφι?δες και προ?σωπα της συ?γχρονης ποι?ησης» (Εκδοτικη? Αθηνω?ν, 2022): «Η εικονοποιία της Μαρίας Κούρση, σε αχνούς τόνους, προτιμά για φόντο το ορισμένο πλαίσιο του δωματίου, το φευγαλέο πέρασμα από την πόλη και τους δρόμους της, τα χαρακτηριστικά σημεία των εποχών, ενώ κάποτε οι λέξεις εισβάλλουν στο κάδρο, αφού κι αυτές στην ποίηση της Κούρση έχουν υπόσταση και μοίρα σωματική.
Εν συνόλω όμως κυριαρχεί η ανθρώπινη φιγούρα, μέτρο των πραγμάτων και έδρα του βλέμματος, και δι’ αυτής η εικόνα ενσωματώνει μια κίνηση αργή, που την εγγράφει τμηματικά, διευρύνοντας την έκταση του ποιήματος, τον χώρο που μέσα του κινείται.
Ο μοναδικός, συνθετικός μινιμαλισμός της Μαρίας Κούρση, κατοχυρώνει την ιδιαιτερότητα της φωνής της, μέσα στο σύγχρονο ποιητικό γίγνεσθαι».

 

10.00

Τέχνη

Γελάς

Χρυσόστομος Σταμούλης

Η έκτη δισκογραφική δουλειά του Χρυσόστομου Σταμούλη, μαζί με ένα βιβλίο με κείμενα των Τάκη Βαρβιτσιώτη, Παναγιώτη Θωμά, Μάνου Ορφανουδάκη, Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, Χρυσόστομου Σταμούλη, Μαριλένας Φισκέττι κ.α. Μουσική και επιλογή κειμένων: Χρυσόστομος Σταμούλης Ερμηνεύουν: Γεράσιμος Ανδρεάτος , Αλέξανδρος Τζουγανάκης, Λιζέτα Καλημέρη, Γιώργος Καλογήρου, Ανδρέας Καρακότας, Γεωργία Νταγάκη & Νίκος Ξυδάκης

11.00

Χρυσόστομος Σταμούλης

Μια ιστόρηση της αγάπης με κείμενα, τραγούδια και ζωγραφιές

Η πέμπτη δισκογραφική δουλειά του Χρυσόστομου Σταμούλη, μαζί με ένα βιβλίο με κείμενα για την αγάπη. Όσκαρ Ουάιλντ, Χαλίλ Γκιμπράν, Μάνος Χατζιδάκις, Τάσος Λειβαδίτης κ.α. Το οκτώ τραγούδια του cd υπογράφει ο συνθέτης. Στίχοι: Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Παναγιώτη Θωμά, Σόνια Κούμουρου, Χρ. Σταμούλης. Ερμηνεύουν: Μελίνα Κανά, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Απόστολος Ρίζος

11.94

Επιστήμες

Τέσσερα ψάρια

Πολ Γκρίνμπεργκ

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΑΓΡΙΑΣ ΤΡΟΦΗΣ.

Η σχέση μας με τη θάλασσα περνά στις μέρες μας μια μεγάλη, βαθειά αλλαγή. Τρεις δεκαετίες μόνο έχουν περάσει από την εποχή που, σχεδόν, οτιδήποτε προμηθευόμαστε από αυτήν ως τροφή ήταν άγριο αλίευμα. Σήμερα, η καταστροφική υπεραλίευση, μαζί με μια άνευ προηγουμένου επανάσταση στη βιοτεχνολογία, μας έχουν φέρει στο σημείο όπου τα άγρια ψάρια και αυτά που προέρχονται από υδατοκαλλιέργειες να καταλαμβάνουν πλέον ίσα μέρη μιας πολύπλοκα δομημένης αγοράς. Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα νέο κατακλυσμό! Κοντά στο χρονικό σημείο που τα παιδιά των παιδιών μας δεν θα είναι σε θέση να γευτούν ένα αληθινό άγριο ψάρι που κολύμπησε ελεύθερο στη θάλασσα. Στα “Τέσσερα Ψάρια”, ο Paul Greenberg, βραβευμένος συγγραφέας και μανιώδης ψαράς από τα παιδικά του χρόνια, μας παίρνει μαζί του σε μια περιπετειώδη αλλά και συναρπαστική εξερεύνηση. Σ’ ένα επιστημονικό, γαστριμαργικό, οικονομικό και συχνά λυρικό ταξίδι γνωριμίας με τα τέσσερα ψάρια που κυριαρχούν στη διατροφή μας σήμερα – τον τόνο, το σολομό, το λαβράκι και τον μπακαλιάρο. Εξετάζει την ιστορία τους και διερευνά την κατάσταση που βρίσκεται το καθένα σήμερα, επισημαίνοντας πως η ανθρωπότητα εξημερώνει τώρα τους ωκεανούς – όπως σε περασμένες εποχές έκανε στα χερσαία οικοσυστήματα, τους κάμπους και τα λιβάδια. Η ανάγκη κάλυψης της τροφής κάνει τον σύγχρονο άνθρωπο να επιλέγει, και πάλι, κάποια ελάχιστα είδη για εξημέρωση και καλλιέργεια, ενώ εγκαταλείπει την πλειοψηφία σε βαθμιαία εγκατάλειψη. Ο Greenberg γράφει με διαύγεια και απλότητα και αφήνει τα γεγονότα να μιλήσουν μόνα τους. Επισκεπτόμαστε μεγάλες μονάδες εκτροφής σολομού στη Νορβηγία για να δούμε τις πιο σύγχρονες τεχνικές που εφαρμόζονται εκεί για την παραγωγή εκατομμυρίων τόννων ψαριών κάθε χρόνο. Ταξιδεύουμε στον αρχέγονο ποταμό των Εσκιμώων Γιούπικ για να δούμε από κοντά τους υπέροχους άγριους σολομούς και τη μοναδική επιχείρηση “Δίκαιου Εμπορίου” για ψάρια στον κόσμο. Κατεβαίνουμε στη Μεσόγειο και την Ελλάδα για να μάθουμε πώς εξημερώθηκε το λαβράκι… και πώς μεταβλήθηκε σε παγκόσμια τροφή. Ο Mark Kurlansky, συγγραφέας του διάσημου βιβλίου “ο Μπακαλιάρος”, καλείται σ’ ένα τεστ γευσιγνωσίας να βρει ποιος μπακαλιάρος είναι άγριος και ποιος καλλιεργημένος και να σχολιάσει τις διαφορές. Και τελικά στη Νότια θάλασσα θα ψάξουμε αν υπάρχει εναλλακτική για τον γαλάζιο τόνο που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Τα ψάρια, αποκαλύπτει ο Greenberg, είναι, πράγματι, “η τελευταία άγρια τροφή στον πλανήτη!” Τα “Τέσσερα Ψάρια” είναι ένα βιβλίο-πλοηγός που μας βοηθά να ταξιδέψουμε στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται σήμερα στις θάλασσες και στο τραπέζι μας και να συνειδητοποιήσουμε τη στρεβλωμένη σχέση μας με τον Ωκεανό και την άγρια ζωή του. Αλλά μας προσφέρει και τη γνώση και τη δυνατότητα να προχωρήσουμε προς ένα μέλλον όπου η υγιής και αειφόρος αλιεία θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Το βιβλίο ήταν στη λίστα των bestseller των New York Times και στις επιλογές του New Yorker για το 2010. Το περιοδικό Bon Appetit το επέλεξε ανάμεσα στα 10 καλύτερα βιβλία για το 2010 και το Grist στα 10 καλύτερα βιβλία για τρόφιμα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

17.86

Δημήτρης Φιλιππίδης

Το έναυσμα για να γραφτεί τούτο το βιβλίο ήταν μια επιστολή διαμαρτυρίας του Γιάννη Τσαρούχη, το 1975, σε μια εφημερίδα, για την τυραννία της επιβολής του πρασίνου στην Αττική, υποδεικνύοντας έτσι το πράσινο ως κλειδί κατανόησης του Αττικού τοπίου. Η διαχρονική απουσία πρασίνου στην Αττική συμπίπτει με την πληθώρα των λεγόμενων «αρχαιολογικών χώρων» της. Η μεταξύ τους σχέση δεν είναι τυχαία, καθώς και τα δύο αυτά στοιχεία απειλούνται εξίσου με βανδαλισμούς και βιαιοπραγίες. Οπότε, το δημόσιο πράσινο έρχεται να πρωταγωνιστήσει αναπάντεχα στη συζήτηση για το τοπίο: όχι πια άμεσα, ως καθαυτό πράσινο με φυτά και βλάστηση, αλλά έμμεσα, ως θεσμοθετημένος άχτιστος χώρος, ως κενό. Με τη μορφή ανασκαφικών χώρων, ορυγμάτων ή νταμαριών, ακόμα και έρημο ή εγκαταλειμμένο, χαρίζει μια ανάσα στην πόλη, προσφέρει ένα άνοιγμα· από εκεί, δίνεται στους κατοίκους η δυνατότητα να επικοινωνούν ελεύθερα με τον ουρανό. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου συζητιούνται οι πτυχές του Αττικού τοπίου που σχετίζονται με την κατασκευή του ιδεολογήματός του και η μετατόπιση του ενδιαφέροντος προς την έλλειψη δημόσιου πρασίνου. Στο δεύτερο μέρος η αναζήτηση οδηγείται στην τυπολογία των ελεύθερων χώρων, αδόμητων και ανασκαφικών, και καταλήγει στη διατύπωση πρότασης, όπου το «πράσινο» συνεκτιμάται ως μέρος του τοπίου και αναδεικνύεται ο ρόλος της αρχαιολογίας ως παραγωγού και παρόχου ανοιχτών χώρων στη ζωή της σύγχρονης ελληνικής πρωτεύουσας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

18.00